ตอนที่ 38 คู่หนุ่มสาว

ต๭นที่ 38 คู่หนุ่มสาว จิรฐาเลิกคิ้วแล้วยิ้มถามว่า “คุณจะทำอาหารให้ฉันหรือ?” “ฉันก็ยังไม่ได้กิน” พิมพ์ลดาก้มศีรษะลงต่ำไม่กล้าประสานสายตาของเขา อ้อมผ่านเขาเดินไปที่ตู้เย็นซึ่งอยู่ด้านข้าง หันหลังให้เขาและหาอาหารในตู้เย็น เธอกล่าวว่า “ฉันทำได้แต่ที่ง่ายที่สุดและอาจจะไม่อร่อย” หยิบผักที่จะต้องใช้ มะเขือเทศ ไข่ไก่ มะเขือและเนื้อสัตว์ไร้มันวางไว้บนเขียง เพื่อจะไม่ขวางทางเธอ จิรฐาถอยออกจากห้องครัวและเดินอ้อมไปด้านนอก นั่งลงที่ข้างโต๊ะอาหาร พิมพ์ลดาหันมาหยิบข้าวของจึงได้เห็นเขาก็นั่งเช่นนั้นที่นั่น มือข้างหนึ่งยันคาง มองดูเธอ ใบหน้าเต็มไปด้วยรอยยิ้ม ที่นี่เดิมก็ไม่ใช่บ้านของตนเอง พิมพ์ลดาไม่คุ้นกับตำแหน่งที่จัดวางสิ่งของจำเป็นในชีวิตประจำวัน ได้แก่ น้ำมัน เกลือ ซอส น้ำส้มสายชู ทั้งไม่ชินกับหม้อ กระทะ ชาม ช้อนส้อม เธอก็รู้สึกเป็นกังวลบ้าง ตอนนี้ช่างดีงามนัก ข้างหลังยังมีตาอีกคู่หนึ่งจ้องมองตนเอง รู้สึกสับสนวุ่นวาย พิมพ์ลดาหลงใช้ซอสถั่วเหลืองเป็นน้ำส้มสายชู เทลงในน้ำมันตุ๋นมะเขือโดยตรง โชคดีที่เธอได้สติกลับมา ทั้งยังเทไปไม่มากเกิน ต้มมะเขือในกะทะ พิมพ์ลดาหันหลังกลับมาตีไข่ หั่นมะเขือเทศ พอเงยหน้าขึ้น เธอก็จะเจอกับสายตาของเขา กวนจนทำให้เธอต้องก้มหน้าก้มตาทำงานเพียงอย่างเดียว อาการเขินอายเล็กน้อยของพิมพ์ลดา จิรฐาก็เห็นในสายตา เขารู้ว่าเขามองเธออย่างนั้น เธอจะไม่สบายใจ แต่เขาก็ไม่อยากโยกย้ายสายตา ก็จะดูลักษณะที่เธอตั้งใจทำอาหารให้ตนเองแบบนี้ ในใจเขามีความรู้สึกที่บอกไม่ถูก เหมือนความสุขได้เติมเต็มหัวใจของเขาอย่างแท้จริง และก็เหมือนความสุขที่หากไม่ระมัดระวังก็จะคว้าไม่อยู่ โทรศัพท์มือถือที่เพิ่งถูกเขาวางไว้บนโต๊ะน้ำชาดังขึ้นอีกครั้ง จิรฐาลุกขึ้นไปหยิบ เห็นหน้าจอกระพริบแสดงว่าเป็นพี่สาว คิดอยู่ครู่ เขาก็กดปุ่มวางสาย กว่าเขาจะหันกลับไปก็พบว่าพิมพ์ลดาได้ทำอาหารสามจานเสร็จแล้ว และรายการสุดท้าย ซุปเต้าหู้ผักกาดดองก็ออกจากหม้อแล้ว ตอนเที่ยงกินข้าวที่บ้านพิมพ์ลดา แม้ว่าเธอก็อยู่ในครัวด้วย แต่จิรฐาสังเกตเห็นว่าตอนนั้นเธอได้ป็นลูกมือ ไม่ได้ทำอาหารสักอย่างทั้งนั้น ดังนั้นเขาจึงคิดว่าเรื่องอาหาร พิมพ์ลดาอาจจะทำได้ไม่เท่าไรนัก แต่ก็เป็นคืนนี้ ที่ดูเหมือนเขาคิดผิดไปแล้ว ผัดมะเขือยาวจานหนึ่ง ไข่ผัดมะเขือเทศจานหนึ่ง หมูฝอยผัดผักกาดจานหนึ่ง เพิ่มซุปเต้าหู้ผักกาดดองอีกที่ เป็นอาหารพื้นบ้านที่ง่ายที่สุด แต่เมื่อจัดวางไว้ที่นั่น กลับทำให้เขาดูแล้วก็ยิ่งเพิ่มความอยากอาหาร ถ้ารู้แต่แรกว่าฝีมือของพิมพ์ลดาดีเช่นนี้ เขาก็จะพาเธอกลับบ้านโดยตรง ไม่พาเธอไปโอเก้อแล้ว วางอาหารจานสุดท้ายลงบนโต๊ะ พิมพ์ลดากำลังจะหันหลังกลับไปที่ในห้องครัวเพื่อไปตักข้าว แต่ขณะหมุนตัว กลับชนเข้าไปในอ้อมแขนของจิรฐาอย่างไม่คาดคิด เธอเพิ่งจะเห็นเขาเดินเข้าไปในห้องนั่งเล่นแล้วชัด ๆ มายืนอยู่ข้างหลังตนเองตั้งแต่เมื่อไร? “ฉัน...” เธอเอ่ยปากอย่างกระอักกระอ่วน “ฉันไปตักข้าว” พูดจบ พิมพ์ลดาก็จะอ้อมผ่านจิรฐาไป จิรฐารั้งเธอให้หยุดลง ยกเก้าอี้ที่โต๊ะอาหารออกมา กดเธอให้นั่งลงที่นั่น “คุณนั่งลง ผมมาตักข้าว” พูดจบเขาไม่รอให้พิมพ์ลดาโต้ตอบ ก็หันหลังเดินเข้าไปในครัว เมื่อเขาได้ไปแล้ว พิมพ์ลดาก็ไม่พัวพันอีก ก็นั่งลงที่นั่น จัดตะเกียบและช้อนมาแบ่งวางให้เรียบร้อย ฉวยโอกาสช่วงว่างขณะที่จิรฐาไปตักข้าว พิมพ์ลดาขยับศีรษะหมุนไปรอบ ๆ ในที่สุด ก็ได้สำรวจห้องนั่งเล่นที่นี่ของเขาสักที ความจริง พิมพ์ลดาก็ชอบครัวแบบเปิดชนิดนี้ที่นี่ของจิรฐามาโดยตลอด ระหว่างห้องนั่งเล่นและห้องครัวจัดวางโต๊ะอาหาร กระจกแบบนี้ มีบรรยากาศ ได้อารมณ์ ยังดูเป็นสไตล์ชนชั้นกลางมาก เพียงแต่...การตกแต่งที่นี่ของเขา ลวดลายเรียบง่าย โทนสีมีเพียงสีขาวดำเทา รูปแบบนี้สำหรับชายโสดพักอาศัยอยู่คนเดียว นับว่าเหมาะสมมากจริง ๆ แต่สำหรับพิมพ์ลดาสาวน้อยที่ใจยังสาวก็รู้สึกหนาวเหน็บไปบ้างนิดหน่อย