ตอนที่25 ได้พบจิรฐา

ต๭นที่25 ได้พบจิรฐา พิมพ์ลดางงงวยแล้วงงงวยอีก รีบยกมือตีปัดมือไม้ไม่อยู่สุขของสไปร์ทไปครั้ง พร้อมสำทับว่า “ที่ไหนกัน สมองฉันดีน่ะ! ถ้าไม่มีสมองที่ดีอย่างฉันช่วยคิดสร้างสรรค์โฆษณาที่ดีให้พวกคุณ พวกคุณสามารถจัดกิจกรรมออกกําลังกายประจำเดือนได้ดีเช่นนั้นได้อย่างไรกัน?” ได้ยินพิมพ์ลดาเถียง สไปร์ทได้แต่ทำหน้าทะเล้นใส่เธอ กล่าวว่า“สมองของเจ้าน่ะ! มีแต่เวลาใช้ในการคิดสร้างสรรค์โฆษณาจึงดีเท่านั้น”เธอดื่มโกโก้แล้วก็หันไปมองพิมพ์ลดา ถามคำถามว่า“ศิษยาภิบาลแต่งงานได้ไหม?” เกี่ยวกับปัญหานี้ พิมพ์ลดาเองยังสับสนอยู่น่ะ โบกไม้โบกมือ เธอตอบว่า“เจ้าไปถามแม่ตู้เถอะ!” มองดูผู้คนและรถที่ผ่านไป ๆ มา ๆ นอกหน้าต่าง สักพัก จู่ ๆ พิมพ์ลดาก็กล่าวว่า " จริง ๆ แล้วฉันรู้สึกว่าสภาพร่างและผิวของเขาแบบนั้นไปเป็นศิษยาภิบาล ช่างน่าเสียดายจริง ๆ” ได้ยินเสียงถอนหายใจของพิมพ์ลดาที่จู่ ๆ ก็ผุดออกมา เดิมสไปร์ทคิดจะกระทำการยกแก้วขึ้นมาเป็นต้องชะงักงัน แล้วมองเธอด้วยสีหน้าแปลกใจ“เจ้าพิมพ์น้อย เจ้าไม่ใช่รักศิษยาภิบาลคนนี้เข้าแล้วหรอกน่ะ?” “ไม่ ไม่ใช่แน่นอน!”พิมพ์ลดาสวนกลับได้เร็วทันควันและหมดจดต่อปัญหาที่อันตรายและใจกล้าข้อนี้ของสไปร์ท ขมวดคิ้วเล็กน้อย สไปร์ทแสยะยิ้มอย่างฉับพลัน“ในความเป็นจริงถ้าเจ้ารักเขาเข้าแล้วจึงเป็นสิ่งที่ดีน่ะ! พวกเจ้าได้แต่งงาน กันแล้ว ถ้าไม่ได้รักชอบกัน หลังจากนั้นอีกกี่ปี แม้กระทั่งอีกกี่ทศวรรษ จะผ่านวันเวลากันได้อย่างไร?” ได้ฟังคำพูดของสไปร์ท ในใจของพิมพ์ลดามีแห่งหนึ่งดูเหมือนถูกกระทบเข้าไปแล้วครั้งหนึ่ง ใช่ซิ เธอก็ได้แต่งงานกับคนคนหนึ่งที่ตนเองไม่ได้รักแล้ว ในอีกกี่ปีหลังจากนั้น แม้กระทั่งอีกกี่ทศวรรษจะผ่านวันเวลาได้อย่างไรกัน? เดิมสไปร์ทวางแผนไปกินอาหารเย็นกับพิมพ์ลดา เดินเที่ยวเล่นชอปปิ้งไปตามถนน แล้วค่อยกลับบ้าน อย่างไรก็ตาม ในขณะที่เขาทั้งสองเตรียมไปออกศึกตามแผนAที่ร้านเล็กน้ำแกงหมาล่าซึ่งพวกเขามักจะไปกัน ทินพลสุดที่รักครอบครัวของสไปร์ทได้โทรมาหาเธอตามสะดวก เขายังได้แจ้งข่าวร้ายราวฟ้าผ่าว่าสาวน้อยเป็นไข้แล้ว ทินพลกำลังอยู่ระหว่างทางที่จะพาเจ้าตัวเล็กไปโรงพยาบาล ให้สไปร์ทรีบมา วางสายแล้ว สไปร์ทคว้ากระเป๋าข้างกายก็จะไปแล้ว“เจ้าพิมพ์น้อยที่รัก ครั้งต่อไปค่อยกินข้าวด้วยกัน นำสามีใหม่ของเจ้ามาด้วย” การพูดถึงสามีใหม่ของสไปร์ทแบบนี้ พิมพ์ลดาไม่เต็มใจที่จะเห็นด้วยอย่างยิ่ง! “ดีแล้ว เจ้ารีบไปดูแลลูกสาวเถอะ อย่าลืมรายงานสถานการณ์ของลูกสาวให้ฉัน แม่บุญธรรมคนนี้ทราบด้วยตามสะดวกน่ะ! ทำท่ามือรูปok สไปร์ทลุกขึ้นอย่างเร็วที่สุดออกจากร้านกาแฟไป หยุดที่ข้างถนน โบกรถแท๊กซี่จากไป ส่งสไปร์ทจากไปแล้ว พิมพ์ลดาก็หยิบกระเป๋าขึ้นมาถือออกมาจากร้านกาแฟ เดิมก่อนออกจากบ้าน เธอก็ได้บอกกับพ่อและแม่ว่ามื้อเย็นจะไม่ได้อยู่บ้านกิน อุปนิสัยแม่เธอทำอาหาร เธอชัดเจนมาก แน่นอนทำตามปริมาณความอยากอาหารของทุกคน ดังนั้น ต่อให้เธอกลับบ้านตอนนี้ก็ไม่มีอาหารจะได้กิน อีกอย่าง วันนี้เธอหนีออกมา ก็เพื่อหลีกเลี่ยงจากการสอบสวนของผู้เฒ่าทั้งสอง ตอนนี้กลับไป ไยมิใช่ขาดเพียงเล็กน้อยเท่านั้นก็เสร็จสมบูรณ์แล้วหรือ? มือถือกระเป๋าไว้ เธอยืนอยู่ที่มุมถนนนอกร้านกาแฟ ทันใดไม่รู้ว่าตนเองควรจะไปในทิศทางใด “พรุ่งนี้ผมต้องไปในเมืองLประชุมการสร้างเมืองกับพวกเขา พรุ่งนี้คุณเข้าไปก่อน ช่วยทำความเข้าใจสถานการณ์แทนผม และเตรียมเอกสารให้พร้อม”ที่เบาะหลังของรถ ขณะที่ด้านหนึ่งจิรฐาดูรายงานของการประชุมในช่วงบ่ายวันนี้ ในอีกด้านหนึ่งมอบหมายงานต่อไปแก่ปรัณที่ขับรถอยู่ด้านหน้า “ครับผม”ปรัณตอบรับ ขณะหยุดรถที่สี่แยกไฟแดงตามการลื่นไหลของการจราจร เขาคิดจะหันศีรษะไปสื่อสารเรื่องไปเมือง L ในวันพรุ่งนี้กับจิรฐาที่อยู่ด้านหลังอีกครั้ง ทันทีที่หันศีรษะไป กลับเหลือบไปเห็นเงาร่างหนึ่งที่มุมถนน “ท่านจิครับ นั่นไม่ใช่คุณผู้หญิงที่ยืนอยู่ข้างนอกสำนักงานเขตพลเรือนกับท่านเมื่อวานใช่มั้ยครับ?”