ตอนที่ 25 พาเธอไปเข้าร่วมงานเลี้ยง

ต๭นที่ 25 พาเธอไปเข้าร่วมงานเลี้ยง พูดพลาง เขาหันหน้าไปมองปริพล แล้วพูดอย่างยิ้มๆ “งานเลี้ยงของวันนี้คงยิ่งใหญ่มาก เจ้าหน้าที่และศิลปินของบริษัทบีไวส์ต่างมาร่วมงานกันหมด พี่ปริพลของพวกเราเตรียมตัวจะควงสาวคนไหนไปร่วมงานครับ” ปริพลขยับมือครั้งหนึ่งและพูดอย่างยิ้มๆว่า “พาผู้หญิงคนหนึ่งไป” คำพูดนี้ทำให้ขรรค์ชัยตกใจจนเกือบจะตกจากโซฟา พี่ชายคนโตของบ้านพูดอย่างนี้ รู้สึกว่าน่ากลัว “คุณปริพลบอกเหรอ” กมิดามองดูสไตลิสและช่างเสื้อที่ล้อมรอบอย่างงงๆ ไม่เคยคิดมาก่อนเลยก่อนหน้านี้ไม่กี่นาทีเธออยู่ที่บ้านเรียนทำขนมอยู่กับคุณย่าใหญ่ หลังจากนั้นก็ถูกปริพลส่งคนมาให้พาตัวเธอไปที่ร้านชุดในเมือง “ใช่ค่ะ” สไตลิสตอบกลับอย่างสุภาพ “คุณปริพลบอกไว้ว่าไปเอาเครื่องประดับก่อน รออีกเดี๋ยวก็จะถึง ยังเชิญให้คุณกมิดาให้ความร่วมมือหน่อย ให้พวกเราเป็นสไตลิสให้คุณ กมิดาลังเลอยู่ครู่หนึ่ง ก่อนจะพยักหน้า “ถ้าอย่างนั้นก็ได้” เธอที่เพิ่งพูดจบ เหล่าสไตลิสก็ดูเหมือนจะโล่งใจทันที และเริ่มทำงานกัน ประมาณครึ่งชั่วโมงต่อมา กมิดาที่อยู่ในชุดเดรสสีม่วงอ่อนเปิดเปลือยแขนเรียวยืนอยู่ด้านหน้าของกระจก ร่างสูงและบาง เกิดรอยยิ้มบนริมฝีปากของเธอ สไตลิสเหล่านี้ได้พบเจอดาราหญิงมาไม่น้อย แต่ยังถูกความสวยสง่าของกมิดาทำให้ตกตลึงได้ “ยินดีต้อนรับคุณปริพลค่ะ” ได้ยินเสียงพนักงานที่พูดอย่างสุภาพ กมิดารีบหันไปมองในกระจกด้านหน้าของตัวเอง ก็เห็นปริพลในชุดสูทสีดำเดินมาด้วยท่าทางที่สุขุมหนักแน่น ในมือของเขาถือถุงกระเป๋าใบเล็กมา ทรงผมของผู้ชายที่เยลทำให้ติดกับหนังหัว เผยให้หน้าผาก ดวงตาที่เต็มไปด้วยรอยยิ้ม ร่างที่สูงโปร่ง ใส่ขายาวกางเกงตะวันตกที่โดดเด่น ปริพลยืนอยู่ด้านหน้าของกมิดา มองเธออยู่นาน “สวยมาก” ใบหน้าของกมิดาเริ่มเปลี่ยนเป็นสีแดง กัดริมฝีปากแล้วพูดว่า “ของคุณค่ะ คุณก็หล่อมาก” คนรอบข้างต่างแอบยิ้ม ปริพลหยิบเครื่องประดับจากในกล่องออกมา และให้กมิดาใส่ เมื่อเหลือบมองรูปแบบของเครื่องประดับ กมิดาหายใจอย่างลึกๆ พูดอย่างติดๆขัดๆว่า “เครื่องประดับเทพธิดา...........” “ใช่ เครื่องประดับเทพธิดาวีนัส” สำหรับอาการเล็กๆนี้ของเธอ ปริพลรู้สึกสนใจ จึงพูดประโยคหลังแทนเธอให้สมบูรณ์ “เพื่อออกงานวันนี้ ยืมจากบริษัทIsmailเครื่องประดับมาโดยเฉพาะ” กมิดา “..........” เครื่องประดับราคาหกล้านกว่าคุณกลับยืมมาตามอำเภอใจ หึๆๆๆ ภายในห้องเสื้อ กมิดามองใจเครื่องประดับเทพธิดาวีนัสชุดนั้นด้วยความประหลาดซึ่งเป็นเครื่องประดับฤดูหนาวที่งดงาม ทันใดนั้นตัวเองรู้สึกว่าดวงตาของตัวเองถูกสั่นด้วยแสง สมองก็เบลอ Ismailเครื่องประดับเป็นร้านเครื่องประดับไฮเอนด์มันเป็นเรื่องยากสำหรับนักแสดงที่จะได้รับเครื่องประดับจากร้านของพวกเขา เครื่องประดับของพวกเขา นอกจากผู้หญิงที่ร่ำรวยและมีอำนาจที่จะซื้อมันเอง มีเพียงซูซานนักแสดงหญิงจีนที่ได้สวมใส่มันในปีที่แล้ว แน่นอนว่าซูซานไม่ใช่ดาราหญิงทั่วไป เธอเป็นดาราที่มีคุณภาพ เธอได้รางวัลสองรางวัลที่มีประสิทธิภาพมากที่สุดของปีที่แล้ว และเธอไม่เคยทำภาพยนตร์ที่ไม่ดี ตั้งแต่เธอร่วมแสดงภาพยนตร์มาทุกเรื่องจะได้รับรางวัลหมด และพูดได้ว่ามีแค่เธอเท่านั้นที่ถูกเสนอชื่อเข้ารับรางวัล นักแสดงหญิงยอดเยี่ยมแห่งปีที่ได้รับการยืนยันโดยทั่วกัน “เครื่องประดับชิ้นใหม่ของIsmail ครั้งแรกที่ไม่ใช่ว่าควรถูกสวมใส่โดยพรีเซนเตอร์ของเครื่องประดับฤดูหนาวเหรอ” น้ำเสียงของกมิดาลังเลเล็กน้อย เกิดกลัวว่าตัวเองหลังจากสวมใสแล้วจะก่อให้เกิดปัญหาที่ไม่จำเป็น เธอต้องการที่จะอยู่ในวงการบันเทิงอีก ไม่มีเจตนาที่จะขัดใจใคร โดยเฉพาะครูซูซานที่เป็นไอดอลของเธอ ปริพลสีหน้าเรียบนิ่ง หยิบสร้อยคอจากกล่องเครื่องประดับ เล่ากันว่า สร้อยคอเทพธิดาวีนัสแยกเป็นสองชุด หนึ่งคือสร้อยคอทองคำขาวลายละเอียด ตำแหน่งหน้าอกแบ่งออกเป็นสองส่วนและฝังเพชรไว้ อีกชุดคือแกะสลักทองคำขาว ตำแหน่งหน้าอกฝังคริสตัลสีม่วงธรรมชาติ สร้อยคอแกะสลักเพื่อให้ผิวหนังและเพื่อที่เมื่อสวมใส่มันจะได้ไม่หนักเกินไป. ถ้าใส่สองชุดนี้ด้วยกัน จะเรียกรวมกันว่าเทพธิดาวีนัส สิ่งที่อยู่ในมือปริพล มันเป็นสร้อย สร้อยคอที่แขวนอยู่ด้านหลังมือของเขา กับมือใหญ่ที่ชัดเจนของเขามันทำให้มือยิ่งขาวเหมือนหยก ครั้งแรกที่กมิดาคิดว่ามือของผู้ชายก็สวยดี สายตาของกมิดาถูกมือคู่นั้นดึงดูดความสนใจ จนสับสนไปชั่วขณะหนึ่ง ปริพลใช่แขนอ้อมรอบคอของเธอ “Ismailกำลังหาพรีเซนเตอร์คนใหม่ มันไม่สำคัญว่าใครใส่สร้อยเทพธิดาวีนัสเส้นนี้ในเทศการฤดูหนาว พวกเขาสนใจว่าในเทศกาลฤดูใบไม้ผลิ ใครจะเป็นพรีเซนเตอร์ใส่ในปีถัดไป” เสียงที่เรียบนิ่งเรียกความคิดของกมิดา ลมหายใจอุ่นๆที่อยู่ใกล้ต้นคอ ทำให้ร่างกายเธอเหมือนถูกแช่แข็ง ทันใดนั้นก็สัมผัสได้ถึงความตื่นตระหนก เธอพยายามที่จะหลบหนีเพื่อความปลอดภัยของตัวเอง “อย่าขยับ” น้ำเสียงของชายหนุ่มนำพาข้อสงสัยเล็กน้อย เธอตกใจครู่หนึ่ง ยกแขนขึ้นและพยายามที่จะได้รับสร้อยที่ยังไม่ได้ใส่จากชายหนุ่ม “ฉันใส่เอง ฉันใส่ได้..............” “ราคาสร้อยเส้นนี้คุณเองก็รู้ เสียหายในมือใคร คนนั้นก็ต้องรับผิดชอบ อีกอย่างผมกลัวว่าเรื่องอาจจะเกิดขึ้น.............” ได้ยินอย่างนั้น ทำให้แขนของหญิงสาวแข็งทื่อ สองมือที่กำลังใส่สร้อยบนคอที่ขาวราวกับหิมะอยู่ครู่หนึ่ง เธอเกือบจะสัมผัสสร้อยเส้นนั้นแล้ว แต่เมื่อคิดถึงคำพูดของปริพลแล้ว สุดท้ายก็กัดฟันปล่อยวางไป ไม่ควรเสี่ยงกับเรื่องแบบนี้ ถ้าเสียหายในมือของตัวเองจริงๆ ก็คงแย่แน่ เดิมที่สร้อยเทพธิดาวีนัสเส้นนี้สวยมาก ตอนนี้มันเหมือนมันฝรั่งร้อน กมิดารู้สึกว่าคอของตัวเองเหมือนมีไฟเผา เธอถามอย่างลังเลว่า “ไม่ใส่ได้ไหม” “ไม่ได้” มีคำตอบที่แข็งแรงและมั่นคงผ่านข้างหูของเธอ ลมหายใจที่ผ่านแก้มของเธอ มีกลิ่นน้ำหอมที่แตกต่างจากน้ำหอมทั่วไป ราวกับกลิ่นนี้เป็นกลิ่นเฉพาะของปริพลเป็นกลิ่นที่เป็นเอกลักษณ์เพื่อระบุกลิ่นพิเศษของเขา เห็นกมิดาที่ดูสับสน ปริพลขมวดคิ้วเล็กน้อย คิดเกี่ยวกับน้ำเสียงของตัวเอง ว่ามันรุนแรงเกินไปใช่ไหม ผ่านไปครู่หนึ่ง เขาพูดด้วยน้ำเสียงเบาว่า “ประธานของIsmailเครื่องประดับรู้สึกว่าพรีเซนเตอร์เมื่อปีก่อนกับรูปแบบของฤดูใบไม้ผลิปีหน้าไม่ตรงกัน ดังนั้นกำลังหาพรีเซนเตอร์คนใหม่อยู่ ช่วงนี้มีดาราหญิงใส่ชุดเครื่องประดับนี้ออกงานกันไม่น้อยเลย ไม่ใด้มีเพียงแค่คุณ” น้ำเสียงของชายหนุ่มดูเหมือนจะไม่สอดคล้องกับความเยือกเย็นที่เคร่งขรึมก่อนหน้านี้ ดูละเอียดอ่อนมาก เหมือนตั้งใจที่จะอธิบาย แป๊ปซี่ที่ยืนอยู่ข้างๆปากที่อ้ากว้างอยู่นั้นสามารถยัดไข่ไปได้เป็นฟองๆ และมุมปากของเลขาลิลลี่แอนก็ชักกระตุกอยู่หลายครั้ง ไม่อยากจะเชื่อท่านประธานของตัวเองเลย ประธานเป็นคนพูดคำไหนคำนั้น จะไม่อธิบายเพิ่มเติมให้ใคร นี่พระอาทิตย์ขึ้นทางทิศตะวันตกเหรอ ปริพลรู้สึกว่าลูกน้องทั้งสองคนมองแปลกๆ เขาเหลือบมองไปด้วยสายตาที่เยือกเย็น เหมือนเป็นการเตือน ทั้งสองคนจึงกลับมาเป็นปกติอย่างรวดเร็ว และไม่กล้าหายใจแรง หลังจากที่กมิดาเข้าใจแล้วก็เก็บตัวอยู่ในโลกเล็กๆของตัวเอง เมื่อคิดถึงว่าไอดอลของเธอจะถูกยกเลิกพรีเซนเตอร์ และไม่ตอบอะไรปริพลเลยอยู่พักหนึ่ง สร้อยคอสีเงินที่สไตลิสกำลังช่วย ที่ปริพลใส่ให้เธอ สร้อยคอเส้นนั้นกับผิวที่เรียบเนียนของเธอ บวกกับชุดสีม่วงอ่อนแล้ว ทั้งหมดเป็นเหมือนแสงสว่างที่เดินได้ กมิดาที่กำลังมองตัวเองในกระจก รู้สึกตกใจอยู่ขณะหนึ่ง ตัวเองก็เคยใส่ชุดนับไม่ถ้วนที่สไตลิสนับไม่ถ้วนเคยทำ อาจจะเพราะก่อนหน้านี้บริษัทมักจะอยากให้เธอกลายเป็นเหมือนภาพลักษณ์ของวัยรุ่นสาว ดังนั้นจึงให้เธอใส่แต่อะไรที่เป็นสีชมพู แต่เธอก็เป็นดาราที่อายุยี่สิบแล้วไม่ใช่เด็กสิบเจ็ด มันไม่มีทางที่จะทำได้ ชุดสีม่วงที่ทำให้หญิงสาวมีความสง่า การออกแบบที่เปิดด้านหลังทำให้รู้สึกเซ็กซี่เล็กๆ เมื่อเพิ่มสร้อยเทพธิดาวีนัสไป ผลลัพธ์ที่ออกมาสมบูรณ์แบบมาก “สวยดีจัง” กมิดาพูดคำที่อยู่ในใจออกมา สไตลิสด้านข้างก็แอบยิ้ม คนในห้องหันไปมองทางด้านปริพล “คุณชมตัวเอง หรือชมเครื่องประดับ” แม้ว่าน้ำเสียงของปริพลจะดูเยือกเย็น แต่สายตาคู่นั้นกลับรู้สึกเหมือนว่าล้อเล่นอยู่ “ชมทั้งหมดไม่ได้เหรอ ถึงแม้ว่าเครื่องประดับชุดนี้ของคุณจะสวย แต่ฉันก็ไม่ได้ด้อยไปนะ” กมิดาพูดพลางยกคิ้ว ในดวงตาสีดำส่องแสงระยิบระยับเหมือนดาว เจ้าเล่ห์นิดหน่อย ปริพลเห็นสายตาคู่นั้นแล้ว รู้สึกว่าใจเต้น หลายปีมาแล้ว หัวใจที่สงบเป็นสระน้ำนิ่ง ก็มีคลื่นขึ้นมา “ได้” เสียงแหบของเขาแทบจะไม่มีความอบอุ่น กลุ่มคนที่รอสอดรู้สอดเห็นไม่มีใครกลัวคำพูดของเขา “มานี้” เขายกแขนเรียกกมิดา กวักมือเล็กน้อย เพื่อบอกให้เธอเดินมาใกล้เขา กมิดาไม่เข้าใจ เลยไม่เดินไป เพียงแต่ลูบหน้าของตัวเอง และหันกลับไปมองตัวเองในกระจก “มีอะไรเหรอ หน้าฉันมีอะไรเหรอ” ปริพลคลายปมคิ้วที่ขมวดอยู่ ก้าวเท้ายาวไปหาเธอ แป๊ปซี่ดึงแขนของลีลี่แอน และมองไปที่พวกสไตลิสอีกครั้ง คนในห้องเดินออกจากห้องกันอย่างเงียบๆ ภายในห้องแต่งตัวขนาดใหญ่ มีเพียงชายหนุ่มและหญิงสาว