ตอนที่39 แสดงความเป็นเจ้าของ

ต๭นที่39 แสดงความเป็นเจ้าของ สี่ชั่วโมงก่อน ตอนที่กมิดาออกจากอพาร์ตเมนต์ของปริพล เขาเข้าไปในห้องนอนหยิบของ เห็นสร้อยคอของกมิดาบนเตียง โทรศัพท์บ้านขรรค์ชัยก็โทรก็รับสาย ข้างนั้นนอนไม่รู้ฟ้า ยังได้ยินเสียงของผู้หญิงที่นอนอยู่ข้างๆ " พี่ปริพล เช้าขนาดนี้โทรมาทำไม ทำลายฝันดีของคนอื่น " " นายแน่ใจนะว่สสิ่งที่นายพูดเป็นความรู้สึกของคนปกติ ? " " ผมพูดอะไร ? " ขรรค์ชัยหันไปอีกข้าง กว่าจะหาสติกลับตัว " โอ้ อันนั้นหรอ 90%ฮะ " ปริพลเงียบ แล้วพูดประโยคที่ขรรค์ชัยเสียดายไม่ได้โหลดไว้ " ผมชอบกมิดา " ขรรค์ชัยตอบเฉยๆ แล้วผ่านสมองถึงจะกระโดดจากเตียง " นาย ... นายพูดอะไรนะ ? อีก ... อีกครั้งสิ " เขากดอัดเสียง มือสั่นไปหมด ปริพลไม่ได้สนใจเขา ถามตรงๆ " ขั้นต่อไปต้องทำอะไร ? " ถ้าไม่ใช่รู้จักกันนานขนาดนี้ คนปกติคงไม่รู้ว่าสิ่งที่ปริพลถามคืออะไร ไม่มีหัวไม่มีหาง แต่บนโลกนี้ คนที่รู้ปริพลที่สุด ก็คือภุชงค์ รู้เขามากกว่าตนเองอีก ภุชงค์ตื่นเต้นมาก " ก็แสดงความเป็นเจ้าของไง " ผู้ชายคนหนึ่งชอบผู้หญิงคนหนึ่ง วิธีที่ง่ายที่สุด และเหมาะกับปริพลมากที่สุด ก็คือใช้อำนาจของเขาตัดโอกาสของผู้ชายคนอื่น แล้วค่อยๆจีบ " นายอย่าวางสาย นายพูดอีกรอบสิ ที่ว่าชอบกมิดา ... ปริพล !!!! ไอ่บ้าเอ้ย ! " …… ตอนนี้เสียงถ่ายรูปและเครื่องถ่ายภาพจะวางอยู่บนหน้ากมิดาแล้ว ทำให้เธอรู้สึกไม่รู้จะทำยังไง ตอนแรกๆ เป็นแค่เรื่องธรรมดา แต่พอปริพลมาถึงตรงนี้ ก็กลายเป็นเรื่องใหญ่แล้ว เขายังถือสร้อยคอของเธอ พูดอย่างสงบว่า เธอทิ้งไว้ในห้องนอน อยากทำอะไร ? ตอนที่จะเอาสร้อยคอคืน กมิดารู้สึกว่ามือของตนเองหนักเป็นกี่พันตัน " ขอบ... ขอบคุณนะ " เธอกัดฟันพูด ปริพลรวยขนาดนี้ เขาคืนสร้อยคอเธอก็สามารถออกไปได้ แต่หลังจากนั้นละ เธอต้องทำยังไง ? แต่ปริพลเหมือนยังไม่รีบกลับ " คุณเมื่อกี้บอกว่าสร้อยคออยู่ในห้องนอน พวกคุณอยู่ด้วยกันหรอ ? " มีนักข่าวถามอย่างกล้าๆกลัวๆ " ไม่ครับ " ปริพลมองกมิดา ประโยคนี้ยังพูดไม่จบ จันทร์สุดาที่อยู่ข้างๆก็ยิ้มอย่างถูกใจ คนอย่างปริพล จะสนใจนักแสดงแบบกมิดาได้ยังไง ? แค่เล่นเอง ยังอยากให้เขายอมรับเธอต่อหน้าประชาชนหรอ ? ก็แค่กิ๊กเอง แต่หลังจากนั้นสี่ปี เสียงของปริพลก็กดความวุ่นวายในงาน " หล่อนอยู่กับคุณยายของผมก่อน " กับคุณยายของปริพล หัวหน้าครอบครัวที่มีอำนาจมากที่สุดในตระกูลพิชารัตน์ นี่ก็ถือว่าตระกูลพิชารัตน์ยอมรับกมิดาแล้วหรือ ? นักข่าวใจร้อนมาก ครั้งนี้กว่าจะมีข่าวดังขนาดนี้ ปริพลเป็นเจ้าชายม้าขาวของผู้หญิงในเมืองซี เป็นแฟนกับนักแสดงที่มีข่าวไม่ดีติดตัว จะมีการประจารในอินเตอร์เน็ตแน่นอน เห็นสภาพของปริพลไม่เหมือนเมื่อก่อน นักข่าวทั้งหลายก็ถามคำถามทุกอย่างที่อยากจะถามได้ ปริพลจะตอบบ้างไม่ตอบบ้าง ทุกครั้งที่ปริพลตอบคำถาม ใจของกมิดาก็สั่นไปครั้ง ตอนที่ถามถึงเรื่องแต่งงานกับครรภ์ก่อนแต่งงาน ปริพลขมวดคิ้ว สีหน้าเย็นชา "คำถามนี้ตอบไม่ได้ " นี้เป็นฝันหรือเปล่า ? หรือไม่ก็ปริพลบ้าไปแล้ว ตอนนี้ก็เกินเวลาที่จัดแล้ว ยามมาเตือนให้ทุกคนออกไป ผู้ช่วยของปริพลก็ไปช่วย พากมิดากลับไป จันทร์สุดายืนอยู่ข้างๆ กำมือ ใบหน้าที่ก้มไว้เต็มไปด้วยความแค้น …… " นายเมื่อกี้ทำไมต้องพูดแบบนั้น ? " ในรถมีเสียงของกมิดาดังขึ้น พร้อมด้วยความโกรธและงง เธอเป็นบุคคลสาธารณะ ต่อไปก็ต้องเดินทางนี้ ไม่ว่าปริพลจะมีจุดประสงค์ใดๆ แต่พูดตามใจแบบนี้ สำหรับเธอไม่ดีเลย " เอาบัตรประชาชนมาไหม ? สำนาวทะเบียนบ้านอยู่ในอพาร์ตเมนต์ของเธอหรือเปล่า ? " “อะไรนะ ？” กมิดาอื้ง "ถามพวกนี้ทำไม ? " " ไปจดทะเบียน " " จดทะเบียนอะไร ? " " ทะเบียนสมรส " " เอ่อ ? " หางเสียงของเธอจะยาวไปถึงขอบฟ้าแล้ว " แต่ง ... แต่งงาน ... " เห็นปริพลใบหน้าจริงจัง ไม่ได้ล้อเล่น กมิดากลืนประโยคว่า นายล้อเล่นหรือเปล่า " คุณปริพล พวกเราต้องปรึกษากันก่อน ? ต้องปรึกษาตั้งนานแล้ว ถ้าตนเองทำอะไรให้เขาเข้าใจผิด ก็ต้องคุยให้ชัดเจน การแต่งงานไม่ใช่เกม เธอเป็นนักแสดง ตั้งนานแล้วที่จะเตรียมตัวไม่แต่งงานหรือแต่งช้ามีลูกช้า ถึงจะเป็นปริพลก็ไม่ใช่จะเป็นคู่ที่ดีต่อเธอ “ ได้ ” ปริพลตอบ แล้วพูดกับคนขับรถว่าไปอพาร์ตเมนต์ของเธอ " ไหนบอกว่าจะปรึกษากันไง ? " " ไปปรึกษากันในอพาร์ตเมนต์ของเธอ แล้วไปหยิบสิ่งของจำเป็นที่จะไปทำทะเบียน ตอนบ่ายผมยังมีประชุมอีก " นี้พูดชิวจัง นี้นายรู้ไหมว่าแต่งงานเป็นอะไร ? กมิดาตอนนี้คิดว่า แต่งงานในความหมายของเธอกับความหมายของปริพลไม่เหมือนกัน ถึงอพาร์ตเมนต์ กมิดาเปิดประตู ปริพลไม่เกรงใจใครเลย เดินเข้าไปในห้องเหมือนตนเองเป็นเจ้าของ กมิดาไม่ค่อยอยู่ในบ้าน ส่วนใหญ่จะไปออกงานกับรุ่นพี่ ตรงนี้เป็นแค่ห้องเช่า ดังนั้นเครื่องใช้ในบ้านจะเรียบง่าย ในถังขยะนอกจากเศษกระดาษไม่มีอะไรอีก " ตรงนี้มีแค่น้ำ ดื่มไหม ? " ปริพลพยักหน้า มองไปทางรูปถ่ายครอบครัวบนโต๊ะ เด็กผู้หญิงขี่อยู่บนไหล่ของคุณพ่อ ยิ้มจนเห็นลักยิ้ม ฟันตลกมาก ฟันหายไปซี่หนึ่ง เหมือนคนแก่มาก " ตอนถ่ายรูป ฉันล้มพอดี พอดีว่าฟันซี่นั้นขยับได้ ก็หักไป ... " กมิดาอายแล้วอธิบาย ส่งน้ำให้เขา "ไม่รู้ว่าดื่นได้ไหม ดื่มไปเถอะ " ตรงนี้ไม่ค่อยมีคนมา ยังไงก็เพิ่งกลับมากไม่นาน สิ่งของอะไรยังไม่ได้จัด ห้องรับแขกยังมีกล่องหลายกล่องอยู่ เห็นสายตาของปริพลมองไป กมิดาพูด ก่อนที่ฉันไปต่างประเทศ ของฝากไว้กับเพื่อน เพิ่งส่งมาไม่นาน ไม่มีเวลามาจัด " " ไม่ต้องจัดแล้ว ตอนบ่ายให้ปมุตขนไป " น้ำเสียงของเขามีการบังคับ กมิดาถึงจะนึกได้ว่าเขามาทำอะไร