บทที่ 7 ยกเธอให้ผมก็เท่านั้นเอง

บ๗ที่ 7 ยกเธอให้ผมก็เท่านั้นเอง “นีรา!” นีราสะดุ้งตกใจจนไม้ถูพื้นหล่นลงพื้น น้ำโสโครกนั้นกระเด็นใส่กระโปรงสีขาวบริสุทธิ์ของเธอ เป็นดอกไม้น้ำเน่าอยู่ประปราย เมื่อมองไปที่คราบสกปรกบนกระโปรง เธอก็ขมวดคิ้วเล็กน้อย “นีรา ถ้าหากว่าฉันจำไม่ผิด ฉันพูดว่าให้คุณเป็นคนทำงานนี้ใช่ไหม?” เสียงของชาลินีนั้นฟังดูมีอิทธิพลมาก เธอค่อยๆเชิดคางของเธอขึ้นราวกับว่าตัวเองอยู่เหนือกว่าทุกคน “ใช่ค่ะ” นีรากล่าวตอบอย่างราบเรียบ “แล้วนี่หมายความว่ายังไง?” ชาลินีชี้ไปที่คุณป้าแม่บ้านอย่างไม่พอใจแล้วเอ่ยว่า “นี่ยังเป็นงานของคุณอยู่หรือเปล่า? เรื่องแค่นี้ก็ทำเองไม่ได้งั้นเหรอ?” “คุณชาลินีคะ ขอโทษด้วยค่ะ ป้าเป็นคนไม่ให้นีราทำเอง” คุณป้าแม่บ้านพูดอย่างระมัดระวัง “ป้าเห็นว่านีรามีผิวหนังที่บอบบางไม่เหมือนคนที่จะมาทำงานพวกนี้ได้” “โอ้?” ชาลินียกมุมปากขึ้น “เนื่องจากว่าป้ารู้สึกเห็นใจนีราขนาดนี้ ไม่อยากจะให้หล่อนต้องทำงาน อย่างนั้นก็ได้ งั้นป้าก็ออกไป แล้วฉันจะไม่ให้หล่อนต้องทำงานพวกนี้” “ป้า…” “คุณป้าคะ ไม่เป็นไรค่ะ ฉันทำเองค่ะ” นีราไม่ต้องการทำให้คุณป้าต้องลำบากใจ เธอก้มตัวลงหยิบไม้ถูพื้น ตอนนี้ สถานการณ์บังคับไม่สามารถที่จะไม่ยอมก้มหัวได้ “ระวัง!” นีราไม่ทันระวัง เธอโผตกลงไปยังกลางหน้าอกของชายคนหนึ่งเนื่องจากเท้าของเธอนั้นลื่น เธอจึงคว้าคอของผู้ชายคนนั้นไว้แน่นโดยไม่รู้ตัว “ไม่เป็นไรนะ?” เมื่อมองดูหญิงสาวที่กำลังปิดตาแน่นในอ้อมกอดตัวเอง ทยุติก็อดไม่ได้ที่จะเอ่ยด้วยน้ำเสียงอ่อนโยน “ไม่เป็นไรค่ะ!” หลังจากที่ยืนได้อย่างมั่นคงแล้ว นีราก็ผลักเขาออกทันที เธอไม่ได้คาดคิดว่าจะได้ใกล้ชิดกับทยุติขนาดนี้อีก นีรารีบผละออกจากอ้อมแขนของเขา แล้วจัดแต่งทรงผมที่ยุ่งเล็กน้อย ก่อนจะกล่าวว่า “ขอบคุณค่ะ” เมื่อเห็นนีรารีบร้อนออกจากอ้อมกอดของเขา ดวงตาของทยุติก็หรี่เล็กลง มือของเขาค่อยๆกำแน่นขึ้นเล็กน้อย ถึงแม้ว่าในใจของเขาจะรู้สึกไม่มีความสุข แต่ยังคงมีรอยยิ้มสดใสบนใบหน้าของเขา : “นีรา เมื่อสองวันก่อน คุณยังเป็นล่ามของบริษัทKU-Cooperation อยู่เลย แล้วตอนนี้คุณมาทำสิ่งเหล่านี้ได้ยังไง?” ริมฝีปากสีแดงของนีราปิดแน่นไม่มีคำอธิบายใดๆ เธอไม่ต้องการที่จะมีส่วนเกี่ยวข้องกับทยุติให้มากเกินไป “ถ้าอย่างนั้นให้ผู้ช่วยชาลินีอธิบายก็แล้วกัน” ทยุติสอดมือข้างหนึ่งสอดไปในเข็มขัด แล้วเอียงหน้ามองชาลินี ราวกับว่าจะยิ้มให้แต่ก็เต็มไปด้วยการคุกคาม “คุณทยุติ คิดไม่ถึงเลยค่ะว่าคุณรู้จักนีราด้วย “ ชาลินีอธิบายอย่างละมุนละม่อม “นี่เป็นคำสั่งของประธานโตษณค่ะ นีราเพิ่งจะมาทำงานที่บริษัทเราได้ไม่นาน ประธานหวังว่าเธอจะฝึกฝนได้มากขึ้น” เป็นเขางั้นเหรอ? มือขวาของนีราจับกระโปรงไว้แน่น โอ้ เธอหลงคิดว่าชาลินีที่มาบีบคั้นกดดันเธอเอง กลับกลายเป็นว่าที่แท้คือโตษณเป็นคนจัดการเรื่องทั้งหมดนี่ “ประธานโตษณ คุณไม่น่าจะทำเรื่องไร้สาระนี่เลยนะครับ” ทันใดนั้นทยุติก็เงยหน้าขึ้นแล้วพูดพร้อมกับยิ้ม ชาลินีและนีราหันกลับไปมองในเวลาเดียวกัน ไม่รู้ว่าโตษณยืนอยู่ตรงหน้าประตูห้องทำงานตั้งแต่เมื่อไหร่ เขาขมวดคิ้วราวกับไม่พอใจทุกสิ่งเป็นอันมาก “คุณทยุติ เข้ามาสิครับ” โตษณกล่าวเรียบๆ เขาไม่แม้แต่จะหันไปมองนีราสักครั้ง “เดี๋ยวก่อนครับ” ทยุติร้องท้วงโตษณ ก่อนก้มหน้าลงจัดแขนเสื้อของเขา แล้วมุมปากก็ยกขึ้นเป็นรอยยิ้มและพูดว่า “ประธานโตษณ ผมมีคำขอที่อาจจะฟังดูไม่สุภาพมากนัก” “ถ้าหากว่าไม่มีเหตุมีผล ก็เงียบไปเถอะครับ” ทันทีที่โตษณเอ่ยออกมา ชาลินีก็ถึงกับสะดุ้งตกใจ ทยุติเป็นบุคคลสำคัญที่ บริษัทKU-Cooperation ต้องการเจรจาในความร่วมมือโปรเจกต์โกลเด้นซิตี้ คำพูดของโตษณเมื่อสักครู่นี้มันไม่สุภาพอย่างยิ่ง “ผมต้องการพานีราไปด้วย” “ไม่ได้!” “ฉันไม่ไปค่ะ!” ทั้งโตษณและนีราต่างปฏิเสธทั้งคู่ “นีรา ไว้ผมจะคุยกับคุณอีกที” ทยุติดึงผ้าเช็ดหน้าออกจากกระเป๋าของเขา แล้วใส่ลงในมือของนีราโดยไม่พูดอะไรมาก “เช็ดออกซะ คุณไม่ควรต้องมาทำงานพวกนี้” มองเห็นผ้าเช็ดหน้าที่สะอาดแล้ว นีราไม่รู้ว่าควรจะทำอย่างไรดี “ประธานโตษณ คำขอนี้ผมไม่คิดว่าคุณจะปฏิเสธหรอกนะ?” จู่ๆทยุติก็ยิ้มขึ้นมาแล้วเปลี่ยนเป็นพูดอย่างจริงจัง “ถึงแม้ว่าคุณจะมีความสัมพันธ์กับนีราเป็นพิเศษ แต่คุณก็ไม่มีสิทธิ์ที่จะให้เธอมาทำเรื่องพวกนี้” นีรามองไปที่ทยุติด้วยความประหลาดใจ เขารู้ถึงความสัมพันธ์ของพวกเขาได้อย่างไร “ถ้าหากว่าเธอไม่ต้องการทำ ก็ไม่มีใครบังคับเธอได้หรอกนะครับ” โตษณหันไปมองนีราแล้วพูดราบเรียบเฉยชา “คุณพูดมาสิ? ว่าผมบังคับคุณหรือเปล่า?” “เปล่าค่ะ” นีราชะงักไปชั่วครู่แล้วตอบกลับเสียงเบา ถ้าหากว่าเธอไม่ยอมทำตามเขา บริษัทบีเอ็มเอสก็จะตกอยู่ในอันตราย “นีรา คุณนี่!” ทยุติคว้าข้อมือของเธอมาอย่างตื่นตระหนก ไม่มีใครสังเกตเห็นเลยว่า ชายหนุ่มที่ยืนอยู่ตรงปากประตูตอนนี้ได้กำมือทั้งสองข้างไว้แน่น จนเส้นเลือดนั้นนูนขึ้นชัดเจน “คุณทยุติคะ ได้โปรดอย่ามารบกวนการทำงานของฉันเลยค่ะ” นีราจงใจทำตัวเหินห่างจากทยุติ เธอยังไม่ลืมที่โตษณเพิ่งจะเตือนเธอในลิฟท์ และก็ไม่กล้าลืม “คุณทยุติ เวลาของผมมีค่ามาก คุณเองก็อย่ามาเสียเวลากับที่นี่เลยนะครับ” โตษณพูดอย่างไม่ค่อยมีความสุข เมื่อเห็นทยุติยังไม่ไป นีรายกถังน้ำขึ้นและเดินไปที่ทางเดินตึก เธอไม่อยากที่จะมีส่วนยั่วยุไปมากกว่านี้ “ประธานโตษณ ผมไม่เข้าใจเลย” ทยุติกางมือทั้งสองออกแล้วส่ายหัว “ถ้าหากว่าคุณไม่ได้รักนีรา คุณยกเธอให้ผมก็เท่านั้นเอง เพราะผมชอบเธอมาก” ชอบหล่อน? คิ้วของโตษณเลิกขึ้นโดยไม่มีคำตอบ ผู้หญิงของเขา ยังมีคนกล้ายื่นมือจะมาฉกไปจากเขางั้นเหรอ? “คุณทยุติ หนังสือแผนงานที่พวกเราได้มอบให้กับทางบริษัทM.D. ของพวกคุณนั้น ยังพอจะมีเวลาอยู่บ้าง ไม่ว่าคุณยังมีอะไรที่ต้องการหยิบยกมาสอบถาม เรายังสามารถเจรจากันได้” “วันนี้ผมไม่ได้มาคุยเรื่องธุรกิจ” ทยุติกล่าวพร้อมกับรอยยิ้ม ทุกครั้งที่เขายกมุมปากขึ้น เขาเหมือนปีศาจที่ตกลงมาจากฟากฟ้า โดยเฉพาะดวงตาที่มีเรียวแหลมนั่น ยิ่งเพิ่มความเจ้าเล่ห์มากยิ่งขึ้น “ถ้าอย่างนั้นผมก็ขอตัว” โตษณหันไปกดปุ่ม แล้วประตูอัตโนมัติก็เปิดออก “ชาลินี ส่งแขกด้วย” โตษณเอ่ยปากไล่แขกอย่างเย็นชา “ค่ะ” ชาลินีลังเลอยู่ชั่วครู่ แล้วเดินไปยังด้านหน้าของทยุติ “คุณทยุติคะ ฉันจะไปส่งคุณนะคะ” ทยุติไม่ได้หงิดหงิด เขาปรบมือแล้วเดินจากไปอย่างใจเย็น “ประธานโตษณ คุณเองก็มาหาผมได้นะครับ” ก่อนจะเดินออกไป ทยุติหันมาทิ้งคำพูดไว้ และก่อนหน้าจะเดินจากไป ทยุติเดินไปหานีราโดยเฉพาะ แต่ก็ต้องพบกับความผิดหวัง “ประธานโตษณคะ ฉันส่งคุณทยุติออกไปแล้วค่ะ” ชาลินีวางแก้วกาแฟอุ่นๆลงบนโต๊ะก่อนจะพูดอย่างกังวลใจว่า “คุณทยุติเป็นบุคคลสำคัญที่จะให้บริษัทKU-Cooperation ประสบความสำเร็จในการเจรจาโปรเจกต์โกลเดนซิตี้ได้ ประธานโตษณคะ วันนี้พวกเราทำให้เขาขุ่นเคืองหรือเปล่าคะ?” “คุณทำผิดต่อเขางั้นเหรอ?” “ฉัน…” ดวงตาของชาลินีก้มลงต่ำและมีแววตื่นตระหนก เธอหัวเราะแห้งๆแล้วเอ่ยว่า “ประธานโตษณ ฉันจะกล้าทำผิดต่อคุณทยุติได้ยังไงกันคะ?” “แล้วคุณให้นีราไปทำความสะอาดอย่างนั้นเหรอ?” โตษณฟาดเอกสารในมือของเขาลงบนโต๊ะ ใบหน้าของนีราเปลี่ยนเป็นสีขาวซีดทันที เธอไม่รู้ว่าทำไมโตษณถึงได้โกรธมากขนาดนี้ “ประธานโตษณคะ คือฉันนึกว่าคุณอยากจะให้ฉันสั่งสอนเธอ” ชาลินีเอ่ยด้วยเสียงอ่อนระโหย “อย่าได้ทำผิดในเรื่องเดิมๆอีก ผมหวังว่ามันจะไม่มีครั้งต่อไป” ก่อนที่จะเดินออกไป โตษณได้หันมามองชาลินีอีกครั้ง เมื่อไปที่ร่างของโตษณ ชาลินีก็กัดริมฝีปากแน่น นี่เป็นครั้งที่สองแล้ว ที่โตษณอารมณ์เสียใส่เธอ ครั้งแรกก็ที่คฤหาสน์ตระกูลภูลพิพัฒน์ และอีกครั้งก็เป็นที่นี่ และทั้งสองครั้งก็เป็นเพราะนีราทั้งสิ้น