ตอนที่28 ส่งมากันแล้ว ก็ปักหลักลงเถอะ

ต๭นที่28 ส่งมากันแล้ว ก็ปักหลักลงเถอะ พื้นที่ช่องว่างอันคับแคบในรถโบรา สองคนนั่งในท่าที่คลุมเครือเช่นนี้ พิมพ์ลดาไม่รู้ว่าจะรับมืออย่างไร หัวใจเธอเต้นโลดยุ่งเหยิงกระสับกระส่าย แต่คนเขาจิรฐาเพียงแค่ยิ้มอย่างสบาย ๆ ครั้งหนึ่ง งุนงงคือเขาปล่อยคางของเธอออกอย่างฉับพลัน ตามมาด้วยเลื่อนตัวออกจากตรงหน้าของเธอ ถือกระเป๋าเอกสารไว้ก่อนแล้วเปิดประตูออกลงรถไป อือ! นี่ร้องบทไหนกันหรือ? พิมพ์ลดาเสียใจผิดหวังในตัวเองยกมือขึ้นเคาะหน้าผากตนเองครั้งหนึ่ง! พิมพ์ลดาน่ะพิมพ์ลดา!เจ้ากำลังคิดอะไรของเจ้าน่ะ! เมื่อสักครู่ขณะจิรฐาหยอกเล่นเช่นนั้นกับเธอ ในสมองของเธอก็โผล่ภาพที่ไม่สะอาดบางภาพออกมา! เสียงเธอเพิ่งสิ้นสุดลง ประตูข้างกายก็ถูกเปิดพลั่วออกมา ก้มลงมองดูคราบเหนียวปื้นใหญ่มากที่หน้าอกตนเอง พิมพ์ลดายอมจำนนลงจากรถมา หมู่บ้านกลางเมืองเป็นที่อยู่อาศัยของคนรวย เธอพิมพ์ลดาถ้ายังต้องการจะกลับบ้าน จะโบกเรียกแท็กซี่ก็ต้องเดินออกไปอีกไกลจึงทำได้ เธอยังไม่มีความมั่นใจในตนเองที่จะออกไปเดินส่ายไปส่ายมาตามถนนในลักษณะเช่นนี้ ตามหลังจิรฐา พิมพ์ลดาต้องเดินทุกก้าวด้วยความระมัดระวัง ในลิฟต์ ยังคงมีเพียงพวกเขาสองคนเท่านั้น เพื่อป้องกันไม่ให้เกิดสถานการณ์เมื่อครู่อยู่ในรถแบบนั้นขึ้นอีก พอเข้าลิฟต์ พิมพ์ลดาก็จงใจทิ้งระยะห่างจากจิรฐา เขายืนอยู่ด้านขวาตรงมุมท้ายสุด ฝ่ายเธอก็หยุดยืนอยู่ที่ข้างประตูลิฟต์ ทำอย่างไรทั้งสิ้นทั้งปวงก็ไม่เดินเข้าไปข้างในแล้ว มองดูพิมพ์ลดาป้องกันตนเองแบบนี้ภาพนี้ จิรฐายกมือขึ้นลูบไถจมูกไปมา แอบหัวเราะเองอยู่ในใจ หน้าประตูห้อง เมื่อขณะที่จิรฐาป้อนรหัสผ่าน พิมพ์ลดาเบือนหน้าไปอย่างอัตโนมัติ จิรฐาเข้าประตูไปก่อน หยิบรองเท้าแตะของตนเองออกจากตู้รองเท้า ในเวลาเดียวกัน เขายังได้หยิบรองเท้าแตะอีกคู่ต่างหากออกมาวางไว้บนพื้น “พิมพ์ลดา คุณใส่คู่นี้” นอกประตู พิมพ์ลดามองตามการเคลื่อนไหวของเขาไปบนพื้น ที่นั่นวางรองเท้าแตะสีชมพูคู่หนึ่งไว้ รูปแบบชนิดเรียบง่ายที่สุดและไม่มีการตกแต่งแฟนซีใด ๆ มองแล้ว เหมือนกับลักษณะไม่เคยใช้มาก่อน หรือว่าจิรฐาได้ช่วยเตรียมสิ่งของต่าง ๆ ให้ฉันแล้ว? เมื่อคิดถึงตรงนี้ พิมพ์ลดาก็เงยหน้าขึ้นโดยแรง มองไปที่จิรฐา เมื่อครู่เขาบอกว่าเขาอยู่คนเดียว นั่น...เธอเข้าไปตอนนี้ ก็คือ...ชายโสดหญิงเดียวอยู่ร่วมห้องเดียวกันหรือ? จมูกสูดดมแล้วสูดอีก พิมพ์ลดาอดไม่ได้ที่จะกัดริมฝีปากล่างไว้ เห็นพิมพ์ลดางุนงงอีกครั้ง จิรฐาได้แต่ต้องลงมือทำเอง “งุนงงอะไรน่ะ?”ไม่ว่าพิมพ์ลดาได้คิดดีแล้วหรือไม่ จิรฐาได้เอื้อมมือดึงเธอเข้าไปในประตู คิดถึงเมื่อสักพักกินมื้อเย็นไม่สำเร็จ เขาให้พิมพ์ลดานั่งลงบนโซฟา ตนเองเดินไปที่ห้องครัวเทน้ำผลไม้มาให้เธอแล้วหันหลังกลับเข้าห้องนอนไป ตอนนี้พิมพ์ลดาเพิ่งหายจากงุนงงกลับคืนสู่สภาพปกติแล้ว โมโหผิดหวังตนเองที่ถูกเขาดึงทีเดียวก็เข้ามาแล้ว นั่งอยู่บนโซฟา ในมือทั้งคู่ของเธอถือแก้วไว้ ทันใดคนทั้งคนก็รู้สึกลุกนั่งไม่เป็นสุข เมื่อจิรฐากลับออกมาจากห้องนอนอีกครั้งได้ถอดเสื้อนอกไปแล้ว สวมเพียงเสื้อเชิ้ตสีขาวสะอาดอยู่ข้างใน เดินมาข้างกายพิมพ์ลดา เขาหยิบเอาแก้วในมือของเธอวางไว้ด้านข้าง ต่อจากนั้นจูงมือเธอ พาเธอเข้าไปในห้องนอน “ผมได้แขวนเสื้อผ้าของคุณไว้ที่ราวแขวนผ้าในห้องน้ำแล้ว คุณอาบที่ข้างใน ผมไปที่ห้องน้ำข้างนอก” มอบหมายให้พิมพ์ลดาเสร็จ จิรฐาก็หยิบเอาชุดลำลองอยู่กับบ้านอีกชุดบนเตียง ออกไปจากห้องนอน ช่วยปิดประตูให้เธอ มองไปยังประตูบานนั้นที่ถูกปิดลง เป็นเวลานานก่อนที่พิมพ์ลดาจะได้สติคืนมา “เอาเถอะ เอาเถอะ ส่งมากันแล้ว ก็ปักหลักลงเถอะ”ปลอบใจตนเองได้สักพัก พิมพ์ลดาพ่นลมหายใจออกแล้วหมุนตัวเดินไปยังห้องน้ำภายในห้องนอน