ตอนที่ 45 หนอนบ่อนไส้

ต๭นที่ 45 หนอนบ่อนไส้ หลังจากถ่ายซ้ำแล้วซ้ำอีก เกสรถึงจะพอใจ ทีมงานก็มาช่วยรื้อฉาก “เกสร ดื่มน้ำสิ” ดมสาส่งขวดน้ำมาอย่างรวดเร็ว อากาศร้อนมาก ซื้อน้ำแข็งมาได้แป๊บเดียวก็ละลายแล้ว เกสรดื่มน้ำอึกใหญ่ “ฉากต่อไปถ่ายอะไร?” “เป็นฉากของชยิน พวกเราสามารถพักได้ แล้วฉากต่อไปอีกคือของเธอกับตมนา” ทันทีที่พูดประโยคนี้ ทีมก็มาสวมชุดจอมยุทธสีขาวให้กับตมนา ดูสง่าผ่าเผย “เหมือนได้ยินพี่ดมสาเรียกหาผม” “ไม่ได้เรียกนาย แค่คุยกับเกสรว่าอีกสักพักจะมีฉากของพวกนายสองคน” ดมสาอธิบาย “ใช่ครับ เพราะงั้นผมก็เลยมาหาพี่เกสรเข้าบท” เกสรโบกมือ “ให้ฉันพักสักแป๊บนะ ร้อนมากเลย ตอนหัวฉันเลอะเลือนไปหมดแล้ว พูดอะไรก็คิดไม่ออกแล้ว” “พี่เกสร เดี๋ยวลุงทองก็เอาเครื่องดื่มเย็นๆ มาแล้ว รอกินเดี๋ยวก็ไม่ร้อนแล้ว” เพิ่งพูดเสร็จ ก็มีเสียบรบกวนภายนอกสตูดิโอ มีรถขนเครื่องดื่มเย็นๆ จอดหน้าประตูสองคัน และทักทายเพื่อเรียกทุกคนไปกิน คนเจ็ดแปดคนก็ถือกล่องเดินเข้ามา เกสรเอนหลังพิงเก้าอี้ “ลุงทองมาเร็วจริงๆ” ตมนาขมวดคิ้ว “ดูเหมือนจะไม่ใช่คนของผม” “ไม่ใช่คนของนาย?” เกสรชะงัก มีร่างใหญ่เจ็ดแปดคนถือพัดลมและกลิ้งกล่องสเตนเลสเดินมาข้างหน้าพวกเธอ ก่อนจะเปิดพัดลม ลมเย็นพุ่งเข้าหา และอุณหภูมิโดยรอบลดลงเกือบทันที ผู้คนรอบตัวต่างประหลาดใจ ภายในกล่องบรรจุน้ำแข็งชิ้นใหญ่ คนนำอยู่ในชุดสูทและรองเท้าหนัง เกสรรู้สึกคุ้นเขา แต่ก็คิดไม่ออกว่าเคยเจอที่ไหนมาก่อน ผู้ชายคนนั้นโค้งตัวมองเกสร “คุณเกสรครับ ผู้ช่วยกัมพลให้พวกเรามา รอจนคุณถ่ายจบ เครื่องดื่มและขนมหวานของกองถ่ายพวกเราก็ส่งมา เรียนเชิญทุกคนกินได้ครับ” ผู้ช่วยกัมพล? ใบบรรดาผู้ช่วยที่เกสรรู้จัก ยกเว้นกัมพลเธอก็ไม่รู้จักคนไหนที่ชื่อเหมือนเขาแล้ว บอกว่าคือกัมพล ก็ไม่ใช่เยอรมันเหรอ? เธอสับสนเล็กน้อย เยอรมันส่งคนเอาของเหล่านี้มาให้เธอ? “ใช่ครับ ผู้ช่วยกัมพลบอกว่ามีของหวาน ที่คุณผู้ชายต้องการให้นำมันมาให้คุณ” เกสรคิดไม่ถึงว่า เยอรมันบอกว่าจะให้ขนมหวานก็คือให้พ่อครัวมาทำที่นี่เลย แม้แต่ผลไม้ก็มาหั่นที่นี่ ทันใดนั้นพ่อครัวก็เข้ามา เอาโต๊ะเก้าอี้มาเอง เหมือนร้านขายของหวานก็ไม่ปาน มาตั้งไว้ที่ข้างเกสร ดึงดูดความสนใจของผู้คน อันแรกคือทำซุปสาคูมะม่วงส้มโอและเม็ดบุก หลังจากนั้นพ่อครัวก็ตั้งสำหรับเอง แล้ววางน้ำแข็งไว้ข้างบน ทำให้เย็น “คุณเกสร ลองชิมดูครับ” มีคนจำนวนมากจ้องมองตัวเอง แม้แต่ชยินกับตมนาที่เป็นที่สนใจก็ถูกบดบัง เกสรรู้สึกงุนง่าน เป็นที่สนใจมากไปแล้ว เยอรมันคิดจะทำอะไร? “เอาล่ะ ทุกคนมากินเถอะ” เธอรีบขยิบตาให้ดมสา ให้เธอเรียกทุกคนมาหยิบไป บรรยากาศในกองก็ค่อยๆ มีชีวิตชีวาขึ้นมา “ขอบคุณเกสรนะ ซุปสาคูมะม่วงส้มโอและเม็ดบุกนี่อร่อยมากเลย” “แฟนคลับของเกสรก็เล่นของแพง แพงกว่าของตมนาอีก” “ฉันเดาว่าเป็นแฟนของเกสรล่ะสิ” แฟน คำๆ นี้กระทบหูของเกสร ก็ทำให้ใจเธอเต้นขึ้นมา ก่อนจะยิ้มเจื่อน ไม่ได้ตอบอะไรไป ในระหว่างการถ่ายทำช่วงบ่าย เกสรก็ไปเข้าห้องน้ำ และได้ยินเสียงซุบซิบ “เกสรร้ายกาจมาก เบียดผู้หญิงอันดับแรกตกไปเลย สนิทสนมกับชยินแล้วยังมีนักแสดงชายอีก ตอนนี้ยังจับคนรวยได้อีก มีความสามารถจริงๆ” “กินวนกันไป งั้นการใช้เต้าไต่ก็คงเป็นเรื่องจริงแบบที่ลือกัน” “เธอว่าเกสรนอนทั้งกับชยินและตมนาเลยเหรอ?” “ใช่แน่นอน ผู้หญิงประเภทนี้น่ารังเกียจจะตาย ในอนาคตไม่มีลูกหรอก ถ้าไม่ผสมเทียม...” “ฉันจะมีหรือไม่มีลูก แล้วพวกเธอจะมาสนใจพูดเรื่องของฉันทำไมเหรอ?” ทั้งสองหันหลังกลับไปมอง สีหน้าซีด “พี่...พี่เกสร...” “ไม่ต้องมาเรียกพี่ ฉันรับไม่ได้ ฉันควรเรียกพวกเธอทั้งสองว่าพี่ต่างหากถ้าตามอายุ” เกสรผลักประตูห้องแล้วมองนักแสดงหญิงที่อยู่หน้าอ่างล้างมือ เธอไม่ได้วางแผนที่จะออกมาโต้เถียง แค่ได้ยินสิ่งเธอพูดมันเกินไป ก็ทนฟังต่อไปไม่ไหวจริงๆ เลยออกมา “คุณอยู่ตลอดเลยเหรอ?” ทั้งสองกระวนกระวายสุดขีด เกสรหัวเราะเสียงเย็น “ใช่ ถ้าครั้งต่อไปทำแบบนี้อีก ก็ไม่แปลกใจว่าวัยนี้ทำไมได้เล่นเป็นแค่ตัวประกอบ บอกว่าใช้เต้าไต่เหรอ? ทำไมพวกเธอรู้ล่ะ ปล่อยไปไม่ได้หรือไม่มีโอกาส ให้ฉันแนะนำให้มั้ย?” ทั้งสองนักแสดงหญิงหน้าซีดเผือด และหนึ่งในนั้นก็เกิดความโกรธ “ทำไมพูดอย่างนี้ล่ะ? พวกเราก็แต่พูดเล่นๆ” “พูดเล่น? แต่ฉันไม่เห็นขำ” “แล้วใครบอกให้คุณแอบฟังคนอื่นล่ะ พวกเราคุยกันแค่ส่วนตัวแต่ไม่ได้ไปพูดในเน็ตนะ แล้วทำไมพูดจาร้ายกาจขนาดนี้” พูดเสร็จ นักแสดงหญิงคนนั้นก็จับมือเพื่อนไปพร้อมกับขมวดคิ้ว “พวกเราไปเถอะ ขี้เกียจจะพูดเรื่องไร้สาระกับคนประเภทนี้แล้ว” คนประเภทนี้? เกสรพ่นลมหายใจจนจมูกบานเล็กน้อย เธอไม่ได้หาเรื่อง แต่เรื่องก็ชอบวิ่งหาเธอซะจริง ความแค้นนี้เธอจะจำไว้ หลังจากกลับมาในกองถ่าย ตมมาก็โบกมือให้เธอตั้งแต่ไกลๆ เกสรแสร้งทำเป็นไม่เห็น ยืมร่างของทีมงานบังๆ ไว้ และจงใจเดินไปไกลๆ หาผู้กำกับ ตลอดบ่ายจนถึงเย็นการถ่ายก็สิ้นสุด เกสรจงใจหลีกเลี่ยงตมนา และห่างจากชยิน ตอนนี้เธอเข้าใจแล้ว เยอรมันปล่อยให้เธอเป็นที่สนใจในกองถ่าย เพื่อเตือนเธอว่า เธอเป็นคนมีเจ้าของ ตอนเย็นตมนาก็มาขวางเธอไว้ และถามกับเธอตรงๆ “พี่เกสร พี่เกลียดผมเหรอ?” เกสรชะงัก ก่อนจะคิดถึงชนาขึ้นมา ในเวลานั้นเธอแก่กว่าชนาสามปี ก็รู้สึกว่าตัวเองเป็นเด็กที่โตแล้ว เธอไม่ชอบเล่นกับชนาที่ชอบเล่นน้ำมูก ต่อมาเมื่อถูกเมินเฉย ชนาก็ดึงชายเสื้อเธอแล้วถาม “พี่ พี่เกลียดผมเหรอ?” ดวงตานี้กับชนาในตอนนั้นเหมือนกันซะไม่ผิด เกสรคร่ำครวญในใจ “ฉันไม่ได้เกลียดนาย ก็แค่ยุ่งมาก” ตมนาไม่เชื่อ “งั้นผมชวนพี่กินข้าว พี่ดมสาปฏิเสธผมไปแล้ว บอกว่าพี่ไม่เต็มใจ” ยัยดมสา! เกสรคิดเป็นเวลานานในการที่จะตอบอย่างประนีประนอม “เอาอย่างนี้มั้ย ตอนของนายอีกไม่กี่วันก็ปิดกล้องแล้ว ถึงตอนนั้นเดี๋ยวฉันเลี้ยงเอง โอเคมั้ย?” ประกายตาของตมนาส่องแสงชั่วครู่ ก่อนจะพยักหน้า “จริงเหรอ? พูดแล้วนะ” สามวันต่อมา กองถ่ายในส่วนของตมนาปิดกล้องลงแล้ว พ่อบ้านของตมนาจองร้านอาหารญี่ปุ่นแสนแพงฉลองให้กับทุกคน เพราะงั้นผู้กำกับก็ใจดีถ่ายทำกันแค่ครึ่งวัน เพื่อกินข้าวและพักผ่อน ในวันที่ปิดกล้อง เกสรก็ทำตามข้อตกลงพาตมนาไปเลี้ยงข้างนอก ปกติแล้ว เกสรมักจะหลีกเลี่ยงนักแสดงชายในกองถ่ายด้วยกัน อาจเป็นเพราะอายุของตมนากับชนาไม่ต่างกันมาก เธอก็เลยตื่นตัวน้อยลง ไม่สามารถทำร้ายจิตใจเขาได้จริงๆ เธอคิดว่า กินอาหารมื้อนี้เสร็จ ก็ต้องต่างคนต่างไปแล้ว