ตอนที่ 8 1.8 ล้าน

ต๭นที่ 8 1.8 ล้าน ทนาย ? ทนายมาที่นี่ทำอะไร ? ไป๋เฟิงหันกลับมา กดเสียงต่ำลงขมวดคิ้วพูดกับฉันว่า ： “ เธอหาทนายแล้วเหรอ ? ” “ เปล่านะ ” ฉันพูดพร้อมส่ายหัว ฉันก็อยากจะไปหาทนายนะ แต่ก็ต้องให้เวลาฉันด้วยสิ ！ ไป๋เฟิงมองฉันด้วยสายตาลังเลสงสัย เห็นได้ชัดว่าไม่เชื่อที่ฉันพูดเลย สำหรับฉันแล้ว ถึงเขาไม่เชื่อฉันก็ไม่สำคัญอีกแล้ว “ คุณไป๋เฟิงอยู่ไหม ? ” หลังจากที่ทนายยืนมองอยู่หน้าประตูชั่วครู่ สายตาจับจ้องไปที่ไป๋เฟิง ในห้องนี้ ก็มีแค่เขาที่เป็นผู้ชายเท่านั้น “ อยู่ ” เป็นไปได้ว่าจะกลัวทนายอยู่บ้าง ไป๋เฟิงเลยล่อยฉัน เดินไปทางนั้น ทนายเฉินยื่นนามบัตรให้เขาก่อนหลังจากนั้นจึงยื่นเอกสารไปให้เขาหนึ่งชุด “ นี่เป็นจดหมายดำเนินคดีของคุณหลินย่งถิง จากที่คุณไปขีดรถของเขา เขาจะเรียกร้องค่าเสียหายจากคุณ นี่เป็นใบเสร็จของบริษัทประกันภัยยังมีใบรับรองของบริษัทซ่อมรถยนต์ต่างชาติ ถ้าคุณไม่สามารถชดใช้ค่าเสียหาย 1,807,654 หยวนภายในเวลาที่กำหนด คุณลู่มีสิทธิ์ดำเนินการกับคุณตามกฎหมาย ” 1.8 ล้าน ? ในขณะที่เหม่อนั้น ฉันคิดว่าฉันฟังผิดไป ชั่วชีวิตนี้ ฉันยังไม่เคยทำเงินได้มากขนาดนี้เลยนะ ก็ยากที่จะไม่ตกใจล่ะนะ ไป๋เฟิงตกตะลึงอยู่ตรงนั้น เป็นเวลานานที่สติยังไม่กลับมา หลังจากทนายเฉินพูดจบก็จากไป หลังจากไป๋เฟิงเห็นเอกสารในมือเดินเข้ามาก็โยนของให้ฉัน “ เป็นแกทำความเสียหาย แกก็ชดใช้เองสิ ！รถอะไรแม่งแค่รอยขีดข่วนกับรอยบุบนิดหน่อยจะใช้เงินตั้ง 1.8 ล้านกว่าวะ ? ! ” ไป๋เฟิงนั่งไปบนเก้าอี้ด้านข้าง นวดขมับตัวเองอย่างเอาเป็นเอาตาย ดูแล้วคงจะกังวลสุดๆเลย แต่สีหน้าของฉันกลับผิดหวังหดหู่ ด้านบนบอกว่าไป๋เฟิงถีบรถเขาจนพัง แต่เกี่ยวอะไรกับฉันล่ะ ? “ ไม่ได้เกี่ยวอะไรกับฉันสักหน่อย ฉันไม่รู้เรื่อง ” ฉันก็วางของไว้บนโต๊ะ ไม่คิดจะรับเรื่องนี้ ล้อเล่นหน่า 1.8 ล้าน จนฉันตายก็ใช้ไม่หมดหรอกนะ ！ ไป๋เฟิงหัวเราะเย็นชา มองมาที่ฉันแล้วพูดว่า ： “ ก็รถของผู้ชายที่เธอนั่งไปวันนั้นไง ตอนนี้เธอยังจะบอกกับฉันว่าไม่รู้เรื่องไหม ? ถ้าไม่ใช่เพราะเธอ ฉันจะโกรธจนไปพังรถเขาไหม ? เงินตรงนี้ฉันจะไม่ออกสักสตางค์แดงเดียวเลย เธอหาเรื่องใส่ตัวเองนะ ! ” “ แม่ง ไป๋เฟิงนายมันไม่ใช่คน ！” น้อยมากที่ฉันจะสบถคำหยาบ โกรธมากที่สุดก็แค่ด่าในใจก็จบ แต่ตอนนี้ฉันทนไม่ไหวแล้วจริงๆ “ ฉันจะบอกนายให้นะ สู้ฉันอย่ากับนายรับภาระหนี้สินครึ่งหนึ่ง ก็ไม่ต้องไปชดใช้กับนายด้วยแล้ว ！” ถ้ารู้ก่อนว่าฉันจะต้องแต่งงานกับผู้ชายแบบนี้ ในตอนแรกฉันควรจะตาสว่างสักหน่อยจริงๆ สายตาของไป๋เฟิงเปลี่ยนไปเยือกเย็น หัวเราะใส่ฉันอย่างประหลาด เห็นท่าทางเขาแบบนี้แล้ว ฉันรู้สึกว่าเขาต้องคิดอะไรไม่ดีอยู่แน่ๆ แล้วก็จริงๆด้วย พอเขาเอ่ยปากก็ทำให้ฉันรู้สึกถึงความชั่วร้ายได้เพียงอย่างเดียวเท่านั้น “ สู้ไปนอนกับเขาอีกครั้ง ให้เขาไม่ต้องรับผิดชอบ กลับกันดูท่าทางเขาแล้ว ก็ไม่น่าจะขาดเงินนักหรอก ” ฟางฟางที่พยักหน้าอย่างต่อเนื่องอยู่ข้างๆ ดูเหมือนว่าจะเห็นด้วยมากๆกับวิธีของไป๋เฟิง 2 แม่ลูกคู่นี้ ไม่ใช่ความชั่วร้ายทั่วไปเลยจริงๆ ！ “ ไป๋เฟิงนายยังเป็นผู้ชายอยู่ไหม ? คำพูดที่พูดออกมาจากปากนายนี่นะ ！ นายสวมเขาให้ตัวเองก็ยังมีความสุขอยู่ได้จริงๆ ！เป็นผู้ชายที่ไม่ได้เรื่องเลยจริงๆ ในใจก็บิดเบือน ” ฉันพูดพร้อมยิ้มอย่างเย็นชา คาดว่าน่าจะทิ่มแทงความเจ็บปวดของไป๋เฟิง เขายืนขึ้นตบฉัน ฉันรองรับอารมณ์เขาซะแล้วสิ ทำไมต้องมาถูกเขาตบแบบนี้ ก็โง่ซะจริงๆเลย ผู้ชายเหรอ ไม่ว่าจะทำหรือไม่ทำ แต่มีที่ที่หนึ่ง อย่างนั้นก็อ่อนแอที่สุด กลับกันฉันไม่เคยคาดหวังให้ไป๋เฟิงดีกับฉันเลย ถีบเท้าออกไปข้างหนึ่ง เตะไปตรงนั้นของไป๋เฟิงเต็มแรง