บทที่43 แต่ว่าฉันคิดเป็นจริงแล้ว

บ๗ที่43 แต่ว่าฉันคิดเป็นจริงแล้ว ช่วงเวลาเพียงเสี้ยววินาที โตษณยื่นมือคว้าจับที่เอวของนีราอย่างรวดเร็ว “คุณชาย”มะลิรู้สึกเสียใจอย่างที่สุด，“ต้องโทษที่ฉันไม่ได้พยุงนายหญิงให้ดี” “ออกไปก่อนเถอะ”เขาพูดออกมาคำหนึ่งของเฉยชาแล้วก้มลงไปอุ้มนีราขึ้น หลังจากเปลี่ยนเสื้อเชิ้ตที่ถูกทำให้สกปรกที่ห้องเสื้อผ้าเสร็จ คิ้วของโตษณเกิดการกระตุกขึ้นอย่างรุนแรง เขารีบวิ่งมาอย่างไม่คิดชีวิต พอดีพบเห็นฉากที่นีราล้มลงไปด้านหลังอย่างอ่อนแรง ปล่อยให้นีราพิงอยู่ที่หน้าอกของเขา โตษณถอดเสื้อออกจากร่างของเธออย่างระมัดระวัง ช่วยเธอลงไปในอ่างอาบน้ำที่เติมน้ำเติมเรียบร้อยแล้ว ขนตาของเธอยังสั่นระริก คลับคล้ายกับว่าได้หลับไปแล้ว โตษณช่วยเธอแกะผมออกมา จากนั้นลูบสระอย่างนุ่มนวล นี้เป็นครั้งแรกที่เขาบริการผู้หญิง “ฉันไม่อยากไป” ได้ฟังเสียงเพ้อของนีรา โตษณหยุดมือลง มือของเขาลูบไล้ไปที่ใบหน้าที่ขาวผ่องประดุจไข่ที่ไร้เปลือกของเธออย่างไม่รู้สึกตัว ในใจเกิดความเจ็บปวดขึ้น เธอดื่มจนเมามาย เป็นเพราะว่าเธอไม่ต้องการไปเป็นผู้ช่วยเหลือส่วนตัวของทยุติใช่ไหม？ แต่พอคิดถึงว่านีราไม่ต้องการคบหากับทยุติ ภายในใจของโตษณกลับรู้สึกดีขึ้นอย่างประหลาด ขอเพียงเขารู้ว่านีราไม่ได้ชอบทยุติเขาก็รู้สึกตื่นเต้นขึ้นมา “คุณชายค่ะ ชาน้ำขิงกับซุปสร่างเหล้าที่คุณต้องการค่ะ” ป้าเหมียวยกถาดที่วางไว้ด้วยถ้วยน้ำซุปสองถ้วยมา เธอมองเห็นนีราที่อาบน้ำจนสะอาดเสร็จเรียบร้อยแล้วจึงผงกศีรษะอย่างวางใจ：“ดีที่ว่านายหญิงสามารถหลับได้แต่เนิ่นๆ นั่นหมายความว่าไม่มีปัญหาอะไรแล้ว” โตษณไม่ได้พูดอะไรออกมา เขายื่นมือดึงผ้าห่มขึ้นไปห่มให้เธอ “คุณชาย คุณพยุงนายหญิงลุกขึ้นมาสิค่ะ ป้าจะป้อนให้นายหญิงสักเล็กน้อย”เห็นโตษณมองดูนีราอย่างเหม่อลอย ป้าเหมียวพูดขึ้นด้วยความระมัดระวังว่า“ดื่มน้ำขิงสักเล็กน้อย นายหญิงจะได้หลับสนิทมากยิ่งขึ้นนะคะ” “ให้ฉันจัดการเอง พวกเธอออกไปเถอะ”สายตาของโตษณไม่ได้คลาดจากนีราแม้แต่นิดเดียว ป้าเหมี่ยวไม่พูดสิ่งใดอีก เธอถอยออกไปอย่างเงียบงัน นีราสวมชุดนอนยาวสีขาวตัวหนึ่ง เผยให้เห็นผิวพรรณที่ขาวผ่องผืนหนึ่งยังมีแขนที่ละเอียดอ่อนคู่นั้น เธอหลับใหลราวกับเด็กทารกแขนทั้งสองข้างพาดวางไว้ที่ข้างหูทั้งสองฝั่ง มองเห็นท่านอนที่พิสดารเช่นนั้น โตษณเผยรอยยิ้มบางๆออกมา เขาจำได้ในหนังสือกล่าวไว้ว่า หญิงสาวที่นอนท่าเช่นนี้จะมีจิตใจที่บริสุทธิ์ ไม่มีจิตคิดร้าย ปฏิบัติต่อผู้อื่นด้วยความจริงใจ “โตษณ ขอโทษ” “ขอโทษ ฉันชอบคุณจริงๆน่ะ” ทันใดนั้นนีราขมวดคิ้วขึ้น เธอพลิกตัวขึ้นมางึมงำสองสามคำจากนั้นกลับไปนิ่งสงบเหมือนเดิม มองดูเรียวขาทั้งสองข้างยาวดังสายบัวที่โผล่ออกมาจากผ้าห่มคู่นั้น โตษณรู้สึกร่างกายร้อนผ่าวขึ้นมา แต่งงานมาหลายวัน พวกเขาทั้งสองมีเพียงสองครั้งที่ได้อยู่ด้วยกันจริงๆ เพียงแต่ทุกครั้ง เขาล้วนใช้การแก้แค้นในการรุกรานร่างกายของเธอ ไม่มีความอ่อนโยนนุ่มนวล มีเพียงเช่นนี้เท่านั้น ร่างกายของเธอสำหรับเขาแล้วน่าหลงใหลถึงเพียงนั้น เขาก็ไม่รู้ว่าเป็นเพราะเหตุใด หลังจากที่นีราพลิกร่างกลับมาอีกครั้งหนึ่ง โตษณจึงได้ปิดไฟพลิกผ้าห่มขึ้นเข้าไปนอนที่ข้างกายของเธอ ตามความคิดของเขา โอบกอดเธอเข้ามาในอ้อมอก นีราจึงได้สงบนิ่งลง เธอทับอยู่แขนของเขา แขนข้างหนึ่งพาดวางไปที่หว่างเอวของเขาหลับด้วยความอ่อนเพลีย “นอนเถอะ”คอยมองดูสตรีที่นอนอยู่บนอกหลับไปแล้วจริงๆ โตษณไม่ได้จากไปไหน เขาค่อยๆพลิกแขนกอดเธอไว้ ผมของเธอแผ่ซ่านกลิ่นหอมรวยรินออกมาทำให้เขาเข้าไปสู่ห้วงแห่งความฝันอย่างรวดเร็ว เมื่อแสงตะวันสาดส่องผ่านหน้าต่างเข้ามาสู่ห้องนอน นีราค่อยๆลืมตาทั้งสองข้างขึ้น พอลืมตาตื่นก็พบเห็นผิวสีดังข้าวสาลีผืนหนึ่ง ผิวของบุรุษแผ่ซ่านฮอร์โมนออกมาทุกสัดส่วน นีราต้องแอบกลืนน้ำลายลงไป เธอสัมผัสได้ถึงกลิ่นอายอันพิเศษเฉพาะของโตษณ “ตื่นแล้วเหรอ？”นีราคิดว่าจะปิดตาลงแกล้งหลับอีกสักพักหนึ่ง คิดไม่ถึงว่าบนศีรษะมีเสียงอันเย็นชาของโตษณดังแว่วเข้ามา เธอรีบลุกขึ้นนั่งในทันใด “ขอโทษค่ะ！”เป็นคำพูดที่ออกมาจากปากโดยอัตโนมัติ เธอก็ไม่รู้ว่าเป็นเพราะเหตุใดถึงต้องพูดคำนี้ เมื่อลุกขึ้นนั่งเช่นนี้ลำไส้ของนีรากลายเป็นเขียวคล้ำ เพราะเธอเกิดความรู้สึกว่าเส้นในสมองจะแตก！เนื่องจากตอบสนองเร็วเกินไป เธอจึงรู้สึกว่าศีรษะหมุนคว้าง “ช่างน่าตายจริงๆ！”โตษณสบถด่าคำหนึ่งแล้วลุกตามขึ้นมานั่ง เขายื่นมาเข้าไปประคองเธอเข้ามาในอ้อมอก มืออีกข้างหนึ่งกดเบาๆไปที่หน้าผากของเธอ นีราถูกกระทำจนคล้ายกับจะเป็นลมพับไป การปฏิบัติอย่างชิดใกล้เช่นนี้ของโตษณ ทำให้เธอรู้สึกซาบซึ้งใจ แต่ก็ทำให้รู้สึกกลัว เขาปิดปกติอย่างฉับพลันเช่นนี้ ต้องมีเรื่องอะไรที่พิเศษอย่างแน่นอน！ หลังจากได้กลิ่นหอมจากเรือนร่างของนีรา ท้องน้อยของโตษณเกิดความร้อนแผ่ซ่านออกมา เป็นช่วงเช้าตรู่เขาเกิดความรู้สึกตอบสนองอย่างอดรนทนไม่ได้ “โตษณ”ขณะที่ถูกโตษณกดลงบนเตียง ขอบตาของนีราขยายใหญ่ขึ้น เธอมองความต้องการในดวงตาของเขา “นีรา！”เขามองดูดวงตาอันบริสุทธิ์ของเธอแล้วพูดขึ้นอย่างอ่อนโยน“เมื่อวานเธอจำได้หรือไม่ว่าตัวเองทำอะไรลงไปบ้าง？” นีราส่ายศีรษะอย่างไรไม่รู้เรื่องราว เธอจำได้ว่าเธอนัดโมลีออกไปกินเหล้าที่คลับ หลังจากนั้นดูเหมือนว่าจะไปเต้นรำด้วย และหลังจากนั้นเธอกลับมาได้อย่างไร และถูกใครเปลี่ยนเสื้อผ้าเหมือนกับว่าภาพได้ตัดไปจากสมองของเธอ。 มุมปากของโตษณยกขึ้นคราหนึ่ง แน่นอนว่าเขารู้ว่าเธอจำอะไรไม่ได้แล้ว ที่เขาต้องการก็คือคำตอบเช่นนี้ “เธอบอกว่า ”เขาขยับเข้ามาใกล้ ริมฝีปากเข้าไปใกล้ชิดกับจมูกของเธอ นีราทนไม่ได้ต้องจามออกมาครั้งหนึ่ง ลักษณะท่าทางเช่นแฝงความอบอุ่นอยู่บ้าง โดยเฉพาะขณะที่โตษณพูดไอความร้อนพุ่งเข้าปะทะใบหน้าของเธออย่างไม่ขาดสายทำให้ร่างกายของเธอเร่าร้อนขึ้นมา “ฉัน ”นีราไม่กล้าพูดคำใดออกมา เธอได้แต่กลั้นลมหายใจไว้ แม้แต่ลมหายใจยังไม่กล้าถอนออกมา “เธอบอกว่า，”โตษณแกล้งหยุดลงครู่หนึ่ง“เธอบอกว่า เธอต้องการฉันมาก” แก้วตาของนีราแทบกระดอนออกมา เธอไม่รู้ว่าทำไมเธอถึงพูดคำบัดสีเช่นนั้นออกมาได้！ “ฉันเดิมเยอะเกินไป。”นีราพูดเสียงอ่อย“ฉันก็ไม่รู้ว่าทำไมฉันถึงพูดคำเหล่านั้นออกมา คุณอย่าได้จดจำใส่ใจ” “แต่ว่า ฉันคิดเป็นจริงแล้วนี้！”โตษณพูดขึ้นอย่างแผ่วเบา。 นีรากระพริบตาอย่างไร้เดียงสา หรือว่าเป็นเพราะเราดื่มมากไปจริงๆ จึงเปลี่ยนเป็นใจกล้าขึ้นมา？ถึงได้กล้าบอกว่าต้องการเขา？ เธอคิดว่าต่อให้ตีเธอจนตาย เธอก็ไม่ยอมพูดคำพูดเหล่านั้นออกมา “ฉันพูดคำพูดเช่นนั้นออกมาจริงเหรอ？”นีรากลืนน้ำลายลงไป โตษณแสดงท่าทางอ่อนโยนเช่นนี้ต่อเธอ ก็ทำให้ร่างกายของเธอไม่บริสุทธิ์อยู่แล้ว “เธอคิดว่าอย่างไรล่ะ？”มือของโตษณวางไปที่หน้าอกของเธอ เมื่อคืนเขาอดทนมาทั้งคืนแล้ว ถ้าไม่ใช่เพราะคิดว่าอาศัยเวลาตอนที่เธอเมาปฏิบัติกิจกรรมแสดงความรักกับเธอค่อนข้างไม่ถูกต้องนัก เขาเมื่อคืนก็จัดการเธอไปเรียบร้อยแล้ว！ “อ่า？” นีรายังไม่ทันได้รู้สึกตัว โตษณก็ได้ใช้ริมฝีปากประทับปิดลงไปที่ปากของเธอ。 จนกระทั่งมือของเขาล้วงเข้าไปใต้กระโปรงของเธอ นีราถึงได้รู้สึกตัวขึ้นมา：“โตษณ พวกเราไม่ใช่มีพันธสัญญากันหรอกเหรอ？” “ช่วงเวลาหนึ่งปีครึ่งนี้ พวกเราเป็นสามีภรรยา คุณต้องทำหน้าที่ของคุณในฐานะภรรยา” “แต่ว่าฉัน” “ไม่มีคำว่าแต่！” ภายในห้องนอน คลื่นลมมรสุมพัดโบกครั้งแล้วครั้งเล่า