บทที่ 4 เรื่องตลกที่สุดเท่าที่เคยมีมา

บ๗ที่ 4 เรื่องตลกที่สุดเท่าที่เคยมีมา จันทร์สุดาที่กำลังยืนกัดริมฝีปาก ตาของเธอแดงก่ำ “เหยียนเหยียน ฉันไม่ได้ตั้งใจแย่งอาอี้มาจากเธอเลย มันไม่มีอะไรเลย ฉันแค่รักเขามาก เธออย่าโมโหเลยนะ ฉันจะคืนอาอี้ให้เธอ” “จันทร์สุดา ทำไมต้องใส่ใจความรู้สึกเธอถึงขนาดนี้” เมื่อเห็นจันทร์สุดาทำท่าใจอ่อนทำให้ภุชงค์ทั้งหงุดหงิดและเจ็บใจ และจ้องมองไปที่กมิดา “ถ้าไม่มีฉัน กมิดาก็เป็นแค่คนที่ไม่มีอะไร” เฮอะ! กมิดารู้สึกสมเพชเหลือทน เพื่อนรักกำลังตั้งท้องกับแฟนตัวเอง และที่แย่ไปกว่านั้นเธอเป็นคนซื้อที่ตรวจครรภ์กลับมาให้แม่เด็กในท้อง อัปยศที่สุด! “ใช่ ถ้าไม่มีคุณภุชงค์ ฉันก็อาจจะเข้าวงการบัญเทิงไม่ได้” กมิดาพูดพลางนวดขมับ เธอยิ้มด้วยความโมโห“แต่ว่านี่เป็นเหตุผลที่คุณกับเพื่อนรักของฉันมีอะไรกันอย่างงั้นหรอ คุณยังสนใจฉันอยู่ไหม” “เหยียนเหยียน ไม่ใช่อย่างที่เธอคิดนะ” จันทร์สุดารีบอธิบาย เธอทนไม่ได้ที่เห็นกมิดาโกรธ “ถ้าเธอโกรธฉัน ฉันคงเสียใจมาก อย่าโกรธฉันเลยนะ” กมิดามองมาที่เธออย่างเย็นชา “ถ้าไม่อยากให้ฉันโกรธ ก็เอาเด็กออกซะ!” “หุบปาก !! กมิดานี่เธอกำลังพูดอะไรของเธอ” ภุชงค์พุ่งตัวไปหาเธอ ความรู้สึกผิดที่เหลืออยู่ในใจก็มลายหายไป ทิ้งไว้เพียงแต่ความโกรธ “ใช่ ฉันอยู่กับจันทร์สุดา เธอจะทำอะไรฉัน” “ด้วยความสัตย์จริงลองถามจันทร์สุดาดูสิว่าปกติแล้วฉันปฏิบัติต่อเธออย่างไรบ้าง คอยจัดการรับส่งเธอหลังจากกลับจากต่างประเทศ ช่วยให้เธอเข้าสังกัดบีไวส์ ฉันใส่ใจคุณมากขนาดนี้ แต่พอมองกลับมาก็มีเพียงแค่จันทร์สุดาอยู่ตรงหน้า เธอจะให้ฉันคิดอย่างไร” จันทร์สุดาที่ยืนจับแขนเสื้อภุชงค์ แล้วส่ายหัว”อาอี้ คุณไม่ต้องพูดแล้ว” ภายในใจของกมิดาหัวเราะอย่างเย้ยหยัน “อ้อ เดิมทีที่เธอสามารถเข้าอยู่สังกัดบีไวส์ได้เป็นเพราะเพื่อนรักคนนี้อย่างงั้นหรอกหรือ? เมื่อเจ็ดแปดปีก่อน กมิดาไม่เคยรู้สึกว่าการปรากฏตัวที่น่าเวทนาของ เว่ย จันทร์สุดา จะน่ารังเกียจได้เท่าในขณะนี้! ! “เหยียนเหยียน...” กมิดาพูดเพื่อตัดบทสนทนาของจันทร์สุดา “เว่ย จันทร์สุดา เธอกล้ามากนะที่แย่งแฟนของฉัน เธอไม่รู้สึกขยะแขยงตัวเองบ้างหรอ !” ดูเหมือนจันทร์สุดาจะตกใจในน้ำเสียงของกมิดา เธอจึงหลบอยู่ในอ้อมแขนของภุชงค์ กมิดาเห็นว่าไม่เพียงแค่หญิงร้ายชายชั่วที่ยืนตรงหน้าเธอ แม้แต่อากาศในห้องเธอก็รู้สึกทนอยู่ไม่ไหว เธอจึงเดินตรงไปที่หยิบแจ็คเก็ตบนไม้แขวนเสื้อ และพูดเยาะเย้ยภุชงค์ก่อนออกจากห้องไป “แต่จริงๆแล้ว เธอสองคนก็ดูเข้ากันดีนี่” หญิงบริการกับชายกากเดน ขอให้อยู่กันจนชั่วฟ้าดินสลาย ! ข้างนอกอพาร์ทเมนต์นั้นมืดราวกับกับปากเหวที่สามารถดูดคนคนหนึ่งเข้าไปในนั้นได้ เกล็ดหิมะยังคงปลิวว่อนบนอากาศ สภาพอากาศหนาวในเวลานี้ก็ยังทนไม่ได้ที่ทำให้ใจของกมิดาเจ็บปวด เฉกเช่นเดียวกับฉากในนวนิยายหรือละครโทรทัศน์ที่บังเอิญเกิดขึ้นจริงในชีวิตของเธอ น่าสมเพชสิ้นดี ฮาฮาฮา กมิดาทั้งหัวเราะและยิ้มอย่างเย็นชา แจ็คเก็ตที่เคยพันตัวเธอถูกถอดทิ้งออกไป กมิดาเดินริมข้างทางเพื่อเรียกรถแท็กซี่ แต่เธอกลับพบว่าเธอรีบออกมาจากอพาร์ทเมนต์จนลืมหยิบกระเป๋าออกมาด้วย คว้าเพียงแต่เสื้อแจ็กเก็ตแล้วรีบออกมา ยังดีที่เธอเก็บโทรศัพท์มือถือไว้ในกระเป๋าเสื้อ เมื่อหันกลับไปมองอพาร์ทเมนต์ทางด้านหลัง ถ้ากลับขึ้นไปอีกกมิดาคงรู้สึกรังเกียจตัวเอง จึงหยิบเอาโทรศัพท์มือถือออกมาเตรียมจะเรียกให้คนมารับ นิ้วมือปัดไปมาเพื่อปลดล็อกหน้าจออย่างคล่องแคล่ว แต่ก็เปิดไม่ได้ กมิดาเธอคิดว่ามือคงลื่นไปกดผิดเข้า เธอจึงตั้งใจปัดแล้วปัดอีกก็ยังไม่สามารถปลดล็อกได้ หลังจากที่กมิดาลองทำติดต่อกันสี่ครั้ง เธอจำต้องหยุดมือ เพราะหากเธอทำผิดอีกครั้ง โทรศัพท์มือถือของเธอก็จะไม่สามารถปลดล็อกได้อีกเลย