บทที่ 40 เป็นฝ่ายรุก（2）

บ๗ที่ 40 เป็นฝ่ายรุก（2） จนถึงตอนกลางวันหลินเวยมี่ถึงจะตื่นขึ้นมา คนข้างๆยังไม่ตื่น เธอหยิบแขนของเขาโยนออกไปไว้ข้างๆด้วยความโกรธ แต่ก็ถูกเขาลุกขึ้นมากอดจากด้านหลัง ลมหายใจร้อนๆของเขารดอยู่บนต้นคอเธอ จั๊กจี้นิดหน่อย “ทำไมตื่นเร็วจัง” เสียงของเอาฟังดูยังอู้อี้อยู่ฟังจากเสียงก็รู้ว