ตอนที่15 ดึงดันลากขึ้นรถ

ต๭นที่15 ดึงดันลากขึ้นรถ มองดูชายหนุ่มคนนี้ที่เข้ามาใกล้ตนเองทีละก้าว ๆ ยิ่งมายิ่งใกล้ พิมพ์ลดาคิดในใจคนนี้น่าจะต้องเป็นนายจิลถาของแท้แล้วใช่มั้ย? ขณะที่พิมพ์ลดากำลังครุ่นคิด จิลถาได้มาถึงตรงหน้าเธอ ยื่นมือออกมาทักทายเธออย่างสุภาพว่า“คุณครับ สวัสดี ผมคือจิลถาครับ” “สวัสดีค่ะ ดิฉัน พิมพ์ลดาค่ะ”ยื่นมือมาจับมือเขาอย่างสุภาพหนึ่งครั้ง พิมพ์ลดาถอนมือกลับทันที จิลถาคนนี้ที่อยู่ตรงหน้า แม้ว่าจะไม่ได้มีท่าทีสบาย ๆ ทรงเสน่ห์ สง่างามราวหยกทั้งแท่ง ดั่งที่แม่เธอพรรณา แต่การแต่งกายและอารมณ์ของเขาทั่วทั้งตัวทำให้คนมองดูแล้วยังรู้สึกสบายมาก พิมพ์ลดาได้แค่พูดว่าอย่างน้อย เธอไม่รำคาญเขา ไม่เหมือนคราวที่แล้วที่รีสอร์ทริมทะเล วิ่งหนี ในรถโบรา จิรฐานั่งในที่นั่งคนขับ มองดูชายหญิงคู่นั้นที่เบื้องหน้าไม่ไกลออกไป อดไม่ได้ที่จะขมวดคิ้ว เขามั่นใจว่าเมื่อครู่พิมพ์ลดาเห็นเขาแล้ว เพราะสายตาของพวกเขาต่างได้ประสานกัน ตามที่จิรฐาคิดไว้เดิมนั้น เมื่อพิมพ์ลดาได้เห็นเขาแล้ว เธอน่าจะเข้ามาทักทายเขาเองแล้วขอเล่มทะเบียนบ้านคืนจึงจะถูก แต่ทำไมตอนนี้ดูเหมือน เธอกลับทำราวกับต้องการจะตามชายในชุดสูทคนนั้นไปซะแล้ว? จิรฐานั่งอยู่ในรถไม่ได้ยินสิ่งที่พวกเขาพูดกัน แต่ดูออกว่าพวกเขาไม่ใช่เพื่อนที่คุ้นเคยกันนัก มิเช่นนั้นเจอหน้ากันคงไม่ต้องจับมือ จิรฐาไม่มีเวลาที่จะรอ เดิมให้คนตรวจสอบว่พิมพ์ลดาจะเลิกงานเวลาสี่โมงสามสิบนาที สุดท้ายห้าโมงกว่าแล้วเธอจึงเพิ่งออกมา เขารอเธออยู่ที่นี่มานานครึ่งชั่วโมงกว่าแล้ว ครึ่งชั่วโมงกว่า สำหรับเขา จิรฐามีความหมายมากเพียงใด เห็นพิมพ์ลดาครึ่งค่อนวันยังไม่เดินมา เขาจึงต้องเปลี่ยนแผนเดิม หันไปปลดเข็มขัดนิรภัยออกแล้วผลักเปิดประตูลงจากรถ “คุณครับ ผมจองร้านอาหารไว้แล้ว ไปกันเถอะครับ”จิลถาพูด ก่อนจะหันกลับและเดินไปข้างหน้า นำพิมพ์ลดาไปยังตำแหน่งที่จอดรถ แต่พิมพ์ลดาเพิ่งก้าวเดินออกไปได้สองก้าว ก็มีแรงดึงแขนของเธอไว้จากข้างหลัง พิมพ์ลดาหันกลับไปเห็นจิรฐายืนอยู่ข้างหลังตนเอง เห็นพิมพ์ลดาหยุดฝีเท้าลง จิลถาก็หยุดเดินและหันกลับไปมองชายหนุ่มที่ข้างหลัง “ขอโทษครับ คุณผู้หญิง ขอคุยด้วยสักครู่ครับ”ไม่รอให้จิลถาและพิมพ์ลดาตอบจิรฐาได้ลากพิมพ์ลดาเดินไปยังรถของตนเอง “นี่ คุณ คุณจะทำอะไรน่ะ?”ไม่อาจต้านพลังของจิรฐา พิมพ์ลดารู้สึกเหมือนเธอถูกยัดเข้าไปในที่นั่งข้างคนขับ ขณะที่เธอต้องการจะลงรถ ประตูรถก็ได้ถูกจิรฐาล็อคไว้ “นี่ คุณ คุณ...”นอกรถ จิลถารีบตามมา ตั้งหน้าตั้งตาตบกระจกรถด้านข้าง แต่กลับแลกมาด้วยไร้การตอบสนองใดๆจากเขา เข้าเกียร์ สตาร์ท ดูเหมือนจิรฐาจะมีทักษะสตาร์ทรถมากกว่าเวลาใด ๆ ขับออกจากที่จอดรถ “คุณพิมพ์ครับ คุณพิมพ์ครับ...”พิมพ์ลดาหันหน้าไป เห็นจิลถาที่ถูกเหวี่ยงทิ้งห่างจากด้านหลังรถเงาร่างยิ่งมายิ่งเล็กลง เก็บสายตาคืนมา เธอจ้องมองใบหน้าด้านข้างที่หล่อเหลาเอาการของชายหนุ่มคนนี้ที่อยู่ตรงหน้าในเวลานี้อย่างโกรธเคือง พยายามสงบสติอารมณ์ถามว่า “คุณค่ะ ขอถามว่าคุณลากฉันขึ้นรถมีธุระอะไรหรือค่ะ? คุณทราบไหมว่าคุณเพิ่งได้ทำลายการนัดพบครั้งหนึ่งของฉันกับคนอื่นไปแล้ว?” เผชิญความโกรธพลุ่งทะลุฟ้าของพิมพ์ลดา จิรฐากลับกระตุกริมฝีปาก เขาเอียงหน้ามองดูเธอแวบหนึ่งแล้วตามด้วยมองดูหน้ารถ เพ่งสนใจสภาพจราจรในเวลาเดียวกัน ตอบเธอว่า “ผมกำลังช่วยทำให้ความใฝ่ฝันของคุณสำเร็จ พาคุณไปจดทะเบียนสมรสครับ” อ๋อ? พอจิรฐาพูดออกมา หน้าของพิมพ์ลดาก็แดงขึ้นมาทันที พระเจ้า เธอลืมวันนั้นที่เดทผิดคนไปแล้วได้อย่างไร