ตอนที่17ฉันจะกล้าเล่นแง่ได้ยังไง

ค๣ึ่งชั่วโมงก่อนเริ่มถ่ายผู้กำกับง่วนอยู่กับการเช็คคนในฉากวุ่นวายเสียงดังเกสรได้ยินคนข้างๆคุยกันถึงได้รู้ว่ามีนักแสดงหญิงในเรื่องยังไม่มา ได้ยินมาว่าเธอมีคนใหญ่คนโตหนุนหลังและคนนั้นก็เป็นคนให้เงินทุนกับเรื่องนี้ผู้กำกับไม่สบายใจแต่ก็ไม่กล้าไปเร่ง เกสรไม่ได้ร่วมงานเปิดกล้องเลยไม่รู้ว่านักแสดงคนนั้นคือใครจนกระทั่งสิบนาทีก่อนถ่ายทำเธอเห็นพลอยเดินเข้ามาในกองอย่างไม่เดือดเนื้อร้อนใจ เกสร：“......” อ่าพลอยคือคนที่ถูกพูดถึงสินะ “ขอโทษทีนะคะผู้กำกับพอดีรถติด”พลอยขอโทษผู้กำกับรู้ดีว่าจะต้องเริ่มถ่ายแล้วแต่เธอไม่ได้ดูรีบเลย“ฉันไปเปลี่ยนเสื้อผ้านะคะ” ผู้กำกับว่าอะไรไม่ได้ได้แต่ปรบมือให้สัญญาณจะเริ่มถ่ายเลทไปครึ่งชั่วโมง ท่าทางของพลอยดูหยิ่งยโสเดินสะบัดผมยาวออกไปกับผู้ช่วยเพื่อไปแต่งหน้าสายตาไปสะดุดอยู่ที่เกสรที่ยืนอยู่ในฝูงชน “เกสร” เกสรไม่ได้คิดจะหลบซ่อนอยู่แล้วพอพลอยเห็นเธอเข้าเธอการเข้าไปทักทาย:“คุณพลอยคิดไม่ถึงเลยว่าเลยจะได้ร่วมงานกันอีกน่ายินดีจริงๆ” “เหอะ”พลอยยิ้มแหยะก่อนหน้านี้เธอรู้มาว่าเกสรเซ็นสัญญกับบริษัทH.YEแล้วคิดไม่ถึงว่าจะได้มาถ่ายละครเร็วขนาดนี้“ครั้งนี้เธอเกาะคนไหนได้มาล่ะ？” “เธอคงไม่มีใครให้เกาะหรอก！”คนในกองพูดซ้ำเติม:“คนที่มีคนเลี้ยงดูหรือมีให้เกาะกินคงไม่มาเล่นเป็นคนรับใช้หรอกเพราะบทมีแค่ไม่กี่ประโยค” “คนใช้”พลอยพูดซ้ำไปมาดูเหมือนว่าเกสรจะถูกมองด้วยสายตาเย็นชามากขึ้นเธอยังคิดอีกด้วยว่าจะเอาคืนเกสรยังไงในเมื่อโอกาสดีมาอยู่ตรงหน้าแล้ว เกสรถอนหายในใจ คนดีมักโดนกลั่นแกล้งจริงๆคนพวกนี้มองเธอเป็นคนสิ้นหวังแต่ละคนโกรธเธอจนอยากเหยียบเธอให้จมดิน！ “ทำไงได้คนมันโง่ใครๆก็ไม่ชอบ”เกสรเอ่ยเธอเป็นสวยถึงจะใส่ชุดธรรมดาก็ไม่เป็นไรยังไงก็บดบังเสน่ห์ของตัวเธอไม่ได้ทำให้หน้าพลอยเปลี่ยนสี ผู้หญิงที่ตกถังข้าวสารคนนี้ยิ้มไม่ออก “ยืนทำอะไรกันตรงนั้น？”พลอยไม่โดนว่าทั้งที่มาสายยังเห็นทุกคนยืนอยู่ตรงนั้นกันหมดเส้นความอดทนเลยขาดผึง“ไม่อยากถ่ายกันหรือไง？ไม่อยากถ่ายก็บอกมาตรงๆ？” ผู้คนเลยแยกย้ายพลอยยังมองเกสรด้วยสายตาเย็นชาอยู่ตอนที่เดินไปห้องแต่งหน้า จนกว่าพลอยจะแต่งหน้าเสร็จถึงจะได้ถ่ายจริงๆ ขณะที่พักหลังถ่ายฉากแรกจบพลอยก็ไปหาผู้กำกับพูดด้วยรอยยิ้ม:“ผู้กำกับคะ!ฉันคิดว่านักแสดงคนนั้นเล่นได้ไม่ดีเลยตอนนี้ใครๆก็ดูกันที่ผลงานทั้งนั้นเปลี่ยนคนเล่นเถอะ！” ผู้กำกับเลยเช็คหลักฐานพบว่านักแสดงคนนั้นแสดงได้ไม่ดีจริงเล่นแค่บทเล็กๆแต่เล่นแข็งแบบนั้นเลยเรียกเขามาพลอยพูดอีกว่า “ฉันคิดว่าเขาเล่นได้ไม่แย่นะ”พลอยชี้ไปทางเกสร“ยังไงบทคนใช้ของเธอก็มีไม่มากให้ค่าตอบแทนน้อยหน่อยก็ไม่เป็นไรอีกทั้งจะได้มีกำไรเพิ่มขึ้น” ต้องการเล่นงานเกสรชัดเจน ผู้กำกับคิ้วขมวดเมื่อกี้อยากจะพูดบางอย่างเห็นเกสรที่เดินมาพร้อมรอยยิ้ม “ผู้กำกับคะฉันกังวลว่าจะไม่มีโอกาสได้แสดงอีกนี่มันดีมากๆ”เกสรพูด“การที่ได้เล่นบทหลายๆแบบทำให้ฉันได้พัฒนาฝีมือการแสดงตัวเองด้วยเรื่องเงินคุณก็ให้ตามที่เห็นชอบละกัน” ได้ยินสิ่งที่เกสรพูดผู้กำกับก็ผงกหัว“ได้งั้นเธอไปอ่านบทไป” ใบหน้าพลอยเต็มไปด้วยความโกรธ เมื่อก่อนเธอเคยแสดงกับเกสรทำให้รู้ว่าผู้หญิงคนนี้จะเล่นงานง่ายๆวันนี้เธออยากทำลายเธอแต่เกสรกลับตอบรับอย่างรวดเร็วทำให้เธอรู้สึกแย่ในใจตลอด ฉากที่สองคือฉากตกน้ำพอดีกองตั้งอยู่ใกล้สระบัวเกสรต้องแสดงเป็นคนช่วยพลอยตอนที่เธอตกน้ำบทก็มีแค่ประโยค“คุณไม่เป็นอะไรใช่ไหม”ประโยคเดียว หลังแสดงเสร็จพลอยไม่ระวังทำให้พลัดตกลงไปในสระน้ำปากเธอยิ้มออกมาด้วยความเย็นชา แค่เกสรลงมาช่วยเธอเรื่องก็จะสนุกล่ะ เกสรผู้ที่เล่นเป็นคนที่เดินผ่านมาเมื่อเห็นพลอยตกน้ำไม่ลังเลที่จะโดดลงน้ำพลอยยิ้มกว้างขึ้นเกสรยังไม่ได้ทำอะไรหัวเธอก็โดนกดลงน้ำอย่างแรง พลอยว่ายน้ำไม่ค่อยแข็งอยู่แล้วเมื่อหน้าถูกกดลงไปทำให้หายใจไม่ได้ใช้มือตะเกียกตะกายคว้าเพื่อขอความช่วยเหลือยังได้ยินคนร้อง:“คุณไม่เป็นอะไรใช่ไหม” เป็นเสียงของเกสร หลังสัญญาณคัทของผู้กำกับพลอยถึงจะถูกคนเอาออกมาเธอกินน้ำไปหลายอึกสำหลักน้ำอยู่นานเอาผ้าผ้าเต็มคลุมตัวแล้วก็ไปพูดกับเกสรด้วยความโกรธว่า:“เกสรเธอจะทำให้ฉันจมน้ำตายใช่ไหม!” “ฉะฉันไม่ได้ทำนะ!”เกสรงงร้อนรนพูดออกไปว่า:“ฉันก็เล่นตามบทนะไม่เชื่อก็ถามผู้กำกับสิฉันจะกล้าต่อกรกับคุณพลอยได้ยังไง” “เธอ!”