ตอนที่ 591 ผิวกายที่คุ้นเคย

ตอนที่ 591 ผิวกายที่คุ้นเคย นัชชาสบตาดวงตาสีดำทะมึนดั่งน้ำหมึก หัวใจของเธอเต้นดั่งสายฟ้าฟาด มือทั้งสองข้างจับด้านข้างชายผ้าขนหนูแน่น หล่อนแทบไม่รู้ด้วยซ้ำว่าจะเอ่ยคำอะไรออกไปดี เตชิตมองหล่อนที่กำลังม้วนต้วนอยู่ เขาได้แต่เบนสายตาเลี่ยงออกไม่อยากทำให้หล่อนตกใจ เขาลุกยืนขึ้นเดินก้าวยาวไปยืนใกล้หล่อน พลันสูดลมหายใจอย่างรีบเร่ง “ทำไมไม่เสื้อผ้าให้มันดีๆหน่อยค่อยออกมา ออกมาแบบนี้เดี๋ยวก็เป็นหวัดหรอก” ในใจของนัชชายังมีข้อกังขาอยู่ หากแต่ได้ยินประโยคแรกที่เขาพูดเขาก็ยังคงเป็นห่วงตัวหล่อนอยู่ดี จะอะไรยังไงหล่อนก็ไม่สนแล้ว หล่อนเงยหน้ามองใบหน้าของเขา แนวขากรรไกรของเขาที่มันกำลังตึงเกร็งขึ้น หล่อนให้กำลังใจตัวเองและใช้พลังทั้งหมดที่มีด้วยการเขย่งปลายเท้าสูงขึ้นใช้มือเรียวงามทั้งสองข้างตวัดพาดคอเขาเอาไว้แน่น “แบบนี้ก็ไม่เป็นหวัดแล้วค่ะ” ร่างกายสูงใหญ่ที่อยู่ใต้มือของหล่อนแข็งชะงัก ตัวนัชชาเองยังรู้สึกได้กับการเปลี่ยนแปลงที่ชัดเจนขนาดนี้ เหมือนกับเอาก้อนเนื้อกลายร่างมาเป็นก้อนหินแข็งเกินจะบรรยายได้ ใบหน้าขาวนวลเปล่งปลั่งดวงเล็กห่างจากเขาไปแค่คืบเดียว ผมของหล่อนปล่อยสยายอยู่ด้านหลังทั้งหมด บนใบหน้ามีไรผมอยู่ประปราย ความหอมของครีมอาบน้ำกลิ่นลาเวนเดอร์นั้นหอมเตะจมูกมันนำพากลิ่นความหอมหวานของผู้หญิงโดยเฉพาะ เขารู้สึกว่าเหมือนตัวเองครึ่งหนึ่งเป็นสิงโตแอฟริกาที่หิวโซเวลาช่างพอเหมาะพอดีที่เจ้ากวางน้อยเนื้อตัวอวบอิ่มตัวนั้นปรากฎกายขึ้นอยู่ตรงหน้า ในความคิดแรกที่ได้เห็นเขาต้องการกลืนกินหล่อนทั้งตัว แต่ว่าทำไม่ได้ หล่อนยังคงสูญเสียความทรงจำไปแถมยังมีบาดแผลบนเรือนร่างอีก เขาได้แต่ปิดตาลงพยายามอดใจไว้ การอดกลั้นแบบนี้เปรียบเหมือนกับว่าคนที่กำลังจะตายอยู่ท่ามกลางทะเลทรายที่ร้อนระอุเขากระหายน้ำและกำลังปล่อยน้ำขวดสุดท้ายในมือทิ้งลงไป แต่เขาก็บังคับตัวเองให้ทำสำเร็จ แขนอันทรงพลังของเขาแนบลำตัว มือเกร็งแน่นจนข้อมือขาวซีด เขาเงยหน้าขึ้นอย่างอ่อนโยน กระเดือกขยับเอ่ยเสียงแหบพร่าออกมา “เชื่อผมนะ” นัชชากระพริบตาปริบๆแต่ไม่ได้ถอยห่างแต่กลับกอดคอเขาเขยิบใกล้เข้าไปอีก “ฉันไม่ฟัง” เต้านมเว้าโค้งอันเด้งดึ๋งของหล่อนอยู่พอดีกับตำแหน่งหน้าอกแข็งแกร่งของเขา อีกคนช่างอ่อนนุ่มมืออีกคนช่างแข็งแกร่ง มันช่างแตกต่างจนน่าคลั้งไคล้อยากขยำให้เต็มมือ เตชิตรู้สึกได้ว่าเหมือนกับตัวเขาเองจะระเบิด เขาได้แต่อดทนอดกลั้นกัดฟันไว้ “นัชชาเธอตั้งใจใช่ไหม?” “………” นัชชาได้ยินสิ่งที่เขาพูดซึ่งเดิมทีหน้าหล่อนก็แดงจนเลือดสาดออกมาอยู่แล้ว หล่อนทำเสียงง้องอนปนโมโหหน่อยๆแผ่วเบาใกล้ซอกหูของเขา “คุณดูไม่ออกหรอ......” ประโยคนี้แหละที่เหมือนตัวเปิดประเด็นมันยิ่งเผยความต้องการของร่างกายเขาเพิ่มมากขึ้น เหมือนกับว่าเขาได้รับอนุญาตจากสิ่งบางอย่าง มันทั้งตื่นเต้น ทั้งดีใจ และตกใจ อารมณ์ทุกอย่างมันถาโถมเข้ามารวมกัน แต่เขาไม่รู้ว่าควรทำอย่างไรกับความรู้สึกนี้ดี ต้องการกอดหล่อนหรอ? ต้อง...ทำสิ่งที่ตัวเองอยากทำเรื่องนั้นหรอ? ในสมองคิดทบทวนหลายครั้งจนนับไม่ถ้วน แต่ตอนนี้มีโอกาสทำเรื่องนี้ในเวลานี้แล้ว เขากลับตะลึงงึงงันไป นัชชารอเขาตอบสนองแต่ก็ไม่มีการตอบสนองอะไรกลับมา หล่อนคิดว่าเขาคงตกใจไปแล้ว แต่รอแล้วรอเล่า จนปลายเท้าที่เขย่งไว้เริ่มปวดเมื่อย เขาก็ไม่ตอบกลับมา หล่อนรู้สึกอับอายอย่างสุดๆ หล่อนส่งยื่นตัวเองให้เขาถึงปากแต่เขากลับไม่มีอาการอะไร มันไม่มีความหมายอะไรเลยหรอ? หรือเป็นเพราะว่าสภาพหล่อนตอนนี้ดูไม่ได้หรอ? หรือว่าความปรารถนาต่อหล่อนยังไม่รุนแรงพอ? ความคิดในหัวสมองมันล่องลอยหายไปหมดอะไรกันนะที่ทำให้หล่อนไม่สบายใจ นัชชาเม้มริมฝีปากและกำลังปล่อยมือออกจากคอที่ตัวเขา ทว่าผู้ชายตรงหน้ากลับงอตัวลงพลันอุ้มหล่อนขึ้น หล่อนยังไม่ทันตั้งตัว “อ้า!” ตกใจลั่น เตชิตรีบเดินจ้ำอ้าวไปยังเตียงนอนเอาหล่อนวางลงไปแล้วรีบเอาร่างกายที่ร้อนรุ่มทับตัวหล่อนลงมาทันที มือของเขาทั้งสองข้างกุมทรวงอกทั้งสองข้าง เอวอันแข็งแกร่งสอดเข้าท่อนขาแยกเรียวขาขาวที่เบียดแนบกันอยู่ออกจากกัน ลมหายใจที่ร้อนผ่าวพ่นรดบนผิวของหล่อน ดวงตาสีดำมืดมองหล่อนเหมือนจะกลืนกินหล่อนเข้าไปอย่างไรอย่างนั้น ทั้งๆที่มาถึงจุดนี้แล้วเขายังมีหน้ามาถามอีกว่า”หมายความว่าไง หืม?” มือไม้แข้งขาของเธอเกร็งแข็งจนหมด เธอลืมไปหมดสิ้นแล้วกับความหลังเรื่องราวบนเตียงของทั้งคู่ เพราะงั้นคราวนี้ก็ถือว่าเป็นครั้งแรกของทั้งคู่เธอถึงได้ตื่นเต้นขนาดนี้ ยิ่งได้ยินสิ่งที่เขาตั้งใจถาม นัชชาแต่ทำตาโตใส่ “คุณก็รู้อยู่ยังจะถามอีก ....” “ไม่รู้” เขายิ้มที่มุมปากอย่างเจ้าเล่ห์ ทำอย่างกับผู้ชายนิสัยไม่ค่อยดีแบบนั้น “เธอต้องพูดออกมานะฉันถึงจะได้รู้” นัชชารู้ตัวว่าเขากำลังจงใจยั่วเธออยู่เลยไม่ตอบสิ่งใดเพื่อเอาใจเขาพลันเบนหน้าไปด้านข้างแล้วแกล้งทำท่าลุกขึ้น “ไม่รู้ก็ปล่อยไปเถอะ” เตชิตจะปล่อยหล่อนไปได้ยังไง เขารีบตวัดตัวหล่อนกลับมา กระซิบเสียงทุ้มหัวเราะในลำคอ “เธอมันช่างใจร้าย ไม่รู้เลยว่าด้านในตัวสามีของเธอกำลังทุรนทุรายจะขาดใจอยู่?” หล่อนถึงกับหน้าชาหูแดงกับสิ่งที่เขาพูดออกมา ยิ่งผู้ชายอายุสามสิบกว่ากลับพูดคำสองแง่สองง่ามออกมา ทำให้ใจเต้นอย่างตกตะลึงเขาไม่เคยแสดงออกอาการแบบนี้กับเธอออกมาแม้แต่น้อย แต่เธอรู้ เขากำลังต้องการเธอ ค่ำคืนที่ยาวนานในห้องอาบน้ำ ยิ่งเห็นสภาพเธอหลังอาบน้ำเสร็จสายตาเขายิ่งโหยหา เธอรู้แก่ใจดี “คิดได้ยัง?” ผู้ชายตัวใหญ่จ้องมองมายังหล่อนที่อยู่ใต้ล่าง เขาถามไปมือเขาก็ลูบคลำเอวคอดลูบไล้ไปถึงด้านหลังแล้วค่อยลูบไล้วนไปมา ปลายนิ้วของเขามีเนื้อหยาบกร้านบางๆยิ่งสัมผัสผิวที่บอบบางของหล่อนมันยิ่งทำให้ไฟลุก ความรู้สึกแปลกประหลาดนี้มันเล่นไปทั้งตัว ลมหายใจของเธอรีบเร่งขึ้น มือทั้งสองข้างจับหมอนที่อยู่ใต้ศีรษะแน่น เสียงที่เล็ดลอดออกมาเหมือนกับคนจะร้องไห้ ไม่รู้ว่าอายหรือรำคาญกันแน่ “คุณอยากได้ก็รีบหน่อย อย่าถามต่อ....” เตชิตรีบตอบรับอย่างทนไม่ไหว เขามองใบหน้าตรงข้ามที่แดงแจ๋ สายตาเด็กที่ไม่รู้ประสีประสา ฝ่ามือใหญ่ดึงผ้าขนหนูที่ห่อหุ้มตัวเธอออก เธอไม่ได้ใส่อะไรไว้ด้านใน ผิวเปล่าเปลือยเผยออกมาตรงหน้าเขา สายตาของเขามันลุกโชนขึ้นมา ไม่ต้องถามต่อ เขากดทับตัวหล่อนประกบปากอย่างเร่าร้อน ความปรารถนาในตัวหล่อนตั้งหลายเดือนอารมณ์ทุกสิ่งทุกอย่างมันปนเปเข้าไปกับจูบอันดูดดื่มที่เร่าร้อน นัชชารู้สึกถึงการหายใจที่ประสานกันอยู่ขนาดลมหายใจก็เหมือนโดนเขาดูดออกไปด้วย ตัวหล่อนเหมือนเรือใบที่กำลังโลดแล่นอยู่กลางทะเลมีเพียงเขาที่อยู่ตรงหน้าเท่านั้นที่จะยึดหลักประคองหล่อนไว้ได้ เตชิตจับมือของหล่อนให้ยึดต้นคอของเขาไว้ เสียงน้ำลายที่ปลุกปั่นอยู่ซอกหูมันทำให้ใจเต้นโครมครามหน้าแดงแปร๊ด เขาไม่ได้หยุดอยู่แค่นั้นเขาไซ้ซอกคอระหงต่ำลงเรื่อยๆประจับรอยจูบแดงๆนับไม่ถ้วนที่กระดูกไหปลาร้า ซุกไซ้ต่ำลงจนถึงบางสิ่งที่ล่อตาล่อใจที่มันนูนออกมาจากตัวหล่อน เขาหยุดการไซ้แต่รีบเร่งใช้แรงดึงดูดขึ้นมา “อ๊า.....” เสียงกระเส่าอันเซ็กซี่และมีเสน่ห์ที่สุดหลุดออกมาจากปากหล่อน ขนาดตัวนัชชาเองจะไม่เชื่อตัวเองเลยด้วยซ้ำว่าจะมีเสียงแบบนี้เล็ดลอดออกมาได้ เสียงแบบนี้มันทำให้เตชิตพอใจมาก ความปรารถนาในตัวเขามันอดทนจนถึงที่สุดแล้ว ทุกส่วนของกล้ามเนื้อของเขามันเกร็งขึ้น หน้าผากของเขาผุดหยาดเหงื่อร้อนๆเต็มไปหมดมันไหลไปตามแนวสันกรามของเขาร่วงหยดลงบนตัวหล่อน มันช่างเร่าร้อนร้อนจนใจของเธอก็เร่าร้อนขึ้นตามมา เขากลัวหล่อนจะเจ็บ กลัวว่าจะทำให้ไม่สบาย แต่เขาก็ไม่ลืมว่าเขายังต้องดูแลหล่อนเขาอดทนรอจนร่างกายของเธอเริ่มสั่นเทา.... ริมฝีปากบางอันเร่าร้อนจูบเธอไปทั่วกาย นัชชาก็ตอบรับเขาอย่างอ่อนโยน จากอาการตื่นเต้นค่อยๆมลายหายสิ้นไป ในช่วงท้ายที่สุด เขาคุกเข่านั่งยองๆลง ตรงกลางเตียง ค่อยๆใช้มือทั้งสองข้างจับเรียวขาอันเรียวยาวแยกออกจาก กัน ค่อยๆดันตัวเองเข้าไปให้สุด เอ่ยเสียงที่ชัดเจน หนักแน่นและกึกก้องยังหูของหล่อน “ผมรักคุณ”