ตอนที่ 9 บาร์ Intoxicated

ต๭นที่ 9 บาร์ Intoxicated เปล่าค่ะ" "อ้าว?" กู้เจ๋ออวี่เดินตามเฉียวอวี่ถงไปอย่างไม่ลดละ "ถ้างั้นคุณมาหาเพื่อนที่อยู่ที่นี่เหรอ?" "อืม" "ได้พบหน้ากันถือเป็นโชคชะตา พวกเราไปดื่มกาแฟด้วยกันสักแก้วมั้ยครับ?" เฉียวอวี่ถงใช้สายตาเหมือนมองคนโรคติตมองดูกู้เจ๋ออวี่ "ฉันจะบอกคุณให้นะว่าเพื่อนของฉันอยู่ข้างในคุณช่วยสำรวมหน่อยจะดีกว่า!" "ผมไม่ใช่คนไม่ดีนะครับ!" คนไม่ดีที่ไหนจะหน้าตาดีขนาดนี้ ช่างไม่มีเหตุผลเอาซะเลย! กู้เจ๋ออวี่ทำท่าเสยผมเหมือนที่เขาชอบโพสต์อ่อยสาวแล้วไม่เคยพลาด "งั้นคุณก็ไปซะทีสิ" เฉียวอวี่ถงยืนนิ่ง กู้เจ๋ออวี่กระตุกยิ้มมุมปาก คิดในใจอยู่ครู่หนึ่งว่า "เฉียวอวี่ถงที่มากับเจ้าตัวน้อยนี่ช่างน่าสนใจจริงๆ" …… เสี่ยวจิ่นก้มหน้าก้มตาไม่ยอมมองหน้าฉินลี่เยี่ย ฉินลี่เยี่ยเป็นคนที่มีนิสัยเข้มงวด แม้ว่าเขาจะยังโกรธอยู่แต่ก็น้อยลงไปแล้ว "เงยหน้าขึ้น" เสี่ยวจิ่นค่อยๆเงยหน้าที่ดูเศร้าสร้อยขึ้นมา "เธอทำยังไงกับลูกบ้าง?" "หม่ามี๊ก็ต้องทำดีกับผมอยู่แล้วน่ะสิ" เมื่อพูดถึงเฉียวอวี่ถง เสี่ยวจิ่นก็ดูผ่อนคลายลงไปมาก "ผมชอบเธอมาก!" ฉินลี่เยี่ยพยักหน้ามองไปยังทิศทางที่เฉียวอวี่ถงเพิ่งออกไป "ไปเถอะ พวกเราไปหาเธอกัน" เสี่ยวจิ่นชะงักไปครู่หนึ่ง แต่ก็มีปฏิกิริยาตอบสนองคืนมาอย่างรวดเร็ว "ถ้างั้นป่าปี๊ตกลงจะพาหม่ามี๊กลับบ้านแล้วใช่มั้ย?" เขาพูดด้วยสีหน้าที่เต็มไปด้วยความตื่นเต้น "...... ถ้าเธอยอม" เขาอ่านข้อมูลเกี่ยวกับเฉียวอวี่ถงซ้ำไปซ้ำมาอยู่หลายครั้ง เนื้อหาข้างในนั้นละเอียดยิบ ตั้งแต่เรื่องโรงเรียนอนุบาลที่เธอเคยเรียน คนที่เธอมีปัญหาด้วยตอนเรียนประถม คนที่นั่งโต๊ะติดกันในโรงเรียนมัธยม ไปจนถึงกิจกรรมที่เธอเข้าร่วมสมัยเรียนมหาวิทยาลัย.... เขากลัวว่าเฉียวอวี่ถงคนนี้จะมีที่มาที่ไปที่ไม่ชัดเจน เป็นความจริงที่ว่าเธอดูไม่เหมาะสำหรับคนที่จะมาเป็นภรรยาของเขา แต่เสี่ยวจิ่นชอบเธอ และอาจจะไม่ได้มีเพียงแค่เสี่ยวจิ่นที่ชอบ.... "เยี่ยมไปเลยครับป่าปี๊!" "ป่าปี๊ หม่ามี๊เองก็คิดถึงป่าปี๊นะ พวกเราก็เลยพากันมาที่นี่" ถ้าเฉียวอวี่ถงได้ยินเรื่องนี้จะต้องโกรธเขามากแน่ๆ เธอจะไปคิดถึงเขาได้ยังไงกัน แต่เขาก็ไม่ทนไม่ได้ที่จะต้องใช้ชีวิตแบบนี้ต่อไป คิกคิก "หม่ามี๊!" "ลุงกู้!" "เสี่ยวจิ่น ไม่ได้เจอกันแค่ไม่กี่วัน เธอมีแม่แล้วเหรอ" กู้เจ๋ออวี่คุยอยู่กับเสี่ยวจิ่น แต่ดวงตาไปตกอยู่ที่ฉินลี่เยี่ย เฉียวอวี่ถงเข้าใจว่าพวกเขารู้จักกัน แต่เมื่อกู้เจ๋ออวี่และฉินลี่เยี่ยมายืนอยู่ด้วยกันแบบนี้แล้ว ช่างเห็นความแตกต่างระหว่างคนรวยกับคนจนได้ชัดเจนจริงๆ เฉียวอวี่ถงเองก็ถือกำเนิดขึ้นมาจากคนที่ร่ำรวยพอสมควร จึงยังมีแนวความคิดแบบนี้หลงเหลืออยู่บ้าง ฉินลี่เยี่ยจะมีเพื่อนที่ร่ำรวยเช่นนี้ได้อย่างไร "ไปกันเถอะ" ฉินลี่เยี่ยไม่สนใจอะไรทั้งสิ้น จูงมือไปข้างละคน "แล้วงานของคุณล่ะ" "เลิกงานแล้ว" "แต่......" กู้เจ๋ออวี่ตะโกนไล่หลังพวกเขามาว่า "ลี่เยี่ย ไม่คิดจะแนะนำพวกเราให้รู้จักกันหน่อยเหรอ" แต่ไม่ได้รับการตอบสนองใดๆทั้งสิ้น พอเจอหน้าภรรยาก็ลืมพี่ลืมน้อง คงมีแต่น้องที่ดีอย่างเขาเท่านั้นแหละที่ทำใจได้ "เสี่ยวจิ่น กู้เจ๋ออวี่เป็นอะไรกับพ่อของหนูเหรอ?" สมองของเฉียวอวี่ถงเต็มไปด้วยเซลส์ซุบซิบนินทา จนต้องถามหาคำตอบ " เขามีความสัมพันธ์ที่ดีกับพ่อของหนูเหรอ แล้วเขาดีกับหนูรึเปล่า?" ความสงสัยที่ว่าฉินลี่เยี่ยอชอบผู้ชายเหมือนกัน เพิ่มมากขึ้นเรื่อยๆ ยิ่งวันนี้ได้เห็นปฏิกิริยาที่กู้เจ๋ออวี่มีต่อเธอ ก็ยิ่งทำให้สงสัยมากขึ้น "ใช่ พวกเขามีความสัมพันธ์ที่ดีต่อกัน" เสี่ยวจิ่นตอบตามตรง "แล้วลุงกู้ก็ดีกับผมมากด้วย" "นั่นสินะ ฉันเดาไม่ผิดเลยจริงๆ" เฉียวอวี่ถงคิดไปเองอย่างมีความสุข ที่ได้ค้นพบกับความลับที่ยิ่งใหญ่ "อะไร? เดาอะไร?" เสี่ยวจิ่นดึงแขนเสื้อของเฉียวอวี่ถงไว้แน่น แน่นอนว่าเฉียวอวี่ถงไม่สามารถพูดถึง "การคาดเดา" ที่โหดร้ายนี้ให้เสี่ยวจิ่นฟังได้ สภาวะทางจิตใจของเด็กที่ยังไม่บรรลุนิติภาวะ จะต้องได้รับการดูแลอย่างระมัดระวัง เพราะเสี่ยวจิ่นเรียกเธอแม่ เธอจะต้องทำหน้าที่ของแม่ให้ดี! "ไม่มีอะไร ฉันแค่จะบอกว่าเพื่อนของพ่อหนูหล่อมาก" ในขณะเดียวกันนั้นเอง ฉินลี่เยี่ยก็เดินเข้ามาในห้องครัวพร้อมกับอาหารและได้ยินประโยคนี้เข้าพอดี "เสี่ยวจิ่นเป็นเด็กผู้ชาย คุณไม่ควรสอนให้เขาเป็นคนโง่!" กลิ่นความอิจฉาลอยตลบอบอวล เขาเองก็หล่อมากนะ รู้ไว้ซะด้วย "ป่าปี๊ ป่าปี๊กำลังอิจฉาที่เขาหล่อกว่าเหรอ!" ฉินลี่เยี่ยถอนหายใจ ก็ได้ เขายอมรับว่าคนอื่นหล่อกว่า แต่เขาไม่ยอมรับว่าเขาอิจฉา "กินข้าว!" เฉียวอวี่ถงในที่สุดแล้วก็โล่งใจ เพราะไม่ต้องมาคอยกังวลเรื่องอาหารสามมื้ออีก ซึ่งก็ถือว่าดีขึ้นมากแล้ว ทันทีที่ฉินลี่เยี่ยเข้าครัว เขาก็เห็นถุงบะหมี่กึ่งสำเร็จรูปและกล่องฟาสต์ฟู้ดในถังขยะเต็มไปหมด ไม่จำเป็นต้องถามก็รู้ว่าวันนี้พวก เขากินอะไรไปบ้าง "คุณทำอาหารไม่เป็นเหรอ" ไม่ได้อยากจะถามนักหรอก แต่นี่มันเป็นทักษะพื้นฐานในการใช้ชีวิตไม่ใช่เหรอ เฉียวอวี่ถงไม่สะดุ้งสะเทือน "ใครบอก!" "ถ้านับการต้มบะหมี่กึ่งสำเร็จรูปว่าเป็นการทำอาหาร ถ้างั้นคุณก็ทำอาหารเป็นสินะ!" ฉินลี่เยี่ยตอกกลับมาอย่างเย็นชา เฉียวอวี่ถงแทบจะโยนตะเกียบลงบนโต๊ะแล้วลุกขึ้นเดินกลับห้องไปซะเดี๋ยวนี้ แต่พอลองคิดไปคิดมาดูแล้วว่าต่อให้เธอเดินออกไป ฉินลี่เยี่ยก็ไม่ได้เดือดร้อนอะไรอยู่ดี เธอจึงล้มเลิกความคิดที่อยากจะเอาชนะนี้ไปเสีย สู้กินให้เต็มที่ไปเลยดีกว่า …… "อ๊ะ! ฉันจะสายแล้ว!" เฉียวอวี่ถงคว้าเสื้อผ้าที่แขวนเอาไว้แล้วรีบร้อนออกไป "ฉันต้องไปทำงานแล้ว! คุณดูแลเสี่ยวจิ่นให้เขาอาบน้ำ แล้วก็เข้านอนเลยนะ!" "เธอไปทำงานทุกคืนเลยเหรอ?" เสี่ยวจิ่นพยักหน้าอย่างแรง หลังจากที่เสี่ยวจิ่นหลับไปแล้ว ฉินลี่เยี่ยก็โทรหากู้เจ๋ออวี่ "ไง" เฉียวอวี่ถงเพิ่งจบการศึกษาจากวิทยาลัยและหนีออกมาจากตระกูลเฉียว เธอจึงไม่ได้ไปหางานดีๆทำ เธออาจจะไม่ชอบ หรือไม่ก็อาจจะเป็นเพราะกลัวว่าตระกูลเฉียวจะรู้? เธอเคยขายรองเท้า จากนั้นก็ไปขายเสื้อผ้า แล้วตอนนี้ล่ะ? สิ่งหนึ่งที่ฉินลี่เยี่ยไม่รู้ตัวเลยก็คือ นับวันเขายิ่งสนใจในตัวของเฉียวอวี่ถงมากขึ้นเรื่อยๆ "บาร์เหรอ?" ฉินลี่เยี่ยตกใจมาก "ใช่" ตอนนี้เฉียวอวี่ถงเชียร์ขายไวน์ที่บาร์! ฉินลี่เยี่ยรู้สึกไม่สบายใจ บาร์เป็นสถานที่เพื่อความบันเทิง ผู้หญิงที่ทำงานที่นั่นต้องทนทุกข์จากการถูกเอาเปรียบ พอคิดได้อย่างนั้น เข็มนาฬิกาก็ชี้บอกเวลาเที่ยงคืนแล้ว แสงสียามค่ำคืนยังคงดำเนินต่อไปและเฉียวอวี่ถงก็ยังไม่เลิกงาน บาร์ Intoxicated เช่นเดียวกับชื่อของมันที่สะท้อนให้เห็นถึงความลุ่มหลงมัวเมาในแสงสีศิวิไลซ์ยามค่ำคืน แสงนีออนกระพริบวิบวับ มีผู้คนมากมายเข้ามาและออกไป ผู้คนที่เดินเข้ามาล้วนแต่ถูกขับเคลื่อนด้วยไฟแห่งความปรารถนา ส่วนคนที่เดินออกไปก็โซเซไปมาด้วยฤทธิ์ของน้ำเมา ฉินลี่เยี่ยไม่ชอบที่แบบนี้เลยแม้แต่น้อยมันอึกทึกครึกโครมมากเกินไป แต่เดี๋ยวนี้นักธุรกิจส่วนใหญ่มักจะมาเจรจาธุรกิจกันในที่แบบนี้ เขาสวมเสื้อผ้าดูมอซอก็จริงๆ แต่ว่ารถที่ขับนั่งมาก็เพียงพอแล้วที่จะดึงดูดเหล่าผีเสื้อราตรีพวกนี้ "สุดหล่อ ทำไมมานั่งอยู่คนเดียวล่ะ? ไปดื่มกัน?" สาวสวยสุดร้อนแรงคนหนึ่งสบโอกาสเข้าหาฉินลี่เยี่ย "ออกไป!" "ยังมัวรออะไรอยู่อีก! เห็นคุณแล้วนึกถึงแม่ขึ้นมาเลย!" ผู้หญิงคนนั้นขบเขี้ยวเคี้ยวฟันอย่างโกรธแค้น! คนเก่าไปคนใหม่ก็เข้ามา "สุดหล่อ รอใครอยู่เหรอ?" เทียบกันแล้วผู้หญิงคนนี้ดูมีจริตจะก้านน้อยกว่า "ให้ฉันนั่งคุยเป็นเพื่อนคุณนะ" เธอคิดว่าฉินลี่เยี่ยเป็นคนขับรถ เพราะเขาแต่งตัวดูไม่เหมือนกับคนที่จะเป็นเจ้าของรถเฟอร์รารี่เลย ตอนนั้นเองฉินลี่เยี่ยก็สังเกตเห็นร่างที่คุ้นเคยยืนอยู่หน้าประตู บาร์ Intoxicated "เฉียวอวี่ถง!" เฉียวอวี่ถงได้ยินเสียงเรียกจึงหันไปมองรอบๆ เธอเพิ่งจะมาทำงานที่นี่แค่สองสามวัน ไม่น่าจะมีใครที่นี่รู้จักเธอ! เมื่อฉินลี่เยี่ยเดินเข้ามาใกล้ เฉียวอวี่ถงจึงเพิ่งสังเกตเห็น "คุณมาทำอะไรที่นี่?" "ขึ้นรถ!" "ห๊ะ?" เฉียวอวี่ถงไม่อยากเชื่อสิ่งที่เห็นอยู่ตรงหน้า นี่มันเฟอร์รารี่นี่นา ฉินลี่เยี่ยรวยภายในชั่วข้ามคืนงั้นเหรอ?