ตอนที่2 ประธานมาเยี่ยม

ตอนที่2 ประธานมาหา “คุณ...จะไปอาบน้ำไหม” ปาลีเห็นผู้ชายนั้นเอาแต่จ้องมองเธอ ตัวยิ่งร้อนกว่าเดิม เธอรู้นี่เป็นผลของยาโป๊ จึงพยายามกดดันแรงกระตุ้นในใจ “อาบน้ำ?” ดนุพลรู้สึกแปลกไปนิดๆ แล้วก็พยักหน้าและยิ้ม：“ผมต้องไปอาบน้ำเย็นจริงๆ” ตัวร้อนแบบผิดปกติ อีกทั้งโดนพวกนักข่าวไล่ตามตลอดทาง เขาก็เหงือกออกทั้งตัว ตอนนี้ตัวเหนียวไปหมด ปาลีกุ้มหัวลงนิดๆ ชี้ไปประตู่อยู่ทางขวาด้วยหน้าเขินๆ “นั่นเป็นห้องน้ำ คุณไปสิ ฉัน....รอคุณได้” “งั้นผมก็ไม่เกรงใจล่ะ” ดนุพลไม่ได้คำนวลคำพูดของปาลี รีบวิ่งเข้าไปในห้องน้ำเหมือนหนี ไม่นาน ห้องน้ำมีเสียงน้ำดังออกมา ปาลีจับผ้าห่มที่หน้าอย่างแม่นๆ ลมหายใจหนักขึ้น เธอตื่นเต้น ตื่นเต้นมากๆ พอคิดถึงจะทำสิงนั้นกับผู้ชายแปลกหน้า เธอก็ตื่นเต้นจนใจกระดดดออกจากในคอ โชคดี โชคดีที่ผู้ชายคนนี้....ก็ไม่เลว ปาลีแอบดีใจในใจ เพราะภายจิตใต้สำนึก ปาลีไม่อยากหาผู้ชายที่แย่กว่ารฐา และดนุพลเป็นคนที่ดีกว่ารฐาอย่างแน่นอน อย่างน้อย หน้าตาก็ดีกว่าแล้ว หลัง5นาที ดนุพลได้สวมคลุมอาบน้ำสีขาวที่โรงแรมเตรียมไว้ออกมา สำหรับปาลี ห้านาทีนี้เนินนานและทรมานมาก ยาโป๊เกิดผล ตอนนี้เธอรู้สึกร้อนเหมือนมีกองไฟอยู่ในร่าง หน้าแดงก่ำกว่าเดิมอีก มองเห็นปาลีสีหน้าแปลกๆและร่างอ่อนเพลียนอนอยู่บนเตียง สีหน้าดนุพลเปลี่ยนทีทัน เขารีบเดินเข้าหาปาลี ถามว่า“คูณโดนวางยารึ” “ฉัน.....” ปาลีพิงอยู่หน้าอกของดนุพล พอได้สัมผัสผิวหนังของดนุพล ความเย็นสบายนั้นมำให้เธอครางออกมา ปาลีกอดดนุพลแน่ๆอย่างไม่รู้ตัว เหมือนว่าต้องทำอย่างนี้เธอจึงได้สบายขึ้น “เฮี่ย อย่ากอด” กองไฟในใจของดนุพลเพิ่งดับไป ตอนนี้โดนปาลีจุดขึ้นมาอีก เขาเลยอดไม่ได้ด่าอยู่ในใจ แต่ปาลีไม่สนใจเขาทนได้หรือทนไม่ได้ มัวแต่เอาตัวใส่เข้าหน้าออกของดนุพล ความเย็นสบายจากการสัมผัสผิวหนัง ทำให้ปาลีหลงไหล จนดึงคลุมอาบน้ำของเขาออกมา ทิ้งลงบนพื้น “เธออย่าแตะต้องผม ไม่งั้น.....เธอต้องรับผิดชอบผลเอง” กอดผู้หญิงในอ้อมกอด กองไฟในใจเขาโดนจุดขึ้นมาและลุกลามไปทั้งตัว “อืม” บัดนี้ ปาลีโดนยาโป๊ทำให้สมองมืนงงอยู จะฟังเข้าคำพูดของเขาได้ยังไง เธอรู้แต่เอาตัวบดร่างดนุพล ดนุพลอดต่อไปไม่ได้“เธอจะโทษผมไม่ได้นะ” แค่พลิกตัว ดนุพลก็ถ่วงลงตัวปาลีลงบนเตียง แต่พอมองใบหน้ามืนงงของปาลี เขาเกิดความกลั้นใจ หันหน้าไปข้างๆ และลากผ้าห่มปิดบังร่างของเธอ แล้วพูดด้วยเสียงอ่อนวน“คุณมีแฟนไหม เขาอยู่ไหน ผมพาคุณไปหาเขา” แม้ว่าคำพูดเหล่านี้จะขัดใจเขา และทำให้เขาอึดอัดไปสักพัก แต่เขาจำเป็นต้องทำ ผู้หญิงคนนี้โดนวางยา แม้เขาจะไม่ใช่คนดี แต่ก็ไม่ใช่คนฉวยโอกาส ถ้าผู้หญิงคนนี้มีสามี เขายิ่งทำลายคาวมบริสุทธิ์ของเธอไม่ได้ “ไม่มี เขาทิ้งฉันไป ....ฉันก็ไม่เอาเขาแล้ว” ปาลีลืมตาสันสนของเธอนิดๆ ยื่นมือไปประคองใบหน้าผู้ชายนั้น ลุกขึ้นนิดๆ ริเริ่มไปจูบเขา ยี่สิบสองปีต่อมา เธอใช้ชีวิตอยู่ในกำแพงศักดินาที่ตนเองสร้างมาตลอด จริงๆเธอก็เหนื่อมากแล้ว คืนนี้ เธอต้องหาตัวที่แท้จริงกลับมา ไปสู่หาโลกมหัศจรรย์ ฉนั้นคืนนี้จะเป็นคืนพิเศษสำหรับเธอ คำพูดและความริเริ่มของปาลีเป็นการให้ความกำลังใจต่อดนุพล สุภาพบุรุษเฮี่ยอะไร เขาแสร้งทำต่อไม่ได้อีก ดึงผ้าห่มที่ปิดบังตัวปาลีออกไป เขาถ่วงลงอย่างไม่ลังเล ทั้งสองทับกันแม่นๆ ถึงแม้จะอยู่บนเตียง ดนุพลก็ทำเหมือนภายนอกของเขา อ่อนวน ไม่เร่งรีบ ก้มหัวจูบเธออย่างลึกๆ “อืม...” การจูบที่ด้วยฝีมือยอดเยี่ยมของเขา ทำให้ปาลีรู้สึกตัวเองเหมือนอยู่บนเมฆ การครางของเธอทำให้ดนุพลกระดูกกรอบ เขาอดทนไม่ได้ที่จะจูบเธอลึกยิ่งขึ้น “อู๊ม” ปาลีก็อดไม่ได้โค้งตัวขึ้นให้ติดกับตัวดนุพล ความริเริ่มของเธอทำให้ดนุพลฟุ้งว่าน เขากัดติ่งหูของเธอและถามด้วยเสียงแหบ“ผมจะเอาเธอ ให้ผมได้ไหม” ปาลีพยักหน้า ครางที่เบาๆไม่รู้จะเป็นการตกลงหรือการปกิเสธ ใบหน้าแดงงามสดสวย “ผมก็ถือว่าคุณตกลงแล้ว....”