ตอนที่ 61 คู่รักเก่ากลับมา

ต๭นที่ 61 คู่รักเก่ากลับมา แอนดี้ไม่ได้คาดหวังกับการถ่ายทำครั้งนี้ตั้งแต่แรก ตอนแรกแผนการถ่ายทำของหงส์ขาวดำนำเสนอโดยแผนกโฆษณา และมีการเกี่ยวข้องกับการออกแบบของเธอครั้งนี้ เข้าใจง่าย ฉะนั้นแม้ว่าปาณีศามีการแสดงแบบนี้ เธอไม่รู้สึกแปลกใจ แต่ดูการแสดงเหมือนกันสองรอบจะรู้สึกเลี่ยน กมิดากับปาณีศาเป็นแค่นักแสดง สำหรับนักแสดงจะไม่ได้ให้พวกเธอมีความคิดสร้างสรรค์อะไรมากมาย ฉะนั้นการสัมภาษณืครั้งนี้ใครมากก่อนได้ก่อน ปาณิศาเข้าใจถึงจะหาเหตุผลไปก่อน แอนดี้ยืนอยู่ข้างถือคาปูชิโน่ที่ผู้ช่วยเพิ่งซื้อและแอบสังเกตสีหน้าของปาณิศา เหมือนยั่วยุกว่าปกติ “อาจารย์ดนตรี ช่วยเปิดเพลงเต้นให้หน่อย” เสียงกมิดาพูดขึ้นมา แต่สิ่งที่เกิดขึ้นในเวลาต่อไปทำให้ทุกคนตกใจหมดเลย แม้ว่าแอนดี้เหมือนรู้ว่ากมิดาจะทำอะไร แต่ตามหลักแล้วเพื่อรักษาหน้าตาจะไม่ทำแบบนี้ เมื่อเห็นชุดเดรสสีดำฉีดถึงเอว เธอถึงจะรู้สึกต้องทำการรู้จักกับเขาใหม่แล้ว เสาเต้นอยู่ตรงกลาง กมิดาใส่ชุดเดรสที่ฉีดถึงเอว จับเสาด้วยมือเดียว ทำท่านั่งลงก่อน ร่างกายที่ออกแนวเป็น S ค่อย ๆ ยืนขึ้น ในขณะเดียวกันอีกมือหนึ่งรูดจากต้นขามาที่หน้าอก ทำให้ทุกคนตกใจ เธอเปลี่ยนแนวการแสดงจากเมื่อก่อน ขาเรียวของเธอล็อกท่อเหล็กไว้ เธอเหมือนผีเสื้อดำที่เต้นรอบเสา มีเสน่ห์มาก กมิดาตื่นเต้นในใจ ครั้งแรกที่เธอเห็นการแสดงแบบนี้ในกองถ่าย แม้ว่าการเต้นกับเสาไม่ใช่สิ่งที่เธอถนัด แต่ตอนฝึกซ้อม เธอตั้งใจเรียนและเต้นได้ดี บริษัทให้เธอมีลักษณะบริสุทธิ์ต่อหน้าทีวี ถึงจะไม่ได้ใช้ความสามารถพิเศษนี้ ตอนนี้สถานการณ์บังคับ เธอถึงจะต้องทำแบบนี้ ในสายตาของแอนดี้เต็มไปด้วยความชื่นชม การเต้นรำหงส์ขาวบริสุทธิ์ ถ้าเพิ่มเพียงแค่การเต้นรำของหงส์ขาวดำนั้น ที่จริงไม่มีความคิดสร้างสรรค์เลย แค่เป็นการตีความตามตัวอักษรของเครื่องประดับชุดนั้น ถ้ามันเป็นการแสดงที่เสน่ลพร้อมกับบริสุทธ์ะ？ นั้นก็กลายเป็นการทดสอบ สิ่งที่ทำให้เธอดีใจคือ ผีเสื้อสีดำที่ต่อหน้าเธอ เขาเข้าใจความหมายของเครื่องประดับชุดนี้ เมื่อจบการเต้นรำ เธอจบการแสดงครั้นนี้โดยการเต้นลอยรอบเสาและก้มหน้าขอบคุณ เสียงปรบมือดังสนั่น แอนดี้อดปรกมือไม่ได้ กมิดาตื่นเต้นในใจ แม้ว่าได้ยินเสียงปรบมือขนาดนี้ เธอยังคงตื่นเต้น ถ้ายังไม่ได้ทำสัญญา ไม่ว่าการแสดงหรือความคิดเห็นใด ๆ ก็ไม่สามารถเชื่อได้ เดินไปข้างหน้ามีสิ่งที่ไม่รู้อีกมากมาย มีใครจะทำไม่ดีกับเธอ ไม่มีใครรู้ถึง “ผลประกาศพวกเราจะทำการพิจารณาแล้วแจ้งอีกครั้ง ขอบคุณการแสดงของทั้งสองท่าน” แอนดี้หลังจากได้จับมือกับกาณิศาแล้วมองไปที่กณิดา การแสดงวันนี้จบโดยเธอกางแขนกอดกันโดยท่าที่แปลก ๆ คำตอบเหมือนชัดเจน การแสดงของกณิดาถูกใจแอนดี้มากกว่า “ถ้าคืนนี้ว่าง เรานัดกินข้าวกัน กณิดามาด้วยไหม？” แอนดี้มองไปที่กณิดา “ไม่เป็น ฉันต้องกลับไปบอก พี่ขวัญก่อน” เพื่อนเก่าเจอกัน ตัวเองก็ไม่ต้องไปแทรกเข้าไปดีกว่า ปฏิเสธแล้ว เธอใส่แว่นกันแดดแล้วเดินออกไปข้างนอกคนเดียว หลังจากกณิดาเดินออกไปแล้ว แอนดี้มาสังเกตปาณิศา ท่าทางไม่ใช่มีความสุขเหมือนเพื่อนสนิทที่ไม่เจอกันนาน เธอกอดแขนมองไปที่ปาณิศา “พูดมาแล้ว ครั้งนี้ทำไมกลับมา？” ถ้าไม่ใช่ผู้ช่วยโทรหาเธอเมื่อเช้านี้ เธอยังไม่รู้ว่าการสัมภาษณ์ครั้งนี้ทำไมมีคนนี้เพิ่มมา เธอสัมภาษณ์เองก็แค่มาให้เห็น เธอตรวจสอบกณิดาแล้ว รู้สึกเหมาะกับชุดเครื่องประดับครั้งนี้ ฉะนั้นไม่ได้ตั้งอะไรไว้ หงส์จูบครั้งนี้แค่เป็นการทดสอบเล็ก ๆ คาดไม่ถึงมีปาณิศาเข้ามาด้วย ตามความสามารถเธอ สามารถที่จะเป็นตัวแทนของIsmaiได้เลย แต่เธอมาสัมภาษณ์ที่นี่ ทำให้คนแปลกใจ ปาณิศาจับเสื้อนอกโดยทำท่าไม่ตั้งใจ สายตามองไปที่คนที่เพิ่งเดินออกไป “อยู่ต่างประเทศจนเบื่อแล้ว อีกอย่างตอนคุณปูยังอยู่ ก็อยากจะให้ฉันกลับมา” “อยากมา” แอนดี้พิงที่เสา “คนอย่างเธอ กลับมาเพื่อปริพลชัด ๆ ยังจะไม่ยอมรับ？” “แอนดี้ เธอคิดมากไปแล้ว” น้ำเสียงที่พูดอย่างเบาไม่มีอะไร แต่รู้สึกเย็นชา เหมือนคนอื่นคิดมากไปแล้วตัวเองไม่ถือ “จริงหรือ？” แอนดี้เปลี่ยนท่า ยื่นแบบตามสบาย “บังเอิญจัง เธอเพิ่งกลับมาถึงก็ได้เจอกิ๊กของปริพลแล้วเป็นคู่แข่งในการทำงาน” เธอกับปาณิศาเป็นเพื่อนกันหลายปี ไม่ใช่เพื่อนสนิด แต่เป็นเพื่อนที่พอเข้าใจเขาสำหรับเพื่อนน้อยอย่างปาณิศา เมื่อได้ยินความว่ากิ๊ก ใจของปาณิศารู้สึกหยุดเต้นสักพัก หันหน้าออกไป “แค่บังเอิญ” ไม่รอแอนดี้ตอบกลับมา ปาณิศาใส่ส้นสูงเดินออกห่างระหว่างกันครึ่งเมตร เหมือนระวังอะไร “แอนดี้ คืนนี้ฉันมีธุระ ฉะนั้นไม่ได้กินข้าวกับเธอแล้วน่ะ ครั้นหน้าฉันเลี้ยงเธอเอง” แอนดี้รู้นินัยของปาณิศา ตอนนี้ไม่รีบ มองไปที่เธอ “ยังไง เพิ่งกลับมา มีเรื่องอะไรสำคัญหรือ？” “แอนดี้ บางทีเธอไม่ควรยุ่งกับเรื่องคนอื่นมากเกินไป ฉันกับเธอก็ไม่ได้ถือว่าเป็นเพื่อนสนิทมากนะ?” ผู้หญิงที่อยู่ต่อหน้ามองไปที่เธอ สายตาเหมือนมีความรู้สึกดูถูก เสียงเดินรองเท้าส้นสูงยิ่งเดินยิ่งไกลจนหายไป ผู้ช่วยมองไปที่อาจารย์ตัวเอง สีหน้าไม่ได้เปลี่ยน ๅ“ครู เธอพูดอย่างนี้กับเธอ เธอไม่โกรธหรือ？” อยู่กับอาจารย์ตั้งนาน ครั้งแรกที่เห็นครูคุยกับผู้หญิงดีอย่างนี้แม้ว่าพูดไม่ดีก็ไม่โกรธ ทำให้ไม่เข้าใจมาก แอนดี้ยกคิ้วขึ้น หางตามองไปที่ผู้ช่วยน้อยที่สูงหนึ่งเมตรแปด “โกรธกับผู้หญิง นี่ละที่ทำไมเธอยังโสดถึงทุกวันนี้” ผู้ช่วยรุดหัวมองไปที่อาจารย์แล้วทำหน้างง นี่กับที่ฉันโสดเกี่ยวอะไรด้วย？ ในที่จอดรถใต้บริษัท Ismai มีรถสีน้ำเงินเทาจอดอยู่ที่มุมมืด มีเสียงดังขึ้นมาจากรถ “นายครับ ปมุตบอกว่าไปที่สนามบินไม่เจอคุณหญิงปาณิศา”