บทที่ 14 พี่ปริพล ดาราที่พี่เป็นข่าวด้วยอยู่กับผมที่นี่

บ๗ที่ 14 พี่ปริพล ดาราที่พี่เป็นข่าวด้วยอยู่กับผมที่นี่ บางทีอาจจะดื่มเยอะไป กมิดาอยากเข้าห้องน้ำมาก เธอลงจากเก้าอี้เดินเซไปห้องน้ำ คนรอบข้างเยอะเกินไป กมิดาถูกคนผลักอย่างไม่ทันตั้งตัว ชนกับคนข้างหน้า ขอโทษอย่างสะลึมสะลือ“อั๊ว ขอโทษที......” มือเธอดันอยู่ตรงหน้าอกของคนๆนั้น อยากจะพยายามยืนขึ้น “ฮู้ว เพลงนี้ไม่เลวทีเดียว！”เสียงกระซิบเบาๆบนหัวกมิดาดังขึ้นคนๆนั้นไม่เพียงแค่ไม่ปล่อยเธอ กลับยังใช้แขนมาโอบที่เอวของเธออีก ออกแรงให้มาอยู่ในอ้อมแขนของตัวเอง“พี่พาน้องไปสนุก ดีไหมคะ？” สาวสวยไม่ปฏิเสธอ้อมกอดที่ขรรค์ชัยส่งมาให้ แถมยังสวยขนาดนี้ มองที่เอวเล็กบางๆนี้...... สัมผัสของฝ่ามือที่นุ่มละมุนทำให้ตาของขรรค์ชัยยิ้มจนตาหยีติดกัน คนกอดรัดแขนของตัวเองแน่นขึ้น อีกมือก็ยกคางของเธอขึ้น“น้องสาวเสียงหวานขนาดนี้ อีกเดี๋ยวคงได้ร้องเยอะกว่านี้” กมิดาพยายามออกแรงตบออกจากมือของเขา กลิ่นตัวของคนแปลกหน้าทำให้เธอคัดค้าน พึมพำด้วยความไม่พอใจ “ไอ้เวร！ปล่อยมือ！” “เด็กดี ให้พี่กอดน้องไงถึงจะอุ่น”ขรรค์ชัยยิ้ม โอบกมิดาแน่นแล้วเดินไปที่โต๊ะของตัวเอง ชายหญิงวัยรุ่นที่อยู่บนโต๊ะล้วนคือเพื่อนของขรรค์ชัย ทุกคนกำลังกินเหล้าสังสรรค์กันอยู่ เห็นว่าขรรค์ชัยเดินออกไปแล้วโอบสาวสวยกลับมา จึงซุบซิบกันไม่หยุดปาก “ขรรค์ชัยได้เลยนะ สาวสวยคนนี้หุ่นดีทีเดียว！” “โย่ว สะโพกก็ใหญ่ด้วย！” “เฮ้ยเฮ้ย กล่องเดียวฉันกลัวว่าขรรค์ชัยคงไม่ใช้หรอกว่ะ！” ...... ท่ามกลางเสียงแซวของเพื่อนๆ ขรรค์ชัยโอบกมิดาไปนี่ที่โซฟา ยื่นแก้วเหล้าไปที่ปากของเธอ แต่กมิดาพยายามผลักออก จึงทำให้ขรรค์ชัยหัวเราะขึ้นทันที“ที่แท้ก็อยากให้พี่ป้อนนี่เอง พูดให้เร็วกว่านี้สิ！” ขรรค์ชัยจิบวิสกี้ไปหนึ่งคำ สองนิ้วมือยาวคีบไปที่คางของเธอ เนื่องจากไฟในโต๊ะที่สลัวตอนที่เขาเห็นหน้าสวยเล็กๆนั้น ขรรค์ชัยนิ่งไปสักพัก ออกแรงช้อนหน้าเธอขึ้นมา รู้สึกเหมือนว่าเคยเจอผู้สวยแบบนี้ที่ไหนมาก่อน หลังจากสามวินาที ขรรค์ชัยก็ตกใจจนกลืนวิสกี้ที่อยู่ในปากลงไป แล้วจ้องที่กมิดา นี่ นี่มันดาราคนที่เป็นข่าวกับพี่ชายเขาไม่ใช่เหรอ？ ชายหญิงรอบข้างกำลังโวกัน หลังเห็นว่านิ่งไม่ขยับ ก็มีคนมาสะกิดเขาหนึ่งที ยิ้มเล่น“ขรรค์ชัย คนสวยอยากให้แกป้อนเหล้าขนาดนี้ แกมัวนิ่งโง่อยู่ทำไมเล่า？” “พูดมาก！”ขรรค์ชัยค้อนใส่คนนั้นไปหนึ่งที ชายคนที่พูดไปเมื่อกี้ยิ้มหน้าเหยเก แล้วก็ไม่กล้าเปิดปากอีก กมิดาปัดมือของขรรค์ชัยออก พูดในลำคอ “อย่ามาบีบคางฉัน ถ้าบีบฉันอีกละก็.......ฉันตีนายแน่！” “นี่ดื่มไปมากเท่าไหร่แล้วเนี่ย？”เวลานี้ขรรค์ชัยพบว่า กลิ่นเหล้าบนตัวกมิดาแรงมาก ตาเล็กเลือนลง เหมือนตอนที่เจอเขาคงดื่มมาแล้วไม่น้อย โถ่！มันไม่ง่ายเลยนะที่จะบังเอิญเจอผู้หญิงสวยๆคนหนึ่ง แต่สุดท้ายแล้วจับต้องไม่ได้！ ขรรค์ชัยเบะปาก ตอนแรกอยากจะให้คนเข้ามาพากมิดากลับไป ต่อมาเหมือนว่าจะนึกอะไรขึ้นได้ เลยโทรศัพท์ไปหาปริพล คฤหาสน์ตระกูลพิชารัตน์ ร่างสูงยาวของปริพลท่ามกลางโซฟาสไตล์ยุโรป สวมใส่ชุดอยู่บ้านสีเทาอ่อน เหยียดขายาวท่วงท่างดงาม สง่ามาดนิ่ง ราวกับเป็นคุณชายชั้นสูง โทรศัพท์ในกระเป๋ายังคงสั่นครืดๆอยู่อย่างงั้น ไม่ว่าจะกดตัดสายยังไงก็ไม่หยุด จนตอนที่ถูกเบอร์เดิมโทรกลับซ้ำเข้ามาอีกครั้ง ปริพลอดไม่ได้ที่จะขมวดคิ้ว แล้วกดรับ แต่ไม่กี่วินาที คิ้วก็ขมวดกันแน่นกว่าเดิม เหมือนกับมีเรื่องกระวนกระวายใจ ทั้งคุณยายที่อยู่ด้านข้างเห็นว่าหลานชายตัวเองไม่ได้สนใจตัวเอง จึงตีเขาด้วยอารมณ์โกรธ“ปริพล หลานได้ยินไหมว่ายายพูดอะไร？” ไม่กี่วินาที ปริพลก็กดวางโทรศัพท์แล้วลุกขึ้น“ยายครับ ผมยังมีธุระต้องออกไปจัดการ คืนนี้น่าจะไม่กลับแล้ว ยายเข้านอนไวๆนะครับ ไม่ต้องเปิดประตูทิ้งไว้ให้ผม”