บทที่ 3 แฟนนอกใจ การตั้งครรภ์ของมือที่สาม

บ๗ที่ 3 แฟนนอกใจ การตั้งครรภ์ของมือที่สาม คิดได้ว่าภุชงค์อาจจะกังวลอะไรบางอย่างก็เลยรีบมาหา กมิดายิ้มอย่างช่วยไม่ได้จึงเปิดประตูให้เขาเข้ามา “เฮ้! คุณเผยดึกขนาดนี้คุณมาทำอะไร?” ภุชงค์เป็นคนที่ดูสง่างาม ผ้าขนสัตว์สีกาแฟทำให้รูปร่างเขาสูงและดูดี อีกทั้งดวงตาที่ล้ำลึกเยือกเย็น เมื่อมองมาที่กมิดาได้สักพักก็เอ่ยปากถาม “มาดูคุณว่าเป็นอย่างไรบ้าง” “คุณแค่อายุมากกว่าแล้วยังทำตัวเหมือนกับว่าฉันเป็นเด็ก” กมิดายิ้มพลางเลียริมฝีปากแล้วพาเขาเข้ามาในห้อง “คุณหิวไหม ฉันกับจันทร์สุดาจะออกไปข้างนอกซื้อของมาทำหม้อไฟ เดี๋ยวฉันจะทำหม้อไฟให้กิน” ภุชงค์พยักหน้า “อืมม ?” “ถ้าอย่างงั้นคุณรออยู่ที่นี่! “ กมิดาหอมแก้มเขาแล้วรีบวิ่งไปที่ห้องครัว “อากาศแบบนี้กินเผ็ดดีสุด แต่จันทร์สุดากินเผ็ดไมได้ ฉันจะทำซุปใสให้เธอด้วย” กมิดาไม่รู้ว่าร่างภุชงค์ที่ยืนอยู่ข้างหลังเธอมองมาที่เธอด้วยแววตาที่ซับซ้อน หลังจากนั้นไม่นาน จันทร์สุดาที่ออกมาจากห้องน้ำกำลังมองไปที่แท่งทดสอบการตั้งครรภ์ที่อยู่ในมือของเธอ ใบหน้าเต็มไปด้วยรอยยิ้มหวานหยด โดยเฉพาะเมื่อเธอเห็นภุชงค์ปรากฏตัวในห้องนั่งเล่น รอยยิ้มบนใบหน้าเธอก็สดใสยิ่งกว่าเดิม “อาอี้” เธอยื่นแท่งทดสอบการตั้งครรภ์ให้ภุชงค์ดู กัดปากพูดอย่างอายๆ “คือว่า...ดูเหมือนว่าฉันจะท้องแล้ว” “อะไรนะ? ” ภุชงค์ถามอย่างตกใจ หลังจากรับแท่งตรวจครรภ์มาดูสักพัก ใบหน้าของภุชงค์จากที่ตกใจค่อยๆเปลี่ยนเป็นใบหน้าที่เต็มไปด้วยความสุข เขามองหน้าจันทร์สุดาสักพักแล้วคว้าเธอเข้าสู่อ้อมกอด น้ำเสียงที่อบอุ่นที่แฝงไปด้วยความดีใจ “จันทร์สุดา ฉันคิดไม่ถึงเลยจริงๆ...” จันทร์สุดากอดเอวภุชงค์ไว้ กระซิบกับเขาว่า “ตอนแรกฉันเครียดมาก ลึกๆแล้วก็กลัวว่าตัวเองทำอะไรผิดหรือเปล่า หลังจากนั้นฉันก็เลยลองใช้แท่งทดสอบการตั้งครรภ์ก็พบว่าฉันท้องจริงๆ อาอี้ คุณ คุณชอบเด็กไหม” ภุชงค์จูบลงบนหน้าผากของเธอด้วยความรัก “เธอท้องแล้ว แน่นอนว่าฉันชอบ” “แต่ว่าเหยียนเหยียน ...” จันทร์สุดาทำราวกับลังเล และตัดสินใจอย่างดีแล้วว่า ”อาอี้ อย่าบอกเรื่องนี้กับเธอนะ เธอเป็นเพื่อนรักของฉัน ฉันไม่อยากให้เธอเสียใจ” จากนั้นจันทร์สุดาซบลงบนหน้าอกของเขาและสะอื้นเบาๆ “ฉันไม่เคยคิดแย่งอะไรจากเหยียนเหยียนเลย แต่ว่าฉันรักคุณมากเหลือเกิน ไม่อาจปล่อยมือจากคุณไปได้ พอรู้ว่าตัวเองท้องฉันดีใจมาก แต่ก็เจ็บปวดเหลือเกิน” “พอเถอะ เธอกำลังท้องอยู่นะ จะให้อารมณ์แปรปวนมากไม่ได้” ภุชงค์รู้สึกปวดใจ เขาหยิบเสื้อคลุมที่พาดไว้บนโซฟามาสวมให้เธอ “ถึงอย่างไรฉันกับเหยียนเหยียนต้องเลิกกัน ฉันจะสนใจเธออีกทำไมล่ะ” “อาอี้ คุณอย่าทำแบบนี้ เหยียนเหยียนจะเจ็บปวดสักแค่ไหน” จันทร์สุดากล่าวเช่นนั้น แต่มุมปากของเธอก็ค่อยๆยิ้มอย่างเย่อหยิ่งราวกับผู้ได้รับชัยชนะ “เพล้ง !” เสียงเหมือนจานร่วงลงพื้นดังมาจากห้องครัว กมิดายืนอยู่ที่ประตูห้องครัว มือทั้งสองของเธอเหมือนแช่แข็งในอากาศ เธอได้ยินบทสนทนาของคนสองคนที่แม้แต่หนูก็ยังได้ยิน และมองคนสองคนที่อยู่ในห้องนั่งเล่นด้วยสายตาที่เบิกกว้าง: "พวกเธอพูดเรื่องอะไรกัน? เธอฟังหรือมองอะไรผิดไปหรือเปล่า ? “เหยียนเหยียน...” เมื่อเห็นเหยียนเหยียนปรากฏตัว จันทร์สุดาตกใจและรีบสลัดตัวออกจากอ้อมแขนของภุชงค์ แต่ทว่าภุชงค์กลับจับมือเธอแน่น พร้อมใบหน้าที่ไม่แยแสและกำลังมองไปที่เหยียนเหยียน ทั้งพูดอย่างไร้เยื่อใยและเย็นชา “ฉันบอกว่าจันทร์สุดากำลังท้อง ฉันจะแต่งงานเธอ” จันทร์สุดากำลังท้องงั้นหรอ ประโยคเมื่อครู่ทำเอาตากมิดากระตุก คิ้วขมวด ดวงตาสีดำสวยเลื่อนมองไปที่บริเวณท้องของจันทร์สุดาอยู่ครู่หนึ่ง แล้วค่อยๆเลื่อนขึ้นจ้องมองใบหน้าที่สดใสแต่อ่อนล้าของจันทร์สุดาที่กำลังรู้สึกผิด เธอถามด้วยความคับข้องใจ “ที่เธอพูดว่าผู้ชายที่เธอรักสุด คือภุชงค์อย่างงั้นหรอ”