ตอนที่29 คุณถามภรรยาผมได้

อ๙ที่29 คุณถามภรรยาผมได้ ห้ะ อะไรนะ หึง เนี่ยนะ？ เหอะๆ ฉันอยากจะหัวเราะดังๆ ฉันกับหลินย่งถิงไม่มีความสัมพันธ์อะไรกันสักนิด แล้วทำไมฉันจะต้องหึงด้วยล่ะ？ แต่ถึงจะหึง ยังไงเขาก็ไม่ตกมาถึงฉันหรอก แต่ทว่า เมื่อเขาเข้ามาใกล้เกินไป ก็ทำให้ฉันรู้สึกว้าวุ่นเหลือเกิน ใจเต้นเร็วจนควบคุมไม่ได้ “นายคิดมากเกินไปแล้วล่ะ ฉันแค่เป็นห่วงเรื่องนั้นของนายน่ะ กลัวว่าวันไหนนายหมดแรงขึ้นมา จะนอนช้อกตายคาเตียงโดยไม่รู้ตัว เพราะฉันยังไม่ได้คืนเงินนายไงล่ะ ”ฉันกัดฟันพูด “ฉันจะมีแรงหรือไม่มีแรง เธอไม่รู้หรอ？”เขาเข้ามาใกล้ฉันกว่าเดิม แล้วกัดที่หูของฉันเบาๆ ล้ำเส้นเกินไปจนฉันสั่นไปทั้งตัว รู้สึกเหมือนถูกไฟช้อต และตอนนี้ ตัวของเขาก็แทบจะแนบชิดติดฉันไปทั้งตัวแล้ว ครึ่งตัวของเค้าเข้ามาอยู่บนเตียงแล้ว แม้มือของเขาจะค้ำอยู่ที่หัวเตียง แต่ก็ยังทับฉันจนฉันรู้สึกอึดอัดมากอยู่ดี ผู้ชายคนนี้ ทำไมตัวถึงได้หนักขนาดนี้เนี่ย？ “นายออกไปได้แล้ว ฉันหายใจไม่ออกจนจะตายอยู่แล้ว”ฉันพยายามผลักเขาออก แต่ไม่ขยับสักนิด เขายิ้มน้อยยิ้มใหญ่ แต่ไม่พูดอะไร และตัวก็ไม่ขยับด้วย “นี่ คุณผู้ชายคะ คุณกำลังทำอะไรคะ？”เสียงเคร่งขรึมดังมาจากประตูทางเข้า ฉันหันไปมอง พี่พยาบาลยกถาดน้ำเกลือเข้ามา มองหลินย่งถิงด้วยสีหน้าสงสัย ช่วยด้วยค่ะ！ “พี่พยาบาลคะ ผู้ชายคนนี้สติไม่ดีค่ะ ช่วยไล่เขาออกไปที！”ฉันรีบพูด แต่ผ่านไปเป็นเวลานาน พยาบาลก็ยังไม่ไล่เขาออกไปสักที เมื่อฉันสังเกต ถึงได้รู้ว่าพยาบาลมองหลินย่งถิงด้วยสายตาแห่งความหลงไหลลักษณะแบบนี้ คงไม่ใช่หลงไหลเสน่ห์ของหลินย่งถิงใช่มั้ย？ โชคดีที่หลินย่งถิงรู้ว่าต้องทำตัวยังไงเมื่ออยู่ต่อหน้าคนอื่น ขยับออกจากตัวฉันแล้วออกไปยืนข้างๆ สีหน้าท่าทางดูเป็นปกติธรรมชาติ เหมือนก่อนหน้านี้ไม่ได้มีอะไรเกิดขึ้นเลย เลวจริงๆ เมื่อก่อนฉันคิดว่าคนแบบไป๋เฟิงต้องถูกเรียกว่าสัตว์เดรัจฉานตัวพ่อแต่ตอนนี้ พอมาเทียบกับหลินย่งถิงแล้ว ไปเฟิงก็ตกอันดับไปทันที！ “สวัสดีค่ะคุณผู้ชาย ฉันจะเจาะน้ำเกลือให้คนไข้ รบกวนคุณช่วยไปนั่งทางนู้นได้มั้ยคะ？” แม้แต่น้ำเสียงของพยาบาลก็เปลี่ยนเป็นนุ่มนวลอ่อนโยนไปแล้ว เหมือนเป็นคนละคนกับตอนเดินเข้ามา หลินย่งถิงหยิบแฟ้มประวัติผู้ป่วยจากหัวเตียงของฉันและเดินไปนั่งอ่าน พี่พยาบาลแอบมองหลินย่งถิงตลอดเวลา ฉันล่ะกลัวว่าเขาจะเจาะผิดที่จริงๆ เจาะสายน้ำเกลือให้ฉันเสร็จ พยาบาลไม่ได้พูดอะไรกับฉันแม้สักคำเดียว แต่กลับเดินไปที่หลินย่งถิง ถามอย่างไม่อายว่า“เอ่อ คุณคะ ฉันขอไอดีวีแชทของคุณได้มั้ยคะ？” เหอะๆ สมัยนี้ผู้หญิงจีบผู้ชายก่อน มันเป็นเรื่องที่ปกติมากเลยสินะ หลินย่งถิงเงยหน้ามองพยาบาลแล้วยิ้ม “ขอโทษทีครับ ผมจำไอดีไม่ได้ คุณลองถามภรรยาผมดูได้ครับ” ขณะพูด ก็เอามือก็ชี้มาที่ฉัน อะไรนะ ภรรยา？ ฉันไปเป็นภรรยาเขาตั้งแต่เมื่อไหร่กัน？ แค่ดูก็รู้ เค้าต้องการให้ฉันเป็นไม้กันหมา！ฉันหน้าตาเหมือนไม้มากหรอ？ตอนที่สงเจ๋อทำแบบนี้ฉันก็ไม่ได้คิดอะไรมาก แต่นี่หลินย่งถิงก็มาทำเหมือนกันอีก？ ฉันไม่อยากช่วยเขาสักนิด！ ฉันกำลังจะโต้ตอบ พี่พยาบาลก็มองมาที่ฉัน พูด“ไม่ใช่สิ ผู้ชายที่มากับเธอเมื่อครู่น่าจะเป็นสามีเธอมากกว่า ดูสนิทสนมกันซะขนาดนั้น” ถึงตรงนี้ ฉันไม่อยากจะอธิบายอะไรแล้ว รอดูเกมสนุกๆดีกว่า หลินย่งถิงรีบพูดกลับทันที“คุณเข้าใจผิดแล้วครับ นั่นไม่ใช่สามีของเธอ เขาเป็นแค่คนขับรถของบริษัทเรา” “นายว่าใครเป็นคนขับรถ？！” เสียงสงเจ๋อดังเข้ามาจากประตู