ตอนที่ 24 หย่าซะ ฉันแต่งงานกับคุณ

ต๭นที่ 24 หย่าซะ ฉันแต่งงานกับคุณ ในขนาดที่สติของฉันยังไม่ตื่นดี หรืออาจจะกำลังตกอยู่ในภวังค์ ฉันก็เหมือนกับมองเห็นศรัณ เขากำลังเดินมาที่ฉัน มองดูคล้ายกับพระเอกขี่ม้าขาว “เวธนี คุณสบายดีนะ ฉัน อยู่นี่แล้ว! มองฉันสิ” ทันใดนั้นร่างกายฉันก็ผ่อนคลายลง และฉันก็ลืมตาขึ้นด้วยความฉงน มันไม่ใช่ความฝัน แต่เป็นศรัณจริงๆ ตอนนี้เขากำลังอุ้มฉันและมองมาที่ฉันอย่างวิตกกังวล พลังถูกฉีดเข้าไปในร่างกายของฉันอีกครั้ง และร่างกายของฉันรู้สึกถึงความอบอุ่น เขากอดฉัน ทำให้ฉันตัวอุ่นขึ้นด้วยอุณหภูมิของร่างกายของเขา เมื่อฉันกลับมามีสติอีกครั้งถึงได้เห็นน้ำตาอาบหน้าของศรัณ ศรัณเป็นคุณจริง ๆ ใช่ไหม ฉันไม่ได้ไปจริงๆ ฉันยื่นมือออกไปพยายามดึงให้เขากอดฉัน ศรัณรีบยึดตัวฉัน กอดฉันแน่นไว้ในอ้อมแขนของเขาด้วยความรัก “เวธนี คุณโกหก!” เขาพยายามซ่อนน้ำตาที่กำลังจะไหลร่วงจากตา มองมาที่ฉันด้วยสายตารักใครระคนโกรธ ฉันลูบที่หน้าของเขา “ขอโทษ ฉันขอโทษ” “แม่งเอ้ย แกมันคือชายชู้ของนังโสเภณี แล้วกล้ามาที่บ้านของเราอีก! “ ภูษิตถูกคนสองคนจับไว้แล้วแต่ทว่าเขาก็ยังด่าไม่ยอมหลุด “แกยังกล้าที่จะหว่านเสน่ห์ใส่ผู้ชายแบบนี้ต่อหน้าฉัน เวธนีแกมันนังผู้หญิงสารเลว!” ดวงตาของศรัณทะมึนลงทันที “ฉันหมดความอดทนกับแกแล้ว!”ศรัณหันกลับมามองเขาอย่างเย็นชา แล้ววางฉันไว้บนโซฟา “เป็นเด็กดีนะ แล้วฉันจะช่วยเธอจัดการเอง” ฉันยังคงมึนงงในเวลานี้ แต่ฉันก็เพ่งมองไปที่กลุ่มคนที่รวมตัวกันอยู่ตรงนั้นบนร่างของชายคนนั้น แต่ความทุกข์ทรมาน ความรู้สึกผิด โทษตัวเองและอารมณ์อื่น ๆ ค่อยๆหายไปในหัวใจของฉัน ศรัณคงรู้เรื่องระหว่างฉันกับภูษิตแล้ว ฉันเป็นสามีและภรรยาและฉันเป็นผู้หญิงที่มีบัวที่ต้องมือชายแล้ว ฉันดูศรัณหันไปแล้วก็เดินไปหาภูษิตแล้วด่าเขา “คุณศรัณ คุณเองก็เป็นคนมีหน้ามีตาในสังคมทำไมคุณถึงชอบมาเล่นกับอะไรของเหลือเดนของคนอื่น เธอเองก็เหมือนกับรองเท้าที่ขาดแล้ว ฉันไม่รู้ว่ามีผู้ชายกี่คนที่ถูกล่อลวง! คุณไม่ใช่คนแรกและก็ไม่ใช่คนที่สอง ฮ่า ฮ่า! แต่ว่ายังเธอก็ยังเป็นเมียของฉัน ต่อให้คุณอยากได้คุณก็ไม่ได้หรอก ！ ภูษิตกำลังพูดถึงเรื่องไร้สาระ ฉันรู้สึกเป็นเจ็บปวดเหลือเกิน “ฉันไม่ใช่! ฉันไม่ใช่!”ฉันพูดด้วยเสียงแหบห้าว ศรัณยกขาขึ้นและเตะปากของภูษิต “ อ่าห์” เสียงร้องโหยหวนลอดผ่านออกมา ศรัณยังไม่หยุด เขาเตะอย่างแรงจนเลือดไหลออกจากปากของเขาปะปนกับฟันที่ร่วงลงไป “ อ่าห์ อย่า อย่า คุณ....ศรัณ อย่า” เสียงที่ครวญครางของภูษิตผสมกับการร้องขอชีวิต “ ศรัณอย่าทะเลาะกัน”ฉันกลัวเขาตาย ศรัณหยุดและมองมาที่ฉันด้วยสายความไม่เชื่อ “คุณยังจะขอชีวิตให้เขาอีกเหรอ” “เฮอะ ไม่ว่ายังไงเธอก็คือภรรยาฉัน ดูเธอยังรักฉัน ฉันและเธอเป็นครอบครัวเดียวกัน นอนเตียงเดียวกัน คุณใกล้ชิดกันเหมือนฉันไหม ฮ่าฮ่า ปากของภูษิตที่เต็มไปด้วยเลือด แต่ทว่าเต็มด้วยรอยยิ้มอย่างสะใจ ที่ได้แสดงความเป็นเจ้าของ “ คุณฆ่าเขามันไม่ดีสำหรับคุณ”ฉันรีบอธิบาย ฉันกลัวศรัณจะเข้าใจผิดฉัน แม้ว่าภูษิตจะตายฉันก็จะไม่สนใจแม้แต่นิดเดียว แต่ฉันกลัวว่า ศรัณจะเข้ามาพัวพันกับเรื่องยุ่งเหยิงเหล่านี้ เขาไม่ใช่คนแบบเดียวกันกับพวกเรา “ เพราะว่าแล้วคุณกำลังทำให้ฉันเสียใจ เพราะว่าคุณรู้ว่าฉันเป็นเรี่ยวแรงหลักของครอบครัว คุณก็รู้ว่าฉันรักคุณมากแค่ไหน ไม่งั้นฉันจะแต่งงานกับเธอได้อย่างไรเมื่อเธออายุถึงเกณฑ์ตามกฎหมาย!”ภูษิตทำหน้าสะอิดสะเอียดดูเหมือนฉันเลวร้าย “ภูษิตถ้าหากวันนึงเธอตายไป ฉันจะฉลองอย่างยิ่งใหญ่”ฉันจ้องเขาอย่างเกลียดชัง สีหน้าของศรัณดีขึ้น แต่ว่าถ้าหากฉันตาย ฉันก็ได้ชื่อว่าเป็นแม่ม่ายภรรยาของภูษิต เข้าใจไหม เธอคือภรรยาฉัน เธอกับคุณศรัณมันก็หญิงร้ายชายเลว มันเข้าใจยาก! ฮ๋ษ! พวกคุณไม่มีทางตายดี ทุกคนจะต้องประณามพวกคุณ”ใบหน้าของภูษิตยิ้มเยาะ คิดว่าเราไม่มีใครสามารถทำอะไรเขาได้ “ฉันจะให้พวกคุณหย่ากัน คุณรอดูเลย ศรัณมองเขาอย่างเย็นชา “คุณคิดว่านี่เป็นเรื่องยากสำหรับฉันเหรอ รวมทั้งการทำให้ครอบครัวกันต์พัฒน์ทั้งหมดของคุณหายไป “ใบหน้าของศรัณดูน่ากลัวและดวงตาเย็นชาของเขาทำให้ผู้คนรู้สึกขนลุก ภูษิตยิ้มและพูดอย่างไม่สนใจ “ คุณลองถามเวธนีเธอจะหย่ากับฉันหรือเปล่า ครอบครัวของเขาจะให้เขาหย่ากับฉันหรือไม่ คุณถามเธอสิ ทำไมเธอแต่งงานกับฉัน คุณถามเธอดู! เธอแต่งงานกับฉันเพราะเธอรักฉัน แต่ตอนนี้เธอไม่รักฉันอีกต่อไปแล้ว เวธนีนังผู้หญิงสารเลว! “ฉันไม่ได้! ฉันไม่ได้รักเขา! ไม่เคยรักมาก่อน!”ฉันรีบอธิบาย “เธอคิดว่าสิ่งที่เธอผู้จะมีใครเชื่อเหรอ ครอบครัวของเธอสอพลอฉัน และรีบแต่งงานกับฉันเพราะอะไรเธอเองรู้ดีที่สุด ครอบครัวของคุณมันน่าขยะแขยง!”ภูษิตเหมือนกับคนเป็นบ้า ฉันมองดูศรัณอย่างหาทางออก “ไม่ใช่ ฉันไม่ใช่” ในสายตาของทุกคนมันเป็นเรื่องเหลือเชื่อที่ฉันจะแต่งงานกับเขา มันต้องเป็นเพราะเงิน คำว่าหน้าเงินเป็นเหมือนตราประทับอยู่บนตัวฉัน แต่ภูษิตบอกว่าฉันชอบเขา โอ้ ฉันยอมให้คนคิดว่าฉันเป็นผู้หญิงหน้าเงินจะดีกว่า เรื่องก่อนหน้านี้ฉันไม่สนใจ แค่ตอนนี้คุณหย่ากับเขา”ศรัณหายใจออกช้า ๆ “คุณหย่ากับเขา แล้วก็มาอยู่กับฉัน” เหตุผลที่ฉันแต่งงานกับภูษิตก็เป็นเหตุผลที่เราไม่สามารถหย่าร้างได้ สายตาของเขาลึกซึ้งและอ่อนโยน เพื่ออ้อนวอนฉัน แต่ว่าฉันทำไม่ได้ เหตุผลจริงๆที่ฉันแต่งงานกับภูษิต ก็คือเหตุผลที่เราไม่สามารถแต่งงานกันได้ เขากุมความลับที่คอขาดบาดตายของครอบครัวฉันไว้ แต่ทว่าเป็นอะไรฉันก็ยังไม่รู้ ฉันรู้ทำได้แต่งงานกับเขา ถูกเขาทรมาน ทำอะไรไม่ได้ อยู่อย่างตายทั้งเป็น เธอจะหย่ากับฉันเหรอ กล้าเหรอ ภูษิตตะโกนร้องอย่างบ้าคลั่ง ฉันไม่กล้ามองสายตาที่ผิดหวังของศรัณ ทำได้แค่ก้มหน้า “ขอโทษ ขอโทษจริงๆ ฉันหย่าไม่ได้ บ้านฉันคงวุ่นวาย “ โอ้ ศรัณยิ้มอย่างเย็นชาและสีหน้าของเขาเศร้าที่ฉันไม่เคยเห็นมาก่อน เขาก็ไม่อยากจะเชื่อจนถามอีกรอบ” คุณไม่อยากอยู่กับฉันจริงๆเหรอ แค่คุณหย่ากับเขา ฉันจะแต่งงานกับคุณ “ ฉันพยายามอย่างมากที่จะไม่ให้ตัวเองหลุดคำพูดนั้นออกมา “ศรัณ ฉันขอโทษ ฉันไม่สามารถหย่ากับเขาได้ ฉันขอโทษ”แขนของฉันที่มีเลือดไหลออกมาเทียบไม่ได้เลยกับความเจ็บปวดในหัวใจ ในช่วงสามปีที่ฉันแต่งงานกับภูษิต ฉันคิดอยู่ทุกเมื่อเชื่อวันว่าฉันจะหย่าขาดจากเขา แต่ฉันรู้ว่าฉันเห็นแก่ตัวไม่ได้ ฉันไม่ได้มีชีวิตอยู่เพื่อตัวเอง ฉันมีครอบครัวพ่อแม่พี่น้อง ฉันรู้ตั้งนานแล้วว่าชีวิตไม่ใช่ของฉัน ทุกอย่างอยู่เหนือการควบคุมของฉัน ฮ่า ฮ่า คุณได้ยินแล้วใช่ไหม ! คุณได้เห็นแล้วว่าผู้หญิงคนนี้เป็นคนหลอกลวง เธอหลอกล่อและทำให้คุณหลงใหล แต่จริงๆแล้ว ในความเป็นจริงเธอยังมีฉันอยู่ในใจของเธอ แม้ว่าภูษิตกำลังปรักปรำฉัน แต่ฉันก็ไม่มีแรงแม้แต่จะเถียง เพราะไม่มีใครจะเชื่อฉัน “เวธนี ไม่ว่าเขาจะพูดยังไงฉันก็ไม่มีทางเชื่อและฉันก็เชื่อว่าคุณไม่รักสามีของคุณ ฉันรอคำตอบของคุณ”ศรัณยืดคอขึ้นมาและพูดอย่างภาคภูมิใจ “เวธนีฉันเชื่อในตัวคุณเท่านั้น”ดวงตาของศรัณสบตาอยู่กับฉันเป็นเวลานาน ดวงตาของเขาทำให้ฉันใจฉันแหลกสลาย เขาเจ็บ แต่เขายังคงทระนง เขาอยากจะเชื่อฉันและไม่มีข้อสงสัยใด ๆ ในสายตาของเขา แต่ฉันรู้ดีว่าตัวเขาเองก็ยังไม่แน่ใจ “ฉันไม่เคยรักภูษิต ฉันต้องแต่งงานกับเขาเพราะฉันมีเหตุผล”ฉันพูด ประโยคนี้ทำให้ภูษิตโกรธอย่างไม่ต้องสงสัยเขาตะโกนว่า “ฉันอยากจะเห็นนักว่าจุดจบของนังผู้หญิงแพศยาเป็นอย่างไร !”ภูษิตยึดหลักศีลธรรมอันสูงส่ง เขามองและลงโทษเรา “คุณจะเห็นชีวิตที่มีความสุขของเราด้วยกันโปรดอวยพรพวกเรา และถ้าฉันพบว่าคุณกล้าที่จะแตะนิ้ว เวธนีอีกครั้งแม้แต่ปลายนิ้วคุณจะเสียมือทั้งหมดของ! ฉันศรัณพูดจริงทำจริง! ดวงตาของศรัณเปล่งประกายด้วยแสงอันดุเดือดและทะมึนเข้าครอบงำ ภูษิตอยากพูดอะไรมากกว่านี้ แต่ในที่สุดก็ไม่กล้าพูด ศรัณ กอดฉันลงมาชั้นล่าง เขาไม่กลัวที่คนอื่นจะเห็นและเขาไม่สนใจ แต่เขาถูกล้อมด้วยเพื่อนบ้านของฉัน พวกเขาชี้มาที่ฉันและกระซิบกระซาบ “ชายคนนี้คือใคร เอ๊ะ” “ไร้ยางอาย ฉันได้ยินพวกเขาทะเลาะกันนานแล้ว” มีอีกหลายประโยคตามมา “ฉันต้องการทำลายชื่อเสียงของคุณแล้วเมื่อไม่มีใครกล้าขอคุณแต่งงาน ฉันก็จะขอคุณเอง “ศรัณมองไปที่ทุกคนและดวงตาอันคมกริบทำให้ทุกคนต้องหุบปาก ศรัณพาฉันไปที่ไว้ในบ้านพักในเขตชานเมืองของเขาเพื่อให้คนดูแลฉันอย่างใกล้ชิด ในช่วงเวลานั้นแม่ฉันโทรมาซ้ำแล้วซ้ำเล่า แต่ฉันไม่เคยรับ ฉันรู้ดีว่าจุดประสงค์ของเธอคืออะไร ที่บ้านน่าจะยุ่งเหยิงอยู่ตอนนี้ ภูษิตไม่รู้จะใส่สีตีไข่อะไร ฉันไม่เจอศรัณเป็นเวลาหลายวันติดต่อกัน ฉันหยุดพักจากนิตยสารและพักที่บ้านของเขาทุกวัน รู้สึกไม่สบายใจมากขึ้นเรื่อย ๆ ฉันและศรัณเราเป็นอะไรกัน ฉันคิด แต่ยิ่งฉันคิดถึงมันมากเท่าไรฉันก็ยิ่งเจ็บปวดมากขึ้นเท่านั้น ฉันไม่สามารถหาวิธีแก้ปัญหาได้ ฉันจะอยู่ศรัณได้อย่างไร จะทำยังไงให้พ่อแม่ยอมให้หย่ากับภูษิต ฉันกำลังจะบ้าตายอยู่แล้ว กลางดึกคืนนั้น เขาก็กลับมา แต่ว่าทั้งตัวเต็มไปด้วยกลิ่นเหล้า ไม่เจอกันหลายวัน เขาเปลี่ยนไปซึมเศร้าไร้เรี่ยวแรง ดวงตาแดงก่ำ เดินโซซัดโซเซมาหาฉัน สายตาจองมาที่ฉัน เต็มไปด้วยความน้อยใจ “เวธนี เธอเห็นฉันเป็นอะไร เข้าโผเข้าหาฉัน จับฉันอย่างเจ็บปวด เขาฉีกทำลายเสียผ้าฉันอย่างเร็ว ถามฉันซ้ำแล้วซ้ำเล่า “เวธนี เธอเห็นฉันเป็นอะไร”