ตอนที่ 47 ความไม่เป็นธรรม

ต๭นที่ 47 ความไม่เป็นธรรม คำพูดของภุชงค์ทำให้กมิดาสงสัยตั้งแต่คดีในตอนนั้น “คุณพยายามจะพูดอะไร?หรือเป็นเพียงการคาดเดา” ถ้าหากไม่มีหลักฐานถ้าเป็นจากการคาดเดาเธอก็ไม่อาจจะเต็มใจเชื่อว่าคดีในตอนนั้นเป็นความอยุติธรรมเกิดขึ้น เป็นเพราะคดีในตอนนั้นตระกูลธนทรัพย์ได้จ่ายค่าคดีนั้นไปถึงสองชีวิตและบ้านย่าของตัวเองถึงตอนนี้แม้แต่ตัวเองก็ไม่คบหากับใคร “แน่นอนว่าไม่ได้คาดเดา”ภุชงค์ยกแก้วน้ำบนโต๊ะขึ้นแล้วดื่มไปอึกหนึ่งดูเหมือนจะลังเลเล็กน้อยทำไมถึงพูดแบบนี้เขาพูดด้วยเสียงลึก“ผู้จัดการของโรงงานแซร์กวงในปีนั้นเป็นผู้จัดจำหน่ายของบริษัทอุตสาหกรรมไวน์ จีแอม จำกัดเขาเป็นหนึ่งในไม่กี่คนที่ไม่ได้เข้าร่วมในการร้องเรียนลายเซ็นต์ของคุณอาวรพลในปีนั้นเขากล่าวว่าไวน์ชุดนั้นไม่ได้ถูกส่งจากเมืองซีไวน์ชุดนั้นถูกส่งจากเมืองหลวงจากโรงงานกลั่นสุราที่ไม่รู้จัก”ลูกศิษย์ของกมิดาหดตัวลงอย่างกะทันหัน“คุณพูดว่าอะไรนะ?” “แต่ไวน์ชุดนั้นฉลากเขียนติดไว้ว่าเป็นของบริษัทอุตสาหกรรมไวน์ จีแอม จำกัดตรวจสอบก็ไม่แน่ชัดในเวลานั้นผู้จัดจำหน่ายก็มีปัญหากับคุณอาวรพลแต่ละคนก็ไม่มีใครสนใจในความเป็นจริง” “แล้วแรงบันดาลใจล่ะ?”กมิดาแยกความคิดออกมาพูดอย่างลังเล”มีแรงจูงใจอยู่ข้อหนึ่งเบื้องหลังพยายามทำร้ายพ่อของฉันเพราะอะไร?” “สูตรลับของตระกูลธนทรัพย์”ภุชงค์พูดคำนี้ออกมาใบหน้าของกมิดาก็ตึงเครียดขึ้นมา ทำทุกอย่างเพื่อสูตรลับของบริษัทอุตสาหกรรมไวน์ จีแอม จำกัดหรือไม่? “ฉันก็ไม่เคยได้ยินพ่อบอกว่ามีสูตรลับอะไรนะ” “อุตสาหกรรมครอบครัวที่สามารถสืบทอดมาได้นานขนาดนี้ไม่น่าจะไม่มีสูตรลับความลับของการบ่มไวน์อาจจะมีมานานแล้วแต่คุณอาวรพลอาจจะไม่ทันได้บอกคุณหรือบางทีเขาอาจจะบอกใบ้คุณแต่คุณอาจจะไม่ได้ใส่ใจ” กมิดาเงียบไปสองสามวินาทีและยังรู้สึกว่าเรื่องสูตรลับนั้นดูไร้สารเกินไป“มันเป็นไปไม่ได้ถ้าพวกเขาต้องการสูตรลับจริงๆทำไมต้องทำลายครอบครัวของฉัน?ตอนนี้ก็ไม่มีใครรู้สูตรลับนั่นผลแบบนี้ไม่ตรงกับแรงจูงใจของคุณ” “แต่หลังจากที่ล้มคู่แข่งที่แข็งแกร่งอย่างบริษัทอุตสาหกรรมไวน์ จีแอม จำกัดสัดส่วนทางการตลาดที่ว่างลงคุณเคยนับหรือไม่ว่าใครได้ผลประโยชน์มากที่สุด?” ภุชงค์อดทนวิเคราะห์ข้อมูลที่ได้รับจากผู้ดูแลผลประโยชน์ของเขาเขามอบข้อมูลที่อยู่ในมือของเขาให้ผู้หญิงที่ยังตกอยู่ในอาการตกใจ “บริษัทDing.จำกัด?” สายตาของภุชงค์ถูกขังอยู่ในตารางการวิเคราะห์ส่วนแบ่งทางการตลาดส่วนที่ใหญ่ที่สุดของแผนภูมิวงกลมคือเปรียบเทียบระหว่างสามปีที่ผ่านมากลุ่มบริษัทDing.จำกัดยึดส่วนแบ่งที่ว่างหลังจากที่บริษัทอุตสาหกรรมไวน์ จีแอม จำกัดถอนตัวออกจากตลาดด้วยความไม่พอใจอย่างรวดเร็ว แต่ไม่เพียงแค่นั้นผู้จัดจำหน่ายที่ร่วมกันผลักดันพ่อของเธอตอนนี้80%พวกเขาก็ไปทำงานให้กับบริษัทDing.จำกัดและเครื่องดื่มในการตลาดตอนนี้เกือบทุกแบรนย่อยเป็นของบริษัทDing.จำกัดซึ่งอาจจะกล่าวได้ว่าไม่มีบริษัทใดที่จะสามารถต่อต้านการผูกขาดของเขาได้ “เมื่อสามปีที่แล้วบริษัทDing.จำกัดเป็นคู่แข่งที่สำคัญของบริษัทอุตสาหกรรมไวน์ จีแอม จำกัดไม่ว่าจากมุมมองของการส่งเสริมบรรจุภัณฑ์หรือภูมิหลังที่แข็งแกร่งบริษัทDing.จำกัดมีแรงผลักดันมากกว่าบริษัทอุตสาหกรรมไวน์ จีแอม จำกัดแต่ในแง่การตอบรับของตลาดอุตสาหกรรมไวน์ของบริษัทDing.จำกัดไม่สามารถเข้าถึงความนิยมของผู้คนได้ดังนั้นจึงพบปัญหาคอขวดในการยึดตลาด” กมิดารับฟังการวิเคราะห์ของภุชงค์และตกอยู่ในความเงียบนาน ไม่ใช่เพราะการวิเคราะห์ของภุชงค์ที่ซับซ้อนแต่เป็นเพราะเธอจำได้ทันทีว่าเมื่อเธอกลับบ้านหลังจากการถ่ายทำภาพยนตร์เธอก็เห็นฉากที่ผู้จัดการของบริษัทDing.จำกัดในตอนนั้นกับพ่อของเธอกำลังเถียงกันในห้องหนังสือ พอจะจำได้ว่าในเวลานั้นเป็นเรื่องของความร่วมมือของสองบริษัท การพูดคุยดูเป็นที่ไม่พอใจแต่หลังจากนั้นไม่นานมีบางอย่างเกิดขึ้นกับตระกูลปรียนิตย์ “แต่ที่คุณพูดมาเกี่ยวข้องอะไรกับตระกูลพิชารัตน์?”กวิดากำลังคิดเกี่ยวกับปัญหานี้ สีหน้าของภุชงค์ก็นิ่งและลังเลคิ้วขมวด “ในตอนนั้นผู้จัดจำหน่ายได้ลงนามในคำร้องร่วมกันร้องเรียนคุณอาวรพลเรื่องการทุจริตและการติดสินบนว่ากันว่าเป็นความช่วยเหลือของราเชน ราเชนเป็นผู้ดูแลสมาคมควบคุมคุณภาพการดื่มในภูมิภาคJiangnanและยังเป็นสามีของลูกพี่ลูกน้องของปริพล”พูดถึงตอนนี้ภุชงค์ก็หยุดชั่วขณะและดูสีหน้าของกวิดา คิ้วของกวิดาแข็งนิ่งไม่รู้ว่าเธอคิดอะไร เขาลังเลอยู่ครู่หนึ่งและพูดต่อไปว่า”หลังจากคุณอาวรพลเข้าไปเราไม่ได้คิดอะไรหลายวิธีทนายความยังบอกว่าตราบใดเรื่องนี้ยังไม่ผ่านไปเรื่องต่างๆก็ยังสามารถควบคุมได้อย่างไรก็ตามในการประชุมแก้ไของค์กรระดับภูมิภาคที่จัดขึ้นโดยวันนีย์ในปีนั้นได้ยกเรื่องนี้ขึ้นมาเลยไม่สามารถจัดการได้” “ดังนั้นคุณก็ต้องอยู่ห่างจากตระกูลพิชารัตน์หน่อย” เมื่อพูดคำนี้ภุชงค์ก็ลดเสียงของเขาลง เขามีความรู้สึกผิดต่อกวิดาและเป็นห่วงมากแม้ว่าการเลิกราไม่เป็นที่น่าพอใจเขาก็ยังหวังว่าเธอจะปล่อยวางความขุ่นเคืองใจและเชื่อเขาอีกครั้งอย่าดื้อรั้นอย่าเดินไปในทางที่เขาไม่สามารถควบคุมได้ถ้าในกรณีที่เกิดอะไรขึ้นในวันหนึ่งเขาจะไม่สามารถทำอะไรได้ กวิดาเงียบอยู่ตลอดคิ้วของเธอยังไม่คลายออกแล้วก็พูดออกมาเบาๆ “ขอบคุณที่พูดมาเยอะขนาดนี้และก็ขอบคุณที่เป็นห่วงบ้านของฉันสำหรับเรื่องของตระกูลธนทรัพย์หลังจากนี้ฉันจะหาวิธีที่ชัดเจนเองคุณไม่ต้องเข้ามาแทรกแซกแล้วเพราะทั้งหมดมันก็ไม่ได้เกี่ยวอะไรกับคุณ” “คุณพูดอะไร?”ภุชงค์ขมวดคิ้ว”คุณอาวรพลฝากคุณไว้กับฉัน ฉันจะไม่สนใจได้อย่างไร” “รับหน้าที่?”กวิดายกคิ้วและดวงตาที่เย็นชา”ภุชงค์คุณดูถูกตัวเองมาก พ่อของฉันคงคาดไม่ถึงว่าคุณจะเป็นคนที่น่าขยะแขยงแบบนี้ถ้าเขารู้คงไม่ยกหน้าที่นี้ให้บางทีคุณอาจจะต้องนอนโรงพยาบาลไปตลอดชีวิต” เธอไม่ได้พูดเรื่องนี้ด้วยความโกรธเพียงแต่เธอรู้ว่าพ่อของเธอเป็นคนที่มือสั้นถ้าเขารู้ภุชงค์มีเหรอที่จะได้มานั่งคุยกับเธอตรงนี้? ภุชงค์ถูกสายตาของกวิดามองด้วยความเย็นชา ใช่เธอพูดถูกตัวเองมีนิสัยอะไรแบบนี้? “ดาเรื่องนั้นเป็นความผิดของฉัน ฉันไม่ขอให้เธอยกโทษให้แต่เรื่องนี้ขอให้อยู่ห่างจากปริพลถ้าตอนนั้นเขามีส่วนเกี่ยวข้องกับตระกูลพิชารัตน์จริงๆคุณและเขาจะเป็นอย่างไรต่อไปในอนาคต?” ผู้ชายอย่างปริพลไม่มีขาดแคลนเงินทองมีบางสิ่งที่สามารถทำให้หัวใจของผู้หญิงร่วงลงพื้นกวิดาดูแข็งแกร่งและเป็นอิสระแต่ในความเป็นจริงผู้หญิงที่มีหัวใจเล็กๆก็ต้องการที่จะมีที่ยึดเหนี่ยวเป็นต้นไม้ใหญ่แต่ท้ายที่สุดคนที่โดนทำร้ายจะเป็นตัวของเธอเอง มีข่าวลือมากมายในบริษัทแม้ว่ากวิดาจะไม่เชื่อเขาที่บอกเกี่ยวกับปริพลอย่างไรก็ตามถึงแม้เขาสองคนจะยังไม่ได้เป็นอะไรกันแต่ถ้าไม่รีบตัดไฟแต่ต้นลมหลังจากนี้อาจจะไม่แน่ใจ เขาใคร่ครวญอยู่นานเกี่ยวกับเรื่องนี้แต่ลืมไปว่าเขาเองเมื่อไม่นานมานี้ก็คือคนที่ทำร้ายกวิดาเช่นกันเธอสามารถเชื่อคำพูดของเขาได้แต่เธอจะไม่สามารถทำตามที่เขาพูด “นี่เป็นเรื่องของฉันไม่เกี่ยวอะไรกับคุณ”