บทที่27 หนังสือข้อตกลง

บ๗ที่27 หนังสือข้อตกลง โตษณยืนอยู่ที่ประตูมือถือช่อดอกคามิเลีย เขาค่อยๆยิ้มขึ้นที่มุมปาก พระอาทิตย์กำลังจะตกส่องแสงมาบนหลังของเขา ภาพที่ยืนอยู่แบบนั้นในสายตาของนีราเขาเหมือนวีรบุรุษ “ป้าเหมียว หาแจกันเอาดอกไม้พวกนี้ไปใส่ที” โตษณเขาส่งดอกไม้ด้วยมือเดียวไปให้ป้าเหมียวอีกมือหนึ่งกำลังแก้เนกไทของเขา “ดอกคามิเลียที่นีราชอบ เอามันไปไว้ในห้องนั่งเล่นแล้วกัน” นีราค่อนข้างมึนงง โตษณรู้ได้อย่างไรว่าเธอชอบดอกคามิเลีย? “อืม มีปลาที่ฉันชอบด้วย” โตษณล้างมือจนสะอาดและนั่งลงอย่างพอใจ “ฉันได้กลิ้นนี้ก็รู้ได้ทันทีเลยว่าป้าเหมียวเป็นคนทำ” ณจุด นี้โตษณเหมือนเปลี่ยนไปเป็นอีกคน เขาเปลี่ยนเป็นอ่อนโยนและยังมีความน่ารักอีกด้วย “นีรา?” โตษณจับข้อมือของเธอและดึงเธอเบาๆให้นั่งลง “อ่า” นีรามึนงงสักพัก วันนี้โตษณได้กลายไปเป็นอีกคนที่แตกต่าง อาหารมื้อนี้ คือมื้อที่นีราคิดว่าตั้งแต่แต่งงานมันเหมือนไม่ใช่เรื่องจริง โตษณคอยตักอาหารให้เธอ และยังต้มซุปให้เธอเองและแม้แต่เสียงที่ใช้พูดก็เปลี่ยนไป “คุณย่า เดินทางปลอดภัย” โตษณโอบไหล่ของนีราเดินมาส่งคุณยายแห่งตระกูลภูลพิพัฒน์ที่รถ เมื่อรถค่อยๆขับออกไป “โตษณ…” ทันทีที่นีรากำลังจะเอ่ยปาก พูดโตษณก็ปล่อยมือออก รอยยิ้มที่เคยอยู่บนหน้าเมื่อสักครู่ก็หายไป “นีรา พวกเรามาทำข้อตกลงกัน” ภายใต้โคมไฟบนถนน โตษณก็แสดงหน้าตาที่เย็นชาและน่ากลัวริมฝีปากบางของเขาพูดออกมาด้วยเสียงเบาๆ “ผมได้เขียนหนังสือข้อตกลงไว้เรียบร้อยแล้ว คุณมาพบฉันที่ห้องหนังสือ” “คุณนายน้อย?” ป้าเหมียวที่อยู่ด้านข้างไม่รู้จะทำอย่างไรดีเธอกระซิบเตือน “คุณนายน้อย ข้างนอกลมแรงคุณรีบเข้าด้านในเถอะ เดี๋ยวจะไม่สบาย” นีราจิบปาก และก้มหน้าเดินเข้าไป ด้านในคฤหาสน์มีคนใช้เพิ่มขึ้นมาแปดคน เธอไม่ต้องทำอะไรเลย ยืนอยู่ที่ประตูหน้าห้องหนังสือ นีราลังเลเป็นเวลานาน เมื่อสักครู่ที่เธอได้เห็นสีหน้าของโตษณเธอก็ได้เข้าใจอะไรบางอย่างแล้ว ขอตกลงนั้นจะต้องไม่ส่งผลดีกับเธอแน่นอน “เข้ามา” เธอเคาะสองครั้งและได้ยินเสียงตอบกลับทันทีด้วยเสียงเย็นของโตษณที่อยู่ด้านใน นี่เป็นครั้งแรกที่นีราเข้าไปที่ห้องหนังสือของเขา ด้านหนึ่งของห้อง ตู้หนังสือที่ยึดผนังด้านหนึ่งข้างในมีหนังสือหลายเล่มจัดวางอยู่อย่างเรียบร้อย และที่ด้านอื่นๆของห้องคือตู้ที่จัดวางของประดับ เช่น แจกัน โต๊ะของเขาตั้งอยู่ตรงข้ามกับประตูตรงพอดี “มานี่” เขาไม่ได้เงยหน้าขึ้นมองเธอ แต่เขารู้ว่าเธอกำลังยื่นอย่างสับสนอยู่ที่หน้าประตู นีราเดินเข้าไปใกล้ๆ อย่างเชื่อฟัง “เข้ามาอีกหน่อย” เธอเดินตรงไปที่โต๊ะของเขาอย่างเชื่อฟัง บนโต๊ะนั้นวางหนังสือข้อตกลงอยู่ “เธอลองดู” ในที่สุดแล้วโตษณก็เงยศีรษะขึ้น เขาหยิบหนังสือข้อตกลงที่วางอยู่บนโต๊ะยื่นให้นีรา “ดูรายละเอียด ถ้าไม่คิดว่าไม่มีปัญหาคุณเซ็นมันซะ” มองไปที่กระดูกนิ้วที่เห็นอย่างชัดเจนของโตษณ นีราก็รับเอกสารนั้นมาอย่างลังเล แม้ว่าเธอจะไม่ได้ต้องการก็ทำอะไรไม่ได้ เธอได้แต่ต้องอ่านมันอย่างละเอียดรอบคอบ ใช้เวลาประมาณสองนาที เพื่ออ่านข้อตกลงสามหน้า นีราคิดว่าตัวเองเหมือนถูกตีด้วยไม้กระบอง โตษณที่กำลังเฝ้าดูเธออยู่ตลอดนั้นพบว่าใบหน้าเล็กๆของเธอนั้นซีดเหมือนกระดาษขาว เขาคว้าถ้วยชาและจับมันไว้แน่น เขารู้สึกว่าเขาอาจจะโหดร้ายกับเธอเกินไป “นี่คือ?” นีราขมวดคิ้วอย่างไม่ค่อยเข้าใจ “ทั้งหมดที่ฉันต้องการเขียนอยู่ในนั้นหมดแล้ว” ใบหน้าของนีรานั้นเหมือนมีม่านหมอกมาบดบัง “ฉันคิดว่ามันจะดีกว่าที่จะทำให้ระหว่างเรามันชัดเจน คุณอยู่กับฉันสามปีเพียงแค่สามปี ฉันจะโอนหุ้นทั้งหมดของฉันให้เป็นชื่อของเธอ” “ฉันไม่เห็นด้วย” นีราส่ายหน้า เธอไม่สามารถเอาการแต่งงานและสามีของเธอมาทำเป็นข้อตกลงแบบนี้ได้ “คุณจะต้องเห็นด้วย” โตษณไม่ได้สนใจอาการที่ดูเจ็บปวดของนีรา วันนี้คุณยายแห่งตระกูลภูลพิพัฒน์ได้แสดงความหมายออกมาอย่างชัดเจน เพียงแค่ตอนนี้เท่านั้นที่เขายังไม่สามารถหย่ากับนีราได้ แต่ว่าเขาไม่สามารถทรยศชิตชไมได้ เขาเคยสัญญาไว้และจะทำตามสัญญา “โตษณ ฉันได้เคยให้โอกาสคุณแล้ว” น้ำตาเม็ดใหญ่ไหลออกมาจากใบหน้าของเธอ เธอไม่เข้าใจว่าทำไมโตษณมักจะให้ความหวังกับเธอ แต่ยังผลักเธอเข้าไปในเหวลึกอีก โตษณมองเธออย่างตั้งใจ ถ้าเขาไม่ได้ส่งคนไปตรวจสอบ เขาก็ยังคงจะคิดว่า นีราเป็นคนที่ใสซื่อบริสุทธิ์เหมือนกับดวงตาที่บริสุทธิ์ของเธอ “ฉันจะให้โอกาสเธออีกครั้ง” เสียงของเขาเย็นชามาก “ถ้าหากไม่หย่า ก็อยู่ด้วยกันดีๆ” นีราพูดช้าๆชัดๆ เธอจะไม่มีวันยอมรับการแต่งงานที่มีอะไรอื่นแอบแฝงอยู่ด้วย “คุณสามารถให้คำตอบฉันในวันพรุ่งนี้” นีราเช็ดน้ำตาและเดินออกไป มันเป็นเพียงศักดิ์ศรีที่เธอเหลืออยู่เธอจะไม่ปล่อยให้โตษณเหยียบย่ำมันอีก แม้ว่าเธอจะชอบเขามาก “คุณลูกสาวคนโต” นีราหยุดอยู่ที่หน้าประตูห้องหนังสือของเขา เขาเรียกเธอว่าเรียกเธอว่าคุณลูกสาวคนโต “เกรงว่าเธอจะยังไม่รู้?” โตษณค่อยๆพูดออกมาด้วยเสียงเรียบ “ตอนนี้หุ้นของบริษัทบีเอ็มเอสกำลังปรับโครงสร้างใหม่ ตอนนี้ตำแหน่งประธานของพี่คุณจะยังคงอยู่หรือไม่นั้นก็ยังไม่แน่นอน” “คุณพูดอะไร?” “คุณลูกสาวคนโต คุณสนใจด้วยหรือ” โตษณมีเจตนาที่จะเหน็บแนม “ฉันคิดว่าตั้งแต่วัยเด็กคุณดูไม่เข้าใจอะไรเลย ไม่รู้อะไรเลย ไม่สนใจว่าจะเกิดอะไรขึ้นก็ตาม” นั่นคือสิ่งที่เขาคิดเกี่ยวกับเธอ? “โตษณ?” นีราหันไปมองเขาด้วยความประหลาดใจ เขายังเป็นสามีของเธออยู่หรือ? หรือแม้แต่เพื่อนทั่วไปก็ไม่ควรที่จะพูดแบบนั้นกับเธอ? “คุณต้องการจะพูดอะไรกันแน่” เธอพยายามที่จะควบคุมอารมณ์ของ เธอจิกเล็บจนมันเข้าไปในเนื้อ แต่เธอไม่สามารถปล่อยมือของเธอออกได้ เธอกลัวว่าเธอจะล้มลง “หุ่นที่อยู่ในมือของฉันเพียงพอที่จะเอาบริษัทบีเอ็มเอสมาได้” โตษณกระซิบที่ข้างหูของเธอ “คุณอาจจะยังไม่รู้ ถ้าหากว่าฉันต้องการตำแหน่งประธานบริษัทบีเอ็มเอสก็ปลิวได้” “โตษณ คุณเกลียดแม่ของฉันมากขนาดนั้น?” “เกลียด? “ โตษณกระแอมอย่างเย็นชา เขาหันไปยืนที่ด้านหลังของเธอ “นีราถ้าหากว่าไม่มีเธอ ชิตชไมก็ไม่ต้องไปไกลจากบ้านของเธอ” “เธอจะไปไหนก็ไม่เกี่ยวกับฉัน” นีราบ่นกับตัวเอง เธอไม่รู้ว่ามีผู้หญิงคนนั้นอยู่จริงๆ “โตษณ ที่คุณต้องการแต่งงานกับฉันตอนแรก…” “นีรา!!” โตษณหมุนร่างของเธอกลับมาและบีบไหล่เธอ กระชากเธอเข้าไปกระแทกกับชั้นหนังสือ “นีรา! คุณไม่มีสิทธิพูดถึงชิตชไมหน้าฉัน!” หัวของนีรากระแทกกับชั้นหนังสืออย่างรุนแรง เธอหลับตาด้วยความเจ็บปวด โตษณยังไม่ยอมที่จะปล่อยตัวนีรา เขาจับแขนของเธอและเขย่าอย่างแรง “นีรา ถ้าไม่มีเธอชิตชไมก็จะไม่ออกไป เธอเป็นคนที่เพียงแค่เสียงฟ้าร้องฟ้าผ่ายังกลัว แล้วพวกเธอละ? พวกเธอบังคับให้เธอต้องหนีไป พวกเธอรู้ไหมว่าเธอหมดหนทางแค่ไหน? ”