ตอนที่28 ฉันไม่ใช่ผู้หญิงของเธอสักหน่อย

ต๭นที่28 ฉันไม่ใช่ผู้หญิงของเธอสักหน่อย ท้องของผู้หญิงดูโค้งนูนนิดหน่อย ดูเหมือนจะท้องได้สามสี่เดือนแล้ว หลินย่งถิงคอยประคองเธอ ท่าทางดูระมัดระวังอย่างมาก ผู้หญิงคนนี้ เป็นอะไรกับเขานะ？ใช่ผู้หญิงคนที่พูดเข้ามาในโทรศัพท์เมื่อตอนเช้ารึเปล่า？ ฉันไม่คิดเลยว่า จะมาเจอภาพแบบนี้ ในหัวคิดวุ่นวายไปหมด ฉันไม่ต้องการให้เขาเห็นฉัน ตอนนี้ฉันจึงไม่สนใจอะไรแล้ว คิดแค่ว่าทำยังไงก็ได้เพื่อไม่ให้เขาเห็นฉัน ฉันจึงเอนหัวลงมาซบไหล่ของสงเจ๋อพิงไปที่ตัวเขาแล้วเดินต่อไปข้างหน้า ฉันเดินชิดฝั่งนึง หลินย่งถิงเดินชิดอีกฝั่งนึง แม้เราจะเดินสวนทางกัน แต่แค่ฉันหลบดีดี หลินย่งถิงก็จะไม่เห็นฉันแน่ เพราะจริงๆแล้วเราก็ไม่ได้สนิทอะไรกันมาก จึงไม่จำเป็นต้องเจอกัน จากตรงนี้ไปถึงห้องพักผู้ป่วยเป็นระยะทางแค่สั้นๆ แต่ฉันกลับรู้สึก เหมือนไกลเป็นหมื่นลี้ พอมาถึงห้องพักผู้ป่วย ขาของฉันก็อ่อนแรง บ้าจริง ทำไมฉันถึงได้ขี้ขลาดขนาดนี้นะ？เห็นหลินย่งถิงแล้วทำไมฉันต้องหลบด้วย？！หรือเป็นเพราะฉันค้างเงินเค้างั้นหรอ？ “ฉันจะไปซื้อโจ้กให้เธอ เธอดื่มน้ำก่อนแล้วค่อยเอนลงนอน อีกเดี๋ยวพยาบาลจะมาเจาะสายให้น้ำเกลือเธอ ถ้ามีเรื่องอะไรให้โทรหาฉัน” พอเขาพูดเสร็จก็เดินออกจากห้องไป จะว่าไป แม้ภายนอกของสงเจ๋อจะดูเป็นคนไม่เอาไหน แต่จริงๆแล้วก็รู้จักดูแลเอาใจใส่คนอื่นเป็นเหมือนกันนะ หลังจากดื่มน้ำร้อนไปหนึ่งแก้ว ฉันก็รู้สึกสบายขึ้นมาหน่อย และก็งีบหลับไป เนื่องจากเมื่อคืนพักผ่อนไม่เต็มที่ บวกกับเมื่อครู่ที่ปวดมากจนไร้เรี่ยวแรง ตอนนี้เลยง่วงจนทนไม่ไหว เสียงคนเปิดประตูเดินเข้ามา ฉันคิดว่าพยาบาลคงมาแล้ว ฉันไม่ได้ลืมตา แต่หลังจากนั้นไม่นาน กลับรู้สึกแปลกๆ พยาบาลมาแล้วก็น่าจะต้องใส่สายน้ำเกลือให้ฉันสิ และเสียงเดินของพยาบาลก็ไม่น่าจะดังขนาดนี้ด้วย พอลืมตาขึ้น นี่ไม่ใช่พยาบาล แต่เป็นหลินย่งถิง ใบหน้าของเขาไม่แสดงออกถึงความรู้สึกใดๆ และกลับทำให้ฉันรู้สึกกดดันมากๆด้วย “นายมาได้ยังไง？”ฉันถาม หรือว่าฉันถอยหลังไปนิดหน่อยเลยทำให้เขาเห็นฉันเข้า！ จะว่าขี้ขลาดก็ขี้ขลาดเถอะ เพราะฉันก็ไม่รู้เหมือนกันว่าทำไม พอฉันเห็นหลินย่งถิงฉันก็รู้สึกกลัวขึ้นมา “เธอไม่สบายตรงไหน？”หลินย่งถิงถามด้วยเสียงขรึม นี่เขาเป็นห่วงฉันหรอ？ แค่ประโยคเดียว กลับทำให้ใจของฉันว้าวุ่นไปหมด แต่ ฉันเกลียดความรู้สึกนี้ เกลียดตัวเองที่อ่อนไหวง่ายแบบนี้ หลินย่งถิงก็เปรีบเหมือนฝิ่นที่ดูเหมือนจะดีแต่นำไปสู่ความตาย เขาทำให้ฉันรู้สึกถึงความอันตรายถึงชีวิต ฉันเป็นผู้หญิงที่พึ่งจะหย่ากับสามี ควรออกห่างจากผู้ชายประเภทนี้จะดีที่สุด ฉันมองหลินย่งถิงด้วยสีหน้าเย็นชา พูดเสียงเบาๆ“ฉันจะไม่สบายตรงไหนก็ไม่เกี่ยวอะไรกับนาย？เจ้าหนี้ไม่จำเป็นต้องเป็นห่วงสุขภาพของลูกหนี้” “แต่ถ้าเธอตายตอนนี้ แล้วใครจะคืนเงินให้ฉันล่ะ” หลินย่งถิงยักคิ้วแล้วพูด ปากเสีย เขาสิที่จะตายตอนนี้ คนอย่างฉันยังต้องอยู่อีกเป็นร้อยปี！ “ก็บอกแล้วไงว่าเงินที่ฉันค้างน่ะยังไงฉันก็คืนนายแน่ ถ้านายว่างมากก็เอาเวลาไปดูแลผู้หญิงของนายเถอะ ไม่ต้องมายืนขัดหูขัดตาฉันอยู่ตรงนี้！” “ผู้หญิงของฉัน？”หลินย่งถิงมองมาที่ฉันและเลื่อนสายตาขึ้นลงเหมือนกำลังคิดทะลึ่งอะไรอยู่ ไปหาเมียนายนู่น ฉันไม่ใช่ผู้หญิงของนาย！ เหมือนมีไฟกองใหญ่สุมอยู่ในใจของฉัน ฉันพูดด้วยเสียงดุใส่หลินย่งถิง“ก็ผู้หญิงที่อยู่ในห้องนายตอนเช้าแล้วก็ผู้หญิงท้องโตที่นายพึ่งจะประคองมาไงล่ะจะเป็นพ่อคนอยู่แล้ว ยังจะบ้าผู้หญิงไปทั่ว นายมันก็คือผู้ชายไร้น้ำยาคนนึง！” หลินย่งถิงจ้องมองฉันอยู่พักใหญ่ สายตาแบบนี้ ทำให้ฉันรู้สึกกระสับกระส่าย เขาจะด่าฉันชุดใหญ่มั้ย หรือจะให้ฉันคืนเงินตอนนี้เลยหรือเปล่า？ แค่ลองคิดคิดดู ก็รู้สึกเครียดแล้ว หลังจากเงียบไปนาน หลินย่งถิงก้มตัวลงมาใกล้ฉัน พูดด้วยน้ำเสียงที่น่าหลงไหลว่า “เธอหึงฉันหรอ？”