บทที่ 10 ช่วยถูพื้น

บ๗ที่ 10 ช่วยถูพื้น นีราและธียศทั้งคู่เพิ่งจะเดินจากไป ทยุติที่สวมแว่นกันแดดก็เดินออกมาจากด้านหลัง เขายืนอยู่ที่นี่มาสิบนาทีแล้ว “บอสคะ คุณมองดูอะไรอยู่เหรอคะ?” จิตตาใช้มือดันที่ข้อศอกของเขาแล้วเอ่ยถาม ทยุติตอบพร้อมกับยิ้มว่า “คิดไม่ถึงว่าคุณนีรามาทำงานได้ไม่กี่วันก็มีองครักษ์ในชุดเกราะคอยดูแลแล้ว” แต่ความสัมพันธ์ระหว่างเธอกับโตษณที่แท้เป็นยังไงกันแน่?ทยุติขมวดคิ้วแน่น “นีรา คุณมาแล้ว” ผู้จัดการทักทายเธอด้วยรอยยิ้มและพูดว่า : “นีรา เมื่อวานตอนเย็นที่ประธานโตษณให้คุณไปทำอะไรที่ชั้น 31 เหรอ? พวกคุณทั้งสองคนรู้จักกันอย่างนั้นเหรอ?” ชั้นที่ 31 คือ ชั้นของระดับผู้มีอำนาจการตัดสินใจของ บริษัทKU-Cooperation “เมื่อวานคุณไม่ได้กลับมาเลยทั้งวัน งานของคุณผมเลยให้เพื่อนร่วมงานคนอื่นทำแทนไปแล้ว” ผู้จัดการกล่าวต่อไปว่า “นีรา ถ้าหากว่ามีงานที่ชั้น 31 ต้องการตัวคุณ คุณมาบอกกับผมได้เลยนะ” “ไม่มีอะไรค่ะ” นีราตอบกลับราบเรียบ โตษณไม่ต้องการให้ใครรู้ถึงความสัมพันธ์ของพวกเขาและในตอนนี้เธอก็คิดเช่นเดียวกัน นอกจากชาลินีและญาติสนิทของทั้งสองตระกูลแล้วก็ไม่มีใครรู้ว่าเธอกับโตษณเป็นสามีภรรยากัน “นีรา ผมเห็นคุณกับประธานโตษณดูสนิทสนมคุ้นเคยกันมาก ถ้าหากว่าคุณมีโอกาส ที่จะทำเพื่อช่วยผมบ้าง…” ผู้จัดการหยุดไปชั่วครู่ก่อนจะหัวเราะเฮฮาและพูดว่า “นีรา คุณรู้ใช่ไหมว่าผมหมายถึงอะไร?” ตอนนี้นีราอยู่ในแผนกเขียนคำโฆษณา และตอนนี้เธอล่ามแปลภาษาฝรั่งเศส และผู้จัดการของพวกเขาผู้จัดการณิปุน เป็นชายวัยสี่สิบกว่าที่เป็นหนอนหนังสือใส่แว่นตาขอบทอง “ผู้จัดการณิปุนคะ ฉันกับประธานโตษณเราไม่ได้สนิทสนมคุ้นเคยกันนะคะ นีราชะงักฝีเท้าแล้วอธิบายอย่างระมัดระวัง “เมื่อวานนี้เขาแค่ขอให้ฉันไปแปลเอกสาร ไม่มีความสัมพันธ์อย่างอื่นระหว่างเราค่ะ” “นั่นมัน…” “ผู้จัดการณิปุนคะ” เสียงที่มีเสน่ห์ปรากฏขึ้นทันที มือที่ขาวเนียนละเอียดวางอยู่บนไหล่ของผู้จัดการณิปุน หญิงสาวหันไปมองที่นีรา จากนั้นก็ป้องปากทำเสียงกระซิบ “เอ่ยว่า “ผู้จัดการณิปุน ทำไมคุณถึงไม่เชื่อคำพูดของนีราล่ะคะ ว่าที่จริงแล้วเธอกับประธานโตษณไม่ได้ความสัมพันธ์พิเศษต่อกัน” “ญานี คุณรู้ได้ยังไง?” ณิปุนยังไม่เชื่อว่านีรากับโตษณไม่ได้มีความสัมพันธ์ใดๆ เขาส่ายหัวและพูดว่า “ก่อนหน้าที่นีราจะมา คุณเคยเห็นประธานโตษณมาที่แผนกเราหรือเปล่า?” “ผู้จัดการณิปุนค่ะ บางทีอาจจะเป็นเพราะนีราทำให้ประธานโกรธโดยไม่ตั้งใจก็ได้นะคะ” ญานีหันไปมองนีราอย่างจงใจแล้วพูดอย่างช้าๆว่า “ ฉันได้ยินมาว่าเมื่อวานนี้ที่ชั้น 31 นีราของพวกเราได้ทำงานที่ไม่เหมาะสมเอาเสียเลยค่ะ” จากคำพูดของญานีได้ดึงดูดผู้คนจำนวนไม่น้อย ทั้งเพื่อนร่วมงานในแผนกก็พากันมารวมตัวกัน จู่ๆประธานโตษณก็โผล่มาที่แผนกเขียนคำโฆษณาเมื่อวานนี้ แล้วยังพาตัวนีราไปทำให้ทั้งบริษัทต่างตกใจ แล้วตอนนี้ญานียังนำข่าวที่น่าตื่นเต้นมาประกาศ พวกเขาย่อมไม่พลาดอย่างแน่นอน “นีรา ประธานโตษณให้เธอทำอะไรเหรอ?” เพื่อนร่วมงานบางคนเริ่มอั้นไว้ไม่อยู่ถามด้วยความอยากรู้อยากเห็น “นั่นสินีรา แม้แต่พวกเราก็ยังไม่มีคุณสมบัติที่จะได้ขึ้นไปที่ชั้น31 เลยนะ” มีรอยยิ้มแห่งชัยชนะเกิดขึ้นที่มุมปากของญานี เธอใช้มือกอดอกของตัวเองแล้วมองไปที่นีราที่งามผุดผ่อง “พวกเธอไม่มีมีเรื่องให้ทำหรือไง?” ธียศรู้สึกเป็นเดือดเป็นร้อนแทนนีรา “นีราจะขึ้นไปทำอะไรเกี่ยวอะไรกับพวกเธอด้วยล่ะ? ว่างมากไปหรือเปล่า” นีราไม่ต้องการที่จะอธิบายเพิ่มอีก เธอต้องการจะเดินจากไปแต่กลับถูกคนดึงเอาไว้ “นีรา เธอจะไม่อธิบายสักหน่อยเหรอ?” ญานีถามพร้อมรอยยิ้ม “ทุกคนล้วนแต่เป็นเพื่อนร่วมงานกันนะ มีส่วนเกี่ยวข้องอะไรกับพวกเราไหม?” “ปล่อยนะ!” นีราขมวดคิ้วแน่น เธอไม่รู้ว่าทำไมญานีถึงได้พุ่งเป้าเล่นงานเธอ “นี่เธอกำลังอารมณ์เสียงั้นเหรอ?” ญานีเปลี่ยนเป็นตื่นเต้นมากยิ่งขึ้น เธอสวมรองเท้าส้นสูงเลยสูงมากกว่านีราไปเล็กน้อย ตอนนี้จึงมีท่าทีที่ดูเหมือนกำลังใช้อำนาจเที่ยวเกะกะระรานผู้อื่นอยู่ “ฉันไม่ชอบให้ใครมาแตะตัวฉันค่ะ” นีราตอบกลับอย่างไม่พอใจ เธอไม่ชอบให้คนแปลกหน้ามาแตะต้องตัวเธอ โดยเฉพาะหญิงสาวตรงหน้าที่มีเจตนาไม่ดีอย่างชัดเจน “ญานี เธอปล่อยนีราได้แล้วนะ” ธียศที่ยืนอยู่ด้านหลังกล่าวตำหนิ “เธอไม่เห็นเหรอว่านีราไม่ชอบให้โดนตัว?” ครั้งนี้ไม่เพียงแค่เป็นการบอกเท่านั้น แต่ธียศยังดึงมือของเธอออก “นีรา เมื่อวานนี้ประธานโตษณให้เธอถูพื้นที่ชั้น 31 ใช่มั้ย?” ทันใดนั้นญานีก็เปล่งเสียงของเธอออกมา “ได้ยินมาว่า งานของเธอไม่มีทักษะมากพอ เลยโดนอบรมสั่งสอนใช่มั้ยหล่ะ?” มีเสียงถอนใจยาวดังขึ้นในออฟฟิศ “เป็นอย่างนี้ไปได้ยังไง?” “ก็ไม่รู้เหมือนกันเนี่ย” “โดนประธานโตษณโกรธเข้าแล้วใช่มั้ย?” ทุกคนต่างมองหน้ากันไปมา ข่าวของญานีนั้นน่าตกตะลึงจริงๆด้วย ใบหน้าของนีราสลับเดี๋ยวแดงเดี๋ยวขาวซีด เธอขบริมฝีปากล่างเอาไว้แน่น ในฐานะลูกคนเดียวของตระกูลจำรูญ เธอเคยได้รับความอัปยศเช่นนี้มาก่อนหรือไม่นะ? “นีรา?” เห็นว่านีราก้มหน้าลงไม่พูดอะไร ธียศก็รู้สึกเจ็บปวดใจและต้องการจะดึงมือเธอออกไป “ไม่ทำงานกันแล้วหรือไง?” เสียงทุ้มต่ำแหบพร่าดังขึ้นที่ปากประตู เมื่อมองไปตามเสียงนั้น ก็เป็นชายร่างผอมยืนอยู่ที่หน้าประตูพร้อมกับถือเอกสาร “คุณเวทัย ทำไมคุณมาถึงที่นี่ได้?” ผู้จัดณิปุนรีบออกไปต้อนรับทันที “ผู้จัดการณิปุน เกิดอะไรขึ้นล่ะ? แผนกเขียนคำโฆษณาของคุณว่างกันขนาดนี้เลยเหรอ?” ชายหนุ่มเลิกคิ้วขึ้นและกล่าวต่ออย่างไม่เกรงใจว่า “หรือว่าไม่อยากทำงานกันแล้ว? ถ้าหากไม่อยากทำก็แค่ออกไปได้นะ” “คุณเวทัย คุณเข้าใจผิดแล้วล่ะครับ” ผู้จัดการณิปุนรีบโบกมือแล้วกล่าวตำหนิทันที “ทำอะไรกันอยู่! ยังไม่รีบไปทำงานอีก!” “นีรา เธอไม่เป็นไรนะ?” ธีญยศเอ่ยถามอย่างเป็นกังวล “คุณนีรา หยุดก่อนครับ!” ชายหนุ่มร้องเรียกให้นีราหยุด : “คุณนีรา ผมมาหาคุณ” “คุณเวทัย ถ้าอย่างนั้นเชิญธุระของคุณนะครับ” ผู้จัดการณิปุนพยักหน้าติดต่อกันสองสามครั้ง “ผมไปทำงานหล่ะครับ” “นีรา?” “ไม่เป็นไรค่ะ” เธอรู้ว่าธียศนั้นมีเจตนาที่ดี นีราพยักหน้าให้กับเขาเบาๆ ผู้ชายที่ทำให้ผู้จัดการณิปุนต้องก้มหน้าโค้งคำนับ จะต้องเป็นคนจากชั้น 31และสามารถเรียกชื่อเธอได้ จะต้องเป็นคนที่อยู่ข้างตัวโตษณอย่างแน่นอน เมื่อยืนอยู่ตรงหน้าต่างที่สูงจากพื้นจรดเพดานและมองออกไปที่ท้องฟ้าสีคราม อารมณ์ของนีราก็สดใสขึ้นมาก “คุณเวทัย คุณพูดเถอะค่ะ ว่ามาหาฉันเพราะอะไร?” หลังจากที่เงียบไปนานนีราก็เอ่ยปากก่อน “คุณนีรา ทำไมคุณถึงไม่ถามล่ะครับว่าผมเป็นใคร” ชายหนุ่มถามด้วยความสนใจ “หรือว่าคุณไม่อยากรู้ว่าผมมาหาคุณทำไม?” นีราพูดด้วยเสียงราบเรียบว่า “เพราะว่าคุณเวทัยมองหาฉันด้วยชื่อไงคะก็จะย่อมต้องมีเหตุผล แล้วถ้าหากว่าคุณไม่ต้องการที่จะบอก ฉันถามไปก็ไม่มีประโยชน์ ถ้าหากคุณอยากจะพูด ฉันก็ไม่ต้องขอให้คุณพูดหรอกค่ะ” “ผมชื่อเวทัยครับเป็นผู้ช่วยของประธานโตษณ”ชายหนุ่มยื่นมือขวาออกมาแล้วพยักหน้าเล็กน้อย “ชาลินีเป็นผู้ช่วยส่วนตัวของประธานโตษณ ผมเองก็เป็นผู้ช่วยแต่รับผิดชอบดูแลด้านธุรกิจเป็นหลัก” มองดูมือคู่นั่นที่ทรงพลังแล้ว นีราก็ลังเลอยู่ชั่วครู่ แต่ก็ยื่นมือขวาออกไปแล้วแนะนำตัวสั้นๆว่า “นีราค่ะ” เวทัยจับมือกับเธออย่างเป็นมิตร “ประธานโตษณให้ผมมาเปลี่ยนแผนกให้คุณ” เวทัยพูดด้วยน้ำเสียงเฉยเมย “คุณคิดดูเลยครับ ว่าคุณอยากทำงานกับแผนกไหนในบริษัทKU-Cooperation?” เวทัยไม่เหมือนกับโตษณ เขาทำให้คนรู้สึกอบอุ่นมากขึ้น “เปลี่ยนแผนกหรือคะ?” นีราส่ายหน้าด้วยความงุนงง เธอคิดว่า เดิมทีเธอก็ไม่ได้ตั้งใจมาทำงานกับบริษัทKU-Cooperation จริงๆเสียหน่อย โตษณจึงไม่ควรที่จะคาดหวังว่าเธอจะทำงานที่นี่ได้ดี “ใช่ครับ เปลี่ยนแผนก” เวทัยพยักหน้าแล้วเอ่ยว่า “หรือว่าคุณยังต้องการที่จะอยู่แผนกเขียนคำโฆษณาต่อไป?”