ตอนที่19ไม่รีบเวลายังอีกยาวไกล

ต๭นที่19ไม่รีบเวลายังอีกยาวไกล เกสรไม่อยากเจอกับเขาพยายามหนีออกไปเข้าห้องน้ำผู้กำกับมองเห็นเธอพอดีทำให้หน้าที่แสบร้อนของเธอแสดงสีหน้าตกใจออกมา “เกสรทำไมหน้าเธอเป็นแบบนั้นเกิดอะไรขึ้น?” พอผู้กำกับพูดเสร็จเกสรรู้สึกความเย็นคืบคลานมาทางด้านหลังทำให้เธอเสียวสันหลังวาบไม่หันไปดูก็รู้ว่าเป็นใคร “ไม่มีอะไรค่ะไม่ระวังทำให้เจ็บตัวแต่ใช้น้ำเช็ดก็หายค่ะ”เกสรยิ้มเดินตรงออกไปใช้น้ำเช็ดเหมือนไม่เป็นอะไรต่อ เห็นเกสรสวมชุดนักแสดงที่ดูมอมแมมเมื่อเห็นหน้าเธอสายตาเยอรมันถึงกับเป็นประกาย เขาบอกให้ชยานีดูแลเกสรให้ดีๆให้ขอเสนอดีๆของบริษัทเธอมีความสามารถแต่กลับปฏิเสธไปเซ็นสัญญากับบริษัทห่วยๆเล่นตอนที่ไม่สำคัญอะไรทำตัวเองให้ลำบาก ทำไมอยากจะตัดความสัมพันธ์กับเขาขนาดนี้ “คะคุณเยอรมัน?”เห็นว่าเขาไม่ตอบพลอยเลยเอาชานมยื่นไปให้เขาต่อหน้า“ชานมร้านนี้ฉันชอบมากถ้าคุณไม่รังเกียจ……” “ผมไม่ชอบกินของหวาน”เยอรมันเคลื่อนสายตาออกจากเกสรไม่รู้สึกสบายใจน้ำเสียงเย็นชาเดินจากไปโดยไม่ชายตามองพลอยเลยแม้แต่น้อย พลอยยืนถือชานมอยู่ตรงนั้นทั้งโกรธทั้งขายขี้หน้า ยังไงเธอก็คือลูกพี่ลูกน้องของแขไขไม่สนว่าจะเป็นแค่ญาติห่างๆคิดอยากจะตีสนิทคุณเยอรมันหรืออยากใช้ชื่อของเขาเพื่อให้ตัวเองเป็นข่าวแต่เขาไม่ไว้หน้าเธอเลยแม้แต่น้อย “คุณพลอยฉัยชอบกินของหวานไม่งั้นให้ฉันละกัน”เกสรรู้สึกสะใจที่เห็นพลอยโดยหักหน้า“พี่เขยเธอคนนั้นเหมือนเขาจะไม่ค่อยชอบเธอสินะ!” พลอยโยนชานมลงถังขยะอย่างแรงยิ้มเยาะเกสร:“เธอไม่เห็นตอนที่ฉันกับพี่เขยคุยกันสินะสนิทสนมกันแบบนี้” “พูดกี่ทีฉันดีกว่าเธอทุกอย่าง!อย่างน้อยฉันก็มีพี่เขยที่บอกเยี่ยมชาตินี้คนอย่างเธอเกสรคงไม่มีโอกาสได้อยู่กับผู้ชายแบบเขาหรอก!” เกสร：“......” จริงๆแล้วเธอยังเคยอยู่กับเขาตั้งสองปี! พลอยทำเหมือนการที่คุยกับเกสรเหมือนคุยกับคนชั้นต่ำพูดเสียดสีด้วยสีหน้าเย็นชาไม่เท่าไรก็เดินจากไปโดยเฉพาะตอนที่เห็นหน้าเธอที่บวมยังไงก็คงสุขใจไม่มากก็น้อย เกสรไม่พูดอะไรเอาแต่ยิ้ม ไม่ต้องรีบเวลายังมีเยอะแค้นครั้งนี้เธอจะต้องเอาคืนจากพลอยให้ได้ รอยแดงบวมบนหน้ายังไม่หายไปเกสรจะต้องแสดงเป็นตัวประกอบทำได้แค่โบกแป้งหนาๆทับไว้ตอนเดินเข้าฉากมีผู้ชายคนนึงเธอไป “คุณเกสร”ผู้ชายคนนั้นเอากล่องเล็กๆให้เธอน่าจะเป็นกล่องปฐมพยาบาล“นี่คือยาทาลดอาการบวมที่ใช้ในโรงพยาบาลหลังคุณทาครึ่งชั่วโมงหน้าคุณก็จะไม่เป็นอะไรแล้ว” คนรอบข้างมองมาอย่างสงสัย “งั้นก็ขอบคุณนะคะ”เกสรไม่รู้ว่าผู้ชายคนนี้เป็นใครแต่ก็เดาออกว่าใครบอกให้มายิ้มอย่างเย็นชาโยนยาทานั้นทิ้งลงถังขยะทันทีและเดินจากไป เหอะเห็นใจเธอหรอ? เธอไม่ได้พูดเล่นเรื่องจบความสัมพันธ์มากกว่านั้นคือไม่ต้องการให้เขามาสนใจ กระทั่งหกโมงเย็นกองถึงจะเลิก ตอนนี้เกสรไม่มีรถตู้มาคอยรับส่งต้องนั่งรถแท็กซี่กลับเข้าไปในห้องได้กินกับข้าวหอมฉุยตอนที่เปลี่ยนรองเท้าที่โถงทางเดินก็พูดออกมาว่า“พี่ให้นายทบทวนบทเรียนให้ดีนายทบทวนเสร็จแล้วหรอ?” “ทบทวนเสร็จตั้งแต่บ่ายสามแล้วไปวิ่งมาชั่วโมงนึงแล้วก็มาทำกับข้าว”พอชนาเห็นเกสรกลับมาแล้วก็จัดอาหารไว้บนโต๊ะอาหาร เมื่อเห็นหน้าเกสรที่บวมแดงคิ้วชนาก็ขมวดทันที“พี่หน้าพี่เป็นอะไรโดนแกล้งมาหรอ?” เกสรจับหน้าในใจคิดว่ายังไม่ได้ล้างเครื่องสำอางเลยทำไมเขาถึงดูออกก็เลยพูดเสียงเบาว่า:“ไม่มีอะไรน่าจะเป็นตอนถ่ายละครแหละกินข้าวเถอะพี่หิวแล้ว” “......” ชนามพูดอะไรเอายาออกมาแล้วเรียกให้เกสรนั่งลงพ่นยาพ่นยูนนานไปที่หน้าบวมแดงของเธออย่างเบามือเจ็บไม่น้อยแต่เกสรพยายามกัดฟันไม่ให้ร้องออกมา “พี่คราวหลังผมไปรับพี่ละกัน”ชนาพูดเกสรเคยพาเขาไปดูรถที่โชว์รูมเขายังเคยเรียนขับรถมาก่อนพร้อมสอบใบขับขี่“พี่ทำคนเดียวมันเหนื่อยมากเกินไป” “นายมารับ?นายไม่มีใบขับขี่นะ!”เกสรหันไปจ้องชนา“นายแค่ตั้งใจทบทวนบทเรียนไปก็พอแล้วทางบริษัทจัดหาผู้ช่วยให้พี่แล้ว” “แต่ว่า……” “ฉันหิวมากกินก่อนละนะ!” ชนาอยากจะพูดบางอย่างแต่เกสรเดินไปห้องกินข้าวแล้วกินไปชมชนาไปชนาถอนหายใจและไม่ได้พูดอะไรต่อสองพี่น้องนั่งกินข้าวด้วยกัน เกสรเคยชินกับการอ่านข่าวซุบซิบดาราตอนกินข้าวมีข่าวลือว่าลูกสาวหัวแก้วหัวแหวนของบริษัทเหอฟงจะกลับมาจากต่างประเทศแล้วและเดือนหน้าจะจัดงานวันเกิดที่วิลล่าแห่งหนึ่งขึ้น เป็นภาพแอบถ่ายของนักข่าวแต่ถ่ายเห็นแค่หน้าข้างๆรูปในมือถือกับคนที่นอนข้างเตียงคนไข้กับเธอวันนั้นคือคนเดียวกันสุดท้ายเกสรถึงจะคิดออก จริงๆแล้วคุณแขไขก็คือลูกสาวคนเดียวของเจ้าของเหอฟง