ตอนที่ 35 ยังไม่พร้อม

ต๭นที่ 35 ยังไม่พร้อม พิมพ์ลดาไม่รู้ว่าเป็นเพราะจิรฐาจูบเก่ง หรือตนเองโง่มากไปเอง อย่างไรก็ตาม ในจูบของเขา เธอกำลังวิงเวียนสับสนไร้ทิศทางแล้วจริง ๆ ในตอนแรกยังมีสติปัญญาคิดจะปฏิเสธ ต่อมาค่อย ๆ ล่มสลายไปทีละเล็กทีละน้อย เดิมมือทั้งคู่ที่อยากจะผลักเขา กลับสมตามปรารถนาของเขาจริง ๆ โอบไหล่อันกว้างของเขา มือน้อย ๆ คว้าเสื้อของเขาและดึงเบา ๆ จากบนริมฝีปากของพิมพ์ลดา จิรฐาค่อย ๆขยายขอบเขตในการจูบทีละเล็กทีละน้อยเลื่อนไปวงหน้าของเธอ จูบที่ใบหูของเธอ พิมพ์ลดาร่างสั่นเทิ้มอย่างแรงครั้งหนึ่ง เธอตกใจลืมตาทั้งคู่ขึ้นและปล่อยมือทั้งคู่ที่ยังกอดเขาไว้ ผลักเขาออกไปทีหนึ่ง “ฉัน ฉัน...” มองดูจิรฐาตรงหน้า เธออับอายจนไม่กล้าหายใจแรง“ขอโทษ ฉัน วันนี้ฉัน...” พิมพ์ลดาผลักครั้งนี้ ทำให้จิรฐาได้สติมาไม่น้อย ความกำหนัดในสายตาค่อย ๆ เลือนรางไป มองดูสภาพตกใจบนใบหน้าของพิมพ์ลดา และคิดถึงสิ่งที่ตนเองเพิ่งได้กระทำทุกอย่าง จิรฐาเองก็รู้สึกไม่น่าเป็นไปได้ นานแค่ไหนแล้วนะที่เขาไม่ได้เกิดอาการพลุกพล่านแบบนี้? สูดลมหายใจ เขาอยากจะเดินเข้ามาใกล้พิมพ์ลดา ปลอบใจเธอ แต่พอเขาเพิ่งขยับยกเท้าขึ้น เธอก็ก้าวถอยหลบไปทางผนังหนึ่งก้าว เห็นสภาพที่เธอกลัวตนเองแบบนี้ จิรฐาส่ายหน้าหัวเราะ มองออกได้ว่าเมื่อครู่ เขาก็ทำให้เธอกลัวแล้วจริง ๆ ยิ่งกว่านั้น วันนี้เธออยู่ ในช่วงเวลาพิเศษ ละทิ้งความคิดที่จะปลอบเธอ จิรฐาขอโทษ“ผมขอโทษที่ทำให้คุณตกใจ ผมออกไปก่อน คุณไปสวมใส่เสื้อผ้า อย่าเป็นหวัดนะ”พูดจบเขาก็หันหลังและเดินออกไป มองดูเงาหลังที่จากไปของจิรฐา ในใจของพิมพ์ลดาค่อนข้างเสียใจ เหมือนที่เขาพูดไว้ พวกเขาได้เป็นสามีภรรยากันแล้ว ระหว่างสามีกับภรรยา ความรักใคร่เป็นสิ่งปกติ ความต้องการของเขาเธอก็ต้องสนองตอบให้พึงพอใจ แต่ช่วงที่มือใหญ่ของจิรฐาวางบนหน้าอกตนเอง เธอกลัวจริง ๆ การสมรสที่มาถึงอย่างฉับพลัน สามีที่มีมาโดยไม่คาดคิด ความรักใคร่ที่มาโดยไม่คาดหมาย ทุกอย่างมันกะทันหันเกินไป ทำให้เธอไม่มีเวลาเตรียมตัวสักนิด เธอยังไม่ได้เตรียมพร้อมอย่างดีจะเป็นภรรยามืออาชีพได้อย่างไร มองดูจิรฐาช่วยตนเองล็อคประตูห้องนอนให้ดี พิมพ์ลดาตื่นตระหนกวิ่งไปที่ขอบเตียงนอน หยิบถุงน่องของตนเองขึ้นมาแล้วรีบหันหลังวิ่งเข้าห้องน้ำไป ในห้องนั่งเล่น จิรฐายกมือเกาศีรษะเกาแล้วเกา ค่อนข้างกลัดกลุ้มในความพลุกพล่านของตนเองเมื่อครู่ เขารู้สึกเป็นห่วงพิมพ์ลดาคงไม่ใช่คิดว่าเขาเป็นคนเจ้าชู้น่ะ ทันทีที่เขานั่งลงบนโซฟาอยากจะพักสักครู่ โทรศัพท์มือถือบนโต๊ะน้ำชาก็ดังขึ้น หยิบโทรศัพท์มือถือขึ้นมากดรับสาย จิรฐาหลังพิงเบาะหลับตาเอื้อมมือไปนวดระหว่างคิ้ว“สวัสดีครับพี่...” โทรศัพท์โทรมาจากอิงนรา แค่ถามว่าเมื่อเร็วๆนี้ทำไมเขาไม่กลับบ้านกินข้าวเลย แล้วพูดซ้ำในเรื่องเดิมอีก บอกว่าตนเองที่นี้มีหญิงสาวไม่เลวสองสามคนอยากแนะนำให้เขารู้จัก เตือนให้เขาต้องหาสักคนจริง ๆ แล้ว ทุกคนในบ้านในหลายปีมานี้หวังที่จะเห็นเขากลับมาและหวังให้เขารีบแต่งงาน ไม่กี่ปีที่ผ่านมา อย่าพูดเรื่องสมรส แม้แต่จะให้เขากลับมาเมืองเอสสักครั้งยังยาก ตอนนี้ก็กลับมาแล้ว พวกเธอพยายามทุกหนทางที่จะหาคู่ครองสำหรับเขา แต่เขากลับทำดีมาก ไม่สนใจมาตลอด ไม่รับมุข แค่ดูพวกเขารีบเร่งทำการ ฟังเสียงพี่สาวปลายสายทางโน้นคุยให้ฟังทั้งคำกล่าวและน้ำเสียงของหญิงเฒ่าชราในบ้านที่บ่นเรื่องเขาทุกวันย้ำพูดอีกครั้ง จิรฐาแค่ฟังยังไม่ตอบ จนอิงนรากล่าวว่าเหนื่อยแล้ว พูดจบแล้ว รอให้เขาพูดแล้ว จู่ๆเขาก็โพล่งออกมาว่า “พี่สาวครับ ภายหลัง พี่ไม่ต้องเหน็ดเหนื่อยลำบากเรื่องการแต่งงานของผมอีกต่อไปแล้ว งานสตรีสัมพันธ์ของพี่สบายไปมั้ยครับ?” “เฮ้ย นี่ เจ้าหนุ่มบ้า เจ้า...” ในโทรศัพท์ อิงนราเริ่มจะดุเขาอีกแล้ว จิรฐารีบเอาโทรศัพท์มือถือออกห่างไกลไปหน่อย เวลานี้ ประตูห้องนอนถูกเปิดออกเสียงดังปังเสียงหนึ่ง