ตอนที่ 64 ใจของผู้หญิง

ต๭นที่ 64 ใจของผู้หญิง “เธออธิบายกับฉันทำไมละ？” ภายในรถได้ยินเสียงยุงดังขึ้นอย่างเบา ๆ กมิดาก้มหัวลง และหลีกเลี่ยงสายตาของปริพล เธอรู้สึกไม่สบายใจนิดหน่อย แต่เธอยังไม่ได้ทำอะไรเลย มากสุดแค่คิดเรื่องความรักของทั้งสองคนที่โตมาด้วยกัน ปฎิกิริยาของปริพลนั้นไม่คาดคิดจริง ๆ “ฉันคิดว่าเธอต้องการฟัง” ทัศนคติของปริพลค่อนข้างแข็ง และไม่ให้กมิดามีโอกาสพูดเลย เธอเพิ่งอยากจะพูดออกจากปาก แต่ลังเลสักครู่ สุดท้ายก็กลืนกลับไป ต่อหน้าผู้ชายคนนี้ ตัวเองคิดอะไรรู้หมดเลย ไม่ว่าจะพูดอะไรหรือทำอะไร เขาแค่มองมาก็รู้แล้ว จะโกหกยังยากเลย และผลของการโกหกไม่อยากให้คิดถึงเลย ฉะนั้นเงียบไว้ดีกว่า อย่างไรก็ตาม เมื่อได้นึกถึงคำที่เขาอธิบาย ในใจได้รู้สึกหวาน ๆ หน่อย “ฟังเพลงอะไร？” ทันใดนั้นปริพลเข้าใกล้ เธอตั้งตัวไม่ทัน เขาหยิบหูฟังข้างหนึ่งเข้าไปในหูของตัวเอง เมื่อเธอได้ตั้งตัวแล้ว รู้สึกในรถอึดอัดใจไปหลายนาที ปริพลค่อย ๆ เอาหูฟังลง มองไปที่กมิดาและยิ้ม ในหูฟังไม่มีเสียงอะไรเลย นี่คือโกหกตัวเอง？ “ฉันเพิ่งปิดเพลงไป” กมิดาหน้าแดง รีบแย่งหูฟังจากมือของปริพลมา แต่ปริพลยังคงเต็มไปด้วยความสนใจ ดังนั้นตลอดทางที่ผ่านมาเธอได้ยินทุกอย่างที่พูด แม้ว่าปริพลเป็นคนขึ้เล่น แต่กับใจผู้หญิงที่เปลี่ยนไปมาตลอดเวลา เขาเข้าใจดี ผู้หญิงเป็นคนที่ปากไม่ตรงกับใจ กมิดาก็เหมือนกัน ดังนั้นหัวข้อที่เขาเพิ่งจบลงจึงต้องนำขึ้นมาคุยอีกครั้ง “ถ้าเธอมีคำถามอะไรเกี่ยวกับฉันกับปาณิศา ฉันยินดีที่จะตอบเธอ” “ไม่มี” “จริงหรือ？” ปริพลได้เปลี่ยนท่านั่ง อยู่ในรถธุรกิจนี้นั่งอย่างสบาย ครึ่งตัวพิงที่เก้าอี้หนังแท้ สายตามองไปที่ใบหน้าของกมิดาที่สวยงาม พอได้มองไปที่ดวงตาเธอแล้ว เธอได้หลีกเลี่ยงอย่างชัดเจน ในระยะเวลาไม่นาน เสียงหญิงสาวน้อยได้ดังขึ้น “ก็ได้ เธอให้ฉันคิดก่อนนะ” ในเที่ยวบนภายในประเทศจากออสเตรเลีย มีหญิงสาวใส่กางเกงยีนส์สีน้ำเงิน เสื้อสเวตเตอร์สีขาว และมีเสื้อกั๊กลายห่านสีเหลือง เธอถอดแว่นกันแดดออก หาที่นั้งของตัวเองเรียบร้อยแล้ว ค่อย ๆ ถอดเสื้อกั๊กออกอัดใส่กระเป๋าของเธอแล้ว ได้ขยับคอไปมาและนั่งอย่างเรียบร้อย หญิงสาวมัดหัวจุก ถอดแว่นดำออกแล้วเห็นหน้าที่น่ารักกลม ๆ ดวงตาที่สดใสทำให้คนรู้สึกน่าสงสาร ดูเหมือนไม่เคยออกมาสังคม “ที่รัก ฉันเพิ่งขึ้นเครื่องมา เดี๋ยวส่งหมายเลขเครื่องให้น่ะ อย่าลืมมารับฉันหน่อยนะ” หน้าตากับเสียงที่หวาน ๆ คู่กัน ทำให้คนฟังแล้วสบาย ภายในเครื่องมีชายหนุ่มไม่น้อยหันมามอง และมองด้วยสายตาที่เป็นมิตร เพิ่งปิดเครื่องไป ก็ได้ยินเสียงผู้ชาย“สวัสดีครับ” เธอเงยหน้ามองไปที่ชายข้าง ๆ เธอ สวมชุดจั๊มสูทเหมือนมาพักผ่อน และสีผมเป็นสีเหลือง ดูแล้วก็รู้ว่าตั้งใจแต่งตัวมา ในมุมมองของเธอ คนอย่างนี้ส่วนใหญ่ไม่ใช่เจ้าชู้ก็คือเกย์ ตอบด้วยคำว่า “อื่ม” อย่างเย็นชา และสวมแว่นกันแดดหลับตาพักผ่อนเป็นการตอบกลับที่ดีที่สุดสำหรับเขาแล้ว “คนสวยเป็นคนจีน？พูดภาษาจีนได้？” สาวงามไม่ได้หยิ่งน่ะ แค่เป็นวิธีป้องกันตัวสำหรับเจอครั้งแรกกับคนที่มีความรู้สึกไม่ดี นี่คือการตีความจิตใจของผู้หญิงของขรรค์ชัย คนสวยคนนี้บอกว่าเป็นคนสวยก็ใช่ แต่บอกว่าเป็นสาวน่ารักเหมาะสมกว่า “ไม่” คำตอบอย่างเย็นชา ขรรค์ชัยลังเลสักครู่ นี่เข้าใจผิดกันใหญ่แล้ว “ถ้าเธออารมณ์ไม่ดี ฉันยินดีที่จะรับฟังน่ะ” ตอบมาเป็นภาษาอังกฤษ์แล้ว นั้นเขาก็ตอบเป็นภาษาอังกฤษสำเนียงลอนดอนอย่างชัดเจน ไม่ผิดที่เรียนมา อย่างไรก็ตามเด็กผู้หญิงงคนนั้นลากแว่นกันแดดลง จ้องเขา“เธอไม่พูดอะไรมาไม่มีใครคิดว่าเธอเป็นใบ้” พูดยังไม่จบคำพูดอยู่ในลำคอ พูดก็ไม่ใช่ไม่พูดก็ไม่ใช่ ขรรค์ชัยครั้งแรกเจอแบบนี้ เดี๋ยวนี้ เล่นกับสาวยากขนาดนี้หรือ มีเสียวหัวเราะเบา ๆ ดังขึ้นมา ขรรค์ชัยแค่ได้ยินเสียงนี้ก็รู้ว่าเป็นสาวสวยที่มีเสน่ห์ หันหัวไปมองจริง ๆ ด้วย ผ่านทางเดินมองมาที่ขรรค์ชัยที่นั่งอยู่แถวเดียวกัน เป็นผู้หญิงที่ใส่ชุดเครสสีแดงเซ็กซี่ เธอจับผมช้อหนึ่งมาที่หน้าอก ริมฝีปากแดงของเธอยกขึ้น สายตายังไม่ได้มองไปที่ขรรค์ชัย แต่มองไปที่ทั้งตัวของเธอรู้สึกมีเสนห์อย่างแรง “สาวน้อยอาจจะเหนื่อยแล้ว เธอจะไปรบกวนทำไมละ？” เสียงแบบนี้ทำให้คนฟังรู้สึกสดชื่น ขรรค์ชัยขยับไหล่ ทำท่าไม่สนใจ สายตามองไปที่สาวสวย “ไม่รู้ว่าคนสวยอยากจะให้ฉันรบกวนไหม?” “สิบหกชั่วโมง มีเวลาว่างตั้งเยอะ ไม่น่ามีปัญหาอะไร” “เสียดายจัง” ขรรค์ชัยอุทาน สาวสวยอึ้งไปพัก รอยยิ้มแข็งที่มุมปาก “เป็นอะไรหรือ?” “รู้สึกเสียดาย ที่หลังจากสิบหกชั่วโมงผ่านไปแล้วไม่สามารถที่จะคุยกับคนสวยแล้ว” ท่าทีชัดเจน ขรรค์ชัยไม่ใช่เกย์ เขาเป็นคนเจ้าชู้ สาวสวยหัวเราะเยาะ ชนแก้วไวน์กันผ่านทางเดิน เสียงแก้วชนกันอย่างน่าฟัง ขรรค์ชัยไม่ใช่คนที่เจอปัญหาจะชอบท้าทาย ฉะนั้นกับสาวน้อยที่อยู่ข้าง ๆ ไม่ได้ใส่ใจ ในโลกนี้ไม่ใช่ทุกคนจะชอบเรา เขายอมรับความจริงนี้ได้มากกว่าคนอื่น และเลือกที่จะอยู่กับคนที่ชอบเรา ที่นั่งที่อยู่ข้างเขาอยู่ใกล้หน้าตา เธอใส่แว่นกันแดดไว้สายตาของเธอออกจากพวกเขา ค่อย ๆ หลับตาไป มุมปากยกขึ้นยิ้มเล็กน้อย ผู้ชายแบบนี้มีอยู่อีกเยอะ สองวันเจอคนหนึ่ง คิดว่าตัวเองมีเงินก็หวังที่จะยุ่งกับผู้หญิงทุกคน ซวยจริง นั่งเครื่องสิบหกชั่วโมงยังจะต้องหายใจที่เดียวกับคนอย่างนี้…... เมื่อกมิดาและปริพลกลับไปถึงคอนโดฟ้ารดาก็ตึกแล้ว คุณย่ายังนั่งหลับที่โซฟาและมีผ้าห่มคลุมไว้ เพิ่งเข้ามาบ้านจากระยะไกลก็เห็นแล้ว “คุณชาย คุณหญิง พวกเธอกลับมาสักที ในหม้อยังมีซุป ฉันไปเอามาให้คุณหญิงน่ะ” ประโยคนี้พูดไม่ถูกสถานการณ์เลย กมิดาเข้ามายังไม่ทันถอดเสื้อคลุมออก คุณย่านอนอยู่บนโซฟา คุณชายยังไม่ทันเปลี่ยนรองเท้า สิ่งที่ต้องทำยังไม่ทันทำก็รีบให้คุณหญิงไปดื่มซุป อย่างนี้ไม่สมควรเลย ปริพลสีหน้าเย็นลงไปหน่อย แต่โดนคำพูดของกมิดาขัดขวางไว้ กลัวเขาไปดุคนรับใช้ทำให้คุณย่าตื่น