บทที่ 18 แต่งงานเข้าร่วมตระกูลพิชารัตน์อย่างสง่างาม

บ๗ที่ 18 แต่งงานเข้าร่วมตระกูลพิชารัตน์อย่างสง่างาม มองเห็นกมิดากำผ้าห่ม ท่าทางที่เขินอายอย่างมาก คุณนายเข้าใจผิดว่าเธอกำลังรู้สึกอายต่อหน้าตัวเองคุณยาย จึงตบไปที่ไหล่ของกมิดา ยิ้มละมุนมากขึ้นกว่าเดิม“ไม่รีบๆ เปลี่ยนเสื้อผ้าแล้วออกมาทานอาหารเช้านะ” ก่อนจะเดินออก ธนิดาก็ยกมือชี้ปริพล ปริพล“เด็กแย่คนนี้ ปิดบังยายปิดมิดจริงๆ！” ปริพล“......” หลังจากรอคุณยายออกไป ในห้องก็เหลือแต่กมิดาและปริพลสองคน บรรยากาศน่าอายก็พุ่งสุดขีด “คือ....”นึกถึงตัวเองทำเรื่องน่าอายเมาจนถูกผู้ชายคนนี้อุ้มกลับมา กมิดาอยากพูดก็กลืนไม่เข้าคายไม่ออก อับอายจนไม่กล้าถามเขาว่าได้ทำเรื่องแบบนั้นกับเธอหรือเปล่า ทำเพียงแค่กำผ้าห่มแน่น กัดริมฝีปากแดงสดแน่น “วางใจเถอะ ฉันไม่สนใจขี้เมา”ปริพลชำเลืองมองเธอ หันหลังจากไปจากห้องนอน กมิดาจ้องแผ่นหลังเขาที่ออกไป เหมือนไม่อยากจะเชื่อ จริงเหรอ？ ตอนที่พบว่าพบว่ากระโปรงของตัวเองเพียงแค่เลิกขึ้น บนเรือนร่างไม่มีเลศลมคมในและร่องรอยตำหนิ กมิดาก็โล่งใจ ในเวลาเดียวกันก็ยังคงคิดเรื่องอับอาย เมื่อคืนผู้ชายคนนี้นอนอยู่กับเธอทั้งคืน เพราะอะไรเขาถึง..... กมิดาออกแรงตบหน้าผากตัวเอง ให้ตัวเองอย่าคิดเยอะขนาดนั้น ไปล้างหน้าที่ห้องอาบน้ำ อืดอาดอยู่นานถึงออกไป ธนิดาที่อยู่ข้างโต๊ะอาหารรีบส่งยิ้มมาให้เธอ“ลูกสาว มาทานข้าวเข้ากัน！” มองไปที่ปริพลที่นั่งอยู่ข้างโต๊ะอาหารเรียบร้อยแล้ว เธอกัดปาก นั่งลงตรงข้ามเขาอย่างระวัง คุณนายตักโจ๊กใส่เนื้ออย่างเอาใจวางไว้ตรงหน้ากมิดาคุณยาย ตอนเห็นว่าปริพลยื่นตะเกียบไปทางไข่ใบสุดท้ายจึงรีบตีเขา“นี่ๆนั่นไม่ใช่ยังมีซาลาเปาทอดน้ำยังอยู่เหรอ！” ปริพลหมดคำพูด เพียงแต่ต้องเก็บตะเกียบกลับมา “มาเร็วลูกสาว！”คุณยายคีบไข่เจียววางใส่ในจานกมิดา ยิ้มตาหยีพูด“โจ๊กกับไข่เจียวนี้ยายตื่นเช้าขึ้นมาเตรียมเองทั้งหมดเลยนะ บำรุงร่างกายและสุขภาพ กินตอนร้อนอยู่เร็ว！” พูดอยู่ สายตามองไปตรงหน้าท้องแบนราบของกมิดา ไม่รู้เหมือนว่ากี่เดือนแล้ว หลังจากกมิดากลับประเทศมา กมิดา ก็อยู่ตัวคนเดียวมาตลอด กินข้าวหรืออะไรก็ทำเองทั้งหมด หอที่เหน็บหนาว อยู่ๆก็พบเจอคุณยายคนนึงอ่อนโยนกับตัวเองขนาดนี้ ในใจก็รู้สึกอุ่นขึ้น ก้มหน้ากัดไข่ทอด กมิดาขอบตาเด็กขึ้นเล็กน้อย ยิ้มให้ธนิดา“อร่อย ฝีมือคุณยายเยี่ยมจริงๆเลยค่ะ！” “ดูสิเด็กคนนี้ปากหวานจริง！”ธนิดาป้องปากขำ ถูกโม้เบิกบานไปทั้งใจ นี่ภรรยาหลานชายเธอคนนี้ไม่เพียงแค่สวย แถมยังทำให้คนชอบได้ขนาดนั้น！ มองไปที่หน้าท้องแบนของกมิดาอีกครั้ง คุณยายก็เก็บความรู้สึกเอาไว้ในใจไม่อยู่ พุ่งพูดกับกมิดา“ลูกสาว ในเมื่อเธอก็ท้องแล้ว ก็รีบจัดงานแต่งกับปริพลเขาเลยสิ！” “ห้ะ？”ประโยคนี้ทำให้กมิดาตกใจจริงจัง ไข่ทอดอีกครึ่งหนึ่งในปากตกลงกลางจาน ปริพบที่อยู่ตรงข้ามก็ขมวดคิ้วเข้าเหมือนกัน ธนิดาเหมือนว่าไม่ได้เห็นสายตาของพวกเขา ขยิบหัวใส่ลุงแวดพูดอย่างเบิกบานใจ“ลุงแวด นายรีบช่วยฉันหา หาฤกษ์งามยามดีให้เด็กสองคนนี้รีบแต่งงานกัน！” “ได้เลยครับ！”ลุงแวดรีบหยิบไอแพดออกมา นิ้วมือกรอกแกรกอยู่บนหน้าจอ “ไม่ใช่อย่างนั้นค่ะคุณยาย หนู......”หลังจากหันหลังกลับมา กมิดารีบอยากอธิบายกับธนิดา ธนิดากลับดึงมือเล็กของเธอเข้ามาตบ พูดอย่างตำหนิ“ต้องโทษหลานยายที่ปิดบังแน่นสนิท ถ้าไม่อย่างนั้นจะขอเธอแต่งงานที่ไหนกัน” “เธอสบายใจนะ ยายจะอบรมเขาอย่างดี！”พูดอยู่ธนิดาก็กำมือกมิดาแน่นขึ้น “ไม่ว่าหนูจะชอบงานแต่งแบบจีนหรือแบบตะวันตก ยายก็จะให้หนูแต่งงานเข้าร่วมตระกูลพิชารัตน์ของพวกเราอย่างสง่างาม！”