ตอนที่29 ตามขึ้นมา

ต๭นที่29 ตามขึ้นมา เมื่อก่อนแต่ไหนแต่ไรมาเธอฉลาดเงียบสงบ,เธอไม่เคยปฏิเสธในเรื่องนี้,นี่เป็นครั้งแรก เหตุผลดูเหมือนว่าจะปฏิบัติตามประเพณี,แต่เยอรมันยังคงแสดงอาการไม่พอใจ,สักครู่ก็ปล่อยมือของเขา,เดินตรงไปที่ประตู,แต่ทิ้งไว้หนึ่งประโยค, “ตามขึ้นมา” เกสรขมวดคิ้ว,เอาสูทของเขาตามขึ้นไป รถVolkswagenจอดอยู่ในโรงรถแยกของอพาร์ตเมนต์,ทันทีที่เกสรขึ้นรถ..... “อย่าอยู่ที่นี่ใช่ป๊ะ?” เกสรรู้สึกตึงเครียดเล็กน้อย “คุณกลัวอะไร?” เยอรมันมองเธออย่างควบคุมตนเองให้ใจเย็น, “คุณกังวลเกี่ยวกับน้องชายของคุณหรอ?” ใช่แล้ว,มีเยอรมันอยู่,ถึงแม้ว่าจะถูกถ่ายภาพก็ไม่สามารถมีเรื่องครึกโครมไม่ว่าอะไรก็ตาม,ที่มากกว่านั้นเธอและเขาไม่ได้เป็นครั้งแรกที่อยู่ในรถ,เธอตึงเครียดเพียงแต่ว่ากลัวชนาจะเห็น จุดอ่อนที่สุดของคนง่ายต่อการถูกบีบบังคับ,เกสรเห็นว่าเป็นภัยคุกคามต่อสายตาของชายผู้นี้,สีหน้าของเธอเปลี่ยนไปเล็กน้อย,เปลี่ยนหัวข้อสนทนา, “รีบหน่อย,คืนนี้ฉันยังต้องแพ็คของ” “ฉันเป็นอย่างไร,คุณก็รู้” เนื่องจากเรื่องราวก่อนหน้านี้,เกสรไม่มีจิตใจและกำลังมากพอที่จะทำให้เขาพอใจ,เพียงแต่ว่าแบ่งรับแบ่งสู้,ราวกับเป็นกิจวัตรประจำวัน,ตามเขาก็เท่านั้น เห็นชัดว่าเยอรมันรับรู้ถึงสิ่งนี้เล็กน้อย, “ตั้งใจหน่อย” เกสรสูดลมเข้าปาก,เธอเพียงแต่โกรธ,แววตาเยอรมันดวงตาที่หยาดเยิ้ม, “คุณต้องการแบบนี้ไปหาคนอื่นไม่ดีกว่าหรอ” “อาาา....” นานหลังจากนั้น,รถค่อยๆเงียบและหยุดลง เกสรถูกทำแล้วทำเล่าจนหมดแรง ทว่าเยอรมันทำเหมือนไม่มีอะไรเกิดขึ้น,แต่งตัวอย่างไม่รีบร้อน “ฉันรอคุณอยู่ที่นี่,คุณกลับไปแพ็คของย้ายของ” เกสรพยุงร่างกายที่อ่อนเปลี้ยเพลียแรงให้ลุกขึ้นมาจัดเสื้อผ้าให้เรียบร้อย,ฟังประโยคนี้,มือที่ติดกระดุมจับกันไว้แน่นเล็กน้อย, “ฉันไม่ไป” ดวงตาเย็นชาของเยอรมันหรี่ลงเล็กน้อย,เหลือบมองมาที่เธอ, “หากคุณต้องการที่จะอยู่ที่นี่ทุกครั้ง,ฉันไม่รังเกียจ,เพียงแต่ข้างบนเป็นที่ที่คุณอยู่,ไม่รับประกันว่าครั้งไหนน้องชายของคุณฉุกคิดขึ้นมาลงมาดู” “คุณ......”เกสรกัดฟัน, “คุณมีคู่หมั้นแล้วไม่ใช่หรอ?คุณก็ไม่กลัวความกล้าหาญของฉัน,วันไหนฉันจะไปก่อกวนให้ไฟไหม้หลังบ้านคุณ” “อย่าคิดว่าตัวเองฉลาด,คุณไม่มีความสามารถอันนี้” ความซับซ้อนของการแต่งงานเชิงพาณิชย์คือบึงน้ำลึก,มันไม่เหมือนปัญหาชีวิตแบบนี้ที่จะก่อกวน เกสรกัดกรามของเธอ,หลังจากใส่เสื้อผ้าเรียบร้อยก็ลงจากรถ, ’โครม’ เสียงปิดประตูรถ เยอรมันดำเนินการอย่างเด็ดขาด,ตอนนี้เขารู้แล้วว่าชนาเป็นจุดอ่อนของเขา,จะไม่เป็นเพียงแค่ฟังเข้าหูตัวเองเท่านั้น,เธอจำใจต้องฟังเขา “พี่,คุณไปไหนมา?” ชนายืนที่ประตูพร้อมกุญแจ,ชุดลำลองสีเทา,เพิ่งจะกลับมา,ยืนอยู่ที่ประตูเปลี่ยนรองเท้าแตะ,เห็นเกสรดันกระเป๋าเดินทางออกจากห้องนอน “กองถ่ายถ่ายหนัง,พรุ่งนี้ฉันต้องเข้ากอง,บางช่วงเวลาไม่สามารถกลับมาได้,คุณดูแลตัวเองดีๆด้วย” พูดพลาง,เธอนำเอาบัตรเอทีเอ็มไว้ในมือของชนา, “จำเป็นอะไรก็กดบัตรเอาเอง,รหัสผ่านคือวันเกิดของคุณ” “พี่,ฉันไม่ใช้อันนี้หรอก” “ได้เลย,เอา,”เกสรยัดกลับไปให้ยอมรับโดยไม่มีข้อแก้ตัว, “ช่วงเวลานี้ที่พี่ไม่ได้อยู่บ้าน,คุณต้องกินข้าวและนอนตรงเวลา,ยังมีเรียนก็ต้องไป,ขี้เกียจไม่ได้” “ฉันรู้แล้ว,แต่ว่าดึกแบบนี้,คุณออกไปก็ไม่ปลอดภัย,ให้ฉันไปส่งคุณเถอะ” “ไม่เป็นไร,มีคนมารับฉัน” “ใครอ่า?” เกสรขมวดคิ้ว,รู้สึกหงุดหงิดเมื่อคิดถึงเยอรมัน,ทำอย่างขอไปที, “คุณไม่รู้จักหรอก,เป็นเอเจนซี่คนใหม่ฉัน” ชนาอาจะถามเยอะจนเผยความลับออกมา,เกสรรีบลากกระเป๋าเดินทางออกมา,พอถึงหน้าลิฟท์ก็ผลักชนาให้กลับไป “กลับไปเถอะ,ไม่ต้องไส่งฉันหรอก,กระเป๋าไม่หนัก” ประตูลิฟต์ปิดอย่างช้าๆ,ชนาถอนหายใจอย่างเงียบๆ,เป็นทุกข์ที่พี่สาวทำงานหนักแบบนี้ กลับมาถึงบ้าน,แสงจากมุมห้องของเขากวาดไปทั่วโต๊ะ,นิ่งอึ้งไปสักพัก ดวงตาตกลงบนโต๊ะแง่นตากรอบสีทองวางอยู่, เกสรไม่ได้สายตาสั้น,และขนาดของแว่นตาเหล่านี้ไม่เหมือนผู้หญิง กลับไปที่ที่ฉันอยู่เป็นเวลาสองปี,การตกแต่งในอพาร์ทเมนท์เหมือนก่อน,ไม่ขยับสักนิด,เธอดูเบื่อเซ็ง,ก่อนจะนำตัวเองเข้ามาล็อคกุญแจแล้วเข้าห้องน้ำไป น้ำร้อนโปรยปรายกระทบอยู่บนหน้า,แต่ดูเหมือนว่าอาบอย่างไรก็ไม่สามารถกำจัดกลิ่นกายของเขาได้ จะสามารถล้างได้อย่างไร,ในห้องนี้เต็มไปด้วยร่องรอยของเขา เธอถามตัวเอง,ถ้าสองปีที่แล้วฉันรู้ว่าเยอรมันเป็นคนที่มีอำนาจแบบนี้,ยังจะอยู่ด้วยกันกับเขาไหม เธอหลับตา,ให้คำตอบโดยแทบจะไม่ต้องคิด,ภาวะที่กลืนไม่เข้าคายไม่ออกในเวลานั้นเมื่อสองปีที่แล้วทำให้เธอหมดหวัง,นอกจากเยอรมันเธอไม่มีทางเลือกที่ดีกว่านี้ นึกถึงตอนนี้,เธอรู้สึกโล่งใจทุกอย่างที่เธอต้องทนทุกข์,หลังจากอาบน้ำเสร็จเธอก็เดินออกจากห้องน้ำในขณะที่เช็ดผม ในห้องนอนว่างเปล่า,เสียงน้ำจากห้องน้ำแยกด้านนอก เกสรเหลือบไปมอง,หันหน้าเพื่อหาเครื่องเป่าผม,ไม่พบไดร์เป่าผม,แต่เห็นโทรศัพท์สั่นอยู่ที่ข้างเตียง,โทรศัพท์ของเยอรมัน ว รายชื่อผู้โทรขึ้น ’แขไข’ 2คำแสบตาเกินไป,ไม่กี่นาทีดวงตาของเธอก็สว่างขึ้น,กดปุ่มรับสาย,แบ่งรับแบ่งสู้ “ตอนนี้เยอรมันอาบน้ำอยู่” “คุณเป็นใคร?” น้ำเสียงของผู้หญิงค่อนข้างตกใจ ไม่รอให้เกสรตอบ,แขไขก็ฟังเสียงของเธอออกแล้ว, “คือคุณ” ครั้งสุดท้ายที่เธอให้เยอรมันโทรหา,ผู้หญิงคนนั้นอยู่ในสาย “พี่เยอรมันล่ะ? คุณให้เขามารับโทรศัพท์หน่อย” “คุณ, ฉันเพิ่งจะบอกคุณไปแล้วว่า,เขาอาบน้ำอยู่” เกสรเหลือบมองกลับไปที่ห้องน้ำ,เสียงน้ำหยุดลง,จะไม่พูดมากเกินไป, “คุณโทรกลับมาอีกครั้งนึงเถอะ,เสียงดังเกินไปแล้ว” พยุดพูด,เธอเพิ่งวางสาย,ลบการโทรของแขไข เยอรมันอาบน้ำเสร็จออกมา,แค่ผ้าเช็ดตัวสีเทาพันมารอบๆ เกสรหันหน้าเข้าหาประตู,นั่งอยู่บนเตียงและเป่าผม,ผมเปียกพาดอยู่ที่ไหล่