ตอนที่ 19 ศิษยาภิบาล

ต๭นที่ 19 ศิษยาภิบาล ในช่วงเวลานั้น พิมพ์ลดาคิดว่าบางทีพระเจ้าจะเข้าข้างเธอให้เธอเก็บได้ของวิเศษ จิรฐาคนนี้ บางทีการแต่งงานกับเขาจริงๆไม่ได้เน่าเฟะถึงขนาดนั้น แต่หลังจากนั้นไม่กี่วัน ขณะที่สไปร์ทช่วยเธอวิเคราะห์เรื่องการแต่งงานแบบสายฟ้าแลบ นอกจากจะดุเธอว่าใจใหญ่ไร้สมองแล้ว ในอีกทางหนึ่งยังจัดให้จิรฐาอยู่ในลำดับมือโปรช่ำชองเจนจัดสนามรัก จิรฐาบอกว่าปรัณจะมารับเขา ให้พิมพ์ลดาไปก่อน พิมพ์ลดาก็อยากฟังคำของเขาคว้ากุญแจรถของเขาก็จากไป แต่คิดถึงเมื่อครู่เขายังช่วยอุ่นมือให้ตนเอง ปณิธานด้านศีลธรรมอันสูงส่งของพิมพ์ลดาที่ว่าสามีภรรยามีสุขร่วมเสพ มีทุกข์ร่วมต้าน จึงตัดสินใจอยู่เป็นเพื่อนกับเขารอด้วยกันดีกว่า แม้ว่าในความเป็นจริงเขาทั้งสองยังไม่ค่อยรู้จักกันมาก แต่ลมเย็นโกรกกรรโชกที่ข้างถนน ทำให้เธอพิมพ์ลดาทิ้งเขาจิรฐาไว้ที่นี่คนเดียว เธอก็จะไม่สบายใจนัก! ดีที่ปรัณก็เร็วพอจริง ๆ ในขณะที่พิมพ์ลดายื่นข้อเสนอว่ามิฉะนั้นสองคนก็เข้าไปรอในรถ เขาก็มาถึงแล้ว ลงจากรถ ปรัณก็อ้อมผ่านหน้ารถวิ่งมาหาจิรฐา แต่เมื่อเขาเห็นพิมพ์ลดาที่ยืนอยู่ข้าง ๆ จิรฐา เขาเผลออ้าปากหวอ ลมเย็นก็กรรโชกเข้าสู่ในลำคอ ทำให้ปรัณสำลักจนไอออกมาไม่หยุด” ในที่สุด รอจนเขาหยุดไอ สามารถพูดได้ตามปกติแล้ว เขาจึงยิ้มให้พิพ์ลดา และรีบกล่าวกับจิรฐาว่า “ท่านจิครับ(幕市มู่ซือ) ขอโทษ รถติดเล็กน้อย ผมมาสายแล้วครับ” “ศิษยาภิบาล(牧师มู่ซือ)?” ได้ยินปรัณขานเรียกจิรฐา พิมพ์ลดาอดไม่ได้ที่จะกระซิบย้ำอีกครั้ง -ท่านจิชื่อจีนคือ慕市อ่านมู่ซื่อ ศิษยาภิบาลที่จีนเรียกว่า牧师อ่านมู่ซือ ออกเสียงคล้ายๆกัน “ไม่เป็นไรหรอก”จิรฐาตอบปรัณแล้วหันมาพูดกับพิมพ์ลดาว่า“คุณรีบกลับบ้านไปเถอะ” “โอ้!”พิมพ์ลดาพยักหน้างึก ๆ แล้วมองจิรฐาขึ้นรถที่ปรัณขับมา จากไป พิมพ์ลดาจำได้อย่างชัดเจน ครั้งนั้นที่รีสอร์ทริมทะเล ขณะปรัณมารับจิรฐา รถที่ขับเป็น BMW แต่คืนนี้ทำไมกลายเป็นโบร่าเหมือนกันน่ะ?” “ศิษยาภิบาล(牧师มู่ซือ)?”กระทั่งรถของพวกเขาจากไป สุดท้ายลับตาไปแม้แต่จุดยังไม่เห็นแล้ว พิมพ์ลดายังจอดอยู่เฉยๆ คิดไม่ตกกับคำที่ปรัณกล่าว คำว่า “ท่านจิครับ(幕市มู่ซือ)” “โอ้!”เธอตะโกนขึ้นมาราวกับเกิดความกระจ่างแจ้งทันที จากนั้นก็คอตกในทันใด“โอ้พระเจ้า ไม่น่ะ! ฉันแต่งงานกับศิษยาภิบาลคนหนึ่ง? ศิษยาภิบาลแต่งงานได้เหรอ? ฉันแต่งงานกับศิษยาภิบาลคนหนึ่งได้อย่างไร? ทำไมฉันถึงได้โง่ขนาดนี้ ไม่ถามไถ่ให้ชัดเจนเสียก่อนน่ะ? สามีที่ตนเองแต่งงานแบบสายฟ้าแลบเป็นศิษยาภิบาลเรื่องนี้ ดูเหมือนจะกระทบต่อพิมพ์ลดาไม่เบา ดังนั้นระหว่างทางกลับบ้านเธอเลี้ยวผิดหลายโค้ง เลี้ยวทางไกลไปหลายรอบมาก กลัวพ่อแม่เกิดความสงสัย พิมพ์ลดาไม่กล้าขับรถไปจอดในที่จอดรถชั้นล่างบ้านตนเอง ได้แต่ไปจอดที่ลานจอดรถสวนสาธารณะเขตพื้นที่น้อยรอบนอกแล้วค่อยเดินกลับบ้าน สำหรับเรื่องที่ถูกชายลักพาตัวตอนกลางวันเรื่องนี้ เธอให้เหตุผลว่านั่นเป็นเพื่อนนักเรียนเก่าคนหนึ่ง จึงอะลุ่มอล่วยผ่านไปได้ แต่เรื่องที่ทำให้พิมพ์ลดาสำลักข้าวมากที่สุดก็คือคำพูดที่แม่แก่เธอตอบเธอกลับว่า “หนูโทรศัพท์ให้จิน้อยเขาเถอะ บอกว่าหนูไม่สบายใจ จะอย่างไรหนูก็ปล่อยให้เขาคอยเก้อไปสองครั้งแล้ว หนูโทรไปบอกขอโทษ วันหน้ายังมีโอกาสไปมาหาสู่ติดต่อกัน” พิมพ์ลดาร้องตะโกนในใจ เธอไม่ได้รู้สึกว่าตัวเองมีความงามเฉกเช่นมัจฉาจมวารี ปักษีตกนภา จันทร์หลบโฉมสุดา มวลผกาละอายนางอะไรปานนั้น สามารถให้ชายหนุ่มคนหนึ่งยังคบหาแต่งงานกับตนเองต่อไปได้อีกทั้งที่ถูกตนเองปล่อยให้คอยเก้อต่อเนื่องถึงสองครั้งแล้ว อย่าว่าแต่เดี๋ยวนี้ตนเองได้เป็นหญิงที่มีสามีแล้ว ดังนั้น โทรศัพท์สายนี้พิมพ์ลดาไม่อาจโทรไปได้อีกตามธรรมดา เธอได้แต่นอนไม่หลับพลิกไปพลิกมาบนเตียงนานมาก หลังจากนั้นหยิบโทรศัพท์มือถือขึ้นมาส่งข้อความข้อความหนึ่งให้สไปร์ทว่า : ฉันสมรสแล้ว เวลาที่ส่ง SMS ข้อความนั้นเป็นเวลายามรุ่ง โมงสามสิบนาที