ตอนที่ 32 พยายามทุกทาง2

ต๭นที่ 32 พยายามทุกทาง2 “แม่กำลังคิดหาวิธี ลูกอย่างพึ่งรีบร้อน สงบสติก่อน” “สงบสติยังไง ลูกจะบ้าตายแล้ว” “โธ่……”ฉินซู่ซู่เอาแต่พูดเรื่องนี้กับคุณพ่อเฉียว จนโดนคุณพ่อเฉียวหลบหน้าไปแล้ว “พ่อของลูกกำลังยุ่ง แม่คิดว่าสิ่งที่ดีที่สุดในตอนนี้คือหาคนที่มีอิทธิพลมากกว่าตระกูลฉินมาคอยหนุนหลัง แบบนั้นพ่อของลูกคงจะไม่ว่าอะไร！” พูดมันง่าย แต่จะไปหาได้จากไหน？ และถึงแม้จะรู้จักตระกูลอื่นที่ดีกว่า ก็ไม่สามารถพูดเรื่องแต่งงานออกไปได้ตรงๆ “ใช่แล้ว ถังจิงคือเพื่อนร่วมชั้นของลูกใช่ไหม？” “ออ ใช่” เฉียวเข่อซินพยักหน้า“พวกเรารู้จักกันแค่ผิวเผิน” ฉินซู่ซู่ก็ไม่แคร์มาก “ผิวเผินก็ผิวเผินสิ เป็นเพื่อนร่วมชั้น นัดออกไปเดินเล่น ไปเที่ยว ไม่มีปัญหาหรอก！” “น่าจะไม่เป็นไร ลูกจะชวนเพื่อนคนอื่นไปด้วย” สองแม่ลูกวางแผนอยู่นานสองนาน เพียงแค่จะลองดู ในขณะเดียวกันก็ไม่มั่นใจ คุณพ่อเฉียวทางนั้นก็โดนเป่าหูอยู่หลายครั้ง ความสัมพันธ์ระหว่างคุณพ่อเฉียวและฉินซู่ซู่ตั้งแต่กลับมาจากโรงพยาบาลเริ่มไม่ดี พวกเขาพูดคุยกันน้อยลง นับวันคุณพ่อเฉียวยิ่งกลับบ้านดึกขึ้น “ช่วงนี้ลูกโทรศัพท์หาพ่อของลูกบ่อยๆหน่อย คุณยายที่อยู่ทางนั้นก็ต้องไปเยี่ยม ถึงแม้ว่าพ่อของลูกจะไม่พูด แต่ในใจก็เป็นกังวล พวกเราจะมองข้ามไม่ได้เด็ดขาด เมื่อถึงตอนนั้นแทนที่พวกเราจะทำสำเร็จ ก็อาจจะไม่เหลืออะไรเลย” ความสัมพันธ์สามีภรรยาของพวกเขาไม่มีผลอะไรแล้ว เฉียวเข่อซินแสดงออกถึงความไม่เต็มใจ“ยายแก่ไม่ชอบลูก พวกเราจะไปทำไม！ อยู่บ้านนอนยังจะดีกว่า！” “แกเงียบไปเลย ！เรื่องแบบนี้คิดในใจก็พอ ไม่ต้องพูดออกมา ระวังคนอื่นได้ยินเข้า！” “แม่ขี้กลัวจริงๆ！” …… “อ้าว อยู่กันพร้อมหน้าพร้อมตา！” ฉินซู่ซู่และเฉียวเข่อซินยืนอยู่ที่ประตูทางเข้าห้องผู้ป่วย “ช่วงนี้คุณยายของลูกอาการเป็นไงบ้าง？” ฉินซู่ซู่ยิ้มกว้าง ทำเหมือนความสัมพันธ์ระหว่างพวกเขาดีมาก “อวี่ถง หลายวันที่ผ่านมาเหนื่อยหน่อยนะ เออใช่สิ พ่อของลูกฝากน้าเอามาให้ลูก” คาดไม่ถึงว่าฉินซู่ซู่จะจงใจยื่นเงินให้เฉียวอวี่ถง ซองจดหมายมีความหนา เงินน่าจะไม่น้อยกว่าหนึ่งแสน “หนึ่งแสนห้าหมื่นหยวน เอาเงินไปจ่ายซะ หลังจากนี้ค่าใช้จ่ายในโรงพยาบาลของคุณยายลูก พวกเราจะออกเอง ถึงอย่างไร ลูกก็เพิ่งจะเรียนจบ ยังมีเงินไม่มาก แบบนี้คงไม่ใช่วิธีที่ดี รีบรับไปเถอะ” ฉินซู่ซู่พูดให้ตัวเองดูดี เฉียวอวี่ถงไม่ได้มีเงินมากมาย น่าเศร้าที่หลังจากนี้ไม่รู้จะหาเงินมาได้อย่างไร ไม่มีเหตุผลที่จะไม่รับเงิน “ได้” “พวกเธอกลับไปพักผ่อนเถอะ ฉันกับเฉียวเข่อซินจะดูแลคุณยายเอง” “ไม่ต้อง พวกเราดูแลเอง ”นั้นไม่ใช่ความคิดที่ดี เฉียวอวี่ถงไม่คิดจะกลับไป ทั้งสี่คนอยู่ในห้องผู้ป่วย ภายในห้องตกอยู่ในสถานการณ์ที่กลืนไม่เข้าคายไม่ออก เฉียวเข่อซินยืนอยู่ข้างหลังฉินซู่ซู่ เธอไม่เห็นด้วยกับเรื่องให้เงินเฉียวอวี่ถง แต่ก่อนมาสัญญาแล้วว่าจะไม่สร้างปัญหา ตอนนี้จึงทำได้แค่อดกลั้น มันบังเอิญว่า วันนี้คุณยายเฉียวอยู่ดีๆก็ฟื้นขึ้นมา ฉินลี่เยี่ยรีบไปตามคุณหมอทันที เฉียวอวี่ถงตื่นเต้นจับมือคุณยายเฉียว ไม่รู้ว่าควรจะพูดอะไร “ถงถง อย่าร้องไห้ ยายอยู่นี้แล้วลูก” เฉียวอวี่ถงกลั้นน้ำตาไว้ไม่อยู่ เฉียวเข่อซินพูดเหน็บแนม“พี่คะ คุณยายยังไม่ตายซะหน่อย ไม่ต้องทำขนาดนี้ก็ได้！” ฉินซู่ซู่ใช้แรงหยิกข้อศอกเฉียวเข่อซิน “เข่อซิน พูดอะไรแบบนี้！ แม่คะ เข่อซินเธอไม่ค่อยรู้ว่าอะไรควรไม่ควร กลับไปฉันจะสอนเธอเอง！” เฉียวเข่อซินอยากจะเถียงกลับ แต่โดยสายตาของฉินซู่ซู่ห้ามเอาไว้ “คุณหมอมาแล้ว” “อาการทรงตัวมาก แต่ห้ามให้คนไข้เหนื่อยเกินไป” คุณหมอตรวจเสร็จก็กลับออกไป คุณยายเฉียวโบกมือไล่ฉินซู่ซู่และเฉียวเข่อซิน “พวกเธอกลับไปเถอะ ถงถงอยู่ที่นี้กับฉันก็พอ” เมื่อกลับถึงบ้าน พบว่าคุณพ่อเฉียวกลับบ้านเร็วผิดปกติ “พ่อคะ พวกเราเพิ่งจะไปเยี่ยมคุณยายมา คุณยายฟื้นแล้ว คุณหมอบอกว่าอาการค่อนข้างทรงตัว” “ใช่แล้ว ฉันให้เงินเฉียวอวี่ถงไปแสนห้าหมื่นหยวน คิดว่าคงใช้ได้ไม่นาน ครั้งต่อไปฉันค่อยเอาให้อีก ”ฉินซู่ซู่ทำหน้าที่เป็นภรรยาและแม่ที่ดี “อืม” “พรุ่งนี้พวกเราไปด้วยกัน” พูดตรงๆก็คือผู้ชายคนนี้ไม่ยอมเสียหน้า ต้องมีคนสนับสนุนเขาสักหน่อย ฉินซู่ซู่เป็นคนฉลาด เธอมองเกมออกอย่างทะลุปรุโปร่ง “ดี พรุ่งนี้ฉันจะทำอาหารที่คุณแม่ชอบไปเยี่ยม” เพียงแค่ความสัมพันธ์ของพวกเขาทั้งสองยังดี เรื่องของเฉียวเข่อซินก็สามารถต่อรองกันได้ คุณพ่อเฉียวมีท่าทีลังเล พวกเธอควรช่วยเขาตัดสินใจให้เด็ดเดี่ยว คุณยายเฉียวยังไม่ค่อยมีเรี่ยวแรง แต่เธอมีคำถามที่อยากถามฉินลี่เยี่ยมากมาย “เสี่ยวโม่ เธอกับถงถงของพวกเรารู้จักกันได้ยังไงหรอ？” มากมายนับไม่ถ้วน คำถามแล้วคำถามเล่า “คุณยายควรจะพักผ่อนสักหน่อย รอร่างกายดีขึ้น พวกเราค่อยคุยกันใหม่อย่างละเอียด” “ฉันก็ไม่ได้ขยับซะหน่อย พวกเธอพูดมา ฉันก็แค่นอนฟัง” คุณยายเฉียวมีลูกเล่นเหมือนกับเด็กๆ ฉินลี่เยี่ยเสนอตัว“ คุณยายครับ พรุ่งนี้ผมจะพาเด็กคนหนึ่งมาหาดีไหมครับ？” “ลูกหรอ？” “ใช่แล้ว ลูกของผม？” “ดี ดีมาก ！”คุณยายเฉียวไม่ได้ถามเรื่องส่วนตัวของฉินลี่เยี่ย เชื่อในการตัดสินใจของเฉียวอวี่ถง มองเห็นคุณยายมีความสุข เฉียวอวี่ถงก็วางใจ……