ตอนที่32 นั่นอะไร! ไม่ค่อยดี

ต๭นที่32 นั่นอะไร! ไม่ค่อยดี ก็ไม่น่าแปลกใจที่ป้าพนักงานขายของคนนี้จะเข้าใจอายุของเขาผิดไป “โอ้ ภรรยา? ไม่คิดว่าคุณหนุ่มแน่นขนาดนี้จะแต่งงานแล้ว! ป้าพลางยิ้มพลางชมเชย แล้วคว้าผ้าอนามัยยี่ห้อโซฟีส่งให้จิรฐา “ยี่ห้อนี้ดีและผู้คนซื้อกันมากที่สุด โฆษณาก็ยังมาแรงน่ะ!” มองผ้าอนามัยที่ได้ยื่นมาให้ถึงตรงหน้าของตน จิรฐาก้มลงมอง ๆ แล้วรับหยิบไว้ คิดว่าตนเองก็ยังไม่ได้มีความคิด ป้าคนนี้เสนออันนี้ ถ้างั้นก็เป็นอันนี้แล้วกัน ปกติที่เขาเปิดทีวี มักจะดูข่าว เกือบจะไม่ได้ดูโฆษณา โฆษณาผ้าอนามัยอะไรนั่นก็ยิ่งเป็นไปไม่ได้ที่จะได้เห็น “ขอบคุณครับ!”เขายิ้มอย่างตะขิดตะขวงเล็กน้อยและหันไปจะเดินจากไป แต่ก็คิดอยากได้อีก ถ้าเกิดพิมพ์ลดาไม่ชอบห่อนี้แล้วจะทำอย่างไร? เป่าลมหายใจออก จิรฐาหันหลังกลับไปที่ชั้นวางสินค้าเมื่อครู่อีก หยิบผ้าอนามัยแพคเกจที่ไม่เหมือนกันอีกห่อจากแถวโซฟีนั้น พนักงานแคชเชียร์ที่หน้าประตูร้านสังเกตเห็นจิรฐาแล้วตั้งแต่ที่เขาเข้าประตูมา แม้จะเป็นชายหนุ่มคนหนึ่งที่แต่งตัวง่าย ๆ เช่นนี้ แต่ยังคงแสดงความเป็นชายทุกกระเบียดนิ้ว ใบหน้าหล่อเหลาคมคาย ร่างสูงโปร่ง ไม่อยากจะให้เป็นที่สนใจ ดูเหมือนจะยากไปบ้างจริง ๆ แต่ขณะนี้เขากลับหยิบเอาผ้าอนามัยสองห่อออกมาคิดเงิน สาวน้อยแคชเชียร์หัวใจดวงบางราวกับแก้วแตกสลายในบัดดล ตอนแรกเธอยังสามารถฝันหวานที่จะยินดีต้อนรับความรักอะไรแบบนั้นน่ะ ทีนี้ดีล่ะ คนเขาหนุ่มหล่อถือผ้าอนามัยสองห่อเดินมา นี่ไม่ใช่กำลังบอกเธอให้เข้าใจได้อย่างชัดเจนว่าหนุ่มงามมีเจ้าของเรียบร้อยแล้วน่ะ! คิดเงินให้จิรฐาอย่างไม่สบายใจ คิดค่าใช้จ่ายถุงพลาสติกเข้าไปด้วย แต่สาวน้อยพนักงานแคชเชียร์มัวก้มหน้าเก็บตกหัวใจดวงแก้วของตนเองจนลืมเอาผ้าอนามัยใส่ถุงให้เขา เดิมเป็นเพียงการซื้อผ้าอนามัยเท่านั้น จิรฐากลับไม่ได้รู้สึกว่าเป็นเรื่องน่ากระอักกระอ่วนมากนัก แต่ตอนนี้ เขารอนานมาก สาวน้อยแคชเชียร์คนนี้ก็ไม่ใส่ถุงให้เขาสักที ลูกค้าที่ต่อคิวจากด้านหลังต่างก็ได้ส่งสายตาจ้องมองไปยังผ้าอนามัยทั้งสองแพคเกจที่วางบนโต๊ะแคชเชียร์ ทำให้เขาไม่เป็นตัวของตัวเอง เนื่องจากเจ้าตัวไม่ตอบสนอง นั่นก็ได้แต่เปิดปากถามไถ่เอง . “คุณ ช่วยใส่ถุงให้ผมสักทีไหมครับ” “อา?”ได้ยินคำพูดของจิรฐา สาวน้อยก็เงยหน้าขึ้น ใบหน้าแดงก่ำไปหมด รีบใส่ถุงเสร็จ ส่งมาให้เขา ช่วงที่รับถุงมา จิรฐารู้สึกโล่งใจทันที เขารีบหันหลังเดินออกมาจากซุปเปอร์มาร์เก็ตมุ่งหน้าเดินไปสู่ทิศทางของหมู่บ้าน ในห้องน้ำ พิมพ์ลดากำลังจะเคลิ้มหลับ ในที่สุดก็ได้ยินเสียงประตูเปิดจากด้านนอก ใช้ผ้าขนหนูห่อตัวให้ดีอีกครั้ง มือข้างหนึ่งของเธอจับไว้แน่นและเดินมาที่ประตูห้องน้ำ “จิรฐา” จิรฐาเพิ่งกำลังยืนนิ่งตรงนอกประตูห้องน้ำ กำลังคิดจะยกมือเคาะประตู ก็ได้ยินพิมพ์ลดาเรียกชื่อของตน ริมฝีปากเผลอแย้มยิ้ม เขายังคงยกมือเคาะประตูแล้วกล่าวว่า “ได้ซื้อมาให้คุณแล้วครับ” หมุนลูกบิดประตู พิมพ์ลดาเปิดประตูเป็นช่องอีกครั้ง แล้วเอื้อมมือออกมาหยิบไป จิรฐายื่นส่งถุงที่ใส่ผ้าอนามัยมอบไว้ในมือเธอ แต่มือของตนเองกลับยังไม่รีบปล่อยออก พิมพ์ลดาคว้าถุงไว้ งุนงง ยื่นใบหน้าน้อย ๆ มา มองผ่านซอกประตู เธอเห็นสีหน้าของเขาดูเหมือนจะยิ่งไม่เป็นธรรมชาติมากขึ้นกว่าเมื่อครู่ “พิมพ์ลดา คุณ...” “อืม?” มองดูแววตาที่ไร้เดียงสาแต่กลับแฝงไว้ด้วยความเขินอายเล็กน้อยของเธอ ยังมีแก้มเธอที่ยังคงเนียนนุ่มอมชมพู จิรฐาคลายมือแล้วหันไปด้านข้าง“คุณ คุณสามารถค่อย ๆ ทำครับ”พูดจบเขาก็หันหลังเดินจากไป ทิ้งพิมพ์ลดาที่คว้าผ้าเช็ดตัวในมือข้างหนึ่งและอีกมือหนึ่งถือผ้าอนามัย ยิ่งงุนงงมากขึ้น