ตอนที่32 คู่หมั้นของผมมีธุระส่วนตัวอะไรกับนาย

ต๭นที่32 คู่หมั้นของผมมีธุระส่วนตัวอะไรกับนาย ภุชงค์อื้งไป กมิดารีบถอยออกมา มองปริพลอย่างแปลกใจ " คุณปริพล ... ผม ... " เขาตอนนี้ก็ไม่ได้สนใจกมิดาแล้ว สีหน้าตื่นตระหนก เหมือนถูกหัวหน้าจับผิดได้ ปริพลดูถูกเขามาก สายตาส่องไปทางภพธรรม "คุณ ภพธรรมรักษาผู้ใต้บังคับบัญชา อ่อนโยนเกินไปแล้ว " " คุณ11 คุณไม่รู้ กมิดาเป็นศิลปินใต้การปกครองของแผนกภุชงค์ ดังนั้นเรื่องนี้ ... " ภพธรรมอธิบายอยู่ข้างๆอย่างระมัดระวัง " บนข้างนอก หัวหน้าผู้จัดการได้ทำอะไรมิดีมิร้ายกับศิลปินหญิงใต้บังคับบัญชา ถ้าถูกนักข่าวถ่ายเจอ จะดีต่อบริษัท หรือจะดีต่อศิลปิน ? " ปริพลตัดคำของภพธรรม " ครับๆๆ ผมเป็นผู้ทำผิด " ภุชงค์ที่อยู่ข้างๆทนไม่ไหวแล้ว " คุณปริพล นี้ไม่เกี่ยวกับคุณภพธรรม นี้เป็นธุระส่วนตัวของผมกับกมิดา พวกเราจะจัดกันเองครับ คุณกับคุณภพธรรมก็ยุ่งอยู่แล้ว ไม่งั้นจะกลับก่อนก็ได้ " " โอ้ ? " สายตาของปริพลอันตรายขึ้น มองเห็นรอยแดงบนแขนของกมิดา น้ำเสียงเย็นชาขึ้น " ธุระส่วนตัว ? คู่หมั้นของผม มีธุระส่วนตัวอะไรกับนาย ปริพลพูดเสร็จ คนที่อยู่รอบๆอื้งไปหมด เมื่อกี้ปริพลพูดอะไรนะ ? คู่หมั้นของผม? คู่หมั้นของเขา ? กมิดา ? ทุกคนมองไปทางกมิดา กมิดาก็อื้ง เธอมองไปหาปริพล ตกใจก่อน แล้วค่อยๆขมวดคิ้ว เธอไม่ได้ตัดคำของปริพล สิ่งที่ปริพลพูดจะเป็นความจริงหมด เขาพูดแบบนี้ หมายถึงอะไร ? ช่วยเธอ ? แต่เขาไม่รู้หรอ คำพูดแบบนี้ พูดออกจากปากของเขาก็กลับคำไม่ได้แล้วนะ นี้เป็นงานของบริษัทบีไวส์ ไม่นาน ไม่ต้องถึงพรุ่งนี้เช้า ข่าวนี้ก็จะดังไปทั่ว ภุชงค์ก็อื้ง พูดติดๆขาดๆ " คู่ ... คู่หมั้น ? เป็นไป ... เป็นไปได้ยังไง " " ผู้อำนวยการคุณภุชงค์ มีอะไรหรอ ? " สายตาของปริพลเย็นมาก เหมือนไม่ได้อยากฟังภุชงค์อะไร สภาพนี้ พูดจริงๆคือไม่อยากฟังภุชงค์พูดอะไร ภุชงค์ถูกคำว่า " คู่หมั้น " ทำจนไม่รู้จะทำยังไง เวลานั้นไม่ได้เห็นสีหน้าของปริพล อยากจะอ้าปากพูด แต่ถูกภพธรรมที่อยู่ข้างๆดึงไว้ " คุณปริพลจัดงานหมั้นเมื่อไรหรอ เรื่องมงคลขนาดนี้ทำไมไม่บอกกับผม กมิดา เธอยังไงก็เป็นศิลปินของบริษัทเราไม่ใช่หรอ ? " กมิดาได้เซ็นสัญญากับบริษัท ไม่แต่งงานภายในห้าปี ถ้าอีกฝ่ายเป็นbossของบริษัท ก็เป็นอีกเรื่องหนึ่ง " เรื่องเกิดอย่างกะทันหัน คุณภพธรรมคงจะไม่รังเกียจนะ ? " " แน่นอนๆ " " พวกเรายังมีธุระ ขอตัวก่อนนะ " ปริพลจับมือของกมิดา พาเธอเดินจากไป สองคนเดินออกประตูโรงแรม รอยยิ้มบนหน้าของภพธรรมก็หายไป เขามองภุชงค์ " นายเป็นอะไร ? ผู้หญิงของปริพลยังกล้าจับ ? กมิดาเป็นศิลปินใต้บังคับบัญชาของนาไม่ใช่หรอ ? ไปรู้จักกับปริพลเมื่อไร ทำไมไม่บอกผม ? " " ผม ... ผมก็ไม่รู้ " " นายไม่รู้ ? " ภพธรรมโกรธจนสั่นไปทั้งตัว " นายเป็นผู้อำนวยการคุณภุชงค์ตำแหน่งนี้ได้ยังไง ? ข่าวสองวันนี้ไม่ได้ดูหรอ ? " ปริพลพากมิดามาในงาน เขาเห็นก็ตกใจ รีบให้คนไปสืบผู้หญิงคนนี้ ไม่ได้ดังมาก แต่สองวันนี้ก่อข่าวเชิงลบเกิดขึ้น อะไรไม่แต่งงานก็ท้องประมาณนี้ ข่าวบอกว่ามีรถหรูหราจอดอยู่หน้าร้านขายยา มีคนนึกถึงเจ้าของรถแล้ว หมายเลขทะเบียนรถยนต์888 ไม่ใช่มีเงินก็ซื้อได้ มันตอนมีอำนาจทางทหาร ในเมืองซีก็มีแค่ปริพลมีกำลังขนาดนี้ ภูมิหลังของครอบครัวของปริพลมีความซับซ้อนมาก ภายนอกรู้แค่ว่าคุณปู่ของปริพลเป็นขุนนางอันดับหนึ่งแม่ทัพกุสุมภ์ แต่คนอื่นในตระกูลพิชารัตน์ ลึกลับมาก ไม่เคยปรากฏอยู่มุมมองสาธารณะเลย แต่แค่ใช้กุสุมภ์ชื่อนี้ เขาก็ทำอะไรทุกอย่างได้ในเมืองซี เขาใช้เวลาห้าปีเปิดบริษัทบริษัทจำเจริญในเมืองซี ไม่ได้ใช้เพียงความเด็ดขาดที่เหนือกว่าคนปกติ และยังมีรัฐที่คอยช่วยเหลือเขาเพราะขุนนางอันดับหนึ่งเคยปกป้องเมืองนี้ ผู้ชายแบบนี้ ภพธรรมใช้ความพยายามทุกอย่าง สุดท้ายก็ต้องขายบริษัทบีไวส์ให้กับเขา ครั้งนี้ เขารู้สึกว่าตนเองเสียก็เสียอยู่ที่ไม่มีผู้ช่วยเหมือนปริพล ตอนนี้มาบอกว่าตอนนี้เขายังมีโอกาส เพราะศิลปินภายใต้บังคับบัญชาเป็นคู่หมั้นของปริพล เหมือนมีโอกาสดีๆที่ทำให้ไม่ต้องขายบริษัทของตนเองแต่ก็หายไป เขาเสียใจมาก จึงระบายอารมณ์บนร่างกายของภุชงค์ " คุณภพธรรม คุณ ... คุณอย่าใจร้อน ... กมิดา ...กมิดาเมื่อก่อนไม่รู้จักคุณปริพลแน่นอน นี้เป็นเรื่องที่พวกเราเข้าใจผิดกัน " " ทำให้ปริพลยอมรับและพูดออกมาว่าเป็นคู่หมั้น นายยังอยากจะบอกว่ามันเข้าใจผิด ผมว่าผมให้นายมาอยู่บนตำแหน่งนี้เป็นเรื่องผิดสุดๆ " " คุณภพธรรม ... " เห็นภพธรรมเดินจากไป ภุชงค์ขมวดคิ้ว เขาหันไปมองประตูโรงแรมที่ไม่มีใคร ในสมองมีแต่สิ่งที่ปริพลพูด คู่หมั้น ? ทำไม ? ตอนที่กมิดาล่มจม เป็นเขาที่อยู่ข้างๆกมิดาไปขอความช่วยเหลือจากคนอื่น เธอไม่พูดอะไรก็ไปเรียนที่เมลเบิร์น เขากลัวเธออยู่ไม่ดี เว้นระยะหนึ่งก็ส่งขนมอะไรไปให้เธอ จะยุ่งแค่ไหน ก็จะคุยกัน เขารอเธอไปสามปี ตอนที่เธอกลับมา ก็เอาอกเอาใจช่วยเธอหาผู้จัดการส่วนตัวที่ดีที่สุด เกิดอะไรขึ้นก็ช่วยเธอ แต่ไม่ว่าเขาจะทำดีแค่ไหน ใจของเธอก็อยู่ที่อื่น เหมือนที่ที่สำคัญที่สุดไม่เคยเหลือไว้ให้เขา ดังนั้นเขาจึงกังวล หลังจากมีจันทร์สุดาที่อ่อนโยนรู้เขาปรากฏขึ้น มีการเทียบกัน เขาก็เคยกังวล แต่สุดท้ายก็ทำลงไป เหมือนรถไฟที่หลุดออกจากรั้ว ไม่สามารถกลับไปแล้ว เป็นความผิดของเขาหรอ ? กมิดา เธอมาบอกผมหน่อย เป็นความผิดของผมหรอ ? เขานึกถึงตอนที่กมิดาไป จับแขนของชายคนนั้น ยิ้มแย้มแจ่มใส ถึงมองจากด้านหลังก็สวยงามมาก เมื่อก่อนไม่เคยสังเกต สาวๆที่น่ารัก เชื่อฟังจะกลายเป็นผู้หญิงที่เซ็กซี่แบบนี้ ในใจรู้สึกเสียดายขึ้นมา ถ้ากมิดาไม่ได้ถูกข่าวเชิงลบทำจนไม่มีอะไร ไม่งั้นจะต้องพึ่งพาผู้ชายคนนี้ทำไม ถ้าเขาได้คิดวิธีที่ทำให้เธอกลับมาใหม่ได้ละ ? " สวัสดีครับ คุณภพธรรม ’ แปดโมงของวันศุกร์ ’เป๊ปซี่นี้ศิลปินหญิงที่เซ็นตอนแรกๆเป็นอุบัติเหตุไป ตอนนี้ไปไม่ได้ คุณว่าช่วงใหม่ครั้งหน้านี้ให้จันทร์สุดาพากมิดาไปไหม ? "