ตอนที่17 จดทะเบียนสมรส

ต๭นที่17 จดทะเบียนสมรส “คุณไม่ได้กำหนดที่ตนเองจะต้องแต่งงานกับจิลถา เจ้าหมอนั่นแน่นอน ใช่ไหม?” คิดแล้วคิดอีก พิมพ์ลดายังคงพยักหน้างึก ๆ “พิมพ์ลดา”จิรฐาเอื้อมมือไปดึงมือคู่น้อยของเธอที่กำชายเสื้อไว้แน่น รวบมาไว้ในอุ้งมือ“พวกเราต่างมีอายุถึงวัยที่ต้องแต่งงานกันแล้ว แม้ว่าไม่ใช่เพื่อพวกเราเอง ก็ต้องคิดเผื่อเพื่อครอบครัวของเรา คุณคงไม่หวังให้พ่อและแม่ของคุณต้องกังวลห่วงใยในเรื่องการแต่งงานของคุณทุก ๆ วันใช่มั้ย? อย่างที่คุณพูดไว้ เราแต่งงานกัน นี่เป็นวิธีการแก้ไขการดำรงชีวิตแบบนี้ของเราในเวลานี้โดยตรง ผมให้สัญญาว่าหลังจากแต่งงานแล้ว ผมจะเป็นสามีที่รับผิดชอบคนหนึ่ง” มองดูตาทั้งคู่ของจิรฐา ในดวงตาดำขลับของเขา พิมพ์ลดาได้เห็นตัวเอง ชั่วขณะนั้น เธอเหมือนต้องมนตร์สะกดของเขา กลับละทิ้งจิลถา เจ้าหมอนั่น ที่ยังมีนัดกับเธอในอีกด้านหนึ่ง ตามเขาไปแบบนี้จริงๆ จนกระทั่งออกจากประตูใหญ่ของสำนักงานเขตพลเรือน เธอยังรู้สึกเหมือนตนเองใช้ชีวิตอยู่ในความฝัน หลายปีต่อมา พิมพ์ลดาหวนนึกถึงฉากนี้ทีไร ยังรู้สึกว่าตัวเองถูกจิรฐาอ้างหลักการเหตุผลที่ยิ่งใหญ่ข้อแล้วข้อเล่าและปัญหาที่ยกขึ้นมาเป็นชุด ๆ หลอกให้มาที่นี่ มองเล่มสีแดงในมือตัวเองที่ถือออกมาอีกเล่ม ในสมองของพิมพ์ลดาแว๊บเข้ามาหกคำ:หญิงสาวที่แต่งงานแล้ว“ตอนนี้ฉันเป็นหญิงสาวที่แต่งงานแล้วล่ะ?”ที่เธอพูดทั้งหมดไม่มากไม่น้อยแค่ผ่านเข้าหูของจิรฐาที่อยู่ข้างกาย ยืนอยู่ข้าง ๆ เธอ เขาหัวเราะและกล่าวว่า“คุณต้องบอกว่าคุณไม่ใช่สาวแก่โสดขึ้นคานแล้วตอนนี้” พิมพ์ลดาเอียงศีรษะมองเขา เธอพบว่าขณะเวลายืนนิ่ง ตนเองต้องเงยหน้าขึ้นก่อนจึงจะเห็นใบหน้าของเขา ก่อนหน้านั้น เธอแค่รู้ว่าเขาชื่อจิรฐา จนถึงเมื่อกี้เธอเพิ่งพบว่าเขาอายุสามสิบสองปี และทะเบียนบ้านของเขาก็เหมือนของเธอ ในเล่มนั้นมีเพียงเขาคนเดียว ในช่วงเวลานั้นพิมพ์ลดาสงสัยนิดหน่อย ในครอบครัวของจิรฐาคนนี้ มีเพียงเขาคนเดียวเท่านั้นเหรอ? มิฉะนั้นเขาฉุดลากเธอมาแต่งงานโดยตรงไม่กระโตกกระตากเช่นนี้ได้อย่างไรหรือ? และถ้าในบ้านเขามีแค่เขาคนเดียว... “แฮะ แฮะ แฮะ...”พิมพ์ลดายิ้มอย่างชั่วร้ายราวปีศาจในใจ แบบนี้เธอก็ไม่ต้องปรนนิบัติคุณแม่สามีล่ะ! ทุกครั้งที่ได้เห็นพวกแม่ผัวลูกสะใภ้เปิดศึกรบกันในละครน้ำเน่าช่วงสองทุ่ม หัวใจดวงน้อยของพิมพ์ลดาก็ต้องสลดหดหู่ผิดหวังมาก ลึกๆเธอมีความกังวลว่าเธอเองก็จะมีวันเป็นแบบนั้น ชีวิตเซ่อ ๆ ซ่า ๆ เช่นเธอแบบนี้ มักจะถูกอรัญญาดูแคลนว่าเป็นผู้หญิงที่ล้างชามจานไม่สะอาดและผัดผักไม่เคยสุก ไหนเลยจะสามารถเอาอกเอาใจแม่สามีให้เกิดความยินดีได้! “คุณหัวเราะอะไร?”ทันใดนั้นนิ้วใหญ่ของจิรฐาไหวไปมาตรงหน้าตนเอง พิมพ์ลดาจึงตื่นจากความฝันเฟื่องที่คิดว่าจิรฐาเขาเป็นเด็กกำพร้า “ไม่ ไม่มีอะไร ...”ปิดปากที่ตัวเองเผลอหัวเราะแย้มออกมา และ พิมพ์ลดารีบปฏิเสธ ที่จริงแล้ว จิรฐาจ้องมองดูเธอยิ้มแบบเซ่อ ๆ ซ่า ๆ แบบนั้นมานานแล้ว เพียงแต่เธอไม่ได้รับรู้มาตลอดเท่านั้นเอง จิรฐาหาพิมพ์ลดาแต่งงานด้วย ไม่ใช่เพราะเขาชอบเธอมากจริงๆ แต่เพราะเขาคิดว่าเหมาะสม และดูเธอขนาดนัดบอดแบบนี้ยังทำผิดพลาดได้ ผู้หญิงที่กระทั่งแม่ยังต้องเอามาแอบหลบซ่อนไว้ จึงควรเป็นผู้หญิงที่ไม่ใช่นักวางแผน คิดอะไรก็ไม่ค่อยใช้สมอง น่าจะใช่เลย แต่งงานกับผู้หญิงพรรค์นี้ น่าจะช่วยลดปัญหาให้เขาไปไม่น้อย ก็แค่...ตอนนี้มองหน้านั้นที่มีรอยยิ้มเซ่อ ๆ ซ่า ๆ ของพิมพ์ลดา แล้วเขารู้สึกว่าตนเองได้แต่งงานกับภรรยาที่โง่น่ะ? กลับมาได้สติ พลันพิมพ์ลดาก็คิดว่ามีบางอย่างที่ไม่ชอบมาพากล เธอหันกลับไปมองสำนักงานเขตพลเรือนที่ข้างหลัง อดไม่ได้ที่จะอ้าปากหวอ