ตอนที่16 ลับคมกรงเล็บของลูกแมวป่า

ต๭นที่16 ลับคมกรงเล็บของลูกแมวป่า ด้านข้างเขา ก็เป็นนางแบบสาวของสังกัด 18 line คนนั้น เหลยอินอิน เหลยอินอินใช้หน้าอกหน้าใจของตัวเสียดสีเขาอยู่บ่อยครั้ง ภาพนี้ที่ฉันเห็นก็รู้สึกตาร้อน ฉันอดสงสัยไม่ได้ ที่หลินย่งถิงปรากฏตัวนี้เพื่อลบล้างข่าวลือให้สงเจ๋อ “ ท่านประธานลู่ ท่านจะช่วยคนที่ตกอยู่ในที่นั่งลำบากจริงๆเหรอ ” สงเจ๋อยิ้มแล้วเดินเข้าไป พูดกับหลินย่งถิงประโยคหนึ่งอย่างมีนัยยะ ความคิดนี้ เหมือนฉันไม่มีผิดเลยจริงๆ หลินย่งถิงยิ้ม ไม่ยอมรับแต่ก็ไม่ได้ปฏิเสธ เหมือนว่าข่าวลือและคำใส่ร้ายเหล่านี้ไม่มีผลกระทบอะไรกับเขาเลย สายตามองมาทางฉัน : “ รสปากของท่านประธานสงในช่วงนี้รับรสน้อยมาก ” แม่งเอ๊ย ระบุชัดเจนว่าฉันเทียบสาวหน้าอกใหญ่ที่นั่งข้างเขาไม่ได้เลย ！ฉันค้อนเขาเล็กน้อย ไม่แยแสเขา ！ สำหรับเขาที่ผิวเผินแบบนี้ ฉันไม่จำเป็นต้องอธิบายความตั้งใจของฉัน ！ สงเจ๋อมองฉันแวบหนึ่ง ยกยิ้มมุมปาก ： “ อย่ามองที่ท่าที ลูกแมวน้อยอย่างนี้ กรงเล็บแหลมคมทีเดียว ” พูดๆอยู่ก็พาฉันเข้ามานั่ง ฉันแปลกใจ สงเจ๋อเขาท่าทางไม่เหมือนทางการเลย อย่างน้อยเขาก็มองฉันทะลุปรุโปร่งแล้ว ฉันคิดว่าความกดดันของตัวเองจะอยู่แค่ที่บริษัท แต่เขามองออกแล้ว “ ผู้หญิงเหรอ ต้องเถื่อนหน่อยถึงจะมีรสชาติ โดยเฉพาะในเวลาที่.... ” หลินย่งถิงพูดเบาๆ สายตาตกลงมาที่ฉันอีกครั้ง ฉันรู้สึกว่าเขาพูดอย่างมีนัยยะแอบแฝง เพราะสายตาของเขา เร่าร้อนเกินไปแล้วจริงๆ ดูเหมือนจะเตือนฉันเรื่องคืนนั้น คิดถึงเงื่อนไขที่เขาเอ่ยกับฉันในวันนั้น ฉันก็หน้าแดงเลย บนโลกใบนี้มีคนแบบนั้นอยู่ คำไม่กี่คำกระตุ้นความรู้สึกในใจฉัน หลินย่งถิงเป็นหนึ่งคนในกลุ่มนั้น “ ใบหน้าเธอทำไมแดงขนาดนั้น ? ” สงเจ๋อยิ่งเติมเชื้อเพลิงยังถามฉันอย่างนี้อีก “ ร้อนนิดหน่อยน่ะ ” ฉันพูดๆไปงั้น สงเจ๋อก็ให้คนมาเปิดแอร์ “ ประธานสงนี่มีน้ำใจจริงๆนะคะ ” เหลยอินอินที่อยู่ด้านข้าง พูดประโยคนี้ด้วยน้ำเสียงแปลกๆ เรื่องนี้ฉันมั่นใจว่าที่ข่าวบันเทิงรายงานเป็นเรื่องจริง ถึงแม้ว่ารูปด้านบนจะไม่ชัดเจน แต่ด้านข้างของใบหน้าเหลยอินอินถ่ายได้อย่างชัดเจน แต่บนรูปด้านข้างเขาเบลอรูปผู้ชายข้างๆ ดังนั้นเป็นไปได้ว่าเธอถูกสงเจ๋อปฏิเสธเอาซะแล้ว ถึงว่าคำพูดที่พูดออกมาถึงได้น้ำเสียงเหยียดหยันอย่างนั้น สงเจ๋อก็ไม่ได้อยากจะสนใจเขา สั่งอาหารมาเพิ่มให้ฉันครั้งแล้วครั้งเล่า นอกจากฉันแล้ว ผู้หญิงคนอื่นๆก็คีบอาหารให้ผู้ชาย ฉันนั้นไม่ต้องพูดถึงเลย ดื่มกินไปอย่างสงบเสงี่ยม เพราะตอนนี้ทั้งเนื้อทั้งตัวของฉันมีเงินแค่ไม่กี่สิบหยวน ถ้าไม่ถือโอกาสกินซะ ฉันกลัวว่าตัวเองจะเอาตัวไม่รอด จนสุดท้ายแล้วเหมือนว่าฉันดื่มน้ำเยอะเกินไปเลยแอบปวดปัสสาวะ เห็นผู้ชายที่นั่งดื่มเหล้าอยู่นั้น ฉันเอ่ยปากอย่างสำนึกผิด แต่อั้นอยู่นานก็ทนไม่ไหว ลุกจากที่นั่ง ในตอนนั้นหลินย่งถิงที่ยืนอยู่ฝั่งตรงข้ามก็ลุกขึ้น “ ฉันไปห้องน้ำสักครู่นะคะ ” พูดจบสายตาก็มองมาที่ฉันแล้วพูดยิ้มๆว่า ：” ไปด้วยไหม ? ” ด้วยกันบ้านนายสิ ！ ผู้ฟังก็เริ่มส่งเสียงหวีดร้อง “ ท่านประธานลู่ ท่านจะไปห้องน้ำกับสาวน้อยจะทำอะไรกัน แต่เป็นคนของประธานสงนะ ” “ ใช่ๆ ถ้าท่านจะพาไปก็พานางแบบสาวไปสิ ” ฉันไม่อยากจะสนใจพวกเขา เดินออกไป ใครให้ฉันอั้นไม่อยู่แล้วล่ะ ทางเดินมีลมพัดมา ที่ปวดปัสสาวะก็ยิ่งหนักหน่วงกว่าเดิม ฉันยิ่งรีบเร่งเดินไปทางห้องนั้น ด้านหลังกลับมีเสียงหลินย่งถิงดังมา “ เธอเป็นอะไรกับสงเจ๋อ ? ”