ตอนที่ 16 พวกคุณเป็นอะไร

ต๭นที่ 16 พวกคุณเป็นอะไร ก่อนหน้านี้จิรสุดาเป็นแกนนำของนิตยสารของเรา แต่หลังจากเรื่องJune club ชื่อเสียงของฉันเริ่มเพิ่มขึ้น จิรสุดาก็พยายามที่จะต่อสู้กับฉัน “เอาล่ะ เอาล่ะ สามารถสัมภาษณ์ได้ราบรื่นเป็นเรื่องที่สำคัญที่สุด ภาวินีเธอเตรียมตัวไว้ อีกเดี๋ยวจะไป” หัวหน้าบรรณาธิการขัดจังหวะจิรสุดาที่กำลังเยาะเย้ยฉัน เธอตบไหล่ฉันเบาๆ ฉันรู้สึกว่าทัศนคติของหลายๆคนเปลี่ยนไปทันที เพราะด้วยท่าทางของการนินทาและความสงสัย น่าขำจริง ฉันได้แต่ส่ายหน้า ในใจก็คิดว่าพวกเขาไม่รู้ว่าความสัมพันธ์ของฉันกับศรัณซับซ้อนแค่ไหน ฉันอดไม่ได้ที่จะขมวดคิ้ว ศรัณคิดจะทำอะไร ทำไมเขาถึงยืนยันว่าจะให้ฉันไปสัมภาษณ์ ที่จริงมันนานมากแล้วที่เราไม่ได้เจอกัน รับเวลาที่นัดมาแล้ว ฉันก็ไปที่ศรัณที่บ้านริมสวน มันเป็นเหมือนรีสอร์ตส่วนตัว พื้นที่ที่อยู่อาศัยที่แพงที่สุดในเมืองเอช พื้นที่กว้างใหญ่ของป่า สนามกอล์ฟ บริการระดับบนสุด โรงพยาบาลส่วนตัว ห้าง และอื่นๆอีก ฉันจิรสุดาและอารยาเขาไปในที่ดินราคาแพงนี้ด้วยกัน แดดแรงมาก ฉันหยิบพัดลมพกพาขึ้นมาจ่อไปที่หลังของตัวเอง เมื่อคิดว่าอีกเดี๋ยวเจอกับศรัณแล้วจะทำยังไง ฉันกังวลใจอยู่ชั่วขณะหนึ่ง “อีกเดียวเธอนั่งข้างๆ มองฉัน ฉันถามคำถามก็ได้แล้ว เข้าใจไหม”จิรสุดาที่รีบร้อนแต่งหน้าอยู่ข้างๆ การแต่งหน้าที่ละเอียดอ่อนทำให้ฉันดูเป็นลูกเป็ดขี้เหร่ “พี่จิรสุดาคะ พี่ช่วยถืออุปกรณ์ได้ไหม ฉันก็อยากแต่งหน้าเพิ่ม” ฉันส่งของที่อยู่ในมือไป จิรสุดามองดูตัวเองในกระจก ยิ้มอย่างพอใจ หลังจากนั้นก็มองบนใส่ฉัน “น้องนี เธอสวยมากพอแล้ว ถ้าจะพูดอีกเธอก็สนิทกับคุณชายศรัณขนาดนั้นแล้ว ไม่เหมือนพวกเรา พวกเราไม่ควรถูกคนปฏิเสธถูกไหม” ฉันยืนมองเธออย่างอึดอัดอยู่ข้างๆ ไม่รู้จะพูดอะไร ทุกคนต่างเห็นด้วย ทำไมเธอต้องทำกับฉันแบบนี้ หรือเป็นเพราะเรื่องสัมภาษณ์ศรัณเหรอ “บางคนรู้จักเราไปเกาะแล้วบางคนไม่รู้จักก็เอาตัวเองไปยั่วยวน และก็ใช่ โทษพวกเราให้หมด เธอไม่มีของความสามารถในการยั่วยวน ถ้าไม่อย่างนั้นทำไมคุณศรัณไม่รับตอบรับคำขอพี่ล่ะ ที่ได้รับการวางตัว หรือเพราะรู้สึกว่าตัวเองสูงส่งเหรอ ฉันไม่รู้ว่าเคยทำอะไรในเรื่องส่วนตัวเหรอกับคุณไหม” จิรสุดาไม่มีอะไรที่ต้องปกปิดและเกือบจะชี้ไปที่จมูกของฉัน “พี่จิรสุดา พอแล้วค่ะ” อารยาดึงเธออย่างระวัง จิรสุดตีมือของอารยา ไปครั้งหนึ่ง “ทำไมฉันจะพูดไม่ได้ ฉันเกลียดคนที่เสแสร้งจริงๆ เห็นอยู่ว่างานสัมภาษณ์นี้เป็นของพวกเรา และสิ่งที่เธอทำอยู่คนอื่นเขาไม่ทำกัน” เธอต้องรู้สึกว่าฉันแย่งงานเธอไปแน่ แต่ตอนนี้เธอให้ฉันหาคนสัมภาษณ์ก็ยังหน้าด้านมาหาฉัน อยากรู้จริงๆใครกันแน่ที่หน้าไม่อาย “คุณคือ”จู่ๆเสียงที่เงียบขรึมก็ดังขึ้นจากด้านหลัง พวกเราหันไปมอง ศรัณมองจิรสุดา ด้วยแววตาที่เยือกเย็น “คุณชายศรัณ”จิรสุดาอุทานขึ้น ศรัณซ่อนสายตาอยู่ในเงามืด แววตาดูเย็นชาและเบื่อหน่าย เขาหันกลับมามองฉัน สายตาเปลี่ยนเป็นอบอุ่น ยื่นมือออกมา เช็ดเหงื่อบนหน้าผากของฉันเบาๆ “ร้อนขนาดนี้เลยเหรอ ถ้ารู้เร็วกว่านี้ผมจะส่งคนไปรับคุณ” ฉันมองไปที่ศรัณ ผ้าเช็ดหน้ากลิ่นของเขาเข้าไปในจมูกและเข้าไปในเส้นประสาทของฉัน ฉันมีเพียงสีหน้าทึบแสดงความประหลาดใจออกมา ศรัณ คุณทำอย่างนี้ทำไม ทำไมถึงช่วยฉันไว้ สีหน้าของจิรสุดาดูแย่ไปชั่วขณะ กัดกรามแน่นและมองมาที่ฉัน และฉันก็ไม่รู้ว่าทำไมฉันถึงมีความสุขขึ้นมา ศรัณให้คนเอาอุปกรณ์ในมือฉันไปก่อน สายที่ที่มองฉันอยู่ตลอด ทำให้คนอื่นๆเห็นได้ชัดเจน เหมือนจะบอกกับคนอื่นว่า คนนี้คือผู้หญิงของฉัน จู่ๆสมองตัวเองก็คิดกลับไปทำให้หน้าแดงจึงก้มหัวลง ศรัณยิ้มให้ฉันและเอาผมไปไว้ที่หลังหูพลางกระซิบด้วยเสียงเบาว่า “เคยบอกแล้วว่าคุณต้องมีความสุขมาก คุณก็ไม่ฟัง จะไปอารมณ์เสียอยู่ที่บริษัททำไม” สายตาของศรัณกวาดมองไปที่จิรสุดา สายตาที่เยือกเย็นมาก ผสมกับการเตือน ฉันเห็นร่างที่สั่นของจิรสุดาได้อย่างชัดเจน คงจะตกใจ “เอาล่ะ พวกเรารีบไปสัมภาษณ์กันเถอะ” ซาบซึ้งและยิ้มให้กับศรัณหลังจากเราเคยมีปัญหามาก่อน และไม่คิดว่าศรัณยังสามารถให้ฉันเช่นความรู้สึกดี บางทีเขาอาจจะรู้วิธีที่จะทำให้ฉันรู้สึกซาบซึ้งจริงๆ แดดแรงมาก ศรัณดูเหมือนจะปังแดดให้ฉันอยู่ด้านหน้า เขาได้พบกับโต๊ะเครื่องแป้งของฉันได้อย่างง่ายดาย ผู้หญิงทุกคนหวังว่าเธอจะชอบผู้ชายที่ดี ฉันรู้ว่าความคิดนี้ของฉันน่าเกลียดมาก ใจโหดเหี้ยม รู้อยู่ว่าความสัมพันธ์ระหว่างฉันกับศรัณไม่ชัดเจอ ฉันกลับต้องการความสุขที่เขาให้ฉัน อุปกรณ์ที่ได้รับการตั้งค่าและสามารถสัมภาษณ์ได้อย่างรวดเร็ว ศรัณเปลี่ยนชุดสูทที่เหมาะสมเพื่อให้รูปร่างของเขาได้อย่างรวดเร็วและเสื้อผ้าที่ห่อรอบๆตัวเขา ฉันหลงใหลเขามาก “คุณชายศรัณคะ ตอนนี้สัมภาษณ์ได้เลยไหมคะ จิรสุดาคุณอย่าง หัวเราะอย่างพอใจ ศรัณนั่งบนโซฟา มือทั้งสองวางลงบนมือ ดูเหมือนคนที่ดูถูกจังเลย ผมจำได้ว่าก่อนหน้านี้ผมปฏิเสธคุณไปแล้ว ผมเคยบอกไปแล้วว่าคนที่จะสัมภาษณ์ผมได้คือคุณภาวินีเท่านั้น ศรัณชี้นิ้วหาฉัน ตอนนี้พวกเธอออกไปได้แล้ว ที่นี่ให้มีแค่ผมกับคุณภาวินีก็พอ พวกคุณเป็นอะไร ดูเหมือนเขาจะพูดอย่างนี้