ตอนที่18 สับสนวุ่นวายชั่วขณะ

ต๭นที่18 สับสนวุ่นวายชั่วขณะ ขณะนี้ได้เป็นเวลากลางคืนทุ่มตรงแล้ว ทำไมสำนักงานเขตพลเรือนกลับยังมีคนทำการจดทะเบียนสมรสให้พวกเขาได้? นอกจากนี้ดูเหมือนใช้ช่องทางและกระบวนการที่ไม่เหมือนใคร “นั่นน่ะ เพื่อ...”พิมพ์ลดาเพิ่งคิดอยากจะถาม แต่ได้ยินโทรศัพท์มือถือดังขึ้นมา ไม่เพียงแต่ของเธอดังขึ้น ของจิรฐาก็ดังขึ้น ดูสายเข้าเป็นโทรศัพท์จากในครอบครัว พิมพ์ลดารีบหันไปรับทันที “สวัสดีค่ะ แม่...” “อ๊ะ! พิมพ์ลดา นังหนู เจ้า เจ้าโอเคมั้ย?”ฟังเสียงจากโทรศัพท์ด้านนั้น คุณอรัญญาเหมือนกังวลร้อนใจมากจนเป็นเสียงกำลังร้องไห้ พิมพ์ลดารู้สึกสงสัยบ้าง “แม่ หนูสบายดี ไม่มีปัญหาค่ะ”ไม่ใช่น่ะ ดูเหมือนก็ไม่ได้เป็นไรอ่ะ? มองเล่มสีแดงในมือตัวเอง พิมพ์ลดาอดไม่ได้หลับตาลง กลับไปแล้วเธอจะบอกกล่าวอย่างไรดีน่ะ?” “นังตัวดี ไม่เป็นไรก็ดีแล้ว! เจ้ารู้มั้ยว่าเจ้าจิน้อยโทรมาบอกว่าเจ้าถูกผู้ชายคนหนึ่งบังคับพาไปแล้ว เราเป็นห่วงมากแค่ไหน? โทรหาเจ้าก็ไม่มีใครรับตลอด เจ้านั่นที่พาเจ้าไปเป็นใครกัน? เราแจ้งตำรวจจับเขา ให้เขาเข้าไปอยู่ในคุกสักสองสามวัน กล้าพาลูกสาวฉันไป! กลางวันแสก ๆ ก็ยังกล้าอาละวาด เกินไปแล้ว! เขาไม่รู้ว่าทุกวันนี้เป็นสังคมที่ปกครองโดยกฎหมายและตำรวจลาดตระเวนตลอดเวลาเหรอ?” ฟังแม่แก่วิพากวิจารณ์เกี่ยวกับการกระทำของจิรฐาในโทรศัพท์ พิมพ์ลดาอดไม่ได้ที่จะหันไปมองทางเขา เขายังคุยโทรศัพท์ ไม่ได้สนใจทางนี้สักนิด ถ้าเป็นครึ่งชั่วโมงก่อนที่เธอจะได้รับโทรศัพท์จากแม่แก่ ไม่แน่ว่าอาจจะมีความคิดเดียวกันกับเธอ จับจิรฐาไปขังสักสองสามวัน แต่ตอนนี้...เขาเป็นสามีที่ถูกต้องตามกฎหมายของเธอแล้ว ถ้าจะจับเอาเขาเข้าคุกไป ถ้างั้นเธอไม่ใช่กลายเป็นหม้ายที่เพิ่งสมรสหรอกหรือ? ถุย ถุย ถุย คิดอะไรน่ะ! ขับไล่ความคิดสะเปะสะปะในสมองตนเองออกไป พิมพ์ลดาพูดกับอรัญญาที่ยังพล่ามพูดไม่หยุดหย่อน ไม่จบไม่สิ้นในโทรศัพท์ว่า“แม่ เรื่องนั้น มีอะไรรอหนูกลับบ้านค่อยคุยกันน่ะ หนูกำลังจะรีบกลับแล้ว บ๊ายบาย!”พูดจบก็วางสายไปอย่างรวดเร็ว เพราะว่าเธอเห็นจิรฐาได้รับโทรศัพท์เสร็จแล้ว “ถ้างั้น...”พิมพ์ลดายังคิดอยากถามเขาว่าสำนักงานเขตพลเรือนนี่เป็นเรื่องอะไร แต่เธอยังไม่ทันได้มีเวลาเปิดปาก กลับได้ยินจิรฐากล่าวว่า “พิมพ์ลดา ผมมีเรื่องด่วนเล็กน้อยกะทันหัน อาจจะไม่สามารถพาเธอกลับไปส่งบ้านแล้ว เธอขับรถเป็นใช่มั้ย?” “อา?โอ้ เป็นค่ะ”พิมพ์ลดายังไม่ทันได้สนองตอบ ก็ถูกจิรฐาจับมือน้อยขึ้นมา ตามด้วยคว้ากุญแจรถพวงหนึ่งวางใส่อุ้งมือของเธอ กุญแจนำออกมาจากกระเป๋าของเขา ยังพกพาความอุ่นจากกายเขามาด้วย “เอาโทรศัพท์มือถือคุณมาให้ผม”หยิบกุญแจให้เธอ เขายังได้เอาโทรศัพท์มือถือจากอีกมือของเธอซึ่งยังไม่ทันเก็บคืนใส่กระเป๋าโดยตรง ตลอดกระบวนการ พิมพ์ลดารู้สึกตนเองเหมือนขอนไม้ตั้งนิ่งอยู่ที่นั่น ส่งโทรศัพท์มือถือคืนให้เธอ จิรฐาช่วยเธอจัดตกแต่งเสื้อผ้า ยังยกมือขึ้นปัดเผ้าผมอันยุ่งไม่กี่เส้นข้างจอนหูของเธอให้เรียบร้อย “ผมเพิ่งได้บันทึกเบอร์ผมไว้ในโทรศัพท์ของคุณ คุณขับรถผมกลับบ้าน ถึงบ้านแล้วส่งข้อความให้ผมหรือโทรหา พรุ่งนี้ผมจะไปรับคุณ ขับรถกลับมาอีก”ช่วงที่เขาพูดจา ยังไม่ลืมช่วยถูมือของพิมพ์ลดาให้อุ่น จิรฐาเคยกล่าวว่าเขารับรอง หลังจากตนเองแต่งงานจะเป็นสามีที่รับผิดชอบแน่นอน ในจุดนี้ เขาตั้งใจไว้หลังจากแต่งงานวินาทีนี้เป็นต้นไปก็เริ่มลงมือปฏิบัติ รู้สึกได้ถึงความอบอุ่นที่ส่งผ่านมาจากอุ้งมือเป็นระลอก ๆ พิมพ์ลดาค่อยๆก้มศีรษะลงมองมือทั้งคู่ของคนทั้งสองที่จับไว้ด้วยกัน มือใหญ่กุมมือเล็กไว้ นี่หมายถึงแบบนี้ใช่ไหม? กี่ปีมาแล้วที่เธอพิมพ์ลดาไม่ได้สัมผัสเพศตรงข้ามเช่นนี้มาก่อน?