บทที่ 39 ล้างจาน

บ๗ที่ 39 ล้างจาน วางข้าวลงตรงหน้าพิมพ์ลดา จิรฐาเดินไปนั่งที่เก้าอี้ตรงข้ามกับเธอ จากนั้นก็หยิบตะเกียบขึ้นมากินข้าว ตอนบ่าย เขารีบไปเมือง ล. ลงพื้นที่ตรวจสอบข้อเท็จจริงตลอดยังไม่ได้หยุดพักสักนิด ตอนเย็น ที่ทำการรัฐบาลท้องถิ่นได้จัดเตรียมอาหารเย็น แต่เขาก็ยังยืนหยัดตามสไตล์อุปนิสัยการทำงานของเขา ไม่เข้าร่วม เขาเพิ่งถูกย้ายไปประจำยังเมือง เอส ต้องใส่ใจในทุกด้าน เมือง ล. เป็นเมืองในสังกัดระดับมณฑลของเมือง เอส เขาเป็นผู้ร่วมดูแลงาน ในเวลาเดียวกัน จึงเป็นเรื่อง ธรรมดาที่ไม่อาจทิ้งอะไรไว้เป็นหลักฐานให้ผู้คนข่มขู่ได้ หลังรับประทานอาหารเที่ยงแล้ว จนกระทั่งถึงขณะนี้เขาถึงได้กินอีก จิรฐาหิวบ้างแล้วจริงๆ พิมพ์ลดาเงยหน้าขึ้นมองดูเขาและพบว่าชายตรงหน้าคนนี้ แม้ว่าจะหิวโหยอีก แม้ว่าจะกินข้าวได้อย่างรวดเร็ว แต่กลับยังคงรักษากาลเทศะและมารยาทในการรับประทานอาหารได้เหมือนเดิม สัมผัสได้ถึงแววตาที่เบื้องหน้า จิรฐาเงยหน้าขึ้นมาประสานสายตาของพิมพ์ลดา เธอยิ้มอย่างอาย ๆ แล้วรีบก้มลงไปรับประทานอาหารต่อ จิรฐาหิวแล้วจริงๆ ข้าวหนึ่งชามกินได้เร็วมาก และไปเติมอีกชาม แต่พิมพ์ลดาในใจมัวแต่คิดเรื่องปัญหาที่พักสำหรับคืนนี้จึงกินข้าวราวกับนับเม็ด ครึ่งค่อนวันไม่เห็นเธอกินไปมากสักเท่าไร “นั่น เรื่องนั่น...” ในที่สุดเธอก็ทนไม่ไหวอีกต่อไปแล้ว ต้องถามดู ได้ยินคำพูด จิรฐามองเธอ “เกิดอะไรขึ้น? “ที่นี่คุณมีเพียงหนึ่งห้องนอนเหรอ?” พิมพ์ลดาวางตะเกียบและชามลง ถามหน้าตาเอาจริงเอาจัง จิรฐาพักอาศัยอยู่ที่หมู่บ้านสวนกลางเมืองเป็นหมู่บ้านเกรดเอชั้นเลิศ เพียงแต่แรกเริ่มที่เขาเลือกที่นี่เป็นที่พักอาศัย ก็ไม่คิดไตร่ตรองมาก่อนเลยว่าวันหนึ่งจะใช้ที่นี่เป็นเรือนหอ ดังนั้นที่ซื้อไว้จึงเป็นอพาร์ทเมนท์ห้องเดียว ดูเหมือนจะเข้าใจในความหมายของคำพูดพิมพ์ลดา เขาหัวเราะวางชามและตะเกียบลง ยื่นมือมาแตะบนมือน้อยของพิมพ์ลดา พิมพ์ลดาอยากจะดึงมือกลับ เขาก็กุมไว้ให้แน่นมากขึ้น “พิมพ์ลดา” เขามองเธอและถามว่า “ตอนนี้เรามีความสัมพันธ์เป็นอะไรกัน?” “เป็น เป็น...สามีภรรยา” ลังเลสักพัก ในที่สุดเธอก็ตอบว่าสามีภรรยาคำนี้ออกมา “ใช่ พวกเราได้เป็นสามีภรรยากันแล้ว สามีภรรยาก็ต้องใช้ชีวิตอยู่ด้วยกัน เข้าใจมั้ย?” จิรฐามองตาเธอและถามอย่างจริงจัง งุนงงแล้วงุนงงเล่า พิมพ์ลดาพยักหน้า ไม่ให้โอกาสเธอละสายตา จิรฐากล่าวต่อไปว่า “พิมพ์ลดา สำหรับการแต่งงานของเรา ผมจริงจังนะ” พิมพ์ลดามองดูเขา ทั้งไร้ความคิดทั้งไร้คำตอบอีกแล้ว ภายหลังอีกนาน พิมพ์ลดาจึงพบเรื่องร้ายแรงโดยเฉพาะเรื่องหนึ่ง นั่นคือทุกครั้งเมื่อเธอต้องการกบฏต่อจิรฐา เขาก็จะพูด อ้อมค้อมวกวนไปมา ต่อจากนั้นจะวนหัวข้อเดิมของเธอ เวียนไปมาจนเธอไม่สามารถคิดเข้าใจความเดิมที่สำคัญของตนเองอย่างชัดเจนว่าอยู่ที่ใดอีกต่อไป แล้วพิมพ์ลดาก็จะตกหลุมพรางติดอยู่ในคำพูดของเขาครั้งแล้วครั้งเล่า กบฏล้มเหลวอีกครั้งและอีกครั้ง หลังจากมื้อเย็น จิรฐาชิงตัดหน้าพิมพ์ลดาเก็บชามตะเกียบแล้ววางไว้ในอ่างน้ำ พับแขนเสื้อขึ้นไปล้าง มองดูการกระทำและปฏิกิริยาอย่างต่อเนื่องเป็นชุดของเขา ครึ่งค่อนวันพิมพ์ลดาไม่ได้โต้ตอบกลับใด ๆ ทั้งสิ้น ดีร้ายอย่างใด จิรฐาก็เป็นชายหนุ่มอายุได้สามสิบสอง ไม่ใช่เด็กหนุ่มต้นๆยี่สิบแล้ว ความรู้เรื่องที่ว่าช่วงที่ผู้หญิงมีประจำเดือนไม่อาจสัมผัสน้ำได้เรื่องนี้ เขาก็ยังมีบ้าง เพียงแต่ตั้งแต่ไหนแต่ไรมา เขาล้างจานน้อยมาก ๆ เมื่อต้องทำเรื่องนี้ ก็ไม่คล่องมือเลยจริง ๆ คราวนี้เป็นตาของพิมพ์ลดาซึ่งนั่งอยู่ที่โต๊ะอาหารด้านนั้น เท้าคางมองดูเขา การเปลี่ยนสถานะเช่นนี้ ในที่สุด ผู้ยิ่งใหญ่ก็เข้าใจแล้วว่าเมื่อครู่ขณะที่พิมพ์ลดากำลังทำอาหาร ตนเองได้จ้องมองเธอเขม็งตลอดเวลา เธอเกิดความเครียดมากเพียงไร ถอนหายใจแล้ว จิรฐาก็ล้างมือให้สะอาด จากนั้นหันหลังเดินกลับไปที่โต๊ะอาหาร พิมพ์ลดาเห็นเขาเดินเข้ามา ยังไม่ทันได้ตระหนักถึงสิ่งที่เกิดขึ้น ก็ถูกเขาจูงลุกขึ้นมา เดินเข้าห้องนอนไป “คนดี คุณรออยู่ที่นี่ก่อน ถ้าเบื่อ คุณสามารถดูทีวีได้” ทิ้งประโยคที่มีน้ำเสียงราวกับผู้ใหญ่สั่งให้เด็กรู้จักหาความสนุกสนานด้วยตนเองไว้ จิรฐาก็ปิดประตูห้องนอนแล้ว