ตอนที่ 22 เขาเป็นดั่งพระเจ้ามาโปรด

ต๭นที่ 22 เขาเป็นดั่งพระเจ้ามาโปรด ฉันพยายามต่อสู้อย่างสุดชีวิต ขัดขืนอยู่นาน จนในที่สุดแรงที่มีก็หมดลง ฉันต้องยอมแพ้อย่างสิ้นหวัง ฉันไม่เคยคิดมาก่อนเลยว่า เรื่องบ้าๆแบบนี้จะมาเกิดขึ้นกับฉัน มิหนำซ้ำยังถูกกระทำจากผู้ชายถึงสี่คน นี่มันเป็นเรื่องเลวร้ายกว่าเรื่องทั้งหมดที่ไป๋เฟิงเคยทำกับฉันเป็นร้อยเป็นพันเท่า “ ป้อนยาเข้าไปหนึ่งเม็ดก่อน แล้วรอสักแป้บจะทำให้ยิ่งสนุกมากขึ้น”ไออ้วนบีบปากของฉันและเอายายัดใส่เข้าไป ฉันรู้ได้ทันทีว่ายานี้มันคือยาอะไร และยาหนึ่งเม็ดได้ตกลงไปในท้องของฉันเรียบร้อยแล้ว ขณะนั้นใจของฉันด้านชาไปหมด เมื่อลองจินตนาการว่า อีกเดี๋ยวฉันก็จะต้องกลายเป็นหญิงสำส่อนที่ตกอยู่ภายใต้ร่างของชายโสโครกถึงสี่คนแล้วนั้น ฉันก็รู้สึกหมดอาลัยตายอยากขึ้นมาทันที ถึงขั้นมีความคิดอยากจะกัดลิ้นตัวเองให้ตายไปซะ ก็คงจะดีกว่าต้องมาอยู่ตกในสภาพแบบนี้ พวกมันรูดซิปของฉันลง และเสื้อผ้าของฉันก็ถูกถอดไปแล้วครึ่งหนึ่ง และในเวลานี้เอง ฉันได้ยินเสียรถดังมาจากระยะไกล และก็เป็นรถคันนั้น นั่นก็คือรถคันที่ฉันพยายามจะส่งสัญญาณไปให้เขาเพื่อขอความช่วยเหลือนั่นเอง คิดไม่ถึงเลยว่า ตอนนั้นเขาจะเห็นฉันจริงๆ และในที่สุดเขาก็มาถึงในช่วงเวลาที่สำคัญมาก ชายทั้งสี่คนตกใจจนทำอะไรไม่ถูก ไออ้วนรีบลุกขึ้นออกจากตัวฉัน มองไปข้างหน้าอย่างกระสับกระส่าย หลินย่งถิงลงจากรถ พอพวกมันเห็นว่าหลินย่งถิงมาคนเดียว ชายกลุ่มนี้ก็รู้สึกโล่งใจขึ้นมาทันที พร้อมกำหมัดแน่น และเดินเข้าไปหาหลินย่งถิงด้วยรอยยิ้มที่มั่นใจ ฉันรีบแกะเชือกที่มัดเท้าของฉันอยู่ออก เก็บเสื้อผ้ามาใส่ แค่เห็นหลิยย่งถิงฉันก็รู้สึกมีความหวังขึ้นมาทันที ฉันฉวยโอกาสที่ชายพวกนั้นไม่ทันมอง รีบวิ่งไปหลบอยู่ที่ข้างหลังของหลินย่งถิง เห้อ รู้สึกปลอดภัยขึ้นมาหน่อย หลินย่งถิงหันมาหาฉัน“เธอรีบขึ้นไปบนรถก่อน” ฉันรู้สึกอึ้ง และไม่เคลื่อนไหวใดๆ เขามาช่วยฉันด้วยตัวคนเดียวมันก็อันตรายมากพอแล้ว ยังต้องมาปะทะกับชายรูปร่างกำยำถึงสี่คน ฉันไม่สามารถทิ้งเขาไว้ตรงนี้คนเดียวได้จริงๆ！ “รีบไปซะ อย่ามายืนขวางมือขวางเท้าอยู่ตรงนี้” เห็นฉันไม่ยอมไปสักที หลินย่งถิงเริ่มรู้สึกรำคาญ ฉันรู้สึกเวียนหัวนิดหน่อย น่าจะเป็นเพราะยากำลังออกฤทธิ์ หากฉันยังอยู่ตรงนี้ต่อไป ไม่เพียงแต่จะช่วยอะไรหลินย่งถิงไม่ได้ แต่จะทำให้เขายิ่งเหนื่อยกว่าเดิมและแถมจะทำให้ตัวเองต้องตกอยู่ในอันตรายอีกด้วย พอคิดๆดูแล้ว ฉันเชื่อฟังเขาและขึ้นไปบนรถก่อนจะดีกว่า ในรถเปิดแอร์เย็นฉ่ำ เมื่อได้โดนแอร์เย็นๆร่างกายที่พึ่งจะร้อนผ่าวมาเมื่อสักครู่ก็รู้สึกสบายขึ้นมาก ฉันมองออกไปนอกรถอย่างจดจ่อ ชายสี่คนนั้นพุ่งเข้าหาหลินย่งถิงพร้อมๆกัน เดิมทีฉันคิดว่าหลินย่งถิงคงสู้ไม่ได้ เพราะพวกมันมีจำนวนมากกว่า แต่ทว่าหมัดของหลินย่งถิงทำให้ชายทั้งหมดนั้นล้มลงไปนอนกองกับพื้นอย่างราบคราบ ผ่านไปไม่นาน ตำรวจก็มาถึง จับชายทั้งสี่คนนั้นไป จริงๆแล้วจะต้องมาสอบปากคำฉันด้วย แต่หลินย่งถิงก็ได้จัดการแทนฉันไปเรียบร้อยแล้ว เพราะอากาศที่ร้อนมาก และเสื้อของฉันก็ถูกฉีกขาดเกือบหมดแล้ว เขาคงไม่อยากให้ตำรวจมาเห็นฉันในสภาพนี้ มองดูตัวเองในกระจกรถ เห็นเสื้อผ้าที่ยับยู่ยี่ เต็มไปด้วยดินโคลน สายตาทั้งคู่เริ่มเบลอ หน้าก็เริ่มแดง เหมือนคนที่เหือดกระหายและมีความต้องการอยู่ตลอดเวลา หลินย่งถิงเดินมาที่รถ พอขึ้นมาบนรถ เขาแอบสะดุ้งเล็กน้อยเพราะแอร์เย็นมาก ฉันได้ปรับแอร์รถให้เย็นที่สุด เพราะฉันร้อน ร้อนมากๆ ร้อนเหมือนมีไฟสุมอยู่ข้างในหนึ่งกองและรู้สึกว่าต้องรีบเอามันออกไป หลินย่งถิงหันมามองฉัน ตอนนั้นฉันรู้สึกปากแห้งมาก ก็เลยเลียริมฝีปากไปมา เขาโน้มตัวมาใกล้ๆฉัน ใกล้จนฉันสามารถสัมผัสได้ถึงลมหายใจของเขา ลมหายใจที่พรั่งพลูออกมาด้วยโฮร์โมนเพศชายที่เร้าร้อนพุ่งออกมารดหน้าฉัน ฉันกลืนน้ำลายด้วยความยากลำบาก “เอ่อ นายมีน้ำมั้ย？” “มีสิ”ฉันเห็นเพียงแค่ริมฝีปากที่อวบอิ่มของเขา กับมือทั้งสองที่จับศรีษะของฉันไว้ แล้วจูบฉันอย่างร้อนแรง โดยที่ฉันไม่ทันได้ตั้งตัว ริมฝีปากของเขาทั้งนุ่มและเย็น ฉันรู้ว่านี่มันเป็นการล่วงเกินฉัน แต่ฉันก็ไม่รู้ว่าทำไมฉันถึงไม่ขัดขืน มันอาจจะเป็นเพราะฤทธิ์ยาที่ฉันกินเข้าไป หรืออาจจะเป็นความต้องการจากส่วนลึกของฉันเองก็ได้ ฉันก็ไม่แน่ใจเหมือนกัน แต่ตอนนี้ฉันกำลังมึนเมาอยู่ในจูบนี้ ฉันรู้สึกว่าหลินย่งถิงหายใจแรงขึ้นเรื่อยๆ จนในที่สุดเขาก็หยุดจูบฉัน และเริ่มทำอย่างอื่น