บทที่6 การท้าทายของสวี่อันฉิง

บทที่6 การท้าทายของสวี่อันฉิง สวี่อันฉิงยิ้มร่าเข้ามาทักทาย “คุณเซิ่ง มาแล้วหรอคะ?” เมื่อไม่กี่ชม.ก่อนหน้านี้พึ่งเจอกัน ตอนนี้ก็เจออีกแล้ว ทำตัวเป็นผีคอยตามหลอกหลอนอยู่นั่น เสิ่นอีเวยแอบมองบนอย่างเซ็งๆ ถึงจิตใจของสวี่อันฉิงจะร้าย แต่ก็เป็นสาวสวย โดยเฉพาะคืนนี้หล่อนจงใจแต่งตัวสวยจนสว่างกระจ่างตา พอเห็นหล่อนพูดเสียงอ่อนเสียงหวานกับเซิ่งเจ๋อเฉิง เธอก็เลือดขึ้นหน้า “คุณสวี่ไม่ต้องเกรงใจหรอกค่ะ” สวี่อันฉิงที่ยืนอยู่ด้านข้างหันมองเธอตั้งแต่หัวจรดเท้า ยิ้มมีนัยยะว่า “คุณนายเซิ่ง ไม่คิดว่าเราจะเจอกันอีกเร็วขนาดนี้” เสิ่นอีเวยมองหล่อนอย่างเฉยเมย ในใจคิด ผู้หญิงคนนี้ทำไมแสดงละครเก่งขนาดนี้เนี่ย? แต่เพราะเซิ่งเจ๋อเฉิงอยู่ข้างๆ ก็ต้องทำให้เนียนสินะ เสิ่นอีเวยไม่ได้สวนกลับ เธอได้ยินเขาถามว่า “พวกคุณสองคนรู้จักกันหรอ?” เสิ่นอีเวยมองสวี่อันฉิง ฝ่ายหลังรีบแย่งเบนประเด็นว่า “ฉันกับคุณนายเซิ่งเป็นเพื่อนเก่ากันแล้วค่ะ เมื่อก่อนเราสนิทกันมากนะ！” หล่อนจงใจเน้นคำว่าคุณนายเซิ่ง หล่อนรู้ทั้งรู้ถึงความสัมพันธ์อันย่ำแย่ระหว่างเธอกับเขา ยังมาทำตีเนียนสนิทสนมอีก “จริงสิ ครั้งที่แล้วคุยเรื่องงานกับคุณเซิ่งมีผลดีกับการร่วมงานของเรามากเลย คุณเซิ่งนี่เก่งสมคำร่ำลือจริงๆ รู้ลึกรู้จริงกับธุรกิจที่ดินตอนนี้ ก็คือว่า...เมื่อวานคุณรีบขอตัวกลับก่อนเพราะเหตุสุดวิสัย ฉันยังมีหลายคำถามอยากปรึกษาคุณนะคะ” เสิ่นอีเวยแอบหน้าซีด คำพูดหล่อนนี่มันยั่วยวนชัดๆ！ สวี่อันฉิงพูดซะดูดี ทั้งอธิบายแบบมีนัยยะถึงการกระทำของเสิ่นอีเวยเมื่อวาน แถมยังหาโอกาสในการก้อร้อก้อติกกับเซิ่งเจ๋อเฉิงต่อไปอีก พอเซิ่งเจ๋อเฉิงได้ยินอย่างนั้น ก็นึกถึงการก่อกวนของเธอเมื่อวาน เขาเลยมีสีหน้าไม่สู้ดีนัก เขาเหล่ตามองเธอหนึ่งที ทำให้สายตาที่มองกลับไปที่สวี่อันฉิงก็เยียบเย็นไปด้วย "เมื่อวานเพราะต้องจัดการเรื่องด่วนบางอย่าง ทำให้เสียเวลาไป ต่อไปจะคุยงานกันโอกาสยังมีอีกเยอะครับ คุณสวี่ไม่ต้องใส่ใจไปหรอก" สวี่อันฉิงเบ้ปาก ดูไม่พอใจที่เขาเย็นชากับหล่อน เลยพูดต่อว่า "แต่ถ้าฉันไม่พอใจ การร่วมงานของคุณพ่อกับคุณเซิ่งอาจจะถูกยกเลิกก็ได้นะคะ！" เซิ่งเจ๋อเฉิงเงียบลงไปอึดใจ สายตาเย็นชา ก่อนพูดออกมาง่ายๆสองคำ "ตามใจ" สวี่อันฉิงสะอึกในฉับพลัน จนไม่รู้จะพูดอะไรต่อดี พอเสิ่นอีเวยเห็นสวี่อันฉิงโดนหักหน้า ก็แอบดีใจ ธุรกิจของเซิ่งเจ๋อเฉิงใหญ่แค่ไหน ทั้งเมืองแทบจะรู้กันหมด สวี่อันฉิงกลับคิดว่าจะข่มขู่เขาได้ น่าขำจริงๆ แต่เธอเองก็รู้ ที่แท้ระหว่างพวกเขาสองคนเป็นการร่วมงานทางธุรกิจอย่างเปิดเผย แต่เกือบโดนเธอทำเป็นการจับชู้คาหนังคาเขาไปซะแล้ว... สวี่อันฉิงยังไม่ยอมสงบเสงี่ยม หล่อนหันมองเสิ่นอีเวยพลางว่า "แต่จะว่าไปแล้ว เมื่อวานที่โรงแรมไห่เฉิงผู้ชายที่อยู่ข้างๆคุณนายเซิ่ง ถ้าฉันเดาไม่ผิดละก็คงเป็นหนุ่มโฮสต์ล่ะสิ? ไม่คิดเลยว่าคุณเซิ่งจะใจกว้างขนาดนี้ ถึงขนาดยอมให้ภรรยาของตัวเองเล่นซุกซนด้านนอกด้วย" สวี่อันฉิงแกล้งพูดเสียงสูงตอนพูดประโยคนี้ คนรอบข้างได้ยินคำว่าหนุ่มโฮสต์ก็หันกันมามอง เสิ่นอีเวยหน้าแดงด้วยความอาย แทบอยากหาที่ซุกหัวหนี พอเห็นสีหน้าสะใจของสวี่อันฉิง เธอบอกตัวเองว่าจะแพ้ไม่ได้เด็ดขาด เธอเงยหน้าแอบเหล่เซิ่งเจ๋อเฉิงที่ยืนข้างๆ เขาตัวสั่นด้วยความโกรธ ก็จริงนะ ต่อให้เขาไม่รักเธอ แต่ภรรยาตัวเองออกไปเล่นซุกซนกับหนุ่มโฮสต์ ก็ดูไม่ใช่เรื่องน่าชื่นชมอะไร "ถ้าฉันเดาไม่ผิดล่ะก็ คุณสวี่เองก็ไม่ย่อยนี่คะ ในเมื่อคุณสามารถมองแวบเดียวรู้ว่าคนนั้นเป็นหนุ่มโฮสต์ แสดงว่าคุณเองก็ไปที่แบบนั้นบ่อยๆจริงไหมคะ?" ทั้งสองคนผลัดกันใส่คนละประโยค ประกายไฟห้ำหั่นกันเห็นๆ พอเสิ่นอีเวยพูดจบ ก็มีเสียงหัวเราะดังมาจากคนรอบข้าง ทำเอาสีหน้าสวี่อันฉิงแดงสลับขาว เซิ่งเจ๋อเฉิงที่มองอยู่นิ่งๆทนไม่ไหวอีกต่อไป เบรคคำอย่างเย็นชา "ผมไม่เคยรู้เลยว่าลูกสาวประธานสวี่จะมีเวลาว่างมายุ่งเรื่องส่วนตัวของสามีภรรยาคนอื่นด้วย" พอเสิ่นอีเวยเห็นเซิ่งเจ๋อเฉิงออกปากปกป้องตัวเอง ก็รู้สึกดีใจมาก เธอหันมองสวี่อันฉิง แววตาท้าทายอย่างปิดไม่มิด ใช่สิ ถ้าแค่ได้รับการปกป้องเพียงน้อยนิดจากเขา ก็ทำให้ตัวเองดีใจลิงโลดเหมือนเด็กได้ เสิ่นอีเวยยกมือขึ้นทำท่าจะคล้องแขนเขา แต่เธอกลับเห็นผู้หญิงคนหนึ่งกำลังพุ่งตรงมาที่พวกเขา ด้านหลังตามมาด้วยบอดี้การ์ดที่พยายามห้ามหล่อน เป้าหมายของผู้หญิงคนนั้นเธอมองแว้บเดียวก็รู้ เซิ่งเจ๋อเฉิงน่ะเอง ในมือหล่อนยังมีของที่สะท้อนแสงได้ มันเป็นมีดเล่มหนึ่ง ในสมองของเสิ่นอีเวยเหมือนมีระเบิดดังขึ้น ไม่คิดสักนิด รีบตะโกน "หลบไป！" ผู้หญิงที่ถือมีดร้องตะโกนขึ้น "เซิ่งเจ๋อเฉิง ไอ้คนสารเลว คืนลูกสาวฉันมานะ！"