ตอนที่ 57 ทุกอย่างล้วนมีผมอยู่

ต๭นที่ 57 ทุกอย่างล้วนมีผมอยู่ มือทั้งคู่กอดตัวเองยิ่งแน่นมากขึ้น พิมพ์ลดาฝังศีรษะลงในอ้อมแขน พยายามที่จะไม่ให้ในสมองของตนเองปรากฏจินตนาการภาพที่ไม่ควรเกิดขึ้นเหล่านั้น ทันใดนั้นก็มีเสียงแต๊กเสียงหนึ่งดังมา ประตูถูกเปิดออก พิมพ์ลดาตกใจและทั้งร่างดูเหมือนจะสั่นไปหมดทีหนึ่ง