บทที่22 ทำให้ผู้อื่นให้หลงรัก

บ๗ที่22 ทำให้ผู้อื่นให้หลงรัก “ประธานโตษณ คุณลองคิดดูให้ดี นีราเทียบไม่ได้กลับมูลค่าของสัมปทานพวกนั้น” ทยุติมองไปที่โตษณและค่อยๆกล่าวโน้มน้าว “ถ้าว่าฉันจำไม่ผิด เธอเป็นเพียงแค่ล่ามทั่วไป” “ประธานทยุติ คุณไม่ได้จำผิด” ชาลินีตอบออกมาอย่างกระตือรือร้น “นีราเป็นล่ามแปลเอกสารภาษาฝรั่งเศษเท่านั้น ไม่ใช้หน้าที่ใหญ่โตอะไร” “ก็ใช่” ทยุติพยักหน้า “และ ฉันก็ไม่มีเจตนาร้ายอะไร เพียงแค่ ฉันยังไม่คุ้นเคยกับชีวิตในเมื่องS ฉันเพียงแค่ต้องการผู้ช่วยส่วนตัวเท่านั้น” “ก็เหมือนกับประธานโตษณที่มีชาลินีเป็นผู้ช่วย” ทยุติพูดรายละเอียดเพิ่มเติม โตษณยืนนิ่งเป็นรูปปั่นอยู่หน้าประตูไม่ตอบอะไร “ประธานโตษณ” เห็นบรรยากาศค่อนข้างอึดอัด ชาลินีสัมผัสไปที่ปลายเสื้อของเขาอย่างระมัดระวัง “ประธานโตษณ คุณจะไม่ตอบอะไรหน่อยหรอ” “ฉันไม่...” “ประธานโตษณ ฉันให้เวลาคุณคิดสามวัน” ทยุติพูดตัดบท เขาพูดออกมาอย่างจริงใจว่า “ฉันต้องการและเต็มใจเป็นอย่างมากที่จะร่วมมือกับบริษัทKU-Cooperation ฉันจะรอคำตอบที่ฉันต้องการจากประธานโตษณ และแน่นอนว่าฉันจะตอบกลับข้อเสนอแนะของข้อตกลงไปที่กลุ่มคณะกรรมการของบริษัทKU-Cooperation” “ประธานทยุติ พวกเราจะตอบกลับในอีกสามวัน” ชาลินีรับตอบกลับทยุติเพราะเธอกลับว่าโตษณจะตอบปฏิเสธ ทยุติอีก “โอเค ฉันจะรอฟังข่าวดูจากพวกคุณ” ทยุติพยักหน้าอย่างพึงพอใจ “ใช่แล้ว และวันสองวันนี้ฉันหวังว่าพวกคุณจะไม่มารบกวนฉันอีก นอกซะจากว่าจะมีข่าวดีมาให้ฉัน” โตษณหันไปเหลือบมองทยุติและรีบเดินออกไปจากห้อง “ประธานโตษณ” ชาลินีเรียกไปทางที่โตษณกำลังเดินไปและรีบวิ่งตามไป คิดถึงที่ โตษณหันมาเหลือบมองเขาเมื่อสักครู่ แล้วก็อดที่จะยิ้มออกมาไม่ได้ “โตษณ ฉันไม่เชื่อว่าคุณจะไม่ตอบรับความต้องการของฉัน” หลังจากปิดประตูทยุติก็หยุดฮัมเพลง เขาคิดด้วยความตื่นเต้นว่าอีกไม่กี่วันนีราก็จะต้องมาอยู่กับเขาทุกวันแล้ว “นีรา ในที่สุดเธอก็มา” ธียศเห็นนีรา ปรากฏตัวในแผนกก็วิ่งไปที่หน้าเธอและร้องออกมาด้วยความดีใจ “หลายวันนี้เธอไปไหนมา ทำไมไม่มาทำงานเลยตั้งสามวัน หรือว่าเธอไม่สบาย” นีรายังไม่ทันได้ตอบนิปุณก็รับออกมาต้อนรับ “นีรา เธอเป็นอะไร ทำไมหลายวันนี้ไม่มาทำงานเลย” นิปุณจับไปที่ไหล่ของนีราและกล่าวด้วยความตื่นเต้นว่า “พวกเราติดต่อเธอไม่ได้ และก็ไม่รู้ว่าเธอพักอยู่ที่ไหน รู้ไหมว่ามันทำให้พวกเรากังวลใจมากแค่ไหน” นิปุณไม่กี่วันมานี้พึ่งจะรู้ว่า ถึงแม้ว่าจะทำงานที่บริษัทKU-Cooperation แต่เธอไม่ได้เข้าขึ้นตอนการลงทะเบียนต้อนรับพนักงาน และข้อเล็กๆนี้ทำให้เขาสงสัยยิ่งขึ้นว่า นีราจะต้องไม่ใช่คนธรรมดาอย่างแน่นอน เบื่องหลังจะต้องใหญ่มากแน่นอน “หัวหน้า ทำไมคุณเป็นคนลำเอียงแบบนี้” จิรภากระแอมไอและปล่อยบรรยากาศที่น่ากลัวออกมาอยู่ที่ด้านหลังของนีรา “ถ้าเป็นพวกเราที่หายไปไม่มาทำงานเป็นเวลาหลายวัน หรือว่าหายไปไม่ถึงชั่วโมง คุณจะต้องตะโกนและไล่พวกเราออกแล้ว” “ผู้หญิงคนนี้เกิดมาสวยแล้วไม่เหมือนกันจริงๆ” จิรภามองไปที่นีราและกล่าวเสียงเรียบ “คุณนีรา คุณเคยได้ยินประโยคนี้ไหม ใช้เสน่ห์มารยาดึงดูดความสนใจของผู้อื่นให้หลงรัก” นีราขมวดคิ้วอย่างไม่พอใจ “จิรภา คุณพูดเรื่องอะไร” นิปุณไล่เธอด้วยสายตา จนเธอยอมเดินออกไป “นีรา เธอไม่ต้องไปสนใจ พวกนี้เป็นคนจิตใจดี แต่ปากเสีย” นิปุณพูดปลอบใจ “เธอไม่อยู่นี่หลายวัน ฉันให้ธียศเก็บกวาดโต๊ะเธอให้สะอาดแล้ว แต่ว่าไม่ได้แตะต้องหรือขยับของของเธอเลย” “ขอบคุณค่ะ” นิราตอบรับอย่างเบาเบา “หัวหน้าคะ ฉันอยากไปนั่งพักสักหน่อย คุณไม่มีเรื่องอะไรจะใช้ฉันใช่ไหม?” “โอ้ โอเคโอเค” นิปุณหลีกทางให้ทันที นีราเพิ่งจะนั่งลง ธียศได้นำชาร้อนมาให้ “ฉันเห็นสีหน้าของเธอไม่ค่อยดี” ธียศพูดเสียงเบาๆราวกับกลัวนีราจะตกใจ “ขอบคุณนะ” นีรามองไปที่ไอร้อนที่ออกมาจากแก้วชาและตาเธอเริ่มแดง เพื่อไม่ให้คนอื่นเห็นความผิดปกตินั้น เธอรีบเอาแก้วมาแนบที่หน้าของเธอ ตอนนี้เธอไม่มีที่ไปแล้วเธออดที่จะคิดถึงบริษัทไม่ได้ ก็ดีที่ว่าบ่ายนี้เธอสามารถเอาของของเธอออกจากบริษัทนี้ได้ เวลาผ่านไปสักพัก ธียศค่อยๆถามอย่างระมัดระวังว่า “นีรา เธอไม่เป็นอะไรใช่ไหม” “ตอนนี้ฉันเหนื่อยมาก ฉันอยากอยู่คนเดียว” เมื่อเห็นว่าธียศยังอยู่ เธอก็รู้สึกรำคาญขึ้นมา เขาดูไม่ออกหรือไงว่าตอนนี้เธอทั้งเหนื่อยและเพลีย หรือว่าเขาไม่รู้ว่าตอนนี้เธอยังไม่มีกะจิตกะใจจะทำอะไรอย่างนั้นหรอ “โอเค” ธียศรีบเดินออกไปอย่างเงียบเชียบทันที นีราเอามือปิดไปที่หน้าของเธอและนั่งอยู่ที่เก้าอี้ของเธอนั้นเป็นเวลานาน “พวกเธอรู้เบื่องหลังของพนักงานที่เข้ามาใหม่นีราไหม” “ใครรู้ละ อาจจะมีความสัมพันธ์กับผู้ชายที่อยู่ที่ชั้นสามสิบเอ็ดหัวหน้ายังเกรงใจเธอ” “อาจจะไม่นะ ครั้งที่แล้วที่พี่ญานีว่าเธอ หลังจากนั้นก็ถูกไล่ออกไปเลย คนที่อยู่เบื้องหลังต้องใหญ่แน่นอน” “หึ เบื้องหลังอะไร ก็แค่ใช้หน้าตา พวกเธอไม่เห็นหรือไง ทำหน้าตาน่าสงสาร ผู้ชายคนไหนจะเห็นแล้วไม่รักไม่หลงบ้างล่ะ ถ้าอยากจะโทษก็โทษที่พวกเราไม่มีใบหน้าที่สวยงาม” นีราได้ยินประโยคสุดท้ายที่ผู้หญิงคนนั้นพูด ก็คือผู้หญิงที่เตือนเธอต่อหน้าเมื่อสักครู่นี้จิรภา เธอไม่อยากที่จะคิดอะไรมาก นีราหมุนตัวต้องการเดินออกไปจากห้องน้ำ “นีรา?” จารีย์อยู่ที่หน้าห้องน้ำพอดี เธอมองจิกไปที่เขาและมีเสียงเบาเบาพูดออกมา “เป็นอะไร ต้องเขาห้องน้ำกันขนาดนั้นเลย” นีราไม่ได้พูด บ่ายนี้เธอต้องออกจากบริษัทKU-Cooperation ไม่มีประโยชน์อะไรที่จะต้องไปหาเรื่องที่ทำให้ตัวเองต้องไม่สบายใจ และก็ไม่จำเป็นเป็นอย่างมากที่จะทำให้เธอเองไม่มีความสุข “หัวหน้า ฉัน…” “ฉันไม่ต้องการให้ลูกน้องของฉันเป็นคนที่ไม่มีความกล้าหาญ” ทันทีที่พูดจบจารีย์ก็ตั้งใจตบมือขึ้น “หัวหน้าจารีย์!” “หัวหน้า!” พวกผู้หญิงที่อยู่ในห้องน้ำรีบออกมากัน เห็นจารีย์และนีราที่ยืนอยู่ข้างๆ ทุกคนก็ตะลึงอยู่ตรงนั้น “ถ้าหากมีเวลาว่างเยอะ ฉันสามารถหางานให้พวกคุณทำเพิ่มขึ้น” จารีย์มองไปที่กระจกและพูดด้วยน้ำเสียงที่เย็นยะเยือก “คนที่ไม่ใช่คนในทีมฉัน ฉันสามารถให้คำแนะนำกับหัวหน้าทีมของพวกเขาได้” “ไปไปไป” ผู้หญิงสามสี่คนรีบแย่งกันออกมาจากห้องน้ำ “ขอบคุณค่ะ” นีรามองไปที่จารีย์และกล่าวขอบคุณ “ฉันไม่ต้องการคำขอบคุณจากเธอ” จารีย์ค่อยๆแต่งหน้าและแนะนำว่า “ถ้าหากไม่ต้องการถูกคนนินทา ก็แสดงความสามารถ ความแข็งแกร่งออกมาให้พวกเขาเห็น เมื่อความเข้มแข็งกับตำแหน่งของเธอเหมาะสมกัน พวกข่าวลือพวกนั้นก็จะไม่สามารถทำอะไรได้” มองดูใบหน้าซีดที่อยู่ในกระจก เป็นครั้งแรกที่นีรารู้สึกว่าชีวิตของเธอมีบางช่วงที่รู้สึกว่างเปล่า ใกล้ที่จะถึงเวลากินข้าวแล้ว นีราบังคับให้เธอดูมีชีวิตชีวามากขึ้น เธอค่อยๆแต่งหน้า “นีรา” เธอพึ่งจะออกมาโมลีรีบวิ่งเข้ามากอดเธอด้วยความตื่นเต้น “ไหน มาให้ฉันดูหน่อย ไม่มีอะไรหายไปใช่ไหม” โมลีมือเธอ มองเธอใกล้ๆ และถอนหายใจโล่งอก “โชคดีที่ไม่มีอะไรทำ เธอทำให้ฉันกลัวมาก ฉันนอนไม่เลยหลับทั้งคืน”