ตอนที่ 33 ในช่วงเวลานั้น

ต๭นที่ 33 ในช่วงเวลานั้น ไม่คิดมากอีก เธอคว้าถุงหดมือกลับเข้าในห้องน้ำ หลังจากนั้นปิดประตูลงให้ดี และไปเปลี่ยนเสื้อผ้าด้วยใจยินดี ในใจของพิมพ์ลดาเพียงคิดว่าต้องรีบเปลี่ยนเสื้อผ้าให้เสร็จแล้วกลับบ้านจึงจะโอเค จิรฐาหันหลังเดินจากไป แต่ยังไม่ได้เดินถึงประตูห้องนอนก็ยืนพิงข้างฝาผนัง แล้วจากนั้นหายใจเข้าออกโดยแรง ครั้งก่อนหน้านี้ที่ได้เห็นพิมพ์ลดาในห้องน้ำ ไฟโลกีย์ของเขาก็ได้เผาผลาญขึ้นแล้ว เมื่อครู่ขณะออกไปซื้อผ้าอนามัย สายลมเย็นที่ถนนพัดไประลอกหนึ่งจึงได้ดีขึ้นมาก แต่เพิ่งจะเห็นแขนขาวผ่องของเธอเมื่อครู่ ในใจเขาก็รู้สึกทรมานเหมือนมีกรงเล็บแมวคอยข่วนอยู่ ไฟกิเลสตัณหาซึ่งเพิ่งถูกปราบลงสักพัก ก็พรั่งพรูพลุ่งขึ้นมาอีกครั้ง และดูเหมือนจะรุนแรงกว่าก่อนหน้านี้ พิงฝาผนังไว้ ในหัวงสมองของจิรฐา ภาพของพิมพ์ลดาที่พันผ้าขนหนูห่อไว้ผุดลอยขึ้นมาอย่างไม่หยุดยั้ง ช่างสะสวยหน้าตาน่ารักจริง ๆ แต่สำหรับเขากลับมีเสน่ห์เย้ายวนผู้คนเช่นนั้น ยิ่งภาพของเธอผุดลอยขึ้นมาในห้วงสมองมากเท่าใด ไฟโลกีย์ในร่างก็ยิ่งเผาผลาญร้อนแรงมากเท่านั้น “จิรฐา คุณไม่ใช่ไม่เคยสัมผัสหญิงสาวมาก่อนไม่ใช่หรือ ทำไมเมื่อได้เห็นพิมพ์ลดาก็พลุกพล่านราวกับหนุ่มน้อยอายุยี่สิบกว่าเช่นนั้น?”หลับตาลง จิรฐาพยายามควบคุมระงับภาพที่ปรากฏในห้วงสมองของตนเอง เขากำลังเตรียมตัวไปห้องนั่งเล่น แต่เท้ายังไม่ได้ก้าวออกไป กลับได้ยินเสียงกริ๊กเสียงหนึ่ง เสียงประตูห้องน้ำถูกเปิดออก ชั่วพริบตาที่พิมพ์ลดาได้เห็นจิรฐา ขาทั้งคู่ของเธอราวกับขอนไม้สองท่อน แช่แข็งอยู่ในที่เดิม เมื่อสักพักเธอเห็นเขาหันหลังจากไป เหตุนี้พิมพ์ลดาจึงคิดว่าในห้องนอนไม่ควรมีใคร เธอต้องการจะเปลี่ยนเสื้อผ้ากลับบ้าน แต่ก่อนที่เธอจะเข้าไปอาบน้ำ ได้ถอดถุงน่องของตนเองไว้ในห้องนอน พิมพ์ลดาคิดว่าถ้าใส่กางเกงของจิรฐาออกมาหยิบถุงน่อง นั่นยังต้องถอดแล้วจึงสวมใส่ของตนเองกลับ ปกติพิมพ์ลดาเป็นคนเกียจคร้าน ดังนั้นสมองของเธอเป็นตะคริวไปที จึงได้ลัดขั้นตอนนี้ไป ดังนั้นตอนนี้ ร่างเธอเพียงสวมใส่เสื้อคอกลมผ้าฝ้ายสีขาวที่จิรฐาเตรียมให้เธอ จิรฐารูปร่างสูงโปร่ง เสื้อคอกลมผ้าฝ้ายของเขาเมื่อสวมใส่อยู่บนตัวของพิมพ์ลดา หลวมโคร่งยาว ๆพาดไว้พอดีปกปิดของสงวนน้อยๆของเธอ แต่ส่วนที่เหลือยังคงเป็นส่วนที่สมบูรณ์ปราศจากเสื้อผ้าท่อนล่าง รู้สึกได้ถึงสายตาของจิรฐาดูเหมือนจะล็อคไว้ที่กายส่วนล่างของตนเอง พิมพ์ลดาจึงได้เกิดปฏิกิริยาสนองกลับว่าตนเองไม่ได้ใส่กางเกง เธอรีบก้มหน้าและใช้มือไปปกปิดเป็นพัลวัน แต่มือของเธอเมื่อเทียบกับขาของเธอ ปกปิดตรงนี้ได้ก็ปกปิดตรงนั้นไม่ได้นี่! กระอักกระอ่วนจนเธอคิดอยากจะขุดหลุมฝังตนเองไว้ข้างใน ณ ที่นั่น กัดฟันแล้วกัดฟันเล่า พิมพ์ลดาหันหลังคิดจะวิ่งกลับไปในห้องน้ำอีกครั้ง ด้านหลัง ขณะที่เธอหันหลังจะวิ่งไปช่วงนั้น จิรฐาก็ได้รีบก้าวมาข้างหน้า ดึงเธอไว้ หมุนตัวครั้งหนึ่ง เขาก็ได้คุมขังเธอไว้ระหว่างตนเองและผนัง “จิรฐา ฉัน...”ครั้นเมื่อเห็นระยะห่างระหว่างตนเองกับจิรฐาในตอนนี้ ใบหน้าดวงน้อยของพิมพ์ลดาเริ่มแดงขึ้นมาทันที รีบก้มหน้างุด ไม่กล้าที่จะสบตากับเขาอีก ดวงตาจิรฐาทั้งคู่จับจ้องเธอไว้นิ่งขึง แววตาไม่คลาดสักกระเบียดนิ้ว ราวกับพิมพ์ลดาที่อยู่เบื้องหน้าเป็นอัญมณีอันมีค่า ถ้ากระพริบตาอาจจะแคล้วคลาด ไม่เคยมีชายหนุ่มคนใดที่มีท่าทีแบบนี้กับตนเอง จ้องมองแบบเปลือยเปล่ากับตนเองเช่นนี้ พิมพ์ลดารู้สึกเขินอายนิดหน่อย มือทั้งคู่ห้อยทิ้งลงสองข้าง กำแน่นเป็นกำปั้นเล็กๆ ไม่รู้ว่าตัวเองจะทำอะไรต่อไปได้ทั้งสิ้น “พิมพ์ลดา...” มองดูหญิงสาวคนนี้ที่ก้มศีรษะงุดลงจนไม่สามารถต่ำลงได้อีก เหลือแต่ส่วนบนสุดของศีรษะให้ตนเองดู จิรฐายกมือข้างหนึ่งขึ้น เชยคางเธอขึ้นมาเบาๆ“มองที่ผม”