ตอนที่20ฉันยังมีลูกอีกคนหรอ?

ต๭นที่20ฉันยังมีลูกอีกคนหรอ? สองปีก่อนตอนที่เธออยู่กับเยอรมันแรกๆเพราะงานเลี้ยงที่เกี่ยวกับเรื่องงานทำให้เธอเจอกับผู้หญิงคนนี้เข้าตอนนั้นผู้หญิงคนนั้นอยู่กับผู้ชายผมสีทองแถมยังจูบกันในที่สาธารณะอีกด้วย เกสรเห็นว่าสายตาเยอรมันจ้องอยู่ที่ผู้หญิงคนนั้นอยู่นานอดไม่ได้ที่จะถามแต่เยอรมันทำแค่เลิกมองคิดไม่ถึงว่าพวกเขาสองคนเป็นคู่หมั้นกัน “พี่ไม่เป็นอะไรใช่ไหม?”เห็นเกสรจ้องมือถือชนาถาม:“เห็นอะไร?” “ก็แค่ข่าว”เกสรหัวเราะแล้วก็เก็บมือถือ แต่ชนาจ้องไปที่เกสรท่าทางอ้ำอึ้งเหมือนจะพูดอะไรบางอย่างเกสรพูด“ชนานายมีอะไรก็พูดมาเก็บไว้ไม่เหนื่อยหรือไง?” “ไม่ใช่เรื่องใหญ่อะไรหรอก”ชนาไม่ปกปิดต่อไปแล้วพูดออกมา“วันนี้ตอนเย็นมีผู้ชายคนนึงมาหาผมพูดอะไรแปลกออกมา” เกสรคิ้วขมวด อพาร์ทเม้นเขตตกของเธอไม่มีใครรู้นอกจากเยอรมันจะให้คนมาค้นหา “ใช่คนก่อนที่สวมแว่นไหม？” “ไม่ใช่”ชนาส่ายหัวพยายามนึก“แต่ก็น่าจะเป็นเลขาอะไรแบบนั้นเขาบอกผมว่าเขาเป็นผู้ช่วยของพ่อเราอยากจะพาผมไปเจอพ่อ” “คงจะเป็นพวกสิบแปดมงกุฏแหละ”เกสรสงสัย“ตอนนายยังไม่เกิดเมื่อก็เลิกกับผู้ชายคนนั้นไปแล้วมันก็ผ่านมาหลายปีแล้วคงไม่มีใครไปจำเรื่องในอดีตหรอก” ชนาพยักหน้า“ถึงจะจริงขึ้นมาผมก็ไม่สนใจหรอกผมมีแค่แม่กับพี่พ่อเขาตายไปตั้งแต่ผมยังไม่เกิดแล้ว！” เกสรยิ้มตักกับข้าวให้เขา“พอๆกินข้าวกันเถอะพรุ่งนี้พี่จะโทรหาฝ่ายรักษาความปลอดภัยต่อไปผู้ชายคนนั้นจะขึ้นมาไม่ได้อีก” ตั้งแต่พ่อแม่แยกทางกันแม่เลี้ยงพวกเขาสองคนด้วยตัวเธอเองเกสรเคยสาบาญว่าไม่ว่าวันข้างหน้าจะเจอผู้ชายคนนั้นในสถานะไหนหรือเขากลับมาหาเธอก็จะไม่สนทั้งนั้น ตอนนี้เธอมีเงินไม่น้อยพอที่จะอยู่อย่างสุขสบายทั้งสองพี่น้องไปทั้งชาติ “อื้ม!” …… กมนทัตโดนชนาเล่นงานเข้าให้ที่จริงกะจะอยู่พูดต่อแต่โดยเจ้าหน้าที่รักษาความปลอดภัยไล่กลับทำได้แค่ขับรถกลับไปหาคุณคิดชอบในใจคิดไปว่าเด็กชายคนนี้อารมณ์ร้อนจริงๆไม่รอฟังเขาพูดให้จบ ขณะหัวเราะอยู่ในใจคุณคิดชอบก็โทรมา “คุณคิดชอบผมกำลังไปหาคุณเพื่อรายงานเหตุการณ์ให้ฟัง”กมตทัตรีบรับเลยบอกเรื่องที่เขาไปหาคนนั้นให้ปลายสายฟัง“แต่ผมยังพูดไม่ทันจบก็โดนไล่ออกมาซะก่อน” ปลายสายได้ยินเลยผิดหวัง“เธอไม่อยากรู้จักฉันใช่ไหม?” “คุณคิดชอบคนที่ไล่ผมไม่ใช่คุณเกสรแต่เป็นเด็กผู้ชาย”กมนทัตยังไม่ได้บอกชื่ออะไรเลยก็โดนชนาไล่ออกมาคิดไปถึงหน้าตาของเด็กหนุ่มเขาลังเลที่จะพูด“เด็กผู้ชายคนนั้น……หน้าตาเหมือน” “อะไร？” “ผมรู้มาว่าเด็กคนนั้นเรื่องคุณเกสรว่าพี่สาว”กมนทัตเหลือบไปมองที่เบาะนั่งข้างๆ“ดูจากอายุและหน้าตาแล้วคุณคิดชอบ……” “ฉะฉันยังมีลูกอีกคน？”คิดชอบตื่นเต้นดีใจที่ผ่านมาเขาคิดว่ามีแค่ลูกสาวคนเดียว“รีบเอาเอกสารมาให้ฉันดู！” “คุณคิดชอบรอสักครู่ผมจะถึงแล้ว” “เร็ว!” หลังวางสายในใจชายวัยกลางคนที่นั่งอยู่ริมหน้าต่างก็ตื่นเต้นดีใจมากเห็นความรีบเร่งในตาอยากจะให้กมนทัตบินกลับมาซะตอนนี้ ตอนยังหนุ่มไม่ประสีประสาเอาเรื่องงานเป็นใหญ่เมื่อประสบความสำเร็จในหน้าที่การงานแล้วเขากลับรู้สึกผิดกลับภรรรยาคนก่อนกับลูกสาวหลายปีมานี้เลยให้คนไปตามหาภรรยาคนก่อนว่าอยู่ที่ไหน ภรรยาคนก่อนเปลี่ยนที่อยู่แล้วเปลี่ยนที่อยู่อีกเขาหาไม่เจอสักทีหาจนสุดท้ายก็ล้มเลิกไปใครจะคิดว่าเมื่อสองเดือนก่อนกมนทัตได้เบาะแสจากที่อยู่เก่าของภรรยาคนก่อนมา “ฉันไม่ได้มีแค่ลูกสาวแต่ยังมีลูกชายอีกคน……”คิดชอบพึมพำคิดถึงสิบกว่าปีที่ผ่านมาภรรยาคนก่อนเขาต้องเลี้ยงลูกสองคนด้วยตัวเองในใจรู้สึกผิดมาก หลังจากที่กมนทัตกลับมาเขาจะต้องถามให้แน่ใจจะต้องไปหาลูกสองคนของเขาให้ได้ “ที่รักเสร็จธุระหรือยังคะ?”ประตูห้องทำงานถูกเปิดออกหญิงวัยประมาณสี่สิบเดินเข้ามาสวมชุดออกงานพูดด้วยใบหน้ายิ้มแย้ม“แขไขกับเยอรมันมารอทานข้าวแล้วค่ะ” “เรียบร้อยแล้ว”คิดชอบวางมือถือไว้บนโต๊ะทำงานเขามองไปที่ภรรยาด้วยรอยยิ้มอบอุ่นเธอผู้ที่เป็นคนสั่งสอนดูแลลูกสาวและดูแลบ้านไม่รู้ว่าจะเหนื่อยขนาดไหน ปากของเขาที่ขยับคำพูดที่อยู่ในใจสุดท้ายก็ไม่ได้พูดออกมาเธอทำเพียงยิ้มออกมาควงแขนเขาเดินออกจากห้องทำงาน ตอนออกไปเธอยังหันหลังกลับมามองห้องทำงานงานอีกครั้งด้วยแววตาที่เป็นประกาย