ตอนที่ 23โยนเธอลงบนพื้น

ต๭นที่ 23โยนเธอลงบนพื้น หญิงสาวร่างเล็กที่ใส่ชุดกระโปรงสีเทานั่งอยู่บนกำแพงสูง มีท่าทางบางอย่างผิดปรกติ หันหลังให้เขา กัดปากเล็กๆไว้ ท่าทางดูแล้วเหมือนหมดหนทาง ดูเหมือนกับว่าไม่รู้จะทำยังไง เมื่อสัมผัสได้ถึงสายตาคู่หนึ่งที่ขรึมของปริพล ใจของกมิดาก็สั่นด้วยความตื่นกลัว “ฉัน............” เธออยากอธิบายกับปริพลว่าเธอถูกคุณย่าใหญ่พาตัวกลับมาระหว่างทาง แต่ก็กลัวว่าถึงเธอพูดไปเขาก็ไม่เชื่อ จึงดึงกระโปรงด้วยมือที่อัดอั้น นั่งอยู่นานมากเท้าก็เริ่มชา เธอดึงกระโปรงเธอ แล้วเธอก็โดดลงจากกำแพง “ว้าย” คุณย่าใหญ่ตกใจจนหน้าขาวซีด ตกใจจนร้องออกมา ร่างของปริพลที่เร็วกว่าคนรับใช้รีบวิ่งไปที่กมิดา มือที่แข็งแรงยืนออกไปข้างหน้า ร่างบอบบางของกมิดาตกมาอยู่ในอ้อมแขนของเขา และยังสั่นเล็กน้อย กมิดาที่ยังคิดว่าตัวเองจะตกลงมาบนสนามหญ้า ด้วยความกลัวจึงหลับตาตลอด จนกระทั้งตกลงมาในอ้อมแขนที่แสนอบอุ่น เมื่อจมูกเต็มไปด้วยกลิ่นเย็นที่เป็นเอกลักษณ์ของผู้ชาย เธอลืมตาขึ้นอย่างสั่นๆ มองเขาแล้วแวบหนึ่งก้มหน้าลง “ขอบคุณค่ะ” เธอมาอยู่ที่บ้านของเขาได้ยังไง นึกถึงคำที่กมิดาพูดในรถก่อนหน้านี้ และตอนนี้อยู่ในบ้านตัวเองอีกครั้ง ปริพลก็เริ่มขมวดคิ้ว ท่าทางที่วางเธอลงค่อนข้างหยาบคาย พูดต่ออย่างเยือกเย็นว่า “ผมอยากได้คำอธิบาย” “ฉัน...........” กมิดากัดริมฝีปาก มือทั้งสองจับชายเสื้อของตัวเอง “กมิดา เธอไม่เป็นไรใช่ไหม” คุณย่าใหญ่รีบร้อนวิ่งเข้ามา ทั้งสองมือลูบร่างกายของกมิดา เพื่อให้แน่ใจว่าเธอปลอดภัยจริงๆ เธอถึงจะตบไปที่อกของตัวเองเพราะโล่ง “เด็กดี เธอทำให้ย่าตกใจแทบแย่” เห็นกมิดาไม่พูดอะไร ปริพลก็ถามซ้ำอีกครั้ง “ผมบอกว่า ผมต้องการคำอธิบาย” อธิบายว่าเธอมาอยู่ที่บ้านเขาได้ยังไง ธนิดาคิดว่ากมิดาปีนกำแพงแล้วทำให้ปริพลตกใจเหมือนกัน ปริพลต้องการคำอธิบายจากเธอ เพื่อที่จะปกป้องกมิดา ธนิดาจึงรีบพูดขึ้นว่า “ปริพล เป็นเพราะย่า..........” “ผมอยากให้เธออธิบายเอง” ปริพลพูดขัดจังหวะธนิดาขึ้นอย่างเยือกเย็น เห็นกมิดาที่ก้มหัวไม่ขยับอยู่ตลอด เขาจึงดึงแขนเธอพาไปที่ห้อง “มากับผม พวกเรามาพูดกันดีๆ” ขาของเขายาว เดินเร็วมาก แต่กมิดาก้าวไม่ทันเขา ธนิดาที่อยู่ด้านหลังเห็นอย่างนั้น จึงรีบพูดขึ้นทันทีว่า “ปริพล ภรรยากำลังท้องอยู่นะ ถ้าหลานฉันออกมาไม่ครบสามสิบสอง ย่าจะจัดการเธอ” ปริพลขมวดคิ้ว ดึงให้กมิดามาอย่ในอ้อมแขน แบบนี้ถึงทำให้ธนิดาวางใจไปได้หน่อย หลังจากขึ้นมาชั้นบน ปริพลใช้เท้าเปิดประตู โยนหญิงสาวในอ้อมแขนลงบนเตียง ด้านหนึ่งดึงเนกไท อีกด้านหนึ่งก็มองเธอพลางปีนขึ้นไปบนเตียง ขาขาวเนียนสว่างขึ้นมา “คือว่า ฉัน......” กมิดาลังเล แล้วก็ไม่รู้ว่าจะต้องพูดอะไร เธอไม่สามารถพูดได้ว่าคุณย่าพาเธอมาอยู่ที่นี้หลายวันแล้ว ผู้ชายคนนี้ก็ต้องพูดแน่ว่า เธอไม่มีขาเหรอ หรือหนีไม่ได้ หาข้ออ้างได้เน่าเปื่อยมาก สายตาของปริพลปรายตามองเธอครู่หนึ่ง แล้วหันตัวกลับไป ที่ห้องน้ำ “ให้เวลาคุณว่าจะพูดยังไงดี” ห้ะ เห็นแผ่นหลังของเขาที่จากเข้าห้องน้ำไป กมิดาถึงกับงง ไม่ใช่ว่าให้เธอมาอธิบายเหรอ ตัวเองไปห้องน้ำหมายความว่าอะไร หรือ........... คิดถึงเรื่องที่ไม่ควรคิด ใบหน้าของกมิดาก็เริ่มเปลี่ยนเป็นสีแดง นั่งอยู่บนเตียงก็รู้สึกอึดอัด จึงรีบวิ่งลงไป ไม่นาน ประตูห้องน้ำก็ถูกเปิดออก สองเท้ายาวก็ก้าวเข้ามา ผู้ชายที่มีผิวพรรณร่างกายแข็งแรงทรวดทรงงดงาม อกเปลือยที่เปล่ากำลังขยับขึ้นลง หยดน้ำที่หยดจากเส้นผมเปียก ลื่นไหลผ่านหน้าอก เปื้อนผ้าเช็ดตัวรอบเอว เซ็กซี่มากจนทำให้กมิดาต้องมอง สายตาที่แอบมองไป หลังจากมองเห็นพะยูนสองตัวภายใต้ผ้าเช็ดตัว เธอก็รู้สึกเศร้าใจมากขึ้นมา ไม่ต้องดูแล้ว.............. ขายาวๆทั้งสองข้างก็กำลังเดินมาทางเธอ และหยุดตรงหน้าของเธอ “คิดได้รึยัง” ปริพลหยิบผ้าเช็ดหน้าเช็ดไปที่ผมของตัวเอง และนั่งลงข้างๆเธอ ริมฝีปากบางที่เซ็กซี่ ลมหายใจที่ใกล้เธอมาก ทำให้หัวใจเธอสั่น “ขอ...ขอโทษ” กมิดาย้ายไปด้านข้าง พยายามที่จะอยู่ห่างจากลมหายใจของเขา “ฉันรู้ว่ามันเป็นความผิดของฉันที่ฉันมาที่นี่และสร้างปัญหาให้คุณ ฉันรับรองครั้งหน้า........” “คุณรับรองเหรอ” ปริพลที่กำลังเช็ดผมอยู่ แกล้งขยับตัวไปใกล้เธอ ทำให้ในใจของกมิดาตื่นตระหนก มือเท้าก็ปีนขึ้นบนโซฟา เหมือนฝูงชนที่อลหม่าน “คุณเคยบอกว่าจะไม่พึงพาผม ผลสุดท้ายล่ะ” “ฉันไม่ได้อยากพึงพาคุณจริงๆ” กมิดาต้องการอธิบายอย่างไม่มีน้ำตา ลังเลว่าจะพูดยังไงดี “ฉันออกมาจากโรงพยาบาลแล้วบังเอิญเจอคุณย่า เธอพาฉันมาที่คฤหาสน์ตระกูลพิชารัตน์ ดังนั้น........ดังนั้น.........” เห็นกมิดาพูดอย่างนี้ ปริพลก็ยิ่งหรี่ตามอง “ดังนั้นตั้งแต่วันนั้นคุณก็อยู่บ้านผมเหรอ” กมิดาตอบอย่างกระอึกกระอัก หลังจากรู้สึกว่าไอเย็นของร่างกายผู้ชายคนนี้เย็นขึ้น กมิดารีบชูนิ้วขึ้นมาสามนิ้ว และสาบานกับปริพลว่า “คุณวางใจเถอะ ฉันจะไปตอนนี้เลย ต่อไปจะไม่มารบกวนคุณอีกแน่นอน” พูดพลาง เธอใช้แรงดันปริพลออก รีบวิ่งออกไปทางประตู ปริพลขมวดคิ้วเล็กน้อย ลุกขึ้น ก้าวเท้ายาว คว้าตัวเธอไว้ “กมิดา............” “ห้ะ” กมิดาไม่ทันระวัง กลับเข้าไปในหน้าอกเปลือยเปล่าของเขา เท้าอ่อนแรงสไลด์ไป มือเล็กๆดึงผ้าเช็ดตัวจากเอวของเขา ทำให้ปริพลสีหน้าเปลี่ยนทันที