ตอนที่14 คุณจิสองท่าน

ต๭นที่14 คุณจิสองท่าน ภายใต้ท้องฟ้าเดียวกัน ในอีกห้องหนึ่ง พิมพ์ลดาซึ่งคิดแผนโครงการวางรูปแบบจนดึกดื่นฟุบอยู่หน้าคอมพิวเตอร์หลับไปแล้ว เมืองsย่างเข้าช่วงปลายฤดูใบไม้ร่วง พิมพ์ลดาตื่นเพราะหนาวถูกแช่แข็ง และจามอย่างแรงติดต่อกันหลายครั้ง “โอ! ฉันหลับอยู่ตรงนี้ได้อย่างไร?”เกาศีรษะเกาแล้วเกาเล่า เธอปิดแล็ปท็อปตรงหน้า ลุกขึ้นเดินไปที่เตียงนุ่มของตนเอง เมื่อเร็วๆนี้ ภรรยาของท่านประธานเก่าวรันธรา บริษัทโฆษณายี่เซงกรู๊ปจำกัดได้ถึงแก่กรรม จึงเป็นผลให้ในครอบครัววรันธราเกิดการแข่งขันแย่งชิงระหว่างทายาทสาวผู้ก้าวร้าวกับบุตรสาวของภรรยาน้อยที่ไร้ความสามารถ จนมืดฟ้ามัวดินครอบคลุมไปทั่วทั้งบริษัท บริษัทโฆษณายี่เซงแฟชั่นจำกัดเป็นบริษัทย่อยในเครือและมีบุตรสาวของภรรยาน้อยที่ไร้ความสามารถเป็นผู้ดูแลจัดการจึงยิ่งวุ่นวายสับสนเละเป็นโจ๊ก ในฐานะที่เป็นผู้วางแผนโฆษณาระดับแกนนำ ภาระงานของพิมพ์ลดาจึงเพิ่มเป็นเท่าตัว กดดันจนทำให้เธอแทบจะไม่สามารถหายใจได้ โชคดีที่หลายวันนี้ คุณอรัญญาครอบครัวเธอค่อนข้างใจดีกับเธอ ไม่ได้จัดนัดบอดให้เธอ พิมพ์ลดาเปลี่ยนใส่ชุดนอนและก็ปีนขึ้นไปบนเตียงอันสุขสบายนอนหลับอย่างสุขโขไปอีกครั้ง วันเวลาผ่านไปไม่กี่วัน การแข่งขันในระดับสูงของบริษัทโฆษณายี่เซงกรู๊ปจำกัดก็ได้มีมติเอกฉันท์ออกมาในที่สุด ท้ายสุดทายาทสาวผู้ก้าวร้าวก็ได้รับชัยชนะท่วมท้น ประธานคนใหม่คือคุณดาวิภา นักแสดงที่ได้รับรางวัลนักแสดงหญิงยอดเยี่ยมในเวลานั้น และสิ่งแรกที่เธอทำเมื่อเข้ารับตำแหน่งก็คือไล่บุตรสาวของภรรยาน้อยผู้ไร้ความสามารถออก ทั้งให้คำมั่นสัญญาว่าจะเชิญคนเด่นคนดังในวงการโฆษณาซึ่งเป็นที่รู้จักกันดีทั้งในประเทศและต่างประเทศมาเป็นผู้อำนวยการฝ่ายสร้างสรรค์งานโฆษณาของบริษัทโฆษณายี่เซงแฟชั่นจำกัด ขณะที่พนักงานในบริษัทรับทราบข่าวนี้ และกำลังคุยกันว่าจะฉลองอย่างไรกันกับการที่บุตรสาวของภรรยาน้อยผู้ไร้มันสมองมีแต่คอยจับผิดผู้คนถูกไสหัวไปจากบริษัท โทรศัพท์มือถือของพิมพ์ลดาดังขึ้น สายเรียกเข้าเป็นหมายเลขเบอร์โทรที่แปลก แต่ที่อยู่กลับเป็นเมืองนี้ เมื่อได้บอกเพื่อนร่วมงานแล้ว พิมพ์ลดาก็หยิบเอาโทรศัพท์มือถือเดินออกข้าง ๆ ไปรับ “ฮัลโล...” “ขอโทษนะครับ คุณคือพิมพ์ลดา ใช่ไหมครับ?”ปลายสายได้ยินเสียงชายคนหนึ่ง “ค่ะไม่ทราบว่าคุณคือ?”อีกฝ่ายรู้ชื่อของตน พิมพ์ลดายิ่งงง ได้ยินพิมพ์ลดาถามว่าตัวเองเป็นใคร โทรศัพท์ปลายสายส่งเสียงหัวเราะมา “ผมคือจิลถาที่วันนั้นนัดบอดกับคุณไม่สำเร็จครับ” “จิลถา?”ได้ยินชื่อนี้ พิมพ์ลดาตะโกนเสียงดังเพิ่มขึ้นออกมาโดยไม่รู้ตัว แต่วินาทีถัดมาเธอเองก็ได้ตระหนักถึงพฤติกรรมที่ไม่เหมาะสมและไม่สุภาพของตัวเองทันที“โอ้ ขอโทษ ขอโทษ! ฉัน ฉันแค่แปลกใจเล็กน้อยที่จู่ๆคุณก็โทรมา ฉัน...” จิลถาไม่ได้สนใจการตอบสนองของพิมพ์ลดา เพียงถามว่า“คุณครับ ตอนเย็นคุณว่างไหม? เราพบกันอีกสักครั้งได้ไหมครับ?” เจอกัน? นัดบอด? ได้ยินจิลถาเชิญชวนนัดเจอกัน สมองพิมพ์ลดาที่ไม่ฉลาดมากนักก็กลับวิ่งช้าลง “คุณครับ คุณยังฟังอยู่ไหมครับ?”เห็นพิมพ์ลดาไม่ตอบสนองเป็นเวลานาน จิลถาจึงได้ถามอีกครั้ง “อา...? โอ้! ฉันฟังอยู่ กลางคืนฉันมีเวลาค่ะ”หลังจากที่พิมพ์ลดาคิดว่าตัวเองได้ใคร่ครวญไตร่ตรองรอบคอบแล้ว เธอตอบรับการเชิญชวนของจิลถา และยังรับคำให้จิลถามารับตนเองที่บริษัท ถ้าพิมพ์ลดามีความสามารถที่จะทำนายอนาคตได้ ถ้าเธอคาดคะเนได้ว่าวันนี้หลังเลิกงานแล้วตัวเองจะกลายเป็นน้องสาวที่ถูกแย่งชิงกันเป็นเทน้ำเทท่าขนาดนั้น เธอจะปฏิเสธข้อเสนอเชิญชวนใดๆ รีบกลับบ้านกินข้าวเข้านอนโดยตรง เพื่อหลีกเลี่ยงการถูกเพื่อนร่วมงานที่บริษัทเห็นมีผู้ชายมารับเธอหลังเลิกงาน จนเป็นข่าวอะไรแพร่มาใส่ พิมพ์ลดาจงใจบอกเวลาเลิกงานช้าไปครึ่งชม. ดังนั้นเมื่อห้าโมงตรงเธอพร้อมที่จะเลิกงาน เพื่อนร่วมงานในบริษัทก็ได้เดินควงคู่กันออกไปฉลองเรื่องที่บุตรสาวของภรรยาน้อยถูกไสหัวไปจากบริษัทกันแต่เนิ่น ๆ แล้ว พอพิมพ์ลดาออกจากประตูใหญ่ของบริษัทก็เห็นรถBMWคันนั้นจอดอยู่ข้างถนน และสิ่งที่ทำให้เธอสังเกตรถคันนี้ เป็นชายที่นั่งอยู่ในที่นั่งคนขับในรถ ตอนนี้เขาก็กำลังมองเธอผ่านกระจกด้านหน้า “คุณพิมพ์ครับ”พิมพ์ลดากำลังสงสัยว่าทำไมจิรฐาจึงอยู่ชั้นล่างในบริษัทของพวกเขา ชายคนหนึ่งที่สวมชุดสูทสีดำ สวมแว่นตาท่าทางสุภาพเรียบร้อยก็ได้ลงมาจากรถSUV เดินเข้ามาหาเธอและยังได้ทักทายกับเธอ