已经是第一章了
ตอนที่33 ฉันมาผิดเวลาเหรอ
ตนที่33 ฉันมาผิดเวลาเหรอ?
ด้านหลังโต๊ะทำงาน เยอรมันทิ้งคำพูดสั้นๆด้วยสีหน้าเรียบเฉย “ให้เธอมา”
เป็นเวลากลางคืนแล้ว เกสรสวมแมสและเดินตรงเข้ามาจากชั้นใต้ดินไปยังชั้นของออฟฟิศเยอรมัน เนื่องจากมาด้วยความรีบเร่ง ระหว่างทางจึงได้ซื้อแค่ขนมดอกกุ้ยฮวาหนึ่งกล่องเพื่อแทนคำชอบคุณ
“คุณเกสร ประธานเยอรมันอยู่ด้านในครับ”
กัมพลเปิดประตู พอเกสรพยักหน้าและเดินเข้าไป เขาก็รีบปิดประตูอย่างรู้งาน และเดินไปเฝ้าระวังตรงทางเดินไกลๆ เพื่อกันคนเข้ามาบุกรุกกะทันหัน
นี่เป็นครั้งที่สองที่เกสรมาออฟฟิศของเขา
ครั้งที่แล้วเธอมาเหมือนกับคนบ้าที่มาจี้ถามว่าทำไมเขาถึงเป็นศัตรูกับเธอ ผลสุดท้ายเธอก็ขายตัวเองให้กับเขาอีกครั้ง แต่ครั้งนี้เธอกลับมาขอบคุณเขาที่ช่วยเธอแก้ปัญหา คิดคิดแล้วก็น่าขำ
“คุณเยอรมัน เรื่องข่าวที่เกิดขึ้นขอบคุณมากนะคะ”
ด้านหลังโต๊ะทำงาน เยอรมันไม่ได้เงยหน้าขึ้นมา มือเขาพลิกดูสัญญาอย่างละเอียด และพูดอย่างไม่ใส่ใจ “เธอขับมาไกลขนาดนี้ เพื่อพูดแค่นี้เหรอ?”
ระยะทางจากสตูดิโอถึงที่นี่ต้องใช้เวลาสามชั่วโมงกว่า แน่นอนว่ามันไกลมาก
“คุณช่วยฉันจัดการเรื่องข่าว ฉันก็ต้องมาขอบคุณด้วยตัวเอง”เกสรขมวดคิ้ว แม้ว่าในใจจะโมโหเขามากแค่ไหน แต่ก็จะเอามาปนกันไม่ได้ จากนั้นเธอก็เอื้อมมือหยิบกล่องขนม “ระหว่างทางฉันซื้อขนมกุ้ยฮวามาให้ จำได้ว่าเมื่อก่อนคุณบอกว่าชอบกิน”
เยอรมันเงยหน้าขึ้นมามอง และพยักหน้าเล็กน้อย “อืม เป็นมื้อเย็นพอดี”
“คุณยังไม่ได้กินข้าวเย็นเหรอ?”
เกสรอึ้งไปเล็กน้อย นี่มันก็จะสี่ทุ่มแล้ว
“ใช่”
เยอรมันเซ็นสัญญาและยืดตัวตรง “ประชุมนานไปหน่อยเลยไม่มีเวลา”
“ถ้ารู้ก่อนฉันจะได้ซื้อข้าวมาแทน ไม่ซื้อขนมให้คุณ ”
“ตอนนี้ก็ยังทัน”
จากทิศทางสายตาของเยอรมัน เมื่อเกสรมองตามก็เห็นห้องที่กั้นออฟฟิศอยู่ มีประตูบานเลื่อนเปิดออกมาครึ่ง ให้พอมองเห็นโต๊ะทำครัวและตู้เย็นภายในนั้น
เกสรจึงเข้าใจทันที หลังจากที่วางขนมกุ้ยฮวาในมือ เธอก็ถกแขนเสื้อและเดินตรงไปทางห้องครัว “งั้นฉันทำมื้อเย็นให้คุณเอง คุณอยากกินอะไรล่ะ?”
“อะไรก็ได้”
ของในตู้เย็นมีหลายอย่างมาก แต่ขั้นตอนในการทำที่เร็วที่สุดก็คือบะหมี่ หลังจากหยิบมะเขือเทศ เนื้อวัว ไข่และส่วนผสมอื่น ๆ แล้ว เกสรก็เริ่มยุ่งอยู่ในครัว
ตั้งแต่ครั้งก่อนที่ทำอาหารให้เยอรมันกิน ดูเหมือนว่าจะห่างมานานแล้ว ตอนที่หั่นผักเธอเลยดูไม่ค่อยชำนาญ
ทันใดนั้นเธอก็ตกใจตัวเอง ว่าช่วงที่เยอรมันไม่อยู่ เธอไม่ได้ทำอาหารเลย
ผ่านไปสิบนาที บะหมี่เนื้อวัวและมะเขือเทศก็มาวางอยู่บนโต๊ะกาแฟ เยอรมันค่อยๆกินบะหมี่อย่างช้าๆ เมื่อเกสรเห็นว่าเขากินแล้ว จึงหยิบเสื้อโค้ตเตรียมออกไป
“งั้นคุณกินเถอะ ฉันกลับกองก่อนนะ”
“ในห้องนั้นมีห้องนอนอยู่ เดี๋ยวให้กัมพลขับไปส่งเธอพรุ่งนี้เช้า”
เกสรที่ลุกขึ้นยืนแล้ว เมื่อได้ยินจึงอึ้งไปเล็กน้อยและขมวดคิ้ว “เอ่อคือฉัน......เป็นวันนั้นของเดือนน่ะ คงไม่สะดวก”
ตั้งแต่ไหนแต่ไรมาที่เยอรมันให้เธออยู่ค้างคืนก็มีเพียงเหตุผลเดียว เธอจึงรู้ชัดเป็นอย่างดี
หลังจากพูดจบ เยอรมันที่กำลังกินบะหมี่อยู่ชะงักไปเล็กน้อย และเงยหน้าขึ้นมามองเธออย่างหมดคำพูด “คิดอะไรน่ะ? คืนนี้ผมยังต้องทำงานต่อ คุณนอนคนเดียว”
เกสรถูกสายตาน่าอึดอัดของเขาจ้องมองจนหน้าแดง “ฉันไม่ได้คิดอะไร ฉัน.......”
หลังจากอ้ำอึ้งไปพักหนึ่ง เธอจึงพูดออกมา “คุณต่างหากที่คิดมาก ฉันแค่นอนดิ้น กลัวว่าจะทำเตียงคุณเลอะแค่นั้น! ”
เยอรมันขมวดคิ้ว และไม่ได้ใส่ใจเธอต่อ
ท้องฟ้ายามค่ำคืนเริ่มมืดลง เกสรกำลังนอนอยู่บนเตียงของอีกห้อง และสามารถได้กลิ่นของเขาบนหมอนอย่างชัดเจน จากประตูบานเลื่อนที่กั้นอยู่ ก็มองเห็นแสงสว่างด้านนอกประตู บางทีก็มีเสียงพิมพ์แป้นพิมพ์ดังเป็นช่วงๆ
เธอถามดมสาแล้ว ว่าในคืนนั้นที่เธอเมาดมสาไม่ได้เข้าไปในห้องของเธอเลย หบังจากนั้นเธอเลยหาผ้าเช็ดหน้าที่ทิ้งลงไปในถังขยะ ซึ่งมันเหมือนกับในกระเป๋าเสื้อสูทของเยอรมัน เป็นเขาสินะ? คนที่ดูแลเธอทั้งคืน
——
ในอีกด้านหนึ่ง
พลอยรับสายจากพี่พลอยตอนกลางดึก ทันทีที่รับเธอก็ถูกด่าชุดใหญ่ “ข่าวเรื่องเกสรเป็นฝีมือเธอใช่ไหม?”
พลอยไม่ยอมรับ “หนูก็เพิ่งเห็นข่าวเหมือนกัน ถึงหนูจะบาดหมางกับเกสร แต่ยังไงก็เป็นคนในบริษัทเดียวกัน หนูจะไปทำเรื่องแบบนั้นได้ยังไง? อีกอย่างเกสรก็ไม่เป็นไรไม่ใช่เหรอ?”
“ที่มันไม่เป็นไรก็เพราะความสามารถของตัวเกสรเอง”
พี่พลอยทำน้ำเสียงแบบไม่คาดคิด “พลอย อย่าหาว่าฉันไม่เตือนเธอ อย่าไปหาเรื่องเกสรเลย ไม่ว่าจะเป็นตัวเธอเองหรือว่าคนที่หนุนหลัง เธอก็ไม่ใช่คนที่เธอจะรับมือไหวหรอก”
“พีพลอย พี่พูดแบบนี้หมายความว่าไง? ป้าของหนูเป็นภรรยาของประธานใหญ่บริษัทไกลดอนนะ”
“ไม่ต้องพูดถึงญาติห่างๆของเธอ เธอเข้ามาอยู่ที่บริษัทตั้งนานแล้วฉันยังไม่เคยเห็นว่าป้าจะให้อะไรเธอเลย ทางที่ดีที่สุดเธอโฟกัสแค่เรื่องงานดีกว่า”
พี่พลอยเบื่อหน่ายท่าทางยกตัวข่มท่านของพลอยเต็มทน เธอเข้ากับใครไม่ได้เลย ตอนแรกถ้าไม่ใช่เพราะว่าประธานชยนถูกใจเธอ เธอก็คงไม่ยอมให้มาเซ็นสัญญากับค่าย
พลอยเริ่มเก็บสีหน้าไว้ไม่อยู่ แต่เพราะคุยทางโทรศัพท์เธอจึงไม่ได้พูดอะไรมาก และระงับความโกรธไว้ “คนที่อยู่เบื้องหลังเกสรเป็นใครกันแน่?”
“อย่าถามฉัน เพราะฉันก็ไม่รู้”
หลังจากวางสายไป พลอยก็ไม่พอใจ จากนั้นผู้จัดการก็โทรเข้ามาพอดี และบ่นเธอชุดใหญ่อีก บอกว่าเธอไม่ควรตัดสินใจทำเรื่องที่ไม่ผลดีต่อตัวเองแบบนี้ เธอหงุดหงิดไปวูบหนึ่งและพูดอย่างอารมณ์เสีย “คุณเป็นผู้จัดการ ไม่ใช่แม่ฉัน ฉันแค่ต้องการให้คุณปั้นฉัน ไม่ใช่ให้คุณมาด่า ฉันไม่ไหวแล้วนะ พรุ่งนี้เธอไม่ต้องมาแล้ว ฉันจะเปลี่ยนผู้จัดการ ”
แต่สิ่งที่คาดไม่ถึงก็คือ ผู้จัดการกลับตอบกลับมาว่า “ได้ เธอเปลี่ยนเลย ยังไงซะฉันก็คอยดูแลเธอไม่ไหวแล้ว”
สายตัดไป พลอยโกรธจนขว้างปาข้าวของใกล้มือจนยับเยิน เกสรมันสมควรตาย หลังจากเจอมัน เธอก็ไม่เจอเรื่องดีสักอย่าง
เมื่อเห็นมาร์ครายชื่อผู้ติดต่อของผู้จัดการ ทันใดนั้นก็นึกอะไรบางอย่างออก ผู้จัดการคนก่อนหน้าของเกสรคือชยานี ทุกคนไม่รู้ว่า ในฐานะที่ชยานีเป็นผู้จัดการของเธอ และเป็นคนใกล้ชิดที่สุดที่คอยดูแลทุกช่วงชีวิตเธอ จะไม่รู้เหรอว่าคนรวยคนนั้นที่อยู่เบื้องหลังเธอเป็นใคร
ในตอนเช้า พอเกสรตื่นขึ้นมาก็ไม่เห็นเยอรมันอยู่ที่ออฟฟิศด้านนอก เมื่อถามกัมพลจึงรู้ว่าเยอรมันไปเข้าประชุมระหว่างประเทศที่ห้องประชุมถัดไปตั้งแต่เช้าตรู่แล้ว และตอนนี้ก็ยังไม่เสร็จ
“คุณเกสร ประธานเยอะมันกำชับไว้ ว่าหลังจากคุณตื่นแล้วให้ผมพาคุณไปส่งที่กองถ่าย”
เกสรมองดูเวลา เพิ่งจะหกโมงกว่า มันยังเช้าอยู่ “คุณเยอรมันจะประชุมเสร็จตอนไหน?”
“น่าจะใกล้แล้วครับ เพราะนี่ก็ประชุมมาสามชั่วโมงแล้ว ปกติก็ใกล้จะเสร็จแล้วครับ ”
“งั้นรออีกหน่อยละกัน ฉันทำข้าวเช้าเสร็จแล้วค่อยไป”
ถึงยังไงมันก็ยังเช้าอยู่ เธอจึงยืมครัวของเยอรมันทำข้าวเช้าสักหน่อย กินเสร็จแล้วค่อยไปกองถ่าย แล้วก็ทำเผื่อเขาด้วยเลย
ขณะที่กำลังทอดไข่ดาว เสียงกัมพลก็ดังมาจากด้านนอก พร้อมเสียงเปิดประตูอย่างรีบร้อน “คุณแขไข ตอนนี้ประธานเยอรมันประชุมอยู่ คุณเข้ามาไม่ได้นะครับ”
“เขาประชุมอยู่ห้องข้างๆไม่ใช่เหรอ ฉันแค่รอในออฟฟิศเขาเอง พ่อแม่ให้ฉันเอาข้าวเช้ามาให้เขา ตื่นเช้าขนาดนี้ฉันง่วงจะตายอยู่แล้ว”
เมื่อแขไขเปิดประตูเข้ามา ก็ได้กลิ่นควันอาหาร และเมื่อหันไปมองเธอก็เห็นผู้หญิงอยู่ในห้องครัว
เกสรยังคงใส่ชุดนอนของเยอรมันที่ใหญ่กว่าตัวเธอ แขนเสื้อม้วนขึ้นหลายทบ เผยให้เห็นแขนอันขาวใส และผมที่มัดหลวมๆบนศีรษะ ท่าทางเหมือนกับเพิ่งตื่นนอน
แขไขกวาดสายตาไปทางห้องนอน และเห็นผ้าปูที่นอนที่ยับยู่ยี่จึงทำให้เธอรู้ได้ทันที สีหน้าเธอเริ่มไม่พอใจ และถามขึ้น “กัมพล เธอเป็นใคร”
เกสรได้ยินกัมพลเรียกเธอว่าคุณแขไข ใบหน้าของเธอที่ดูคุ้นตามาก เธอก็คือคนที่เจอในห้องผ่าตัดวันนั้น คู่หมั้นของเยอรมัน ทันใดนั้นเธอเปลี่ยนสีหน้าทันที
“คุณแขไข เรื่องนี้คุณถามประธานเยอรมันเองดีกว่าครับ”
กัมพลเต็มไปด้วยสีหน้าลำบากใจ
已经是最新一章了
加载中
