ตอนที่ 38 หลับหูหลับตาใช่ไหม

ต๭นที่ 38 หลับหูหลับตาใช่ไหม มือของโตษณจับพนักหลังของเก้าอี้ไว้แน่น “ประธานโตษณ พวกเราสามารถให้นีราไปเป็นผู้ช่วยส่วนตัวของคุณทยุติชั่วคราว” ชาลินีมองโตษณพยักหน้า “จากนั้น พวกเราหาเหตุผลไล่นีราออก แค่เพียงนีราไม่ใช่พนักงานของบริษัทKU-Cooperation ดังนั้นคุณทยุติก็จะไม่มีทางเลือกอื่น” โตษณมองไปที่โต๊ะอย่างครุ่นคิด เขากำลังคิดว่า： ทยุติต้องการนีรา เขาใช้กลอุบายนั้นกับเขา ไม่รู้ว่าจะได้ผลตรงข้ามกับความคาดหวังหรือไม่？ คุณให้ผมคิดให้ดีดีก่อนนะ โตษณนั่งลง เขาครุ่นคิดด้วยความเงียบพักใหญ่ๆ เหมือนกับว่าคิดวิธีที่ดีกว่านี้ไม่ออก “ประธานโตษณ นี้คือวิธีที่ดีที่สุดในตอนนี้” ชาลินียังคงยุยงต่อ “ให้นีราไปไม่กี่วัน ท่านก็สามารถรับเธอกลับมาได้แล้ว” สิบนาทีต่อมา โตษณเห็นด้วยกับคำแนะนำของชาลินี “นีรา！” นิปุณวิ่งเหยาะๆมาที่หน้าโต๊ะทำงานของนีรา “นีรา เมื่อสักครู่ชั้นสามสิบเอ็ดโทรเข้ามา ประธานคณะกรรมการโตษณเรียกหาเธอ” นีราและธียศทั้งสองคนเงยหน้าขึ้นมาในเวลาเดียวกัน แน่นอน ใครได้ฟังพนักงานคนนี้ก็ต้องหันไปมองนีรา โดนโตษณเรียกหา แน่นอนทำให้ทุกคนต่างอิจฉา “มีบอกไหมว่าเรื่องอะไร？”นีรากลับรู้สึกถึงความตึงเครียด หลังจากเซ็นชื่อในข้อตกลงที่ทำให้เธอรู้สึกอัปยศ เธอก็ไม่รู้ว่าจะเผชิญหน้ากับโตษณอย่างไร “ไม่มี บอกแค่ว่าให้เธอรีบขึ้นไป” นิปุณเอาเอกสารออกจากมือนีรากล่าวอย่างรีบร้อน “ไอ๊หยา ยัยคนนี้ ประธานคณะกรรมการโตษณเรียกเธอขึ้นไปหาเนี่ย เธอรีบขึ้นไปเร็ว ไม่ต้องมาขี้เกียจอยู่ตรงนี้เลย” “เดียวฉันทำงานทั้งหมดให้เสร็จก่อนค่อยขึ้นไป”นีรายังคงไม่เป็นเดือดเป็นร้อนดึงเอกสารอื่นๆออกมาวางไว้บนโต๊ะ เธอยังไม่ได้แปลบทความ “ยัยคนอวดดี！” มือทั้งสองข้างของนิปุณดึงเธอด้วยความตื่นเต้น “เธอรีบขึ้นไปเร็วๆ ประธานคณะกรรมการโตษณเรียกเธอขึ้นไปด้วยตัวเองเลยนะ คนอื่นอิจฉายังไม่มีเวลาพอ ทำไมเธอยังชักช้าแบบนี้” นีราสุดจะเกลียดหัวหน้าแผนก แต่เธอยังคงอดทนไว้ “ฉันเข้าใจแล้ว” นีราเดินผ่านสายตาไม่เข้าใจและอิจฉาของฝูงชนไปขึ้นลิฟท์ มองนีราจากไป นิปุณลูบหน้าอกและถอนหายใจยาวทันที ：“ค่อยยังชั่ว ค่อยยังชั่ว ฉันไม่ได้ดูถูกนีรา คิดว่าเธอแค่รู้จักผู้บริหารระดับสูงในชั้นสามสิบเอ็ด ที่ไหนได้กลับเป็นประธานคณะกรรมการโตษณ” ธียศมองนิปุณอย่างเหยียดยาม เขานึกออกถึงคำพูดที่ทยุติพูดกับนีราเมื่อตอนกลางวัน “นีรา ขึ้นมาได้ยังไงเนี่ย？” มองเห็นนีราปรากฏตัว โมลีมองเธอด้วยแววตาที่ตื่นเต้น รอยยิ้มบนใบหน้าของโมลีทำให้นีราอดยิ้มด้วยไม่ได้ รอยยิ้มของเธอเป็นดั่งแรงบันดาลใจ คล้ายกับแสงแดดในฤดูใบไม้ผลิทำให้รู้สึกผ่อนคลายและมีความสุข “ขึ้นมาทำธุระนิดหน่อย” เธอตอบโมลี นีรายังปิดบังความจริงเรื่องความสัมพันธ์ของเธอกับโตษณ “นีรา เธอรู้หรือไม่รู้ วันนี้เธอทำให้บริษัทของพวกเราลุกเป็นไฟ” โมลีพูดอย่างอิ่มอกอิ่มใจ “ตอนนี้ผู้หญิงที่ชื่อจิรภาต้องรู้จักกลัวซะบ้างแล้ว” นีรายินเสียงคลุมเครือ “เธอยังไม่รู้อีกหรอ？” เห็นว่านีราไม่รู้อะไรสักอย่าง โมลีรีบร้อนควักโทรศัพท์ขึ้นมา “นี่คือกระดานข่าวของบริษัทเรา มีคนจำนวนมากพูดคุยนินทากันในนี้” และเรื่องเด่นของวันนี้ ก็คือฉากที่ร้านอาหารของเธอกับจิรภา “ทำไมถึงมีคนแอบถ่าย？” นีราคาดไม่ถึง ฉากที่ทยุติใกล้ชิดสนิทสนมวัดอุณหภูมิของหน้าผากให้เธอก็ยังถูกถ่ายโดยผู้หวังดี “คนขี้นินทาเยอะ” โมลีพูดอย่างไม่คิดไปเอง “มนุษย์ทุกคนล้วนมีนิสัยขี้นินทาสิ่งนี้เป็นสันดานที่ไม่ดี ไม่งั้นเธอคิดว่าทำไมดาราต้องโฆษณาตัวของพวกเขาเอง ถ้าไม่ใช่เพราะการตลาด” นีรามองข้อความด้านล่างอย่างรีบร้อน โดยทั่วไปแล้วทั้งหมดเป็นการขุดประวัติของทยุติ และมีคนขุดประวัติของเธอ แล้วก็มีคนถกกันถึงความสัมพันธ์ของพวกเขา “นีรา！” ชาลินียืนด้านหลังของนีราพูดด้วยความเย็นชา “ประธานโตษณรอคุณมานานแล้ว กรุณาเข้าไปกับฉันด้วยค่ะ” นีราวางโทรศัพท์มือถือลงบนเคาน์เตอร์อย่างเชื่องช้า “รบกวนผู้ช่วยชาลินีรอสักครู่” นีราตั้งใจพูดเสียงเบาๆ “ฉันกับเพื่อนของฉันยังมีอีกสองประโยคที่ยังพูดกันไม่จบ กรุณารอสักครู่” เธอไม่ต้องการให้ชาลินีได้ใจ “นีรา” โมลีรีบร้อนผลักนีรา ในฐานะพนักงานต้อนรับบนชั้นสามสิบเอ็ด เธอรู้อย่างทะลุปรุโปร่งถึงบุคลิกของทุกคนบนชั้นสามสิบเอ็ด ชาลินีสีหน้าเริ่มไม่ดี การเป็นผู้ช่วยประจำตัวของโตษณ ทุกคนในบริษัทต้องกลัว ชั้นสามสิบเอ็ดบนสุดนี้ทุกคนต้องให้เกียรติเธอ “นีรา คุณมีเวลา แต่ประธานโตษณไม่มีเวลามารอคุณ” ชาลินีเตือนอย่างไม่พอใจ “คุณมาสายเดินกรีดกราย แปลกใจว่าไม่กลัวประธานโตษณตำหนิหรอ？” นีราจับมือไว้แน่น เธอได้รับความกดขี่ของโตษณไปแล้ว ไม่อยากจะโดนกดขี่โดยผู้ช่วยอีก “นีรา มีอะไรออกมาค่อยพูดเถอะ”โมลีรีบร้อนขยิบตาให้เธออีกครั้ง หลักในการใช้ชีวิตของโมลีคือต้องอดทนเมื่อผิดหวังและทำให้ดีเมื่อได้รับสิ่งที่ต้องการ เพื่อหลีกเลี่ยงสถานการณ์ที่ไม่พึงประสงค์และเพื่อหลีกเลี่ยงความอับอาย เห็นโมลีหวาดกลัวมาก นีราคิดว่าหากเธอเสียงานไปก็ไม่เป็นอะไร แต่อย่าให้โมลีเสียงานของเธอ “ไปเถอะ” นีราตามชาลินีไปที่ห้องทำงานในแผนกมีสัดส่วนเนื้อที่ใหญ่ที่สุดในชั้นสามสิบเอ็ด เมื่อเดินไปตรงที่ไม่มีคน ชาลินีตั้งใจหยุดเดิน：“ นีรา ทางที่ดีเธอควรจะอยู่ในที่ของเธอ อย่าเข้าใจผิดว่าสามารถอวดดีกับฉันได้ อย่ามาโอหัง” นีรายิ้มเยาะ ชาลินีกำลังใช้อำนาจคุกคามเธอใช่ไหม？ “ผู้ช่วยชาลินี ถ้าฉันจำไม่ผิด เธอน่าจะเป็นผู้ช่วยส่วนตัวของโตษณใช่ไหม？” ชาลินีหรี่ตา ไม่เข้าใจว่านีราพูดหมายถึงอะไร “ในเมื่อเธอคือผู้ช่วยส่วนตัวของโตษณ โดยธรรมชาติแล้วจึงต้องเป็นโตษณที่สามารถสั่งให้เธอไปจัดการธุระ” นีรามองเข้าไปในดวงตาของเธอแล้วพูดช้าๆ “ผู้ช่วยชาลินี เธอต้องลดฐานะของตัวเอง แล้วทำไมคนอื่นต้องเคารพเธอ？ เห็นความสำคัญของเธอล่ะ？” “เธอ……” ชาลินีโกรธอย่างรุนแรง คิ้วของเธอบิดเป็นก้อน “นีรา เธอสู้ฉันไม่ได้หรอก ฉันไม่ว่าอย่างไรก็ตามคือผู้ช่วยส่วนตัวของประธานโตษณ แล้วเธอล่ะ？ สำหรับประธานโตษณแล้ว เธอไม่ได้เป็นอะไรทั้งนั้น！” เธอเดาไว้ล่วงหน้าแล้วว่าชาลินีจะต้องพูดไม่เข้าหู นีราจึงแกล้งทำเป็นไม่ได้ยินอะไรเลย “ฉันยังไงก็ได้” เธอยกไหล่ขึ้นพูด แต่ก่อน เธอรักโตษณมากมายแค่ไหน ตอนนี้ เธอผิดหวังในตัวเขามากมาย “เธอ……” ชาลินีมองนีราตรงหน้าอย่างไม่น่าเชื่อ เธอรู้สึกว่าคนตรงหน้าดูราวกับได้เปลี่ยนไป นีราเดินมุ่งตรงไปข้างหน้า ถ้าหากไม่ต้องขึ้นมา เธอแต่ไหนแต่ไรมาก็ไม่อยากให้ความสนใจชาลินี แต่ก่อนหลับหูหลับตาหรอเนี่ย？นีราอดไม่ได้ที่จะหงุดหงิด เดิมทีเธอมองไม่ออกถึงความรักที่ชาลินีมีให้โตษณ？