ตอนที่35 แนวคิดคำว่าชอบ

ต๭นที่35 แนวคิดคำว่าชอบ ผู้หญิงหลับตาแรงๆ เหมือนไม่กล้าเปิดตา ปริพลตอนแรกๆแค่อยากแกล้งเธอ นิกว่าตอนที่จูบกันเธอไม่ได้ปฏิเสธ เขาเลยนิกว่าเธอชอบแต่ทำท่าไม่ยอม เลยลองทำลงไปอย่างกล้าหาญ แต่คำว่าไม่เอา มีเสียงกลัว เหมือนกลัวจริงๆ กลัวจนสั่นไปทั้งตัว " เปิดตา " ปริพลขมวดคิ้วมองใบหน้าที่สวยงามของเธอ มุมตาของเธอเหมือนมีน้ำตา เธอสั่นไปหน่อย เปิดตาอย่างระมัดระวัง ในตาเต็มไปด้วยความอธรรม น้ำตาเต็มขอบตา เวลานี้ เหมือนมีความรู้สึกที่แปลกเริ่มขยายจากหัวใจ ปริพลรู้สึกไม่รู้ว่าใจของตนเองต้องการอะไร " ห้องอาบน้ำมีผ้าเช็ดตัวที่สะอาด อยู่ชั้นที่สองใต้อ่างล้างหน้า " พูดเสร็จ ปริพลนั่งอยู่ข้างๆเตียง หยุดไป เหมือนจะลังเล แต่สุดท้าย เขาก็เก็บเสื้อผ้าที่ตกไว้ข้างๆ เดินออกไปจากห้องนอน ในห้องนอนเหลือแต่กมิดาคนเดียว ตอนที่เสียงล็อคประตูดังขึ้น ร่างกายเธอเหมือนหนังยางที่ถูกดึงจนไม่สามารถดึงได้อีก ร่างกายอ่อนแรงหมด เริ่มนึกถึงสิ่งที่เกิดขึ้นเมื่อกี้ สักพัก เธอเหมือนนึกอะไรขึ้น อาบน้ำ ? เธอรีบลงจากเตียง วิ่งไปล็อคประตู แน่ใจว่าด้านนอกไม่สามารถเปิดเข้ามาได้ ถึงจะถอดลมหายใจ นั่งอยู่บนพื้น เธอไม่รู้ว่าปริพลคิดยังไง ก่อนที่จะพบกันในร้านขายยา ปริพลจะอยู่บนข่าวเศรษฐกิจ เป็นหัวหน้านักลงทุนที่อายุน้อยที่สุดในเมืองซี เด็ดขาดและใจแข็ง ก่อนที่เรื่องพวกนี้จะเกิดขึ้น ปริพลสำหรับเธอก็เป็นผู้ชายที่ช่วยเหลือเธอ มีมารยาท ถึงจะเย็นชาแต่ก็มีจิตใจที่งดงาม ถึงเขาจะเป็นคนที่มีอารมณ์ไม่ปกติ สัตว์ร้ายที่ทำตามใจ ใต้แสงไฟอบอุ่น กมิดาก้มหน้าเห็นรอยแดงบนหน้าอก รู้สึกเขินอายขึ้นมา หูก็แดงหมด เหมือนยังมีลมหายใจที่มีแอลกอฮอล์ เธอตื่นตระหนก รีบวิ่งเข้าไปในห้องน้ำ เปิดปุ่มปล่อยน้ำ ล้างเครื่องสำอางที่สวยงามของเธอ และล้างความรู้สึกว่ารักในใจ พร้อมกับความกลัว อีกข้างหนึ่ง แค่ห่างกันหนึ่งผนัง เสียงน้ำพาความรู้สึกอยากของผู้ชายที่มีต่อผู้หญิง หน้าอกของชายมีแผลมีชมพู ไม่รู้สึกน่าเกลียด ยังทำให้เพิ่งเสน่ห์ของผู้ชายไปด้วย ใช้มือเกาหัว น้ำไหลผ่านหน้าผากลงใบหน้า แล้วตกลงไปผ่านไหล่ หน้าอก แล้วถึงพื้น เสียงน้ำหยุดลง ปริพลดึงผ้าเช็ดตัวมาเช็ดหน้า แล้วแขวนอยู่บนคอ จัดทรงผม ส่วนๆหนึ่งของร่างกายยังไม่ลงไป เขายกแขนเช็ดไอน้ำบนกระจก ส่องเห็นใบหน้าที่หล่อเหลา ดวงตาที่เย็นชาเหมือนเจอปัญหาที่แก้ไขไม่ได้ เสียงโทรศัพท์ดังขึ้น ปริพลยังไม่ได้คิดเยอะ แค่นึกว่ามีธุระ เดินออกจากห้องน้ำหยิบโทรศัพท์บนเตียง เห็นคนที่โทรมาเป็นขรรค์ชัย สีหน้าที่ไม่ค่อยดีเริ่มดีขึ้น “สวัสดีครับ ？” อีกข้างหนึ่งมีเสียงดังมาก ฟังตั้งนานถึงจะแยกแยะออกว่าอันไหนเป็นเสียงของขรรค์ชัย " พี่ปริพล อยู่ไหนฮะ ? ออกมาเล่นไหม ? " " ไม่มีเวลา " ตอบชัดเจนมาก ไม่สามารถขอร้องใดๆ แต่ขรรค์ชัยเป็นใคร ในเรื่องที่ปริพลไม่สามารถขอร้องได้ เขาสามารถทำได้ " ตอนนี้เพิ่งจะกี่โมง นายไปงานนั้นไม่ถึงชั่วโมงก็กลับแล้ว ตอนนี้ฉันเปลี่ยนที่ พาคู่นายมา ที่ดีมากๆ ครั้งนี้ไม่โกหกนาย " " หล่อนอาบน้ำอยู่ " ปริพลพูด ประโยคสำหรับเขาไม่มีความหมายอะไร แต่สำหรับขรรค์ชัย นี้เป็นเรื่องที่มีความหมายมากๆ " อะไรนะ ? " ขรรค์ชัยตื่นเต้นจนจับโทรศัพท์ไม่ได้ " นายรอหน่อย ฉันจะไปหาที่เงียบๆ " อีกข้างหนึ่งของโทรศัพทเหมือนกำลังเครื่อนที่ ไม่นานนักเสียงรบกวนก็หายไป " ทำเรื่องความสัมพันธ์อย่างลึก ? " ขรรค์ชัยยกข้อมือมองนาฬิกา สำหรับเวลานี้น่าจะยังกลับไปไม่นาน " เร็วไปหน่อยไหม พี่ปริพล " คำว่าเร็วนี้เหมือนมีความหมายอะไรแฝงอยู่ ปริพลอื้ง " หยุดความคิดของนาย ไม่ได้เกิดอะไรขึ้น " ขรรค์ชัยอยากรู้กันใหญ่ คิดว่ายังไม่ได้เกิดอะไรขึ้น แต่กมิดาอาบน้ำอยู่ในบ้านของปริพล ? นี้เป็นปัญหาใหญ่แล้ว " นายพาคู่นายกลับบ้าน ? " “ ใช่ ” ถึงจะไม่ใช่โรงแรม แต่พากลับบ้าน ยังไม่ได้เกิดอะไรขึ้น ปัญหาใหญ่แล้ว ร้ายแรงมากๆ " ฉันขอถามหน่อย นายชอบกมิดาไหม ? " ตั้งแต่เด็กจนตอนนี้ ขรรค์ชัยรู้สึกว่าบางเรื่องของปริพลไม่ธรรมดาว่าคนปกติ เช่น เรื่องผู้หญิง เขาไม่ต้องการผู้หญิง เหมือนไม่ชอบ จุดนี้ บางครั้งทำให้เขาเองรู้สึกอันตรายมาก " ขอบเขตของการชอบคืออะไร " ปริพลเหมือนจะลังเล แต่สิ่งที่พูดทำให้ขรรค์ชัยตกใจมาก เมื่อก่อน ทุกครั้งที่คุยถึงความรัก ปริพลจะไม่ชอบมาก เขาเป็นคนที่มีใจที่กว้างขวาง ไม่ชอบความรักเรื่องในครอบครัว แต่ครั้งนี้คุยกับเขาต่อไปอีก ? ไม่ได้ โอกาสนี้หายาก ต้องคุยกับเขาดีๆ " สำหรับคนปกติ การชอบก็คือนายจะคิดถึงเธอ เห็นเธอแล้วจะดีใจ ไม่เห็นก็ไม่ดีใจ เห็นเธอรอนาย นายจะดีใจ เห็นเธออยู่ข้างๆผู้ชายคนอื่นจะไม่ดีใจ นายเองอยากทำอะไรมากมายกับเธอ อยากได้เธอ ให้เธอเป็นของนายคนเดียว " “ ไม่ใช่ ” ปริพลตัดคำเรื่องแนวคิดเกี่ยวกับของขรรค์ชัย ขรรค์ชัยเหมือนจะหายกังวล รู้สึกว่าสิ่งที่ขรรค์ชัยพูดไม่เกี่ยวกับตนเอง เสียงเย็นชา เหมือนมีด้วยความงง " ผมไม่ได้รู้สึกแบบนี้กับหล่อน แค่ไม่เกียจ สิ่งที่นายพูด ผมไม่ได้คิด " ให้เธอเป็นเพื่อนกับคุณยายก็พอ ไม่มีความแตกต่างอะไร " มันเป็นเพราะนายขาดความรู้สึก ... " ขรรค์ชัยนั่งอยู่ในห้องน้ำ เห็นโทรศัพท์ที่ดับไป โชคร้ายจริงๆ มาไม่มีแบตตอนนี้ ปิดเครื่องเอง เรื่องที่เขาอยากรู้ เขายังพูดไม่จบเลย ปริพลไม่เหมือนกับคนปกติตรงนี้เขามีความรู้สึกช้ากับผู้หญิง เขาต้องให้คนมาแนะนำมาสอน ก็เช่นตอนนี่ สิ่งที่เขาบอกว่าชอบเป็นการชอบของคนปกติ ปริพลไม่ได้คิดมากประมาณเก้าสิบเปอร์เซ็น แต่เริ่มจากขรรค์ชัยพูดแนวคิดเกี่ยวกับความรัก เขาก็เริ่มคิดแล้ว